578 - เก้าสวรรค์เก้าพิภพ
578 - เก้าสวรรค์เก้าพิภพ
“ปัง!”
ทันใดนั้นระหว่างสวรรค์และปัฐพีก็สั่นสะเทือน ดอกบัวสีครามปรากฏขึ้นด้านหลังของเย่ฟ่าน ทันทีที่พวกมันปรากฏขึ้นมาเปลวไฟที่โหมกระหน่ำเข้าหาตัวเขาก็ถูกทำลายสิ้นซาก
“ดอกบัวแห่งความโกลาหล!”
“นิมิตของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ!”
หลายคนอุทานแสดงความประหลาดใจ
เย่ฟ่านเดินผ่านเปลวไฟสีม่วงด้วยสีหน้าเรียบเฉย กระบี่สีดำของเขาถูกผลักไปด้านหน้าทีละนิดและกำลังจะสัมผัสกับหน้าอกของกู่หมิงหมิงเต้า
ฝีเท้าของเขาไม่เคยหยุดนิ่ง จังหวะการก้าวเดินของเขากลมกลืนไปกับเต๋าสวรรค์ ไม่มีผู้ใดสามารถขัดขวางการโจมตีครั้งนี้ได้ ต่อให้เป็นผู้สูงสุดก็ทำได้เพียงปกป้องตัวเองเท่านั้น
การแสดงออกของกู่หมิงเต้าเปลี่ยนไปทันที เขาต้องการหยุดการกระทำของเย่ฟ่าน แต่สุดท้ายเขาก็รู้ดีว่าเขาต้องเรียกเปลวไฟพวกนั้นกลับมาปกป้องตัวเอง ไม่เช่นนั้นทุกอย่างอาจจะสายเกินไป!
อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้ไม่มีประโยชน์อย่างสิ้นเชิง นิมิตของดอกบัวสีครามน่ากลัวอย่างยิ่ง ในขณะที่เขากำลังเรียกเปลวไฟสีม่วงกลับมา มือของเขากลับไม่เชื่อฟังคำสั่งราวกับว่าช่วงเวลานั้นถูกหยุดนิ่งไว้ชั่วขณะ
กู่หมิงเต้ารู้สึกสิ้นหวังอย่างถึงที่สุด เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้ชุดเกราะสีเงินเพื่อต้านรับคมกระบี่ของเย่ฟ่านที่กำลังแทงลงมาอย่างช้าๆ!
แดง!
เสียงโลหะปะทะกันดังกึกก้องไปทั่วทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์ ผู้ที่มีระดับบ่มเพาะอ่อนด้อยถึงกับต้องใช้นิ้วอุดหูของตัวเองด้วยความเจ็บปวด!
กู่หมิงเต้าสวมชุดเกราะระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ มันทำให้ชีวิตของเขายังคงรักษาไว้ได้ แต่ความเหลื่อมล้ำต่ำสูงของพลังฝีมือของพวกเขาทั้งสองคนก็ถูกแสดงออกมาอย่างชัดเจน
“โครม!”
ร่างกายของกู่หมิงเต้าตกกระแทกพื้นหินโบราณของเมืองศักดิ์สิทธิ์จนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่
“เฮอะ!”
เย่ฟ่านแค่นเสียงอย่างเย็นชา เขารู้ดีว่าการที่กู่หมิงเต้ารอดชีวิตเมื่อสักครู่นี้เกิดจากการแอบลงมือของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์บางคนอย่างแน่นอน และมันกระตุ้นไอสังหารของเขาขึ้นมาแล้ว
แดง!
กระบี่มังกรดำของเย่ฟ่านแทงเข้าหากู่หมิงเต้าที่ตะเกียกตะกายอยู่บนพื้น และชุดเกราะสีเงินระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ก็ช่วยชีวิตของกูหมิงเต้าอีกครั้ง
"แดง!" "แดง!"
เย่ฟ่านทิ่มแทงกระบี่มังกรดำอย่างต่อเนื่อง ในตอนแรกเขาไม่ได้คิดจะเอาชีวิตของกู่หมิงเต้า เพราะอย่างน้อยๆเด็กหนุ่มคนนี้ก็ต่อสู้กับเขาด้วยเจตนาของตัวเอง
แต่ทันทีที่ผู้อาวุโสที่อยู่เบื้องหลังของกู่หมิงเต้าแอบแทรกแซงการต่อสู้ของพวกเขา เย่ฟ่านก็ไม่คิดจะแสดงความเมตตาอีกต่อไป
ตอนนี้ร่างกายของเขาถูกย้อมด้วยชั้นของแสงสีทอง และกระบี่ของเขาก็ทิ่มแทงออกมาอีกสิบสามครั้ง!
