เธอยิ้มให้ไปซีซวนและพูดอย่างมีมารยาท "ขออภัยด้วย หอการค้ารายพระจัทร์ของเรานั้นมีหลักการอยู่ ดังนั้นหินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรจึงต้องเป็นของคุณชายท่านนี้ "

การแสดงออกของไป่ซีซวนก็ทรุดลงและเขาก็หยิบสัญลักษณ์บางอย่างออกมาทันที

เขามองไปที่หญิงสาวต้อนรับและพูดอย่างเฉยเมย "ข้ามีป้ายคำสั่งพิเศษของหอการค้ารายพระจันทร์ ฉะนั้นไปเอาของมาให้ข้าได้แล้ว "

“นี่……”

จู่ๆ หญิงสาวต้อนรับก็แสดงท่าทีลังเล

พูดตามตรง สำหรับไปซีซวนผู้หยิ่งผยองคนนี้ เธอนั้นไม่ได้รู้สึกดีด้วยเลย

เพียงแต่ว่าหอการค้ารายพระจัทร์นั้นมีกฎระเบียบที่ชัดเจน

ผู้ที่ป้ายคำสั่งพิเศษของหอการค้ารายพระจันทร์นั้นจะได้รับส่วนลดและสิทธิ์พิเศษในการซื้อขายโดยตรงกับหอการค้า

และบุคคลที่สามารถมีป้ายคำสั่งพิเศษของหอการค้ารายพระจันทร์ได้นั้นไม่ใช่ตัวตนที่พนักงานต้อนรับตัวเล็กๆอย่างเธอจะทำให้โกรธเคืองได้

“โอ้ นั่นไม่ใช่นายน้อยไป๋ซีซวนของหลิงหยุนวู่ฟู่หรอกรึ”

“ใช่ ใครกันที่กล้ามีสร้างปัญหาและแย่งวัสดุกับนายน้อยไปซีซวน ”

“ข้าบอกได้เลยว่าถ้าเจ้ากล้ามีปัญหากับนายน้อยไป๋ซีซวนในเมืองหลิงหยุนแห่งนี้หละก็ ก็เท่ากับว่าเจ้าหาเรื่องตายแท้ๆเลยหละ!”

การทะเลาะกันระหว่างเจียงเฉินกับไป่ซีซวนนั้นก็เริ่มดึงดูดความสนใจจากแขกคนอื่นๆในห้องโถงอย่างรวดเร็ว

พวกเขาอดไม่ได้ที่จะพูดคุยกันและมองไปที่เจียงเฉินด้วยสายตาที่สงสาร

เสียงพูดคุยที่ดังขึ้นรอบๆนั้นทำให้ไปซีซวนรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้น

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้เขาก็ตะโกนใส่พนักงานต้อนรับหญิงอย่างเย่อหยิ่งทันที "รีบไปเอาหินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะทำให้เจ้าถูกไล่ออกจากหอการค้าแห่งนี้ !"

เมื่อพนักงานต้อนรับหญิงได้ยินคำพูดของไป่ซีซวน ใบหน้าสวยของเธอก็ซีดลงทันที

“นายน้อยหนุ่มแห่งเมืองหลิงหยุนผู้สง่างามกลับกล้าคุกคามหญิงสาวคนหนึ่งต่อหน้าที่สาธารณะเช่นนี้ เจ้าไม่รู้สึกละอายใจบ้างเลยรึ ?”

"เธอจะไม่ถูกไล่ออกจากหอการค้า และเจ้าก็จะไม่ได้หินแก่นซวนเฟิงกับโสมเลือดมังกรไป "

เจียงเฉิน เหลือบมองไปที่ไปซ่ซีซนและพูดอย่างเย็นชา: "ข้าให้เวลาเจ้าสิบวินาที จงไสหัวไปให้พ้นหน้าข้าซะ มิฉะนั้น ... ข้าสัญญาเลยว่าจะทำให้เจ้าถูกลากออกไปจากหอการค้ารายพระจันทร์ !"

“ฮ่าฮ่า...เจียงเฉิน เจ้าไม่กลัวบ้างรึไงที่พูดคำใหญ่โตโอ้อวดเช่นนั้นนี้หน่ะ”

ไปซีซวนก็หัวเราะ เขาชูป้ายในมือขึ้นและพูดด้วยความหยิ่งพยอง "ข้าเป็นแขกพิเศษของหอการค้ารายพระจันทร์ ใครกันจะกล้าลากข้าออกไปจากที่แห่งนี้ ?"

เจียงเฉินก็เหลือบมองไปที่ป้ายคำสั่งในมือของไป่ซีซวน

ลักษณะของป้ายคำสั่งนี้ค่อนข้างคล้ายกับป้ายคำสั่งทองสูงสุดที่เขาได้จากเยว่หยางโจวเลย

แต่ทว่า ป้ายคำสั่งที่อยู่ในมือของไป่ซีซวนนั้นกลับเป็นเพียงสีทองแดงเท่านั้น

มันไม่อาจเทียบได้กับป้ายคำสั่งที่ผู้อาวุโสเยว่มอบให้กับเขา

ดังนั้นเขาจึงมองไปที่ไป่ซีซวนและยิ้มอย่างดูถูกทันที "ป้ายคำสั่งพิเศษระดับทองแดงที่เจ้าถืออยู่นั้นก็เป็นเพียงแค่ป้ายระดับต่ำสุด ฉะนั้นเจ้ามีสิทธิ์อะไรถึงได้กล้าใช้มันมาอวดอ้างต่อหน้าข้า "

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด