580 - ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณผู้ไร้เทียมทาน
580 - ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณผู้ไร้เทียมทาน
ปัง!
เซี่ยจี้โหยวใบหน้าซีดขาวไร้สีเลือด หากไม่ใช่การปกป้องของชุดเกราะทองคำมืดร่างกายของเขาคงถูกผ่าออกเป็นสองส่วนแล้ว
ถึงอย่างนั้นมวยผมของเขาก็ยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงอันตรายและถูกคมกระบี่ตัดขาด ในตอนนี้ผมยาวนุ่มสลวยได้ตกลงมาบดบังใบหน้าอันงดงามที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
ปัง!
ก่อนที่เซี่ยจี้โหยวจะมีโอกาสได้ตอบโต้อะไร ในขณะนั้นเองที่ฝ่าเท้าของเย่ฟ่านก็กระทืบไปที่หน้าอกของนาง และส่งผลให้เด็กหญิงตัวเล็กๆซึ่งปลอมเป็นผู้ชายตกลงมากระแทกพื้นเป็นครั้งแรก!
ทุกคนที่นี่รู้อยู่แล้วว่าเซี่ยจี้โหยวเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งตั้งแต่ได้ยินคำพูดของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่า
แต่พวกเขาก็ไม่คิดว่าเย่ฟ่านจะโหดร้ายถึงขนาดกระทืบเด็กผู้หญิงด้วยท่าทีโหดร้ายทารุณเช่นนี้ได้!
"เจ้ากล้าล่วงเกินคุณหนู? บังอาจ!"
เสียงที่ตะโกนออกมานั้นคือชายชราชุดเทาทั้งสองคนที่เป็นผู้รับใช้ของเซี่ยจี้โหยว
แต่ไม่ว่าพวกเขาจะโกรธแค้นแค่ไหนพวกเขาก็ไม่กล้าสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการประลองที่มีเจียงไท่ซูนั่งเป็นประธาน!
ในตอนนี้เซี่ยจี้โหยวคืบคลานขึ้นมาจากพื้นอีกครั้ง เส้นผมของนางถูกคมกระบี่เย่ฟ่านตัดขาดจึงทำให้ใบหน้าอันน่ารักน่าชังของนางมีสภาพทุลักทุเลอย่างยิ่ง
“ข้าจะเอาเลือดทั้งหมดในร่างกายของเจ้ามาทำยา!”
เซี่ยจี้โหยวเต็มไปด้วยรัศมีการฆ่าโดยถือกระบี่สีดำชี้มาที่ใบหน้าของเย่ฟ่าน
“เจ้าบอกว่ายังมีญาณวิเศษอีกมากมายที่ไม่ได้ใช้อย่างนั้นเหรอ? รีบใช้ออกมาได้แล้ว ข้าจะเปิดโอกาสให้เจ้าอย่างเต็มที่” เย่ฟ่านไขว้กระบี่สีดำไปด้านหลังด้วยสีหน้าเรียบเฉย
เซี่ยจี้โหยวสูดลมหายใจลึกๆเพื่อรักษาความสงบ หลังจากนั้นนางก็หยิบน้ำเต้าขนาดเล็กที่มีสีดำเป็นประกายออกมา
“เย่ฟ่านเจ้าทำให้ข้าโกรธแล้ว ข้าจะปราบปรามเจ้าตลอดไป!”
เมื่อพูดจบน้ำเต้าสีดำก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า เซี่ยจี้โหยวควงกระบี่เข้าหาเย่ฟ่านด้วยความโกรธโดยเลือกที่จะละทิ้งความคล่องแคล่วว่องไวทางร่างกายของตัวเองไป
“คุณหนูอย่าทำเช่นนั้น!”
ชายชราชุดเทาทั้งสองคนตะโกนด้วยความตกใจ
แม้แต่การปะทะกันด้วยญาณวิเศษเพียงอย่างเดียวก็ยังยากที่จะเอาชนะร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณได้ การปะทะกันด้วยพลังอันดิบเถื่อนนั้นยิ่งเป็นสิ่งที่สามารถคำนวณผลแพ้ชนะได้ทันที!
เซี่ยจี้โหยวไม่สนใจคำพูดของชายชราทั้งสอง นางผสานเข้ากับความว่างเปล่าและปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของเย่ฟ่านอย่างรวดเร็ว!
"เจิ้ง", "เจิ้ง", "เจิ้ง……"
แสงกระบี่นับหมื่นเล่มปะทะกันอย่างบ้าคลั่ง พลังของโจมตีครั้งนี้แทบจะหลุดออกจากอาณาจักรสี่สุดขั้วไปไกลแล้ว!
เซี่ยจี้โหยวไม่เคยคิดว่าตัวเองจะพ่ายแพ้ ทุกกระบี่ที่นางโจมตีออกไปล้วนหมายมั่นที่จะสังหารเย่ฟ่านให้ได้!