แม้ว่ากู่หมิงเต้าจะมีชุดเกราะระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ แต่มันก็สามารถปกป้องเขาจากคมมีดได้เท่านั้น แรงกระแทกด้วยพลังอันมากมายมหาศาลนี้เพียงพอที่จะบดขยี้เขาให้กลายเป็นเศษเนื้อได้อย่างแน่นอน!
“อ๊า!!”
กู่หมิงเต้าส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ เขาสวมชุดเกราะของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์แต่สุดท้ายก็ยังไม่สามารถหลีกหนีจากการโจมตีของเย่ฟ่านและเขากำลังจะถูกฆ่าตาย
แดง!
เย่ฟ่านฟันศีรษะของกู่หมิงเต้าให้กระเด็นออกไปไกลกว่าห้าร้อยจ้าง เหตุการณ์นี้สร้างความแตกตื่นให้กับผู้คนมากมาย
“เด็กน้อยเจ้าระวังตัวไว้เถอะ!”
ในตอนนั้นเองที่เสียงแก่ชราดังมาจากขอบฟ้า แต่สุดท้ายเขาก็รีบเปิดประตูมิติและหายไปพร้อมกับแสงสีม่วงอย่างรวดเร็ว
“มีใครอยากจะสู้อีกไหม?” เย่ฟ่านมองไปข้างหน้า
เด็กหนุ่มรุ่นเยาว์หลายคนที่เดินออกมาต่างก็หวาดกลัวถึงขีดสุด ร่างเซียนประสบความสำเร็จและสามารถเข้าสู่อาณาจักรสี่สุดขั้ว ความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมามันเกินกว่าที่บุคคลในรุ่นเดียวกันจะสามารถต่อสู้ได้!
หลายคนเงียบสนิทไม่กล้าส่งเสียงอะไร ผู้บ่มเพาะหลายส่งสายตาไปหาบุตรศักดิ์สิทธิ์และสตรีศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายโดยหวังว่าพวกเขาจะเป็นตัวแทนออกมาทอนอำนาจของเย่ฟ่าน
บุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง ร่างราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลจี้สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก เหยาซี รวมทั้งสตรีศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงต่างก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ในตอนนี้มีเพียงอันเหมียวอี้เท่านั้นที่กำลังยิ้มแย้ม เมื่อเห็นพลังต่อสู้ของเย่ฟ่าน นางก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก
“ปล่อยข้านะ!”
เสียงของเซี่ยจี้โหยวดังขึ้น เขากำลังตะโกนใส่ชายชราสองคนในชุดสีเทา แต่ไม่ว่าอย่างไรชายชราชุดเทาทั้งสองก็ไม่มีทางปล่อยเขาออกมาต่อสู้กับเย่ฟ่าน
"นายน้อยขอเพียงท่านสามารถเข้าสู่อาณาจักรต่อไป ท่านจะสามารถสังหารเขาได้อย่างแน่นอน" ชายชราสองคนในชุดสีเทาพยายามหว่านล้อม
“อาณาจักรอื่น? ถ้าข้าไม่อยู่ในอาณาจักรสี่สุดขั้วแล้วการฆ่าเขาจะมีประโยชน์อะไร!” เซี่ยจี้โหยวตะโกนด้วยความโกรธ
ทุกคนที่ได้ยินคำพูดนี้ต่างก็พูดไม่ออก ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณได้แสดงความแข็งแกร่งออกมาแล้ว แม้แต่บุตรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายก็ไม่คิดจะรนหาที่ แต่เด็กน้อยคนนี้กลับยังคงเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง? !
แต่เมื่อทุกคนเห็นว่ายังมีใครบางคนคิดจะต่อสู้เย่ฟ่านพวกเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก นี่คือชายหนุ่มที่ลึกลับและน่ากลัว
แม้ว่าจะไม่มีผู้ใดพูดถึงความเป็นมาของเขา แต่จากท่าทางของผู้อาวุโสทั้งหลายคนย่อมแสดงให้เห็นว่าเด็กน้อยคนนี้มีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดา
“นายน้อยเราปล่อยให้ท่านออกไปไม่ได้!” ชายชราสองคนในชุดสีเทาเหงื่อออกที่หน้าผาก
“ไปซะ ใครเป็นนายใครเป็นบ่าวพวกเจ้าควรจำใส่สมองไว้บ้าง”
เซี่ยจี้โหยวตะโกนอย่างเย็นชา และสุดท้ายเขาก็สามารถดิ้นหลุดจากมือของชายชราเหล่านั้นก่อนจะออกมายืนประจันหน้ากับเย่ฟ่าน
เย่ฟ่านถือกระบี่เล่มใหญ่และยืนอยู่ในความว่างเปล่า เขาเฝ้าดูทั้งหมดนี้อย่างสงบด้วยท่าทางที่สงบและไม่ได้พูดอะไร
“ในที่สุดเจ้าก็ทำลายคำสาปได้ วันนี้ข้าจะเอาเลือดทั้งหมดของเจ้ามาทำยา!” เซี่ยจี้โหยวมองว่าเย่ฟ่านเป็นเหยื่อของเขาอยู่เสมอ
"เจ้าต้องการให้ข้าเป็นยาของเจ้าก็ได้ ขอเพียงเจ้ามีความแข็งแกร่งมากพอ!"
