542 - คนที่สิบ

1852 - คนที่สิบ

ใบหน้าของเด็กหนุ่มและหญิงสาวที่อยู่ข้างเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาอย่างไม่อาจปกปิดได้

สือฮ่าวงุนงงทั้งสองคนเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะอย่างแน่นอน เหตุไฉนพวกเขาถึงได้อิจฉาผู้ฝึกฝนตัวเล็กๆคนหนึ่ง

สือฮ่าวพึมพำอยู่ข้างใน โชคดีที่เขาเป็นผู้ชายเช่นกันดังนั้นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของราชันย์ดินแดนปิดแผนกจึงไม่สามารถทำอะไรเขาได้

“มีเพียงเก้าคนเท่านั้นที่ดื่มก่อนหน้านี้…พวกเขาเป็นคนแบบไหน?” สือฮ่าวถาม

“คนแรกคือตัวเราเอง” ชายในชุดขาวหัวเราะด้วยรอยยิ้มขี้เล่น ไม่มีลักษณะของผู้ยิ่งใหญ่ระดับราชาอมตะแม้แต่น้อย

"แล้วคนอื่นๆ?" สือฮ่าวถาม

“คนอื่นๆเป็นศิษย์ของข้าทั้งหมด พวกเขาเป็นความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์จากยุคต่างๆ” ชายชุดขาวตอบ

ความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์ผู้เชี่ยวชาญหนุ่มสาวที่มีอำนาจมากที่สุดในยุคต่างๆ? สือฮ่าวตกใจ

“ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของยุคเซียนโบราณจนถึงจุดสิ้นสุดของยุคมีเด็กแปดคนที่ดื่มชานี้ เป็นเรื่องที่น่าเสียดายจริงๆ” ชายในชุดขาวส่ายศีรษะด้วยความรู้สึกผิดหวังอย่างมาก

เขาหันกลับมามองไปที่ขอบฟ้าราวกับว่าเขากำลังพยายามนึกอะไรบางอย่าง

เขาหวนรำลึกนึกถึงอดีตใบหน้าของเขายิ่งแสดงความเสียใจออกมา

"น่าเสียดาย?" สือฮ่าวถาม

น้ำเสียงของเขาไม่ได้มีความอ่อนน้อมแม้แต่น้อย

เราต้องเข้าใจว่านี่คือราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกซึ่งเป็นถึงราชาอมตะผู้แข็งแกร่ง

“เป็นที่น่าเสียดายที่พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตไปแล้ว” ชายชุดขาวกล่าว

สือฮ่าวตะลึงงันเล็กน้อย เขามองไปที่คนผู้นี้ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่คำเดียว ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร? หลังจากดื่มชานี้พวกเขาเสียชีวิต?

“ทำไม…พวกเขาถึงตายไป?” เขาอดไม่ได้ที่จะถาม

“เพราะพวกเขาดื่มชาถ้วยนี้จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาเสียชีวิตทั้งหมด” ชายชุดขาวกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

สือฮ่าวพูดไม่ออก ถ้าเขาเป็นคนที่มีอารมณ์รุนแรงเขาอาจต้องสาปแช่งออกมา ชาห่วยๆนี่มันอะไรกัน? มันอยากจะทำร้ายเขาให้ตายอย่างนั้นเหรอ?

“ข้าต้องขอให้ผู้อาวุโสอธิบายอย่างชัดเจน!” สือฮ่าวกล่าว

เป็นเพราะเขาเชื่อว่าหากราชันย์ดินแดนปิดผนึกแห่งนี้ต้องการให้เขาตายมันก็เป็นเพียงเรื่องง่ายๆ เหตุใดจึงต้องใช้ความพยายามอย่างไร้สาระเช่นนี้?

“ หลังจากที่พวกเขาดื่มชานี้พวกเขาทั้งหมดก็เป็นไปด้วยจิตวิญญาณและทำการบ่มเพาะพลังอย่างจริงจัง

ในท้ายที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็มุ่งหน้าเข้าสู่เส้นทางต้องห้าม แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างพวกเขาทั้งหมดจึงได้เสียชีวิตไป” ชายชุดขาวถอนหายใจ

เขายิ่งผิดหวังมากขึ้นดวงตาของเขาสะท้อนภาพท้องฟ้าฉากของจักรวาลใหญ่ที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ รัศมีพลังของเขานั้นน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างยิ่ง!

เขาไม่ได้พยายามทำร้ายสือฮ่าว มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะรุนแรงอย่างน่าเหลือเชื่อ

สือฮ่าวตกใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ถึงพลังของราชันย์ดินแดนปิดผนึก แต่ตอนนี้เมื่อเขามองเห็นฉากที่อยู่ตรงหน้าเขาก็อดที่จะอ้าปากค้างไม่ได้

ในที่สุดดวงตาของชายในชุดขาวก็ปิดลงพร้อมกับลืมตาขึ้นมาอีกครั้งแต่สิ่งที่ปรากฏออกมากับเป็นภาพของชายหญิงแปดคนแทน

พวกเขาปรากฏตัวทีละคนราวกับว่าพวกเขาเดินข้ามจากแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่แตกต่างกันทุกสิ่งทุกอย่างสะท้อนอยู่ในดวงตาของชายชุดขาว

