ตอนที่ 645+646 แค่คำสารภาพ

ตอนที่ 645 แค่คำสารภาพ

หากมีใครบุกเข้ามาในหอพัก มันจะทำตัวเงียบ และซ่อนที่นอนตัวเองไว้ใต้เตียง มันไม่กรีดร้องหรือทำให้เกิดเสียง มันรักสะอาด ทุกครั้งที่มันกลับมาจากเล่นสนุก ก่อนเข้าที่นอน มันจะเข้าห้องน้ำ ล้างทำความสะอาดตัวเองเสียก่อน

แต่มีมี่เป็นแมวธรรมดา มันไม่สามารถทำอย่างที่มัวสามารถทำได้ ดังนั้นการเลี้ยงมันในหอพักจึงอาจถูกพบและสร้างปัญหาให้กับเพื่อนร่วมห้องได้

“ฉันเคยถามผู้จัดการซุนก่อนหน้านี้ ไม่มีสนามฝึกยิงปืนในเมืองหนานเจียงเลยค่ะ ฉันเลยคิดว่าจะซื้อบ้านในเมืองหนานเจียงและทำสนามฝึกในบ้าน จะอยู่แต่โรงแรมตลอดก็ไม่ได้ด้วยสิ อีกอย่างคุณจะพักกับฉันที่มหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ ถ้ามีบ้านฉันจะได้สบายใจขึ้น คุณกับพี่จะได้พักที่บ้านด้วย”

นั่นเคยเป็นหนึ่งในแผนของลู่ชิงสี เขาคิดจะซื้อบ้านในเมืองหนานเจียงจริง ๆ แต่หากเงินไม่พอ เขาจะซื้อหลังที่เล็กลง ถ้ามีเงินมากพอ เขาจะซื้อบ้านที่มีเนื้อที่กว้างขวางและสะดวกสบายเสียหน่อย

“หลังจากที่บ้านพร้อมแล้ว ให้หาแม่บ้านดูแลงานบ้านและให้อาหารสัตว์เลี้ยงของคุณด้วย” เจียงเหยาไม่รู้วิธีทำอาหาร และทักษะการทำอาหารของลู่อี้ชิงก็ไม่ค่อยดีเช่นกัน

ดังนั้น การมีแม่บ้านจึงจำเป็นอย่างยิ่ง

“ได้ค่ะ ฉันจะฟังคุณ ฉันจะไม่ยกเจ้านี้ให้ใครทั้งนั้น!” เจียงเหยาพยักหน้าอย่างตื่นเต้น

หลังจากที่รถเลื่อนเข้าสู่ย่านใจกลางเมืองหนานเจียง ลู่ชิงสีขับรถไปที่โรงแรมที่ลู่อี้ชิงพักอยู่ และเลือกห้องพักชั้นเดียวกันกับเธอ เขาพาเจียงเหยาขึ้นไปชั้นบน

“ผมจะไปอาบน้ำก่อน คุณรออยู่ในห้องครู่หนึ่งนะ ถ้าหิวก็โทรสั่งห้องอาหาร ถ้ารอไหว เดี๋ยวผมจะพาคุณออกไปหาอะไรทาน” หลังจากเปิดประตูและเข้ามาข้างใน ลู่ชิงสีวางสัมภาระไว้บนโซฟา ส่วนเจียงเหยา เธอยังคงอุ้มแมวอยู่อย่างนั้น

“ค่ะ คุณไปก่อนเถอะ คุณอาบเสร็จแล้ว ฉันจะอาบน้ำต่อ” เจียงเหยาพยักหน้า ในเมืองรง ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการอาบน้ำที่สะดวกสบายหรอก ดังนั้นสิ่งแรกที่เจียงเหยาอยากทำเมื่อกลับมาที่เมืองหนานเจียง ก็คือการอาบน้ำ

ลู่ชิงสียิ้มอย่างมีความหมาย เขาพยักหน้า หยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

เจียงเหยายังคงคิดเกี่ยวกับรอยยิ้มของลู่ชิงสี สักพักโทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น

เป็นสายจากลู่เสี่ยวเซียว

เจียงเหยารู้สึกประหลาดใจ เธอไม่ได้โทรคุยกับลู่เสี่ยงเซียวมานานแล้ว

“ฝนต้องตกแน่ ๆ เลย เธอถึงโทรมาได้” ชีวิตของลู่เสี่ยวเซียวที่โรงเรียนนั้นสุขสบายและอู้ฟู่มาก เธอมีความสุขเสียจนลืมบ้านไปเลย นั่นเป็นเหตุผลที่เจียงเหยาแปลกใจที่ได้รับโทรศัพท์จากลู่เสี่ยวเซียว