เย่ฟ่านไม่โกรธและจ้องไปที่คู่ต่อสู้ที่มีพรสวรรค์อย่างใจเย็น
“เจ้าทำลายคำสาปได้แล้วจะเป็นอย่างไร ในอดีตก็มีร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณมากมาย แต่สุดท้ายเคยมีใครสักคนไหมที่ได้กลายเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่!”
เซี่ยจี้โหยวเยาะเย้ยด้วยริมฝีปากสีแดงสด ฟันสีขาวราวกับหิมะส่องของเขาประกายอย่างเจิดจ้า และกล่าวต่อไปว่า
“ข้าจะเหยียบย่ำเจ้าอย่างไร้ความปราณี หลังจากนี้เจ้าจะกลายเป็นทาสรับใช้ของข้า!”
“เอาอย่างนี้ก็ได้ ผู้ใดเป็นฝ่ายพ่ายแพ้จะกลายเป็นทาสของผู้ชนะ”
เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้า และทุกย่างก้าวที่เขาเหยียบย่ำมันจะเหมือนกับกลองขนาดใหญ่ที่สั่นสะเทือนทั้งสวรรค์และปฐพี
“ข้าจะเป็นคนแรกภายใต้สวรรค์ที่เอาชนะร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณที่อยู่ในรุ่นเดียวกัน” เซี่ยจี้โหยวพูดจบก็กลายเป็นกระแสแสงที่บินเข้าหาเย่ฟ่านอย่างรวดเร็ว
“ครืน!”
เย่ฟ่านก็ลงมือแล้วเช่นกัน มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเอาชนะทางวาจา ตอนนี้มีเพียงการเหยียบย่ำฝ่ายตรงข้ามให้อยู่ใต้เท้าเท่านั้นคำพูดของเขาถึงจะมีน้ำหนัก
“นั่นมัน...ราชาอมตะแห่งสวรรค์ทั้งเก้า!”
“หนึ่งในนิมิตที่น่ากลัวที่สุดของยุคโบราณ!”
ทุกคนอุทานด้วยความประหม่า ในตอนนี้ภาพธรรมที่อยู่ด้านหลังของเย่ฟ่านได้ปรากฏขึ้นในความมืด
มันเป็นภาพของชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีความสูงกว่าหมื่นจ้าง ศีรษะของเขาสวมมงกุฎมังกรเก้าตัว และตอนนี้มือขนาดใหญ่ของเขายื่นเข้าหาเซี่ยจี้โหยวด้วยพลังอันเรียบง่ายแต่ดุดัน
ทันใดนั้นสวรรค์และปัฐพีก็ถูกแยกออกจากด้านหนึ่ง และเซี่ยจี้โหยวดูเหมือนจะยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลดวงดาว ที่ด้านหน้าของเขามีหลุมศพอันไม่สิ้นสุดทอดยาวไปทั่วพื้นปฐพี
"นี่คือ.. ราชาอมตะเก้าพิภพ!"
“อะไรนะ เขาเป็นทายาทของเก๋อจิ่วโหย่วหรือไม่ นั่นคือยอดคนที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนรกร้างตะวันออกนับตั้งแต่สิ้นสุดยุคเซียนโบราณเป็นต้นมา!”
เมื่อหลายปีก่อนเก๋อจิ่วโหยวที่เป็นยอดคนจากภาคกลางได้เหยียบย่ำดินแดนรกร้างตะวันออกจนราบคาบ
ความแข็งแกร่งของเขาทุกคนเชื่อว่าแม้แต่ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่าเจียงไท่ซูก็ไม่สามารถเทียบได้ คนผู้นี้ว่ากันว่ากลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะที่แทบจะเข้าสู่อาณาจักรจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ไปแล้ว
แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ประสบผลสำเร็จและหายตัวไปนับหมื่นปี ว่ากันว่าเขาเสียชีวิตจากการทำสมาธิอยู่ในดินแดนรกร้างตะวันออก
