ตอนที่ 42 เจ้าหมาแก่ เจ้าไม่คู่ควรเป็นหัวหน้าตระกูลเจียง !
ตอนที่ 42 เจ้าหมาแก่ เจ้าไม่คู่ควรเป็นหัวหน้าตระกูลเจียง !
หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง เจียงเฉินก็พาเหมิงชิงซู และ เจียงขุย กลับมาที่บ้านตระกูลเจียง
เมื่อเดินผ่านประตูทางเข้าตระกูลเข้าไป เจียงเฉินก็เหลือบมองไปรอบๆและก็พบว่าลานด้านนอกของตระกูลนั้นรายล้อมไปด้วยผู้คนนับร้อยซึ่งพวกเขาดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก
เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้เป็นแขกรับเชิญของเจียงเฉียนเหอที่ถูกเชิญมาเพื่อเป็นสักขีพยานในการขึ้นรับตำแหนงหัวหน้าตระกูลเจียง
และบนแท่นสูงใจกลางจัตุรัส เจียงเฉียนเหอที่กำลังสวมชุดคลุมงดงามก็กำลังทำการบูชาบรรพบุรุษอยู่ภายใต้พิธีของนักบวช
“ขอให้ข้าพเจ้าระลึกถึงความกรุณาของเหล่าท่านบรรพบุรุษ โดยมิลืมเลือน เพื่อสานต่อรากฐานของบรรพบุรุษที่เหลือทิ้งไว้ เราจะสานต่อเจตจำนง...”
“ผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลเจียงได้หายตัวไปอย่างไรเหตุผล ทำให้ตระกูลเจียงของเราเป็นเหมือนกับมันกรที่ไร้หัว ”
“ แม้ว่าข้าเจียงเฉียนเหอจะไร้ซึ่งพรสวรรค์แต่ข้าก็ยินยอมที่จะขึ้นเป็นหัวหน้าตระกูลเจียงเพื่อสืบทอดมรดกของเหล่าบรรพบุรุษเราและฟื้นฟูตระกูลเจียงขึ้นมาอีกครั้ง !
"..."
หลังจากที่เจียงเฉียนเหอกราบไหว้บรรพบุรุษเสร็จ เขาก็นั่งลงบนที่นั่งหลักของแท่นสูงพร้อมกับดาบสีทอง และกล่าวอย่างแข็งกร้าว: "ทุกคน วันนี้ ข้าเจียงเฉียนเหอ ... "
"เจียงเฉียนเหอ ถ้าเจ้าคิดจะเป็นหัวหน้าตระกูลเจียง ทำไมไม่ลองส่องกระจกชะโงกดูเงาของตัวเองซะก่อนหละ เจ้าจะได้รู้ว่าตัวเองคู่ควรหรือไม่ !”
“เมื่อไหร่กันที่ปรมาจารย์เจียงเช่นข้ายอมให้เจ้าทำเช่นนั้น”
อย่างไรก็ตาม คำพูดของเจียงเฉียนเหอยังไม่ทันถึงครึ่งทาง คำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามก็ดังก้องขึ้นในจัตุรัสอย่างฉับพลัน มันได้ขัดจังหวะเจียงเฉียนเหออย่างกะทันหันทันที
เมื่อทุกคนมองไปตามที่มาของเสียง พวกเขาก็เห็นร่างสามร่างค่อยๆเดินเข้ามาที่ใจกลางของจัตุรัส
“จิจิ เด็กคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงกล้ามาสร้างปัญหาที่บ้านตระกูลเจียงเช่นนี้ ?”
“เขาคือเจีย เฉิน นายน้อยของตระกูลเจียง และเป็นลูกชายของเจียงวู่หยา อดีตผู้นำตระกูลเจียง”
“โอ้… คือนายน้อยตระกูลเจียงเองหรอกรึ ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่กัน หรือเขาคิดจะแย่งชิงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลกับเจียงเฉียนเหองั้นรึ ?”