นี่เป็นความทรงจำของเขาในอดีต

“ดื่มชา” ชายชุดขาวกล่าว

สือฮ่าวกัดฟันแน่นแล้วกระดกน้ำชาที่เหลือทั้งหมดลงในอึกเดียว คราวนี้มันขมและฝาดมากขึ้นปากของเขาชาไปทั้งหมดเกือบจะเสียความรู้สึกแล้ว

จากนั้นสือฮ่าวก็ตะลึง เป็นเพราะเขาพบว่ามีร่างปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

นี่คือผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่และองอาจสง่างาม ท่าทางของเขาดุร้ายและทรงพลังเรากลับหอคอยทองแดงขนาดใหญ่

“ เขาชื่ออ๋าวกู่เด็กคนแรกที่ข้าเจอ เขามาจากเผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในปฐมพลังแห่งความโกลาหล

เขาปรากฏตัวในช่วงเริ่มต้นของยุคเซียนโบราณ เขาจัดการคนรุ่นใหม่ทั้งหมดโดยไม่เคยพ่ายแพ้แม้แต่ครั้งเดียว” ชายชุดขาวอธิบาย

สีผิวของเด็กหนุ่มคนนี้เป็นสีทองอ่อนและมีความกระจ่างใสหมุนวนอยู่รอบๆ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นผู้บ่มเพาะพลังภายนอกที่แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ

“ก่อนหน้านี้ข้าเคยสอนวิชาหมัดมวยของศิลปะมังกรสวรรค์ให้เขา” ชายนุ่งขาวกล่าว

เมื่อสือฮ่าวได้ยินดังนั้นเขาก็หวั่นไหว ศิลปะสวรรค์โบราณแค่ชื่อของมันเพียงอย่างเดียวเขาสามารถบอกได้ว่าพลังของมันนั้นเหลือเชื่อมาก

“ เมื่อเขาบรรลุความเป็นอมตะและมีพลังมากขึ้นเขาก็ไม่เชื่อฟังคำพูดของข้าอีกต่อไป

และก้าวเข้าสู่เส้นทางนั้นก่อนเวลาอันควร ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่มีวันกลับมาและสูญสลายโดยไม่ทันที่จะประสบผลสำเร็จ” ชายชุดขาวกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

สือฮ่าวตกใจ หลังจากบรรลุความเป็นอมตะและแข็งแกร่งมากขึ้นแต่ ... ในที่สุดเขาก็ยังตาย?!

จากนั้นเมื่อปากของสือฮ่าวเริ่มกลับมาขม ชายหนุ่มคนนั้นก็หายไป ปรากฏร่างที่สองเป็นหญิงสาวในชุดสีทอง นางเป็นหญิงงามที่มีเสน่ห์อย่างล้นเหลือ

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อนางมองไปยังชายชุดขาวสายตาของนางไม่มีความรู้สึกของศิษย์และอาจารย์แม้แต่น้อย แต่มันเต็มไปด้วยประกายของความรัก

ใบหน้าของชายชุดขาวขมขื่นอย่างยิ่ง เมื่อเขาเห็นหญิงสาวชุดสีทองใบหน้าของเขาก็ซับซ้อนขึ้นพร้อมกับถอนหายใจออกมาด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง

“นางชื่อจินเจินมาจากตระกูลอีกาทองคำในอาณาจักรเซียน ความแข็งแกร่งของนางและพรสวรรค์นั้นน่าเหลือเชื่ออย่างมาก ถ้าคิดว่าท้ายที่สุดแล้วนางอาจจะแข็งแกร่งมากกว่าข้าด้วยซ้ำ และน่าเสียดายที่นางก็ยังจากไปก่อนเวลาอันควร”

ชายชุดขาวรู้สึกเศร้าโศก เขาเอื้อมมือออกไปอยากจะลูบเรือนผมของหญิงสาวที่สวมชุดสีทอง แต่สุดท้ายร่างของนางก็กระจัดกระจาย

จากนั้นร่างที่สามก็ปรากฏขึ้น นี่เป็นชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาค่อนข้างบอบบาง

“เขามีชื่อว่ารั่วเฟิงซึ่งเป็นเด็กที่ค่อนข้างบอบบาง ก่อนหน้านี้ข้าเคยสอนวิชาสังหารเซียนให้กับเขา” ชายชุดขาวกล่าว

สือฮ่าวไม่สามารถสงบลงได้อีกต่อไป

ไม่ว่าผู้คนเหล่านั้นจะเสียชีวิตหรือไม่ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์สิ่งหนึ่งว่าราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกแห่งนี้เป็นผู้ที่มีความพิเศษอย่างแท้จริง!

เขาถ่ายทอดญาณวิเศษอันยอดเยี่ยมที่แตกต่างกันให้กับแต่ละคนซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นวิชาที่ไม่ซ้ำกัน เขาเป็นคลังข้อมูลอย่างสมบูรณ์!

…

เมื่อคนสุดท้ายปรากฏตัวสือฮ่าวก็หวั่นไหวอยู่ภายใน นั่นเป็นหญิงสาวที่งดงามอย่างน่าเหลือเชื่อ ในชีวิตของเขาไม่เคยเจอใครที่งดงามขนาดนี้มาก่อน ดวงจันทร์สีเขียวปรากฏขึ้นอยู่ด้านหลังของนาง

“ชิงเยว่ นางเป็นมนุษย์เหมือนกับเจ้า”

“อะไรนะ นางคือเทพธิดาชิงเยว่?!” สือฮ่าวตกใจมาก