ตอนที่ 84 ของๆข้าไม่ใช่ว่าเจ้าอยากได้แล้วจะเอาไปได้
ตอนที่ 84 ของๆข้าไม่ใช่ว่าเจ้าอยากได้แล้วจะเอาไปได้
ในคืนนี้เอง ขณะที่เจียงเฉินและเหมิงชิงซูก็กลับมาถึงหลิงหยุนวู่ฟู่ ร่างกายไท่หยินสิ้นหวังของเหมิงชิงซูจู่ๆก็กำเริบและนางก็ตกอยู่ในอาการสาหัสทันที
ดังนั้นในเช้าวันถัดมา
เจียงเฉินจึงไปที่ศาลาเปาตันทันทีเพื่อพบกับถ้งเฉินและขอให้เขาเตรียมวัสดุในการหลอมเม็ดยาซวนหยางโบราณให้
“พี่เจียงเฉิน ในบรรดาวัสดุที่ท่านพูดถึง หินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรนั้นหายากเกินไป แม้แต่ศาลาเปาตันของเราก็ยังไม่มพวกมัน ”
“วัสดุยาทั้งสองดูเหมือนจะหาได้จากหอการค้ารายพระจันทร์เท่านั้นนะ ”
ถึงเฉิงส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น แล้วมองไปที่เจียงเฉินทันทีและกล่าวว่า "ข้าจะให้คนไปที่หอการค้ารายพระจันทร์เพื่อดูว่ามีมันหรือไม่ ถ้าหอาการค้ารายพระจันทร์มีสมุนไพรทั้งสองอยู่ ข้าจะซื้อมันมาให้ ”
“เช่นนั้นก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าไปดูที่หอการค้ารายพระจันทร์ด้วยตัวเองเลยดีกว่า ”
เจียงเฉินโบกมือของเขา
ตอนนี้เขามีป้ายำสั่งทองของหองการค้ารายพระจันทร์ในมือแล้ว ดังนั้นการไปซื้อสมุนไพรทั้งสองที่หอการค้าเองน่าจะง่ายกว่าไม่ใช่รึ?
เมื่อออกจากศาลาเปาตันแล้วเจียงเฉินก็เลี้ยวผ่านถนนไปอีกสองสามสายก่อนจะมาถึงอาคารที่ตกแต่งอย่างวิจิตรงดงาม
เหนือประตูของอาคารหลังนี้ มีรูปปั้นขนาดใหญ่ของมังกรสี่ตัวและนกฟีนิกซ์อยู่ นี่จึงทำให้หอการค้ารอยพระจันทร์แห่งนี้ดูโดดเด่นเป็นอย่างมาก
“ยินดีต้อนรับนายท่าน ไม่ทราบว่ามีอะไรให้รับใช้หรือไม่ ”
เจียงเฉินเดินเข้าไปในหอการค้ารอยพระจันทร์ และสาวใช้ต้อนรับที่หน้าตาสระสวยก็เดินออกมาจากในหอการค้ารอยพระจันทร์ เธอเดินไปหาเจียงเฉินพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
เจียงเฉินพยักหน้าและถามว่า: "เจ้าพอจะมี หินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรบ้างหรือไม่ "
“นายท่านโปรดรอสักครู่...”
พนักงานต้อนรับคนสวยก็พูดตอบ จากนั้นเธอก็หยิบรายการสิ่งของออกมาจากเคาน์เตอร์ที่อยู่ข้างๆอย่างชำนายและพลิกดูมัน
หลังจากนั้นประมาณสองนาที
พนักงานต้อนรับสาวสวยคนนี้ก็พูดตอบเจียงเฉินและยิ้ม : "ท่านช่างโชคดีจริงๆที่หอการค้าของเรามีหินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรอยู่พอดี "
“เช่นนั้นก็รบกวนด้วย”
เจียงเฉินไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระและพูดกับพนักงานสาวโดยตรง
"เดี๋ยวก่อน!"
“ข้าเองก็ต้องการแก่นหินซวนเฟิงและโสมเลือดมังกร !”
ในตอนนี้เอง จู่ๆก็เสียงเบาที่ฟังดูเย็นชาดังขึ้นจากด้านหลังเจียงเฉิน
เจียงเฉินก็ขมวดคิ้ว
เขาหันกลับไปและก็เห็นเด็กหนุ่มชุดขาวที่ดูคุ้นเคยเดินเข้ามาหาเขา
“ไป่ซีซวน เจ้าทำเช่นนี้หมายความว่าไง”
เจียงเฉินมองไปที่เด็กชายชุดขาว ดวงตาของเขาเย็นชาทันที
เด็กชายในชุดขาวคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นไกล เขาคือไป๋ซีซวนที่เคยมีปัญหากับเขามาก่อนที่ตำหนักชิงซวน แต่ในที่สุดเขาก็ถูหยานชิงซวนไล่ออกมา
“ก็ไม่ได้หมายความว่าอะไร”
แสงเย็นวาบในดวงตาของไป๋ซีซวน และเขาก็พูดเยาะเย้ย: "ข้าก็แค่ต้องการหินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรบ้างไม่ได้รึไง ?"
ไป่ซีซวนนั้นเกลียดเจียงเฉินเป็นอย่างมาก
แต่เดิมเขานั้นเป็นอัจฉริยะในการปรุงยาของหลิงหยุนวู่ฟู่และเขาก็โชคดีเป็นอย่างมากที่ได้รับการสั่งสอนจากหยานชิงซวน อนาคตในการปรุงยาของเขานั้นนับได้ว่ารุ่งโรจน์อย่างแน่นอน
แต่ทั้งหมดนั้นก็ถูกทำลายโดยเด็กคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขา
เพราะเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้ เขาจึงถูกขับไล่ออกจากตำหนักชิงซวนโดยหยานชิงซวน
สำหรับไป่ซีซวนที่หยิ่งผยองมาโดยตลอดแล้ว นี่เป็นความอับอายอย่างแท้จริง !
ตอนนี้เอง เมื่อเขาเห็นว่าเจียงเฉินอยู่ในหอการค้ารายพระจันทร์ ไป่ซีซวนจึงมีความตั้งใจที่จะล้างแค้นโดยการสร้างปัญหาให้กับเจียงเฉิน
“ถ้าเจ้าต้องการพวกมันก็เรื่องของเจ้า”
“แต่ทุกคนที่มาหอการค้ารายจันทร์แห่งนี้ต่างก็ต้องการซื้อของกันทั้งนั้น ดังนั้นคนที่มาก่อนก็ย่อมมีสิทธิ์ได้ก่อน ”
“ข้าได้สั่งซื้อหินแก่นซวนเฟิงและโสมเลือดมังกรไปก่อนแล้ว ดังนั้นใช่ว่าของๆข้าไม่ใช่ว่าเจ้าอยากได้แล้วจะเอาไปได้ !”
“ข้าขอแนะนำเจ้านะ ถ้าเจ้าไม่อยากมีปัญหาเหมือนกับตอนที่อยู่ตำหนักชิงซวน เจ้าก็จงอยู่ให้ห่างข้ามากที่สุดเท่าที่จะทำได้ดีกว่า !”
เจียงเฉินจ้องไปที่ไป๋ซีซวนอย่างเย็นชา และเสียงที่ดูเฉยเมยของเขาก็ดังก้องไปทั่วห้องโถง
