ตอนที่ 58 ตอนนี้ดันมาร้องขอความเมตตา ! มันก็สายไปแล้ว !
ตอนที่ 58 ตอนนี้ดันมาร้องขอความเมตตา ! มันก็สายไปแล้ว !
การแสดงออกของหลินเทียนชงก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันด้วยคำพูดที่เย็นชาของเจียงเฉิน ซึ่งมันดูเด็ดขาดเป็นอย่างมาก
“พี่หลี่ก้าน มาลงมือกันเถอะ!”
ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนไปที่หลี่ก้าน จากนั้นฝ่ามือของเขาก็เกร็งขึ้นและฟาดออกไปที่เจียงเฉิน
หลี่ก้านก็ไม่ลังเลเช่นกัน
เขารีบหยิบมีดยาวออกมาจากใต้แขนเสื้อและฟันออกทางหัวของเจียงเฉินอย่างสุดกำลัง
จากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ระหว่างเจียงเฉินกับพวกเขา มันมาถึงจุดที่ข้าไม่ตายก็เจ้าตาย !
ถ้าไม่สามารถฆ่าเจียงเฉินได้ในวันนี้ ข้าเกรงว่าตระกูลหลินและตระกูลหลี่ของพวกเข้าต้องถูกลบออกจากเมืองคังซานอย่างสมบูรณ์แน่นอน !
อย่างไรก็ตามมีดยาวของหลี่ก้านที่เพิ่งฟันออกไปนั้นก็ถูกเหมิงชิงซูผู้งดงามพุ่งเข้ามาขวางไว้ตรงหน้า
ด้วยคลื่นดาบยาวสีเงินในมือ เธอก็สามารถกันมีดยาวของหลี่ก้านไว้ได้ในขณะที่เกิดเสียงดังก้อง จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชา : “คู่ต่อสู้ของเจ้าคือข้า!”
"อย่ามาขวางทางข้านะ!"
ใบหน้าของหลี่ก้านทรุดลง และเขาตะโกนใส่เหมิงชิงซู ด้วยมีดยาวอยู่ในมือของเขาคลื่นพลังปราณที่คมกริบก็กวาดไปทางเหมิงชิงซู
ขณะที่เหมิงชิงซูหยุดหลี่ก้านไว้ เจียงเฉินก็มองไปที่หลินเทียนขงที่กำลังฟาดฝ่ามือเข้ามาที่เขา
เขายืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบและมั่นใจ จนกระทั้งร่างของหลินเทียนชงปรากฏห่างจากเขาไปไม่ถึงสามฟุต เขาก็ชกหมัดออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด!
“บูม!”
ในชั่วพริบตา
หลินเทียนชงก็รู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่ส่งผ่านเข้ามาที่แขนของเขา มันทำให้ร่างของเขาสั่นสะท้านทันที
ทันใดนั้น พวกเขาที่ตกใจกับพลังมหาศาลที่แสนกดดันก็ถอยห่างออกไปสิบก้าว
“ความแข็งแกร่งของเด็กคนนี้อยู่ขั้นที่ก้าวระดับรวมปราณแล้วจริงๆ !”
หลินเทียนชงพยายามระงับคลื่นที่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงในร่างของเขาในขณะที่สีหน้าของเขาซีดลงไปอย่างมาก
แม้ว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งอยู่ขั้นที่8ระดับรวมปราณและอยู่ห่างจากเจียงเฉินเพียงแค่ขั้นเดียว
แต่ช่องว่างที่แท้จริงระหว่างพวกเขาทั้งสองนั้นกลับแตกต่างกันอย่างมาก!
หลินเทียนชงพยายามตอกกลับด้วยหมัด แต่เจียงเฉินก็ไม่เปิดโอกาสให้หลินเทียงชงได้หายใจต่อ
ฝ่าเท้าของเขากระแทกพื้น และร่างกายของเขาก็พุ่งออกไปประชิดหลินเทียนชงในพริบตา
จากนั้นหมัดที่มีแสงสีเงินดูน่ากลัวก็ระเบิดผ่านอากาศและพุ่งเข้าใส่หลินเทียนชงอย่างไร้ความปราณี
หมัดของเจียงเฉินนั้นอัดแน่นด้วยพลังเกือบสูงสุดและหลินเทียนชงเองก็แทบไม่มีเวลาได้ตอบโต้ใดๆ ในพริบตาหมัดที่น่าหวาดกลัวนี้ก็ได้ประชิดเข้ามาที่หลินเทียนชงแล้ว
การแสดงออกของหลินเทียนชงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเขาก็ป้อมมือขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อพยายามต้านหมัดของเจียงเฉิน
"บูม!"
การระเบิดที่รุนแรงก็ประทุขึ้นอีกครั้ง
ทันใดนั้น ใบหน้าของหลินเทียนชงก็ซีดลงทันที
ร่างกายของเขาปลิ่วลอยออกไปราวกับว่าวที่สายป่านขาด เขากระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่จนเกิดเป็นรอยยุบทรงชามลึกเข้าไปในต้นไม้และจากนั้นเขาก็ล่วงหล่นลงมาที่พื้นพร้อมกับกลิ้งไปกว่าอีกสามเมตรด้วยสภาพน่าสังเวช !
พัฟ!
หลินเทียนชงพ่นเลือดออกมาทันที เขามองไปที่เจียงเฉินที่กำลังพุ่งเข้ามาอีกครั้งและในที่สุดเขาก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว
“ไม่...เจียงเฉิน ปล่อยข้าไปเถอะ ตระกูลหลินของข้ายินดียอมจำนนต่อตระกูลเจียงแล้ว พวกเราจะเคารพตระกูลเจียงของเจ้าในฐานะเจ้าเมืองคังซานเลย !”
เมื่อเผชิญกับอันตรายถึงตาย ในที่สุดหลินเทียนชงก็ได้ร้องขอความเมตตาจากเจียงเฉิน!
“ตอนนี้รู้จักร้องขอความเมตตาแล้สงั้นรึ? น่าเสียดาย…มันสายเกินไปแล้ว!”
“ตระกูลเจียงของข้าไม่จำเป็นต้องให้ตระกูลหลินของเจ้ามาจำนน เพราะข้าไม่มีทางเชื่อใจพวกหมาตาขาวแปลกหน้าอย่างแน่นอน”
“ตั้งแต่วินาทีที่เจ้าปองร้ายข้า จุดจบเดียวที่เจ้าจะได้รับก็มีเพียงแต่ความตายเท่านั้น!”
เมื่อเสียงเย็นชาของเจียงเฉินจางลง ร่างของเขาก็เปล่งประกายและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
