ตอนที่ 36 คนเถื่อนอาร์มันโด้(อ่านฟรี)

ตอนที่ 36 คนเถื่อนอาร์มันโด้

หลังเขาใช้พลังงานศรัทธาจำนวน 5,500 แต้มไปกับเจียน่า ลูอิสก็เหลือพลังงานศรัทธา 5000 กว่า ๆ เขาไม่ได้รีบใช้ แต่เอาไปสุ่มและซื้อโพชั่นมาเพิ่มเพื่อผลิตน้ำตาเทพและรอเก็บเกี่ยวอีกครั้ง

สามวันต่อมาลูอิสมาที่บ้านของอาร์มันโด้อีกครั้ง

เขารวบรวมพลังงานศรัทธาได้อีกจำนวนมากเพียงพอจะซื้อสายอาชีพให้กับอาร์มันโด้แล้ว ลูอิสตัดสินใจมอบสายอาชีพให้กับอาร์มันโด้ก็เหตุผลเดียว เพราะค่าพลังงานศรัทธาที่อาร์มันโด้มีต่อเขานั้นมาถึง 100 แล้ว มันหมายความว่าอาร์มันโด้เชื่อมั่นใจตัวเขาเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์

สายอาชีพที่เขาจะให้กับอาร์มันโด้นั้นไม่ได้เปลี่ยนไปจากในตอนที่ตัดสินใจครั้งนั้น

“อาชีพคนเถื่อน”

“ราคา 5000 พลังงานศรัทธา ผู้เล่นต้องการซื้อหรือไม่”

“ผู้เล่นทำการซื้อสายอาชีพ คนเถื่อน”

“+1 อาชีพคนเถื่อน”

“ไอเทมทั้งหมดถูกเก็บไว้ในช่องเก็บของผู้เล่นอัตโนมัติ”

...

ในขณะที่ลูอิสเอาผลึกสายอาชีพออกมา อาร์มันโด้ที่นั่งอยู่กับพื้นบ้านด้านหน้าเขาก็มองดูอย่างตื่นเต้น โดยด้านข้างมีเบลล่ามองอย่างสนใจ เธอจับมือของอาร์มันโด้ไว้แน่น

“ท่านลูอิสผมจะได้พลังแล้วใช่ไหม”

“อืม แค่ถือไว้ก็พอ” ลูอิสส่งผลึกสายอาชีพให้กับอาร์มันโด้

อาร์มันโด้รับมาด้วยสองมือ ก่อนจะมองดูด้วยดวงตาโต เขายกจนผลึกแทบจะแนบชิดกับเบ้าตา “สวยมากนายท่าน ด้านในเหมือนมีหมอกสีแดงเหมือนเลือดเลย โอ้...มีสีทองเล็ก ๆ ด้วย เบลล่าดูสิ”

ชายตัวโตแบ่งให้ภรรยาของตนเองดู

ลูอิสส่ายหัวกับท่าทีของอาร์มันโด้ก่อนจะเริ่มเปลี่ยนสายอาชีพให้อาร์มันโด้

หน้าต่างอินเตอร์เฟสเด้งขึ้นมา

“ติ้ง! ตรวจพบผู้เล่นใหม่สามารถเปลี่ยนอาชีพเป็นคนเถื่อนได้ ต้องการหรือไม่”

‘ใช่’ เขาตอบตกลง

ผลึกสายอาชีพคนเถื่อนที่อาร์มันโด้ถือสลายกลายเป็นหมอกแสงจำนวนมาก ทำเอาอาร์มันโด้และเบลล่าอุทานอย่างตกใจ เบลล่าถอยออกจากตัวของอาร์มันโด้ตามคำแนะนำของลูอิส

หมอกแสงสีเลือดและสีทองบินวนรอบ ๆ ของชายตัวโต จากนั้นก็พุ่งเข้าไปที่ร่างกายอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ตลอดกระบวนการไม่มีอาการเจ็บปวดอะไร

ลูอิสทำแบบนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ดังนั้นหลังจากเปลี่ยนอาชีพให้กับอาร์มันโด้เสร็จเขาก็ทำการซื้อทักษะให้กับอาร์มันโด้ทันที

