ตอนที่ 93 ด้านบนสุดของรายชื่ออันดับหอหลิงหยุนต้องไม่ใช่ใครนอกข้า 

ตอนที่ 93 ด้านบนสุดของรายชื่ออันดับหอหลิงหยุนต้องไม่ใช่ใครนอกข้า

“เด็กคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงได้โอ้อวดนัก เขาคิดว่าคฤหาสน์ชั้นในเป็นอะไร คิดว่าจะเข้าก็เข้าได้รึไง  ”

“พี่ชาย เจ้าไปอยู่ไหนมา   ? เจ้าไม่รู้หรือว่าเขาเป็นใคร? เขาคือ เจียงเฉิน ชายที่โด่งดังที่สุดในหลิงหยุนวู่ฟู่ในช่วงเวลานี้เลยนะ ”

"ห๊ะ ! เป็นเขาเองรึ ไม่แปลกใจเลยทำไมถึงได้มั่นใจขนาดนั้น !"

เมื่อทุกคนมองไปที่เจียงและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดวงตาของเจียงเฉินก็จ้องไปที่แท่นศิลาสีน้ำเงินที่อยู่ข้างหอหลิงหยุน

บนศิลาสีน้ำเงินนี้ เจียงเฉินยังเห็นชื่อที่แน่นหนาเกือบร้อยชื่อ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งชื่อสามชื่อด้านบนสุดของศอลา มีตัวอักษรที่ส่องประกายเบา ๆ และแวววาวออกมา มันดูเปล่งประกายเป็นพิเศษ

"นั่นคืออะไร ? รายชื่อที่อยู่บนศิลานั้นคืออะไรรึ    "

“นี่คืออันดับรายชื่อของนักเรียนหลิงหยุนวู่ฟู่ที่ไต่อันดับในหอคอย  !”

“หอคอยหลิงหยุนนั้นมีอยู่ด้วยกันสิบชั้น สัญลักษณ์ประจำตัวสำหรับนักเรียนคฤหาสน์ชั้นในนั้นจะอยู่ที่ชั้นสิบ ตราบใดที่เจ้าผ่านไปถึงชั้นสิบได้ เจ้าก็สามารถเป็นนักเรียนชั้นในได้  ”

“อย่างไรก็ตาม หอคอยหลิงหยุนนี้ก็สามารถสะท้อนศักยภาพของผู้ไต่หอคอยได้ในระดับหนึ่ง ยิ่งใช้เวลาในการพิชิตหอคอยน้อยเท่าใด ก็แปลว่ายิ่งมีศักยภาพมากเท่านั้น ”

“อาจกล่าวได้ว่า คนที่มีรายชื่ออยู่ในหนึ่งร้อยอันดับแรกนั้นคือเหล็กกล้า พวกเขาเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดเท่าที่หลิงหยุนวู่ฟู่เคยมีมา ”

ก่อนที่เหมิงชิงซูจะพูดจบ เสียงของเหมิงตงซิงก็ดังขึ้น

"อันดับนี้น่าสนใจดีแหะ"

เจียงเฉินเองก็ถามด้วยความสนใจ: "ข้าอยากรู้ว่าฉือซิงชือใช้เวลาเท่าไหร่กันในการพิชิตหอคอยนี้ เขาถึงได้มีชื่ออยู่อันดับบนสุดของศิลา   ?"

“ฉือซิงชือนั้นเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ของหลิงหยุนวู่ฟู่เมื่อ 30 ปีกก่อน ว่ากันว่าเขาสามารถพิชิตหอคอยหลองหยุนได้ในเวลาไม่ถึง 10 นาที”

“และตลอด 30 ปีที่ผ่านมา ก็ยังไม่มีใครเลยที่ลบล้างสถิติของเขาได้ !”

“เจียงเฉิน เจ้าไม่ต้องคิดจะไปเทียบกับฉือซิงชือหรอก เจ้าควรถามตัวเองดีกว่าว่าจะมีชื่อปรากฏอยู่บนศิลาหรือไม่ !”

เหมิงตงซิงเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม

"ดูสิ นั่หลี่เซิงเจี๋ย นักเรียนทองอันดับสอง เขาออกมาจากหอหลิงหยุนแล้ว"

“ว้าว… เหรียญในมือของเขาสมควรเป็นสัญลักษณ์ประจำตัวของนักเรียนชั้นในสินะ  !”

“ใช่ ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะทำได้  !”

ตอนนี้เอง นักเรียนนับไม่ถ้วนรอบๆหอหลิงหยุนก็มองไปที่หลี่เซิงเจี๋ยที่เดินออกมา ทุกคนต่างก็แสดงออกอย่างอิจฉา

เหมิงตงซิงที่เห็นว่าหลี่เซิงเจี๋ยที่อยู่ใต้เขามาตลอดประสบความสำเร็จในการพิชิตพอคอย เขาก็ไม่อาจนิ่งนอนใจได้อีกต่อไป

เขาเดินตรงไปยังทางเข้าของหอคอยหลิงหยุนทันที

ประมาณสิบห้านาทีต่อมาเหมิงตงซิงก็เดินออกมาจากหอคอยหลิงหยุนพร้อมกับสัญลักษณ์ประจำตัวของนักเรียนคฤหาสน์ชั้นใน

ฮึ่ม!

ตอนนี้เอง คลื่นพลังก็ผันผวนออกมาจากบนแผ่นศิลาที่อยู่ข้างๆหอหลิงหยุน

ชื่อที่ตระการตาก็ถูกร่างขึ้นทันทีที่ด้านล่างของศิลาอันดับ

“ฮ่าฮ่า... เจ้าเห็นไหม ข้าสามารถทิ้งชื่อไว้บนศิลาอันดับของหอหลิงหยุนได้ด้วย   !”

เมื่อเห็นชื่อของเขาปรากฏขึ้นบนศิลา  เหมิงตงซิงก็เหลือบมองไปที่เจียงเฉินและอดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยความพอใจ

เจียงเฉินก็ทำเพียงขดริมฝีปากของเขา: "ไม่ใช่ว่าชื่อนั้นอยู่เกือบท้ายสุดของศิลาหรอกรึ ? มันมีอะไรให้น่าพูดถึงกัน !"

“ฮึ่ม เจ้าช่างน่าขำนัก!”

เหมิงตงซิงเยาะเย้ยและพูดว่า: "ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะสามารถทิ้งชื่อไว้บนศิลาอันดับของหอหลิงหยุนได้หรือไม่  "

“การทิ้งชื่อไว้บนศิลาจัเอันดับของหอหลิงหยุนก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องยากอะไรหนิ!”

"ไหนๆข้าก็มาหาอะไรเล่นแล้ว สงสัยคงต้องเล่นใหญ่เสียหน่อย"

เจียงเฉินเหลือบมองไปที่เหมิงตงซิงเบาๆและเสียงของเขาก็ดังก้องเข้าไปในหูของทุกคนทันที

“วันนี้ข้าจะทำลายสถิติที่ ฉือซิงชือ ทำไว้เอง!”

“จากนี้ไป หอหลิงหยุนแห่งนี้จะมีชื่อข้าอยู่บนอันดับสูงสุด!”