ตอนที่ 59 ในโลกนี้ ไม่ว่าใครก็อย่าได้ริอาจคิดฆ่าข้า !
ตอนที่ 59 ในโลกนี้ ไม่ว่าใครก็อย่าได้ริอาจคิดฆ่าข้า !
หลินเทียนชง มองไปยังเจียงเฉินที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยและความหวาดกลัวก็ปกคลุมหัวใจเขาทันที
“อย่า-……”
ทว่า! ในขณะที่เขายังไม่ทันพูดจบ
หมัดที่รุนแรงก็กระแทกเข้ากับหน้าอกของเขา
ในชั่วพริบตา
เสียงกรีดร้องดังก้องไปทั่วภูเขาและป่าไม้ และร่างของหลินเทียนชงก็จมดินลึกลงไปอีกสองสามเมตรพร้อมกับอารมณ์ของเขาที่ถูกลบหายไปอย่างสมบูรณ์ !
ตอนนี้เอง การต่อสู้ระหว่างเหมิงชิงซูและกลี่ก้านเองก็สิ้นสุดลงแล้วเช่นกัน
แม้ว่าทั้งสองจะอยู่ขั้นที่8ระดับรวมปราณเหมือนกัน แต่ในแง่ความแข็งแกร่งในการต่อสู้แล้ว หลี่ก้านนั้นแตกต่างจากเหมิงชิงซูที่เป็นอัจฉริยะมากนักเมื่อเทียบกัน
หลังจากต่อสู้กันไปได้สิบกระบวนท่า หลี่ก้านก็ถูกเหมิงชิงซู่จัดการอย่างสมบูรณ์
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เห็นว่าหลินเทียนชงถูกเจียงเฉินฆ่าไปแล้ว หลี่ก้านก็ยิ่งตื่นตระหนกและเขาก็ถูกเหมิงชิงซูฉวยโอกาสตอนนั้นฟันเข้าที่หัวด้วยดาบอันแหลมคม
“ทำไม... เป็นไปได้ยังไง”
เชียววู่อิงมองไปที่เจียงเฉินและเหมิงชิงซูด้วยความสยดสยองและเขาก็รู้สึกหนาวสั่นไปทั่วร่างกายอย่างไม่อาจอธิบายได้
ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ทั้งสองก็สามารถทำลายอาคมของปรมจารย์อาคมระดับสามได้แล้ว อีกทั้งยังลงโทษหัวหน้าตระกูลหลินกับหลี่และทำลายแผนทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์ !
นี่... นี่มันไม่ดีแล้ว!
หนี!
ช่วงเวลานี้เอง
หัวใจของเชียววู่อิงเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขาไม่กล้าแม้แต่จะอยู่ที่นี่ต่อไปอีกสักวินาที เขาหันหลีและพยายามหนีไปทันที
อย่างไรก็ตาม เมื่อเชียววู่อิงหันหลังกลับไปมองและหันหน้ากลับมา เขาก็พบว่าเจียงเฉินได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
"คิดจะหนีงั้นรึ ในเมื่อเจ้ามาที่นี่แล้วก็จงอยู่เฝ้าที่นี่ตลอดไปเถอะ "
เสียงแผ่วเบาก็ดังขึ้นและก็หมัดก็พุ่งเข้าใส่หน้าอกของเชียววู่อิง
"อย่า!"
เชียววู่อิงดูหวาดกลัวและสิ้นหวัง เขากระตุ้นพลังปราณภายในทั้งหมดที่มีเพื่อป้องป้องกันการโจมตีจากหมัดที่อยู่ตรงหน้า
แม้ว่าเชียววู่อิงจะมีศักยภาพที่ดี แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็อยู่เพียงขั้นที่6ระดับรวมปราณเท่านั้น ดังนั้นมีหรือที่เขาจะป้องกันการโจมตีเต็มกำลังของผู้ที่อยู่ขั้น9ระดับรวมปราณได้
หมัดทำลายการป้องกันของเชียววู่อิงอย่างง่ายดายและมันก็ยังคงพุ่งต่อไปจนกระแทกเข้ากับร่างของเชียววู่อิง
ทันใดนั้น ร่างกายของเชียววู่อิงก็อ่อนลงและล่วงลงกับพื้น
“ท่านผู้เฒ่า ตอนนี้ก็เหลือท่านเพียงคนเดียวแล้ว”
เมื่อเชียววู่อิงถูกจัดการแล้ว เจียงเฉินก็จ้องมองไปยังอาจารย์ที่อยู่ไม่ไกลด้วยสายตาที่คมกริบ
อาจารย์กงนั้นเพิ่งหายจากอาการช็อกได้ไม่นาน
เขามองไปที่เจียงเฉินด้วยการเยาะเย้ยและพูดว่า "อะไร ? นี่เจ้าคิดจะฆ่าข้าด้วยงั้นรึ ?"
“ตั้งแต่ที่เจ้ายอมรับคำเชิฐของหลินเทียนชงเพื่อมาฆ่าข้า เจ้าเองก็ต้องสำนึกไว้แล้วว่าจะต้องถูกข้าฆ่าด้วยเช่นกัน”
เจียงเฉินกล่าวอย่างเย็นชา
ถ้าเขาไม่มีระบบที่เหมือนกับนิ้วทองคำนี้หละก็ บางทีเขาอาจจะตายไปแล้วด้วยซ้ำด้วยอาคมของชายคนนี้
หากใครไม้หาเรื่องข้า ข้าก็ไม่หาเรื่องเขา ฉั
แต่ถ้าหากใครคิดจะรังแกข้า ข้าก็จะฆ่ามัน
เนื่องจากผู้เฒ่าผู้นี้กล้าที่จะฆ่าเขา เขาจึงต้องการสนองสิ่งที่ผู้เฒ่าคนนี้ทำด้วยราคาที่เท่าเทียม!
“อย่างแรก เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก!”
“ประการที่สอง ข้าคือกงหยวน แห่งเมืองหลวงของอาณาจักรเซี่ยอันยิ่งใหญ่ ดูสิเจ้าจะยังกล้าฆ่าข้าอีกไหม ?”
กงหยวนมองไปที่เจียงเฉินอย่างดูถูกด้วยท่าทางภูมิใจที่อยู่บนใบหน้าแก่ๆของเขา
“ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องแม้แต่เส้นผมของข้าหละก็ ข้ารับรองได้ว่าตระกูลเจียงในเมืองคังหยุนจะต้องถูกลบออกจากอาณจักรต้าเซี่ยอย่างสมูบรณ์ !”
ดวงตาของเจียงเฉินก็ยิ่งเย็นชา: "นี่เจ้าขู่ข้างั้นรึ"
อาจารย์กงมองเจียงเฉินเบา ๆ และสูดลมหายใจอย่างเย็นชา “ถ้าเจ้าไม่เชื่อก็ลองดู!”
“ท่านผู้เฒ่า เจ้ามั่นใจเกินไปแล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกันข้าถึงไม่กล้าฆ่าเจ้า ?”
เจียงเฉินก็จ้องไปที่กงหยวนอย่างเย็นชาและร่างกายของเขาก็ปกคลุมไปด้วยจิตสังหารทันที!
“ในโลกนี้ไม่มีใครที่ข้าไม่กล้าฆ่า!”