อาชีพคนเถื่อนนั้นเน้นไปที่การโจมตีด้วยพละกำลังที่มหาศาล รูปแบบการต่อสู้ที่ดุดันบ้าคลั่งและเหวี่ยงอาวุธหนัก อย่างขวาน ค้อน ดาบ หอก พร้อมกับร้องตะโกนคำรามใส่ศัตรูไปด้วย แถมยังมีพลังในการป้องกันทั้งกายภาพและพลังเวทย์ที่สูงมาก

สายอาชีพคนเถื่อนนั้นมีทักษะอยู่ประมาณ 30 ทักษะเช่นกัน แบ่งออกเป็นทักษะประเภท ทักษะคำราม, ทักษะด้านการใช้อาวุธ ,ทักษะการต่อสู้ ลูอิสทำแบบเดียวกับเจียน่าคือเลือกอันที่มีประโยชน์ให้กับอาร์มันโด้ก่อน เพราะพลังงานศรัทธาที่เหลือลูอิสมีแผนจะต้องใช้มันในอีกไม่นาน

“เหมือนจะมีอะไรพุ่งเข้ามาในหัว” อาร์มันโด้รับรู้ได้ถึงข้อมูลที่เพิ่มเข้ามาในหัวของตัวเอง ก่อนจะต้องตกใจเพราะมันคือทักษะต่อสู้ “ท่านลูอิส...นี่มัน”

“อืม มันคือทักษะต่อสู้ที่ฉันมอบให้” จากนั้นลูอิสก็อธิบายแบบเดียวกับที่เคยอธิบายกับเจียน่าให้อาร์มันโด้ฟัง

อาร์มันโด้ทำตามที่ลูอิสบอกในทันที โดยการใช้แต้ศักยภาพที่เหลืออยู่ในตัว 4 แต้มพวกนั้นในการเรียนรู้ทักษะทั้งสองอย่าง ผู้เชี่ยวชาญดาบ lv.1, โจมตี lv.1

“[โจมตี lv.1] – การโจมตีของผู้ใช้จะทำให้ศัตรูกระเด็นกลับไปตามแรงโจมตี ใช้พลังงาน 1 หน่วย ใช้ 1 ศักยภาพในการเรียนรู้ ใช้ 2 แต้มศักยภาพในการพัฒนาเป็น lv. 2”

“[ผู้เชี่ยวชาญดาบ lv.1] – ระดับความเสียหายและการความเร็วการโจมตีเมื่อใช้ดาบเพิ่มขึ้น ใช้พลังงาน 2 หน่วย ใช้ 2 ศักยภาพในการเรียนรู้ ใช้ 4 แต้มศักยภาพในการพัฒนาเป็น lv. 2”

“อาร์มันโด้”

“มนุษย์”

“อาชีพ :คนเถื่อน”

“เลเวล : 0” (lv.1 ต้องการค่าประสบการณ์ต่อสู้ 0/150 แต้ม)

“เกรด 0.5 ดาว”

“ค่าสถานะ : พละกำลัง 19 ,ความชำนาญ 10 ,ความทนทาน 16,สติปัญญา 7,โชค 8”

“พลังชีวิต : 25”

“พลังงาน : 10”

“แต้มสถานะ : 0”

“แต้มศักยภาพ : 0”

“ทักษะสายอาชีพคนเถื่อน : คำราม lv.1,ผู้เชี่ยวชาญดาบ lv.1, โจมตี lv.1”

“อุปกรณ์ที่สวมใส่ : ไม่มี”

...

“เป็นยังไงบ้าง” ลูอิสถามอาร์มันโด้หลังจากที่ได้เรียนทักษะใหม่ทั้งสอง

“รู้สึกเหมือนชำนาญการใช้ดาบมากขึ้น แต่ผมก็ไม่แน่ใจมากนัก” อาร์มันโด้สำรวจตัวเอง

“ถ้าอย่างนั้นไปลองทดสอบกันไหม นายมีดาบของตัวเองไหม” ลูอิสถาม

“มีดาบที่ใช้ประจำอยู่” อาร์มันโด้รีบไปหยิบดาบที่พกติดตัวในตอนที่ออกไปทำงานเป็นนักล่ามา ซึ่งดาบนั้นเป็นดาบใบกว้างที่หนาพอควร ยาวเมตรครึ่ง ซึ่งถ้าคนปกติคงใช้มันไม่ถนัดแน่นอน แถมดาบก็ดูเหมือนจะเป็นแค่เศษเหล็กที่เขามาเชื่อมติดกับท่อเหล็กทำเป็นด้ามจับและพันด้วยหนังอะไรสักอย่างนั้นเท่านั้น