“ของเสียที่อยู่เพียงขั้นสองหรือจะกล้าแย่งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูล ข้าคิดว่าเขาคงได้แค่คิดเท่านั้นแหละ !”
เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของเจียงเฉิน ผู้คนจำนวนมากในจัตุรัสก็แสดงท่าทางดูถูกเหยียดหยาม
นี่คือโลกที่เคารพนับถือผู้แข็งแกร่ง
นี้สมองเจ้าพังไปแล้วรึไง
ต่อให้เจ้าจะเป็นคนอารมณ์ร้อนแต่ของเสียอย่างเจ้าก็ไม่ควรมาหาเรื่องตายเช่นนี้ไม่ใช่รึไง ?
“เจ้าเด็กน้อย เจ้ากลับมาแล้วสินะ?”
เจียงเฉียนเหอมองไปที่เจียงเฉินด้วยท่าทีเยาะเย้ยพร้อมกับมีแสงเย็นวาบในดวงตาของเขา
เจียงเฉียนเหอ ไม่เคยสนใจนายน้อยที่เป็นของเสียของตระกูลเจียงคนนี้มาก่อน
แต่ใครจะไปรู้ จู่ๆนายน้อยผู้เป็นของเสียของตระกูลกลับกลายเป็นปีศาจร้ายที่ถูกปลุกขึ้นมา
เขาไม่เพียงแต่เอาชนะเจียงหยุนหงและชิงโอกาสเข้าหลิงหยุนวู่ฟู่ไปเท่านั้น
แต่สิ่งที่เขาทำให้เจียงเฉียนเหอเหลือเชื่อยิ่งกว่าคือนายน้อยของเสียคนนี้กลับกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ !
เจียงเฉียนเหอ รู้สึกได้ถึงอันตรายอย่างมากจากเจียงเฉิน
เขาไม่ต้องการให้ จียงเฉินมีโอกาสได้เติบโตอีกต่อไป!
ด้วยเหตุนี้เขาจึงควบคุมตระกูลเจียงอย่างเด็ดขาดเพื่อล่อให้เจียงเฉินกลับมา
คราวนี้เขาจะมีเหตุผลในการฆ่าเจียงเฉินได้อย่างสมบูรณ์ซะที!
“เจียงเฉิน ข้าเป็นผู้อาวุโสของตระกูลเจียง ตอนนี้ท่านหัวหน้าตระกูลหายตัวไป ทำไมข้าจะไม่คู่ควรขึ้นรับสืบทอดตำแหน่งหัวหน้าตระกูลกัน ?”
“วันนี้เป็นวันที่ตระกูลเจียงของเราเฉลิงฉลองยินดี เจ้าอย่ามาสร้างปัญหาเลยดีกว่า”
“มิฉะนั้น ก็อย่าได้มาโทษข้าหากข้าจะหยาบคายกับเจ้า !”
เจียงเฉียนเหอยืนขึ้นและมองลงไปที่เจียงเฉินอย่างวางตัว จากนั้นก็พูดอย่างเย็นชา
“หัวหน้าตระกูลเจีงคือพ่อของข้าเจียงวู่หยา แม้ว่าท่านพ่อของข้าจะออกไปจากตระกูลเจียงแล้วก็จริง หากแต่ว่าหัวหน้าตระกูลเจียงคนใหม่นั้นจะต้องไม่ใช่เจ้า ”
เจียงเฉินเหลือบมองไปเจียงเฉียนเหอ และพูดอย่างนิ่งเฉย: "อย่าลืมว่าข้าเองก็เป็นนายน้อยของตระกูลเจียงเช่นกัน !"
ทันทีที่เจียงเฉินกล่าวคำเหล่านี้ ผู้คนจำนวนมากในจัตุรัสก็ตื่นตาขึ้นทันที
จริงรึ?
นี่นายน้อยของเสียของตระกูลเจียงคิดจะแข่งขันกับเจียงเฉียงเหอเพื่อชิงตำแหน่งหัวหน้าตระกูลงั้นรึ ?
