ตอนที่ 61 ต่อให้ราชันย์สวรรค์ข้าก็ฆ่าเจ้าอยู่ดี !
ตอนที่ 61 ต่อให้ราชันย์สวรรค์ข้าก็ฆ่าเจ้าอยู่ดี !
"บัดซบ ! ข้าถึงขนาดต้องอาคมเคลื่อนย้ายไร้เสียงเช่นนี้ ข้าต้องใช้เวลาขนาดไหนถึงสามารถใช้มันได้แต่ละครั้งแต่กลับต้องมาใช้ในสถานการณ์เช่นนี้เนี่ยนะ !"
กงหยวนได้เปิดใช้งานอาคมเคลื่อนย้ายไร้เสียงและทันทีเขาก็ปรากฏตัวขึ้นห่างออกมาหลายกิโลเมตรทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือ.
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น กงหยวนก็รู้สึกท้อแท้ทันทีที่ตัวเองต้องใช้อาคมนี้หนีนักรบระดับรวมปราณ
"คงต้องระวังให้ดีแล้ว เจ้าเด็กนั่นสามารถมองจุดอ่อนของอาคมออกได้เพียงชำเลืองมองเท่านั้น !"
"หรือบางทีเขาอาจจะมีสมบัติบางอย่างที่สามารถใช้ทำลายอาคมได้กัน ?"
"หึ ข้าจะรวบรวมคนและส่งไปฆ่าพวกมันที่เมืองคังซานให้หมด จากนั้นก็ชิงสมบัตินั่นมาจากเจ้าเด็กนั่นซะ ”
ดวงตาของกงหยวนเป็นประกาย และเขาก็กำลังจะกระโดดเพื่อจากไป
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เงาสีดำก็พุ่งผ่านมาที่ด้านหน้าของเขาทันที
กงหยวนก็แอบรู้สึกหนาวสั่น
ก่อนที่เขาจะได้ทันตอบโต้ ฝ่ามือปีศาจก็บีบเข้ามาที่คอของเขาแล้ว
ในเวลาเดียวกัน เสียงเย็นเยียบอันคุ้นเคยเป็นอย่างมากก็ดังเข้ามาในหูของเขา
“ถ้าเจ้าติดจะกลับไปทำอะไรที่เมืองคังซานหละก็ เจ้าก็ต้องดูด้วยว่าตนเองมีโอกาสได้ทำหรือไม่ ”
เสียงเย็นชานี้ทำให้ร่างกายของกงหยวนแข็งทื่อทันที
เขามองไปที่เจียงเฉินที่อยู่ข้างหน้าเขา ตอนนี้สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปราวกับเห็นผีตอนกลางวัน
เขาใช้อาคมเคลื่อนย้ายแล้วไม่ใช่รึไง ? และเขาก็อยู่ห่างจากตรงนั้นตั้งหลายกิโลหิต
แต่ทำไมเจ้าเด็กนี่ถึงตามมาได้กัน ?
เจ้าเด็กนี่จะน่ากลัวเกินไปแล้ว !?
ตอนนี้กงหยวนกำลังตื่นตระหนกอย่างสุดขีด
เขามองเจียงเฉินด้วยสีหน้าสยดสยอง: “เจ้า... เจ้า... เจ้าฆ่าข้าไม่ได้ ข้ามาจากตระกูลกง ถ้าเจ้าฆ่าข้า ตระกูลกงจะไม่ปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน!”
“เจ้ามาจากตระกูลกงแล้วยังไง ? เจ้ากล้ามามายุ่งกับข้า แม้ว่าเจ้าเป็นราชันย์สวรรค์ข้าก็จะฆ่าเจ้าอยู่ดี!”
แสงเย็นวาบในดวงตาของเจียงเฉินและกรงเล็บที่คว้าคอของกงหยวนอยู่ก็บีบเข้าอย่างแรงโดยตรง
คอของกงหยวนก็ส่งเสียงแตกออกมา
ทันทีที่เจียงเฉินคลายกรงเล็บของเขาออก ร่างกายของกงหยวนก็ค่อยๆล่วงหล่นลงพื้น
“เจียงเฉิน เจ้าฆ่าเขาจริงหรือ?”
ตอนนี้เอง เหมิงชิงซูที่รีบวิ่งตามมาจนทันก็มองไปที่กงหยวน
"จริง"
เจียงเฉินพยักหน้า
“ตระกูลกงของอาณาจักรต้าเซี่ยนั้นเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของอาณาจักรต้าเซี่ย อีกทั้งยังเป็นตระกูลที่เชี่ยวชาญการใช้อาคมอย่างมากจนทั่วทั้งอาณาจักรต้องตกตะลึง”
“บรรพบุรุษของตระกูลกงคือผู้ใช้อาคมระดับ 6 และแม้แต่เหล่าราชวงศ์ของอาณาจักรต้าเซี่ยก็ยังต้องกลัวเขา ”
“คนของตระกูลกงนั้นเจ้าคิดเจ้าแค้นมาก ถ้าพวกเขารู้ว่าเจ้าฆ่าคนในคระกูลกงหละก็ เจ้าอาจจะเจอปัญหาใหญ่ได้”
เหมิงชิงซูกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจังเป็นอย่างมาก
“เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของอาณาจักรต้าเซี่ยแล้วมันยังไง ?”
“เจ้านี่เป็นแค่ผู้ใช่อาคมระดับสามตระกูลหวังเท่านั้นแต่กลับคิดจะฆ่าข้า ดังนั้นการที่เขาตายด้วยน้ำมือข้ามันก็ถูกแล้ว ”
“และถึงอย่างนั้น ต่อให้เป็นบรรพบุรุษของตระกูลกง แต่หากเขากล้ามาสร้างปัญหาให้ข้าหละก็ ข้าก็ไม่มีทางปล่อยเขาไปเช่นกัน!”
เจียงเฉินพูดออกมาจากเย็นชา จากนั้นเขาก็มองไปที่เหมิงชิงซูและกล่าวเบาๆ "ไปเถอะ เราต้องไปที่เทือกเขาเมฆอัศนีกันอีก"
หลังจากพูดจบ เจียงเฉินก็หันหน้าและจากไป
วันต่อมาเจียงเฉินและเหมิงชิงซูก็มาถึงเมืองหินอัศนีซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ใกล้กับภูเขาเมฆอัศนีมากที่สุด
ที่ตั้งของเมืองหินอัศนีนั้นมีความพิเศษตรงที่ตั้งอยู่ระหว่างทางแยกของคฤหาสน์หลิงหยุรและคฤหาสน์คังเหล่ย
ด้วยเหตุนี้ เมืองหินอัสนีจึงไม่เพียงแต่งดงาม แต่ยังรุ่งเรืองมากอีกด้วย
ระดับความเจริญรุ่งเรืองของเมืองนี้แทบไม่ด้อยไปกว่าใจกลางเมืองหลิงหยุนเลย
เมื่อเข้าสู่เมืองหินอัสนี เหมิงชิงซูก็พาเจียงเฉินมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกของเมืองโดยตรง
