ตอนที่ 89: ครั้งแรก(ฟรี)

ตอนที่ 89: ครั้งแรก(ฟรี)

ปัจจุบันรูปปั้นที่ชื่อกาวิล ถูกแช่แข็งด้วยความตกใจและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ชั่วขณะหนึ่ง เมื่ออีวี่กำลังจะพูด เขาก้มศีรษะลงเล็กน้อย และสูดลมหายใจที่ไม่ค่อยคงที่ เขาสูดหายใจเข้าช้าๆ แต่โลภ เหมือนกับที่ผู้เสพการดูดควันบุหรี่

อีวี่ขมวดคิ้ว แต่เมื่อเธอรู้ว่ามันต้องเป็นเพราะเลือดของเธอ หัวใจของเธอก็เต้นรัว - ไม่นะ

ทันใดนั้นอีวี่ก็สูญเสียความสามารถในการพูดของเธอไป เพียงจ้องมาที่เขาด้วยสายตาดูเหมือนว่าประสาทของเธอยังคงหลับอยู่ ในขณะที่สมองของเธอตอบสนองช้าในการบอกเธอว่าเธอควรทำหรือพูดอะไรดวงตาที่กลมโตเป็นผลึกนั้นมองกาวิล เธอสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของเขา

“ให้ตายสิ” กาวิลกระซิบกระซาบทันที และก่อนที่เธอจะนึกขึ้นได้ในสมองว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุการณ์ก็เกิดขึ้นก่อนจะคิดได้

กาวิลรีบวางอีวี่ลงบนเตียงอย่างเร่งรีบแต่เบา ๆ แต่แทนที่จะดึงตัวออก เขาก็จับตัวเองให้นิ่งอยู่ในตำแหน่งที่โน้มตัวอยู่ใกล้ๆ ตลอดความยาวของเธอ ใบหน้าของเขาใกล้กับเธอมาก ร่างกายของเขาใกล้ชิดกับเธอ

“กา- กาวิล?” ในที่สุด อีวี่ก็มีสติสัมปชัญญะและพูดตะกุกตะกักเบา ๆ “คุณโอเคไหม?” การเคลื่อนไหวกะทันหันของเขาตามมาด้วยความเยือกแข็งที่ยืดเยื้อ ซึ่งทำให้เธอกังวลเล็กน้อย

"ใช่... ไม่... พระเจ้า อีวี่..." เขาครางออกมาได้ อีวี่คิดว่าเสียงของเขาฟังดูเจ็บปวด

เธอยกมือขึ้นเพื่อสัมผัสใบหน้าของเขา ค้นหาใบหน้าของเขา การเต้นของหัวใจของเธอยังคงเต้นอยู่ นึกถึงความทรงจำอันสดชื่นของเขาที่มีดวงตาสีฟ้าเพลิงที่ดูเหมือนจะเป็นของฮาเดส ขณะที่เธอมองลึกเข้าไปในดวงตาของเขา เธอสามารถจับบางสิ่งที่ดูเหมือนความหิวโหยในดวงตาของเขา ไม่นะ... เป็นไปได้ไหม?

เมื่อเห็นความวิตกกังวลและความกังวลก็ปะทุขึ้นในดวงตาของอีวี่ กาวิลจับริมฝีปากล่างระหว่างฟันของเขาขณะที่เขาหลับตาแน่นและถอนหายใจหนัก รูจมูกของเขาวูบวาบเล็กน้อย ในขณะที่เขาหยิบกลิ่นหอมอันน่าพิศวงของดอกไม้ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของภรรยาของเขา พระเจ้า! เธอเย้ายวนเกินไปสำหรับความดีของเธอเอง สักวันเธอจะต้องตายด้วยน้ำมือของเขาจริงๆ! และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ความคิดนี้เข้ามาในหัวของเขา

“มะ-มีอะไรเหรอ?” เขาได้ยินเธอถาม “คุณ...”

กาวิลลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วจับมือเธอ “ไม่เป็นไรครับ เลดี้” เขาพูดพร้อมกับหอมแก้มเธอ เธอสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของเขาจากการกระทำนั้นเพียงลำพัง สายตาที่ครุ่นคิดและเย้ายวนของเขามองมาที่เธอผ่านผมสีเข้มที่ยุ่งเหยิง“ไม่มีอะไร...”

“อะ-อะไรนะ” อีวี่กระพริบตาและเอียงศีรษะไปข้างหนึ่ง อยากรู้ว่าเขาพยายามจะพูดอะไร

“ผมไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าคุณกำลังยั่วยวนใจผมแบบนี้จริงๆ”

“อะ...อะ-อะไรนะ!!” อีวี่ร้องออกมา ดวงตาของเธอเปิดขึ้น การกระทำนั้นยิ่งกระตุ้นหัวใจของกาวิล และทำให้เธอหลงรักเขา

"ในทันทีที่คุณตื่นนอนด้วย...และผมก็คิดว่าคุณทำแบบนั้นกับทุกๆคน" กาวิลไม่สามารถต้านทานการหยอกล้อได้

ริมฝีปากของอีวี่ แยกจากกันอย่างไม่เชื่อ และเธอก็กระพริบตาหลายครั้ง

ที่นี่! ใครกันแน่ที่ยั่วยวนใคร?

"ห-ห้ะ ฉันทำอะไรลงไป" เธอพูดหน้าแดง "ฉันเกลี้ยกล่อมคุณไปตอนไหน คุณ... คุณคือคนที่ยั่วยวนฉันตั้งแต่ตื่นนอน! โชว์เรือนร่างที่เปลือยเปล่าของคุณแบบนั้น... และตอนนี้คุณบอกฉันว่าฉันคือคนทำงั้นเหรอ..." อีวี่อธิบายทุกอย่างพลันเสียงเงียบลง ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เพราะ กาวิลหัวเราะอย่างมีเลศนัย ท่าทางของเขาช่างซุกซนอย่างชั่วร้าย ตอนนั้นเองที่เธอรู้ว่าเขากำลังล้อเล่นและหยอกล้อเธอ เธอเม้มริมฝีปากและให้กลิ่นที่น่ารักเล็กน้อยขณะที่เธอกลอกตามาที่เขา

“ที่รัก” กาวิลบีบคางของอีวี่ และเธอไม่อยากเผลอกลืนน้ำลายของเธอ เขาเข้ามาใกล้ขึ้น ในขณะที่เขาจ้องไปที่ริมฝีปากของเธออย่างหิวกระหายเลียตัวเองเพื่อตอบโต้ “คุณอาจไม่เชื่อ แต่ปากของคุณนี่เพิ่งอธิบายเกี่ยวกับสิ่งยั่วยวนใจออกมาเมื่อครู่นี้”

อีวี่ขมวดคิ้วอย่างสับสนอีกครั้ง ครุ่นคิดอย่างฉุนเฉียวกับสิ่งที่เธอพูดเพื่อให้เขาอ้างว่าเธอเป็นคนยั่วยวนเขา

ริมฝีปากของกาวิล โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มชั่วร้ายอีกครั้ง “เอาล่ะ ในเมื่อตอนนี้คุณดูน่ารักมาก ผมจะบอกคุณ...” เขาพูดแล้วก้มลงไปกระซิบใกล้ๆ “ใช่ ผมไม่ต้องการให้พวกเขา...เจอคุณ” กาวิลสะกดจิตด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเบ็กน้อยของเขา ตัวของเธอสั่น เมื่อสัมผัสลมหายใจของเขากับอวัยวะที่บอบบางในหูของเธอ ใบหน้าของเธอแดงก่ำไม่ใช่เพราะคำพูด แต่เพราะวิธีที่เขาพูด อย่างไรก็ตาม เธอยังคงสับสนว่าส่วนไหนของวลีที่เย้ายวนใจ? และทำไมเธอถึงเป็นคนที่ถูกล่อลวง เมื่อเขาเป็นคนพูดคำเดียวกันกับเธอ? ไม่ มันเป็นเพียงเพราะเสียงที่เย้ายวนอย่างไม่น่าเชื่อของเขา! ไม่มีอะไรเย้ายวนในคำพูดเหล่านั้นเลย! ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง!

“คำพูดนั้นไม่มีอะไรเย้ายวนเลย นี่คุณแค่…อยากแกล้งฉันอีกแล้วเหรอ… คุณน่ะ?” อีวี่เม้มริมฝีปากของเธอ พยายามหยุดหน้าแดง

"โอ้ ไม่นะที่รัก" กาวิลส่ายหัวของเขา “ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ผมบอกความจริงกับคุณ คุณคงคิดว่ามันดูเหมือนคำโกหก เมื่อคุณพูดคำเหล่านั้น มันอาจจะฟังดู... เหลือเชื่อสำหรับคุณ แต่นั่นเป็นครั้งแรกที่คุณแสดงความเป็นเจ้าของต่อผม  และดูเหมือนว่าผมจะชอบมันมาก เมื่อคุณกำลังจะเป็นเจ้าของผมแบบนั้น” การหายใจของเขาติดขัด ขณะที่เขาใช้นิ้วลูบแก้มเธอด้วยลมหายใจของเขา “มันเพียงพอที่จะปลุกเร้าผม อีวี่”

พลึบ... ริมฝีปากของอีวี่ขยับ พลางเบือนหน้าหนีอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว

“คุณอาจจะงดทำอย่างนั้น เมื่อเราอยู่ข้างนอก ที่รัก ผมเกือบจะตรึงคุณไว้กับกำแพงแล้ว ทางเดินอาจดูว่างเปล่าสำหรับคุณแต่จริงๆ แล้วไม่ใช่….แต่ถ้าเราอยู่ในนี้ ..” เขาหยุดชั่วคราวและทาริมฝีปากแห้งด้วยลิ้นของเขา

วิธีที่เขาทำ ในขณะที่จ้องมองเธอชวนให้อีวี่รู้สึกเย้ายวนใจอย่างสิ้นเชิง"คุณสามารถเกลี้ยกล่อมผมได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ" เขากระซิบ..