ตอนที่ 37 หวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจที่หลังแล้วกัน 

ตอนที่ 37 หวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจที่หลังแล้วกัน

“ข้าคิดว่าเจ้ามาที่จวนชิงซวนก็เพื่อสร้างปัญหาสินะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน ดวงตาของไป๋จี้ซวนก็หลุบลงและเขาก็พูดอย่างจริงจัง  : “ถ้าเจ้ายังไม่ไสหัวไป ข้าจะจัดการเจ้าซะ จวนชิงซวนแห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะมาทำหยาบคายได้!”

หยานชิงซวนอาจารย์ของเขาคือใคร

เขาคือนักหลอมยาผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรเซี่ย ซึ่งเป็นปรมาจารย์ด้านการเล่นแร่แปรธาตุอันดับหกที่มีชื่อเสียง

ด้วยตัวตนเช่นนี้ต่อให้เป็นราชาของอาณาจักรเซี่ยก็ยังต้องสุาภพหากจะเข้าพบหยานชิงซวน

แต่เจ้ากลับมาพูดอย่างหยาบคายที่นี่หน่ะรึ

"เจ้าแน่ใจรึว่าจะทำให้ข้าไสหัวไปได้   "

เจียงเฉิน ยิ้มอย่างแผ่วเบา: "ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจที่หลังนะ!"

"ฮ่าฮ่า ลำพังด้วยเจ้าหน่ะรึ?"

ไป่ซีซวนเย้ยหยันอย่างดูถูก

ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นศิษย์ในนามของหยานชิงซวนเลย เขานั้นเป็นถึงลูกชายของไป๋จินเชิงเทียนเจ้าเมือง หลิงหยุน จะมีใครหรือที่กล้าทำเขาเสียใจ ?

เจียงเฉินไม่สนใจไป๋จี้ซวนอีกต่อไปแลหันไปมองเหมิงชิงซูข้างๆเขา   "ช่วยข้าตะโกนคำว่า ผลวิญญาณน้ำแข็งเขียวคือข้อผิดพลาด เข้าไปข้างในสามครั้งที   !"

อะไรนะ?

ผู้ชายคนนี้ต้องการทำอะไร?

เหมิงชิงซูตกตะลึงครู่หนึ่ง แต่เธอยังคงตะโกนไปที่ลานบ้านสามครั้งตามคำสั่นของเจียงเฉิน

"ผลวิญญาณน้ำแข็งเขียวคือข้อผิดพลาด!"

"ผลวิญญาณน้ำแข็งเขียวคือข้อผิดพลาด!"

"ผลวิญญาณน้ำแข็งเขียวคือข้อผิดพลาด!"

ใบหน้าของไป๋จี้ซวนซีดลงและในขณะที่เขากำลังจะระเบิดอารมณ์ใส่เจียงเฉิน จู่ๆก็มีเสียงระเบิดสองครั้งดังขึ้นมาจากข้างใน

ไป๋จี้ซวนตกตะลึงในทันที

ในฐานะนักเล่นแร่แปรธาตุ เขารู้ดีว่านี่เป็นเสียงระเบิดของเตาหลอมที่เกิดจากความล้มเหล !

ก่อนที่ไป๋จี้ซวนจะฟื้นคืนสติกลับมา ชายชราที่มีผมสีขาวและร่างที่เขินอายเล็กน้อยก็วิ่งออกมาจากข้างใน

ชายชราคนนี้คือ หยานชิงซวน ซึ่งเป็นเจ้าของจวนชิงซวนแห่งนี้

"แม่หนูชิงซูเป็นเจ้าเองหรอกรึ   ? เจ้าใช่ไหมที่บอกว่าผลวิญญาณน้ำแข็งเขียวคือข้อผิดพลาด?"

หยานชิงซวนก็มองไปมาเหมิงชิงซูที่อยู่ลานบ้าน และความตกตะลึงก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอทันที

“อาจารย์หยาน ข้าเป็นคนบอกให้นางตะโกนเอง”

เจียงเฉินยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ข้ามีบางเรื่องที่ต้องขอเข้าพบอาจารย์หยานให้ได้อยู่ ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจสร้างเรื่องนี้ขึ้นมา และข้าก็หวังว่าท่านจะไม่นำมันมาใส่ใจ ”

“ทำไมผลวิญญาณน้ำแข็งเขียวถึงเป็นข้อผิดพลาดงั้นรึ ?”

หยานชิงซวนมองไปที่เจียงเฉินทันทีด้วยสายตาที่ตกตะลึงอย่างมากและเขาก็ถามเจียงเฉินอย่างตื่นเต้น

เมื่อเห็นฉากนี้เหมิงชิงซูก็ตกตะลึง

ไป๋จี้ซวนที่อยู่ด้านข้างกลายเป็นหินอย่างสมบูรณ์

หยานชิงซวนปรมาจารย์นักปรุงยาระดับหกผู้ยิ่งใหญ่หันไปหาเจียงเฉินเพื่อขอคำแนะนำราวกับเป็นนักเรียน หันไปหา เจียงเฉิน เพื่อขอคำแนะนำเหมือนนักเรียน

นี่...นี่มันน่าตกใจเกินไป เหลือเชื่อเกินไปแล้ว!

“ถ้าท่านเติมน้ำนมจิตวิญญานดินลงในสูตรเม็ดยาอายุวัฒนะ ก็ไม่แปลกที่หญ้านภาจะถูกเผา และที่สำคัญก็คือผลวิญญาณน้ำแข็งเขียวนั้นเย็นเกินไป”

เจียงเฉิน ยิ้มและกล่าวว่า "หากอาจารย์หยานต้องการหลอมเม็ดยาฟื้นชีวิตหละก็ ท่านต้องใช้เถาวัลย์เขียวขจีแทนที่ผลวิญญาณน้ำแข็งเขียว"

“ผลของเถาวัลย์เขียวขจีกับผลวิญญาณน้ำแข็งเขียวนั้นเหมือนกัน แต่เถาวัลย์เขียวขจีนั้นจะทำให้สรรพคุณทางยาอยู่ครบถ้วนและมันจะไม่ไปหักล้างกับวัสดุใๆที่ใช้หลอมเม็ดยาฟื้นชีวิต …”

“วิเศษมาก วิเศษมาก ทำไมข้าถึงคิดเรื่องนี้ไม่ออกกันนะ?”

หยานชิงซวนพึมพำกับตัวเองไปมาซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขากำลังขบคิดบางอย่างในหัวอยู่

และจากนั้นไม่นาน เขาก็มองไปที่เจียงเฉินด้วยดวงตาของเขาที่เต็มไปด้วยความลุกโชน “สหายตัวน้อย เจ้าอยากเข้าไปข้างในหน่อยไหม   ?”

“แน่นอน ข้ามาที่นี่ก็เพื่อมาพบกับท่านอาจารย์หยานอยู่แล้ว ”

หลังจากที่เจียงเฉินพูดเสร็จเขาก็เหลือบมองไปที่ไป๋จี้ซวน "แต่ว่าศิษย์ของท่าน….. ท่านต้องให้เขาออกไปจากที่นี่ซะ"

อะไรนะ?

การแสดงออกของหยานชิงซวนเปลี่ยนไปและเขาก็จ้องมองไปที่ไป๋จี้ซวนอย่างดุร้ายทันที

พัฟ!

ขาของไป๋จี้ซวนก็อ่อนลงทันทีและร่างกายของเขาก็โรยราลงกับพื้นโดยตรงพร้อมกับใบหน้าของเขาที่เริ่มซีดขึ้นเรื่อยๆ