นางเป็นหนึ่งเดียวกับสวรรค์และปัฐพี พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับมาจากมรดกอันยิ่งใหญ่ทำให้นางสามารถอยู่เหนือผู้บ่มเพาะรุ่นเดียวกันทุกคน และนางไม่เชื่อว่าเย่ฟ่านจะสามารถต่อต้านการโจมตีครั้งนี้!
“โห่!”
เย่ฟ่านเหวี่ยงกระบี่สีดำเล่มใหญ่ของเขาออกไปปะทะกับทุกกระบี่ของเซี่ยจี้โหยว ความเร็วในการออกกระบี่ของเขานั้นยังมากกว่าที่เด็กสาวผู้คุ้มคลั่งจะจินตนาการถึง
นี่คือการต่อสู้กับมรดกอันยิ่งใหญ่ของเก๋อจิ่วโหยว แต่เย่ฟ่านยังคงรักษาความสงบและทิ่มแทงกระบี่เข้าหาจุดอ่อนของเซี่ยจี้โหยวทุกครั้งที่มีโอกาส!
“ปัง!”
ในระหว่างความวุ่นวายที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้า ส่วนหนาของกระบี่สีดำขนาดใหญ่ที่เย่ฟ่านปล่อยออกมาก็ทุบเข้าไปที่หน้าท้องอันแบนราบของเด็กหญิงตัวเล็กๆได้สำเร็จ และมันส่งร่างกายของนางให้กระเด็นออกไปนับร้อยจ้าง
ในตอนนี้ภาพธรรมของเซี่ยจี้โหยวซึ่งเป็นทะเลแห่งดวงดาวอันยิ่งใหญ่ก็หายวับไปในทันที ต่อให้นางมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่านี้หลายเท่าก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะพลังอันดิบเถื่อนของเย่ฟ่าน
"วันนี้ข้าต้องเอาเลือดของเจ้ามาทำยาให้ได้..."
เมื่อเซี่ยจี้โหยวตั้งหลักได้อีกครั้งนางก็ตะโกนด้วยความโกรธและพุ่งเข้าหาเย่ฟ่านด้วยใบหน้าที่แดงก่ำขาดสติอย่างสมบูรณ์
การโจมตีเมื่อสักครู่นี้รุนแรงเป็นอย่างมากและมันทำให้อวัยวะภายในของนางได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
หากไม่ใช่ชุดเกราะทองคำมืดที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ระดับเซียนคอยปกป้องร่างกายของนางไว้ สันกระบี่เมื่อสักครู่ของเย่ฟ่านคงทุบอวัยวะภายในของนางให้แหลกละเอียดไปแล้ว!
“ครืน!”
เย่ฟ่านรู้สึกว่าไม่มีความท้าทายใดๆในการต่อสู้อีกแล้ว เขาจึงเริ่มที่จะเอาจริงโดยการปลดปล่อยดอกบัวสามสีครามดอกออกมาจากด้านหลัง
ทันทีที่ดอกบัวสีครามปรากฏขึ้นพลังศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของเย่ฟ่านก็ดูเหมือนจะโหมกระหน่ำรุนแรงมากกว่าเมื่อสักครู่หลายเท่าตัว
เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้ากระบี่มังกรดำในมือของเขาแทงเข้าหาเซี่ยจี้โหยวจากระยะไกลด้วยอานุภาพที่รุนแรงไม่แพ้สายฟ้าแห่งสวรรค์!
“ในเมื่อข้าไม่สามารถจับตัวเจ้าได้ ข้าก็จะทำลายเจ้าทิ้ง!”
เซี่ยจี้โหยวตะโกนด้วยสีหน้าคุ้มคลั่งอย่างถึงที่สุด ในขณะเดียวกันตรงกลางหน้าผากของนางก็ปรากฏรอยแยกเล็กๆก่อนที่ดวงตาสีแดงก่ำจะปรากฏขึ้นท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน!
“ดวงตาแห่งเทพ!”
“สวรรค์เป็นดวงตาแห่งเทพจริงๆ นางคือทายาทของเก๋อจิ่วโหยว มันเป็นลักษณะที่ถ่ายทอดทางสายเลือดเท่านั้น!”
ทุกคนก็กลัวจนตัวแข็งและรีบถอยออกห่างจากสนามรบให้มากขึ้น
ในตอนนี้หว่างคิ้วของเซี่ยจี้โหยวปลดปล่อยลำแสงหลากสีสันในขณะที่ดวงตาข้างนี้เปิดขึ้นพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายของนางก็ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน!
“ปัง!”
ภายใต้แสงแห่งเทพ กระบี่มังกรดำกำลังสั่นสะท้านและแขนของเย่ฟ่านก็ปวดชาเล็กน้อย หากคนธรรมดาเผชิญหน้ากับการโจมตีครั้งนี้พวกเขาจะไม่มีทางหนีรอดอย่างแน่นอน
แดง!