“ดาบนี่มัน...เก่าไปหน่อยไหม” ลูอิสเอียงคอถาม

“ท่านลูอิส ปกติแล้วพวกเรานักล่าที่เป็นผู้อพยพก็ใช้ของแบบนี้กันทั้งนั้น เพราะมันหาง่ายและเวลาโจมตีก็รุนแรง โดยเฉพาะพวกซอมบี้ ถ้าโดนทุบไปที่หัวสักทีพวกมันก็อาจจะตายได้เลย ส่วนดาบคม ๆ พวกนั้น ถ้าไม่โจมตีที่คอซอมบี้เป็นหลัก หรือพวกที่โจมตีแบบแม่นยำพอก็ไม่มีใครใช้ เพราะเวลาสู้กับซอมบี้ขึ้นมา ถ้าฟันเข้าไปติดกระดูกซอมบี้แล้วมันจะดึงออกยากมาก” อาร์มันโด้อธิบายให้ฟัง

‘เอาเป็นว่าเอ็งโจมตีไม่แม่นพอจะฟันให้ตายสินะ เลยอาศัยดาบใหญ่ ๆ ไปทุบให้ตายแทนว่างั้น’ ลูอิสเหน็บแนมอาร์มันโด้ในใจ โดยที่เจ้าตัวนั้นไม่รู้เรื่องเลย พออาร์มันโด้พูดเรื่องดาบลุอิสก็นึกไปถึงดาบของพ่อบ้านชรา ดาบของพ่อบ้านชราไม่ได้หนาและหนักเท่าของอาร์มันโด้ ดังนั้นในการสังหารซอมบี้ส่วนใหญ่ พ่อบ้านชราจะตัดหัวพวกมันให้ได้ในการฟันครั้งเดียว มากกว่าฟันซ้ำ ๆ หลายครั้ง

“เอาเถอะ ถ้างั้นไปประลองกัน” ทารกน้อยลูอิสกล่าวพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“ไปประลองกับใคร?” อาร์มันโด้ถามอย่างสงสัย

“กับเธอ” ลูอิสชี้ไปที่เจียน่า

‘หมีกริซลี่นั้นนะเหรอ’ อาร์มันโด้มองเด็กสาวที่อยู่ไม่ไกล ก่อนจะกลืนน้ำลายและเหงื่อตก แม้จะมั่นใจว่ามีทักษะเพิ่มขึ้นมา แต่พอนึกภาพที่พวกนักเลงที่โดนหมีกริซลี่ฆ่าตาย เขาก็ขนลุกขึ้นมาทุกที

...

“เป็นที่นี่แหละ ตั้งแต่พวกนักเลงพวกนั้นตายก็คงไม่มีใครมาที่นี่อีกแล้ว” ลูอิสเดินนำทั้งสองเข้ามาที่เขตโกดังสินค้าผุพังที่มาช่วยหมอเทรย์เวอร์ไว้ในครั้งก่อน

“ที่นี่จะดีเหรอ ศพพวกนั้นอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้” อาร์มันโด้พูดออกมา

“ไม่อยู่หรอก...หลายวันก่อนมีคนมาเก็บกวาดไปแล้ว” เจียน่าที่เงียบมาตลอดกล่าวออกมาอย่างไม่สนใจ ก่อนจะเดินตามลูอิสไป

“เก็บกวาดไปแล้ว” อาร์มันโด้ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เขาหันซ้ายขวาไปมา ก่อนจะเห็นอีกาดำตัวหนึ่งที่บินเกราะอยู่บนหลังคาของโกดังที่สามก็ชวนขนลุกเล็กน้อย

พวกเขาเดินมาถึงลานกว้างด้านในที่ล้อมไปด้วยโกดังเก่า ๆ ซึ่งถือว่าเป็นลานประลองที่ใช้ได้เลย

“เอาละ เจียน่าและอาร์มันโด้ ทั้งสองจะ P v P ไม่สิ...ฝึกสู้กันต่างหากและก็ทำความคุ้นเคยกับพลังที่ได้มา ในทุกวันเราจะฝึกกันวันละหนึ่งชั่วโมงหลังจากกลับมาจากสถานพยาบาล ดังนั้นก็มาเริ่มกันเลย” ลูอิสพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น ถ้านี่เป็นเกม นี่จะเป็นการ P v P ครั้งแรกของผู้เล่นเลยก็ว่าได้