“โถ่ พี่สะใภ้ พูดอะไรอย่างนั้น อย่าบอกนะว่าพี่งอนฉัน!” ลู่เสี่ยวเซียวพ่นลมหายใจออกมา “พี่สะใภ้ ช่วงสองสามวันที่ผ่าน พี่ไปอยู่ที่ไหน ทำไมฉันถึงติดต่อพี่ไม่ได้เลย”

“ไปที่เมืองรงมาน่ะ เธอก็น่าจะรู้เรื่องน้ำท่วมครั้งใหญ่ในเมืองรงใช่ไหม? พี่ชายของเธอก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาเข้าร่วมการช่วยเหลือบรรเทาทุกข์ที่เมืองรง” เจียงเหยาอธิบาย “ที่นั่นไม่มีสัญญาณ นี่ก็เพิ่งกลับมาถึงเมืองหนานเจียงพร้อมกับพี่ชายของเธอนั่นล่ะ มีอะไรด่วนหรือเปล่า หลายวันมานี้ถึงได้ตามหาฉัน?”

“ไม่มีอะไรด่วนหรอก แค่มีเรื่องอยากจะบ่นน่ะ” เสียงของลู่เสี่ยวเซียวฟังดูนุ่มนวลขึ้น เมื่อเธอพูดว่ามีเรื่องจะ ‘บ่น’ ฟังดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะกัดฟันเสียด้วยสิ

“มีอะไรเหรอ? ใครทำอะไรให้เธอโกรธหรือเปล่า?” เจียงเหยาหัวเราะคิกคัก เธอนั่งลงบนโซฟานุ่ม ๆ เตรียมที่จะพูดคุยกับลู่เสี่ยวเซียว

__

ตอนที่ 646 ช่วยเขาหรือช่วยฉัน

“ไม่ใช่เสียหน่อย” ลู่เสี่ยวเซียวอธิบายอย่างรวดเร็ว “ไอ้เจ้าบ้าเจียงเล่ย! พี่สะใภ้ รีบควบคุมพี่ชายคนรองของพี่เลยนะ ถ้าเขารังแกฉันอีก ต่อไปในอนาคตฉันต้องไม่ได้แต่งงานแน่!”

“เขาทำอะไรเธอ” เจียงเหยาตกใจมาก ลู่เสี่ยวเซียวโทรมาฟ้องเรื่องของเจียงเล่ย “เกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคน!”

“พี่สะใภ้ ฉันทำตัวดีแล้วนะ แต่เขากลับปฏิบัติต่อความใจดีของฉันอย่างเจตนาร้าย เขามีแผนร้ายทำลายคู่เดตของฉัน หึย! แต่เพื่อนร่วมชั้นของฉันกับยกย่องเขาเพียงเพราะเขาหน้าตาดี คนจิตใจแบบนั้นน่ะนะ เปล่าประโยชน์สิ้นดี!”

เมื่อลู่เสี่ยวเซียวเล่ามาถึงเรื่องนี้ เธอโกรธมาก “เมื่อวันก่อน ฉันไปซื้อของกับเพื่อนในห้อง ฉันเห็นเจียงเล่ยอยู่กับแฟนสาวของเขา ฉันจำได้ว่าแฟนของเขามีความเกี่ยวข้องกับพี่ชายของเพื่อนร่วมชั้นน่ะสิ พี่สะใภ้พี่ก็รู้ว่าฉันน่ะเป็นคนตรงไปตรงมา ฉันไปหาเจียงเล่ยและบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่แฟนของเขาน่ะสิ มาบอกว่าฉันใส่ร้ายเธอและบอกว่าฉันมองคนผิด อาจมองน้องสาวของเขาเป็นเขาแทนก็ได้”

“เดี๋ยวสิ ฉันน่ะสายตาดีนะ ผู้หญิงคนนั้นสวมสร้อยทองคำที่พี่ชายของเพื่อนร่วมชั้นให้ด้วย ฉันจะจำผิดได้ยังไง? เจียงเล่ยไม่เชื่อที่ฉันพูด แล้วยังมาว่าฉันพูดจาไร้สาระเพื่อทำลายชื่อเสียงของแฟนเขา”