แสงสีทองอีกเส้นที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากดวงตาปะทะเข้ากับดอกบัวสีครามของเย่ฟ่านอย่างรุนแรงส่งผลให้เมืองศักดิ์สิทธิ์สั่นสะเทือนเบาๆ
ทักษะอันน่าสยดสยองนี้เป็นการยืมพลังของเทพ ตามปกติแล้วผู้ที่ยังไม่สามารถเข้าสู่อาณาจักรผู้สูงสุดจะไม่มีทางใช้งานได้
แต่เซี่ยจี้โหยวนั้นมีพรสวรรค์อันลึกล้ำ แม้แต่ตัวตนระดับผู้สูงสุดก็ยังอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าชื่นชมความแข็งแกร่งของนาง!
เซี่ยจี้โหยวตอนนี้มีท่าทีหยิ่งผยองเป็นอย่างมาก นางเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์สูงส่งสามารถเหยียบย่ำบุคคลที่อยู่ในรุ่นเดียวกันให้อยู่แทบเท้าได้อย่างง่ายๆ
และเมื่อนางปลดปล่อยดวงตาแห่งเทพออกมา นางก็ยิ่งมั่นใจว่าจะสามารถสังหารเย่ฟ่านได้ในเวลาอันรวดเร็ว!
“ปัง!”
แสงศักดิ์สิทธิ์ที่ออกมาจากดวงตาแห่งเทพปะทะกับดอกบัวสีครามอีกครั้ง
เย่ฟ่านแค่นลมอย่างเย็นชา เขาถือกระบี่มังกรดำไว้ข้างหลังและส่งเสียงคำรามยาว จากนั้นคลื่นพลังศักดิ์สิทธิ์สีทองก็ระเบิดออกมาจากร่างของเขา
"นี่คือ...ร่างสีทองที่ไม่มีวันเสื่อมสลาย!"
“แน่นอนว่าความสำเร็จเพียงเล็กน้อยของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณย่อมมีความสามารถที่จะทำเช่นนี้!”
ดอกบัวสีคราม ราชาอมตะแห่งเก้าสวรรค์ รวมทั้งร่างสีทองที่ไม่เสื่อมสลายล้วนเป็นคุณสมบัติประจำตัวของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณอยู่แล้ว
เมื่อทุกคนเห็นเย่ฟ่านสามารถปลดปล่อยมันออกมาพวกเขาก็ไม่ได้เกิดความแปลกใจมากเกินไป
ในตอนนี้ทั้งร่างของเย่ฟ่านพร่างพรายและเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ก็พลุ่งพล่านดุจเตาหลอมทองคำ
เย่ฟ่านเหวี่ยงหมัดทองคำขึ้นไปบนฟ้าและกลิ่นอายอันบ้าคลั่งของเขาก็ครอบคลุมไอสังหารที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเซี่ยจี้โหยวทันที
“ครืน!!!!!”
“นายน้อย ไม่!”
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเย่ฟ่าน ชายชราชุดเทาทั้งสองก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ
“โครม!!!”
ร่างกายของเย่ฟ่านสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงก่อนที่แรงปะทะจะส่งเขากระเด็นออกไปไกลกว่าพันจ้าง!
“แค่ก!”
ในขณะที่ทุกคนกำลังคิดว่าเซี่ยจี้โหยวได้เปรียบในการปะทะครั้งนี้ นางก็กระอักเลือดออกมาคำใหญ่ก่อนที่ร่างเล็กๆจะลอยละลิ่วลงมาจากท้องฟ้า!
"ชัว!"
ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน เย่ฟ่านก็ปรากฏตัวอีกครั้งและกระบี่ของเขากำลังจะฟันเข้าหาศีรษะเล็กๆของเซี่ยจี้โหยว!
“ผลแพ้ชนะปรากฏแล้วคุณชายโปรดเมตตา!”
ชายชราชุดเทาทั้งสองคนตะโกนด้วยความกลัวพร้อมกับบินออกมาปกป้องเซี่ยจี้โหยว
"อย่าฆ่านาง!" แม้แต่นักพรตมังกรแดงก็ยังส่งสัญญาณเสียง
“อย่าทำลายชีวิตนางอย่างเด็ดขาด!” เจียงอวิ๋นก็ส่งสัญญาณเสียงเช่นกัน
เย่ฟ่านได้ยินดังนั้นก็ไม่คิดจะดื้อรั้นอีกต่อไป เขาหยิบเซี่ยจี้โหยวที่ยังไม่ได้สติมาประคองไว้ก่อนจะใช้สันกระบี่ตบก้นของนางแรงๆครั้งหนึ่ง!
“ปา”
“อ่า...”
แม้ว่าก่อนหน้านี้เซี่ยจี้โหยวจะไม่สามารถขยับตัวได้ แต่การกระทำของเย่ฟ่านก็ยังทำให้นางเกิดความคุ้มคลั่งจนดิ้นหลุดจากมือของเย่ฟ่านอีกครั้ง
“ข้าจะสู้ตายกับเจ้า!”
"พอเถอะนางหนู!"
เย่ฟ่านแอบเยาะเย้ยและปล่อยให้ชายชราชุดเทาทั้งสองจับตัวเซี่ยจี้โหยวไว้อย่างแน่นหนา
