ตอนที่ 33 เจ้าป่วยอยู่นะ เจ้าต้องได้รับการรักษา!
ตอนที่ 33 เจ้าป่วยอยู่นะ เจ้าต้องได้รับการรักษา!
เมื่อเจียงเฉินมองไปที่เหมิงชิงซู เธอก็สัมผัสได้และมองกลับไปที่เจียงเฉินโดยตรง
ทันทีที่เธอเห็น ร่างของเธอก็ขยับ เธอลอยลงมาจากสิงโตหินและลงมายืนตรงหน้าเจียงเฉิน
ในเวลาเดียวกัน เสียงเย็นชาของเธอก็ดังขึ้นในหูของทุกคนในทันที
"เจ้าคือ เจียงเฉิน ที่ทำร้ายเหมิงตงซิงร้องชายของข้าใช่หรือไม่?"
ทันทีที่เหมิงชิงซูพูดจบ บริเวณโดยรอบก็เกิดเสียงดังขึ้นทันที
“ข้าว่าแล้ว เหมิงชิงซูจะต้องกำลังรอเจียงเฉินอยู่แน่ๆ ”
“ข้าได้ยินมาว่า เหมิงชิงซู นั้นห่วงใยน้องชายของเธอเป็นอย่างมาก และเด็กคนนี้เอาชนะเหมิงตงซิงได้เมื่อเช้านี้ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เหมิงชิงซูจะมาหาเขา ”
“ฮ่าฮ่า... เหมิงชิงซูเป็นอัจฉริยะอันดับสองในรายชื่อหลิงหยุนเชียวนะ เด็กคนนี้ถึงคาดแล้ว!”
ชั่วขณะหนึ่ง สายตาของทุกคนต่างมองไปทางเจียงเฉิน
บางคนดูถูกเหยียดหยาม บางคนเสียใจและเห็นอกเห็นใจ
เจียงเฉินไม่ได้ตอบกลับคำพูดของเหมิงชิงซูแต่อย่างใด เขาเพียงมองไปที่เธอและพูดอย่างจริงจัง "คนงาม ตอนนี้เจ้ากำลังป่วยอยู่ เจ้าต้องได้รับการรักษา !"
อะไรนะ?
ทันทีที่เจียงเฉินกล่าวเช่นนี้ นักเรียนทุกคนที่เฝ้าดูอยู่ก็ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์!
พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อเจียงเฉินเผชิญหน้ากับเหมิงชิงซูประโยคแรกที่เขาจะพูดก็คือ เธอกำลังป่วยอยู่ !
นี่...นี่มันเกินไปไหม เขากล้าเกินไปรึเปล่า ?
“เจ้ายังกล้าพูดอีกหรือ”
ใบหน้าของเหมิงชิงซูเย็นชา และดวงตาที่สวยงามของเธอก็เผยให้เห็นออร่าสังหารอันเยือกเย็นจนทำให้อากาศโดยรอบดูเหมือนจะเย็นลงทันที
เจียงเฉินยิ้มอ่อนตอบกลับ จากนั้นภายใต้สายตานับไม่ถ้วนเขาเดินตรงไปที่ เหมิงชิงซู
“เหมิงเหม่ยเหม่ย เจ้าสมควรจะเกิดในวันที่ 1 กรกฎาคม ตั้งแต่เจ้าเกิด ทุกๆครั้งที่ถึงวันเกิดของเจ้า เจ้าจะตกอยู่ในอาการทุกข์ทรมานใช่หรือไม่ ”
เจียงเฉินเดินมาใกล้ๆและกระซิบข้างหูของเหมิงฉิงชูด้วยเสียงที่มีแต่เธอได้ยินเท่านั้น
เหมิงชิงซูนั้นกำลังจะลงมือ แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน ใบหน้าอันงดงามของเธอก็เปลี่ยนไปทันที
ฝ่ามือของเธอที่เพิ่งขยับตัวกลายเป็นแข็งทื่อฉับพลัน
"เจ้ารู้ได้ยังไง ?"
เหมิงชิงซูจ้องที่เจียงเฉินเขม็งด้วยดวงตาอันงดงามของเธอ
มีคนไม่เกินสามคนในหลิงหยุนวู่ฟู่ที่รู้เกี่ยวกับปัญหาทางในร่างกายขของเธอ
แล้วผู้ชายคนนี้รู้ได้ยังไงกัน?
“ข้ารู้มากกว่าที่เจ้าคิดเสียอีก ”
มุมปากของ เจียงเฉิน เปลี่ยนไปเล็กน้อย: "ข้ารู้ด้วยว่าตั้งแต่เจ้าอายุสิบหก เจ้าก็จะตกอูย่ในอาหารทุกข์ทรมานทุกวันแรกของเดือน น"
“เจ้ารู้สาเหตุไหม?”
ใบหน้าที่สวยงามของเหมิงชิงซูก็ปรากฏความตกใจในที่สุด
"แน่นอน "
เจียงเฉิน ยิ้มอย่างมั่นใจ และเสียงจาง ๆ ก็ดังขึ้นโดยตรงในหูของ เหมิงชิงซู
“เจ้ามีร่างกายไท่หยินอันสิ้นหวัง มันเป็นร่างกายที่มีเอกลักษณ์พิเศษสำหรับการฝึกบ่มเพาะและเป็นร่างกายที่แม้แต้สวรรค์ยังต้องอิจฉา”
"แต่ผู้ที่มีร่างกายไท่หยินนี้มักจะมีอายุไม่เกินสิบเจ็ดปี "
“เพราะในวันเกิดตอนอายุสิบเจ็ดของเจ้า เจ้าจะไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีกเลยหลังจากหลับใหลไป !”
เหมิงชิงซูไม่ได้คิดจะมาฝึกวิชาที่คฤหาสน์หลิงหยุนแต่อย่างใด
เธอมาที่หลิงหยุนวูู่ฟู่ก็เพื่อเข้าใกล้หยาทฉิงซวนซึ่งเป็นนักหลอมยาผู้ยิ่งใหญ่ของอาณาจักรเซี่ย เธอต้องการถามเขาเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเธอ
และคำพูดของเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ก็คล้ายๆกับการวินิจฉัยของหยานฉิงซวน
แต่ทว่าชายหนุ่มคนนี้กลับสามารถอธิบายราบละเอียดได้มากกว่า โดยเฉพาะการที่เขาบอกชื่อของอาการนี้ได้ วึ่งมันเรียกว่า ร่างไท่หยินสิ้นหวัง !
“ร่างกายแห่งโชคชะตา ร่างไท่หยินนั้น มีเพียงเม็ดยาซวนหยางโบราณเท่านั้นที่สามารถช่วยได้ เพียงแต่เม็ดยาซวนหยางโบราณนี้ได้หายสาบสูญไปนานแล้ว ข้าเกรงว่าในโลกนี้นอกจากข้าแล้วก็ไม่มีใครสามารถหลอมมันขึ้นมาได้อีก ”
ก่อนที่เหมิงชิงซูจะหายจากอากาตกตะลึงเสียงของเจียงเฉินก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“เงื่อนไขของเจ้าคืออะไร”
เหมิงชิงซูถามอย่างใจเย็น
เจียงเฉินมองไปที่เหมิงชิงซู และพูดด้วยรอยยิ้ม: " ตอนนี้ข้ายังขาดสาวใช้ข้างกายอยู่พอดี ถ้าเจ้าตกลง ข้าก็จะช่วยชีวิตเจ้าเอง!"