เจียน่าและอาร์มันโด้ตั้งสองจ้องมองกัน โดยเว้นระยะห่างไว้ประมาณ 5 เมตร อาร์มันโด้ยังไม่ชักดาบออกมา แต่สังเกตท่าทีของเด็กสาวที่เหมือนจะมั่นใจเต็มเปี่ยมในการประลองครั้งนี้

“ท่านลูอิส ถ้าลงมือแล้วบาดเจ็บขึ้นมา...” อาร์มันโด้พูดขึ้นมา แต่ลูอิสที่อยู่ข้าง ๆ กำลังปีนขึ้นไปนั่งบนถังเหล็กก็พูดขัดว่า “ไม่เป็นอะไร แค่อย่าลงมือหนักกันเกินไป ฉันมีโพชั่นรักษาอยู่”

ทารกน้อยลูอิสที่ขึ้นไปนั่งได้แล้วโบกมือที่มีขวดโพชั่นชีวิตสีแดงสดให้อาร์มันโด้เห็นพร้อมกับแกว่งขาไปด้วย

“เอาเถอะ เป็นไงเป็นกัน เธอนะถ้าไม่ไหวก็บอกได้นะ” อาร์มันโด้กลับมามีสีหน้าจริงจัง

“คุณลุงก็เหมือนกัน” เจียน่าเผยรอยยิ้มออกมา เธอไม่ยอมแพ้แน่ ๆ เพราะนั้นหมายถึงตำแหน่งมือขวาของเธอจะสั่นคลอน

บรรยากาศรอบด้านเต็มไปด้วยความกดดัน บริเวณโดยรอบมีเพียงเสียงลมที่พัดไปมาระหว่างโกดังร้างเท่านั้น

พรึบ!

ทันทีที่อีกาดำกระพือปีกบินไปจากหลังคาโกดัง ก็เป็นจังหวะที่ลูอิสให้สัญญาณ

“เริ่ม!!” เสียงลูอิสตะโกน

“ย๊ากก...” อาร์มันโด้ชักดาบออกมาและวิ่งเข้าหาเจียน่าในทันที

‘อาศัยความได้เปรียบจากที่ฉันเป็นนักล่าเข้าประชิดเธอ แล้วก็ทำให้เธอยอมแพ้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะอัญเชิญหมียักษ์ออกมา โจมตีถาก ๆ เอาก็แล้วกัน แบบนี้เธอจะได้ไม่เจ็บตัวมาก’ อาร์มันโด้รู้ว่าการอัญเชิญหมีของเจียน่านั้นต้องใช้เวลาอยู่ราว ๆ 4-5 วินาที เขาจึงตั้งใจเล็งไปที่ขาของเจียน่าเพื่อให้เธอล้มและเสียสมาธิจะได้อัญเชิญหมีไม่ได้

แต่พอเข้าประชิดตัวได้แล้ว กลับมีสิ่งที่ทำให้เขาต้องแปลกใจ เพราะเจียน่าไม่ได้ใช้ทักษะอัญเชิญหมีกริซลี่ แต่เธอกลับกระโดดข้ามหัวเขาไปอย่างง่ายดาย

“อะไรกัน!” อาร์มันโด้อุทานอย่างตกใจ เพราะไม่คิดว่าเด็กสาวจะมีแรงมากขนาดกระโดดได้แบบนี้ แต่พออาร์มันโด้มองดี ๆ ก็ต้องตกใจเนื่องจากด้านบนหัวของเขานั้นไม่ใช่เด็กสาวอีก แต่เป็นครึ่งมนุษย์หมาป่าไปแล้ว

มนุษย์หมาป่าเจียน่าหมุนตัวกลางอากาศ ก่อนจะแตะเข้าไปที่อาร์มันโด้จากทางด้านหลัง อาร์มันโด้รีบกลับตัวใช้ดาบป้องกันเอาไว้ได้อย่างฉิวเฉียด ถึงอย่างนั้นแรงแตะก็ส่งให้อาร์มันโด้ไถลเท้าลากเป็นรอยไปกว่า 3 เมตร

เจียน่าลงพื้นได้อย่างมั่นคง ก่อนจะยืนด้วยสองขาสะบัดมือเผยให้เห็นกรงเล็บเพื่อเป็นการบอกว่าถ้าอาร์มันโด้ประมาทเธออีกคงเจ็บตัวแน่