ลู่เสี่ยวเซียวกลัวว่าเจียงเหยาจะเข้าใจผิด เธอจึงกล่าวเสริมว่า “พี่สะใภ้ ฉันไม่ได้พูดจาไร้สาระนะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนของพี่ชายเพื่อนฉัน ครอบครัวของเพื่อนร่วมชั้นคนนั้นรวยมากในเมืองนี้ พี่ชายของเธอเป็นพวกเพลย์บอย ผู้หญิงคนนั้นก็แค่พวกไร้ประโยชน์และชอบติดต่อกับผู้ชายคนอื่นลับหลังเจียงเล่ย แต่เจียงเล่ยกลับเป็นคนโง่ที่ไม่รู้จักคนเสียได้”

“พี่ ถ้าพี่ไม่เชื่อฉัน พี่ก็ให้ใครไปตรวจสอบแฟนของเจียงเล่ยก็ได้ เธอต้องมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับพี่ของเพื่อนฉันแน่ ไม่อย่างนั้น ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงให้สร้อยคอราคาแพงอย่างนั้นกับเธอ?” ลู่เสี่ยวเซียวกล่าวอย่างกังวล “เจียงเล่ยถูกแฟนนอกใจ แต่เขายังปกป้องเธออย่างกับคนโง่ แล้วมาทะเลาะกันฉันแทน”

เจียงเหยาตกใจมาก เจียงเล่ยเป็นคนที่ภาคภูมิใจในตัวเอง และเขาก็ยินดีที่จะทะเลาะกับลู่เสี่ยวเซียว

รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้างที่ลู่เสี่ยวเซียวได้พบกับเจียงเล่ย

เจียงเหยารู้อยู่แล้วว่าแฟนของเจียงเล่ยไม่ใช่คนดี แม้ว่าลู่เสี่ยวเซียวจะไม่เปิดเผยเรื่องของเธอคนนั้น ยังไงซะเจียงเล่ยก็ต้องเลิกกับแฟนที่เขาคบอยู่ในปัจจุบันอยู่ดี

“ฉันเชื่อเธอ” เจียงเหยากล่าว “แล้ว?”

“เราทะเลาะกันในวันนั้น และฉันก็ถูกเพื่อนร่วมชั้นลากออกไป ก่อนที่ฉันจะจากไป ฉันเห็นเจียงเล่ยกอดผู้หญิงคนนั้นที่กำลังร้องไห้อย่างน่าสมเพช” ลู่เสี่ยวเซียวโกรธมากขึ้นเมื่อเธอเล่า “มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฉันไปออกเดตกับเพื่อนร่วมชั้นชายคนหนึ่ง เจียงเล่ยก็วิ่งเข้ามาหาฉัน จากนั้นเขาก็เริ่มพูดจาไร้สาระต่อหน้าเพื่อนคนนั้น มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาบอกว่าฉันนอนกรน วินาทีถัดมา เขาก็บอกว่าฉันกินไปด้วยตดไปด้วย แล้วยังบอกว่าฉันชอบบีบนิ้วเท้า ไม่ล้างมือเวลาใช้ห้องน้ำ ไอ้เลวนั่น! อา! ฉันล่ะโกรธมากจริง ๆ!”

“เขาไม่รู้จักฉันดีขนาดนั้นเสียหน่อย แล้วเขาจะรู้ได้ยังไงว่าฉันกรนเวลานอน? เขาจะรู้ได้ยังว่าฉันชอบจับนิ้วเท้า? เขาจะรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ล้างมือหลังเข้าห้องน้ำ? ฉันทำอย่างนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? แต่สิ่งที่เขาพูดกลับเหมือนเป็นความจริงและทำให้เพื่อนร่วมชั้นหัวเราะเยาะลับหลังฉัน! เพื่อนร่วมชั้นชายที่ฉันเคยชอบก็ไม่สนใจฉันแล้วด้วย! พี่สะใภ้ ถ้าพี่ยังเพิกเฉยต่อพี่ชายคนรองของพี่ วันหนึ่งฉันต้องสู้กับเขาจนตายกันไปข้างหนึ่งแน่ พี่จะช่วยฉันหรือช่วยเขา!”

“ฉันจะช่วยเธอ! ฉันจะช่วยเธออย่างแน่นอน! ฉันต้องช่วยเธอ!” เจียงเหยาหัวเราะหนักมากจนเกือบจะร้องไห้ ลู่เสี่ยวเซียวต้องถูกเจียงเล่ยทรมานมาโดยตลอดอย่างนั้นล่ะสินะ