538 - ภายในเส้นทางโบราณ

1848 - ภายในเส้นทางโบราณ

นี่ไม่ใช่หนึ่งหรือสองคนแต่เป็นทั้งกลุ่ม ผู้เชี่ยวชาญหลายสิบคนเสียชีวิตอย่างน่าสังเวชเหลือเพียงหมอกเลือดบางส่วน พวกมันถูกสายลมที่แปลกประหลาดพัดออกมา

ข้างหลังพวกเขามีผู้คนกว่าร้อยคนทุกคนหวาดกลัวจนตัวสั่นหยุดชะงักไม่กล้าดำเนินการต่อ จากนั้นพวกเขาก็รีบถอยกลับด้วยความหวาดกลัว

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้” มีคนกรีดร้องออกมา พวกเขาเต็มไปด้วยความสับสน

เมื่อไม่นานมานี้ทุกคนก็เห็นฮวงเดินผ่านไปอย่างใจเย็นและจากไปด้วยท่าทางเรียบง่ายเช่นนี้ไม่มีการเปิดเผยอารมณ์ใดๆออกมาเลย

แต่เมื่อเป็นพวกเขาที่ทำแบบเดียวกันคนทั้งกลุ่มก็ถูกกวาดล้างอย่างโหดเหี้ยม!

จิ!

บนพื้นดินปรมาจารย์บางนิกายได้เปิดใช้งานสิ่งประดิษฐ์วิเศษโดยต้องการทดสอบว่าประตูนั้นน่ากลัวเพียงใด

คชา!

แน่นอนว่าสิ่งประดิษฐ์วิเศษของเขาแตกออกจากกันทันทีที่มันบินเข้าไปข้างใน สิ่งประดิษฐ์ล้ำค่าที่ทรงพลังถูกทำลายเช่นนั้น

สถานที่แห่งนี้เงียบสนิท คราวนี้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวไม่สบายใจทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอยกลับมา

บนท้องฟ้าผู้ที่กำลังจะรีบเข้าไปข้างในต่างก็สั่นสะท้านใบหน้าของพวกเขาขาวซีดราวกับหิมะ พวกเขาทั้งหมดหันกลับและวิ่งหนีออกจากสถานที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว

สำหรับพวกเขาประตูแห่งนั้นไม่ใช่เส้นทางที่จะนำไปสู่โลกอื่น แต่มันเป็นประตูนรกที่จะสังหารทุกสิ่งมีชีวิตที่ก้าวเข้าไป!

มีบางคนที่ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างนี้ พวกเขาใช้วิธีการทุกประเภทแต่ก็ล้มเหลวทั้งหมด

คราวนี้พวกเขาทั้งหมดเงียบลง ฮวงนั้นทรงพลังเพียงใดกันแน่? ตอนนี้ภายใต้สายตาของทุกคนเขาเข้าไปอย่างสงบไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อย

ในที่สุดเมื่อถึงคราวของพวกเขาทุกคนที่เดินเข้าไปต่างก็ตายอย่างอนาถ!

ความแตกต่างประเภทนี้มากเกินไป!

ภายใต้เสียงกึกก้องแม่น้ำทั้งสองสายก็ดังขึ้น หมอกแห่งความโกลาหลหายไปประตูนั้นก็หายไปอย่างสมบูรณ์

นั่นไม่ใช่ทั้งหมด แม่น้ำสองสายและซากปรักหักพังก็ไม่ชัดเจนในที่สุดก็หายไปเช่นเดียวกัน

ลืมไปเลยว่าต้องเข้าประตูไป แม้กระทั่งการทำให้ประตูปรากฏอีกครั้งก็ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาทำได้

ทุกคนเข้าใจ พวกเขาไม่มีชะตากรรมกับเส้นทางนี้ไม่สามารถผ่านมันไปได้ มันเป็นของฮวงเท่านั้นมีเพียงเขาที่สามารถเผชิญหน้ากับพลังทำลายล้างนั้นได้โดยไม่ได้รับผลกระทบอะไร

ในความเป็นจริงหลายวันต่อมาผู้สูงสุดของตำหนักเซียนก็มาถึงที่นี่เช่นเดียวกัน เขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ดังนั้นในที่สุดเขาก็สามารถทำให้แม่น้ำหยินใหญ่และหยางใหญ่รวมทั้งประตูสามารถปรากฏออกมาได้เช่นกัน

แต่อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาพยายามอยู่นานก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปในประตูจนต้องยอมแพ้

เมื่อข่าวนี้กระจายออกไปทุกคนก็รู้ว่ามีเพียงฮวงเท่านั้นที่สามารถใช้เส้นทางนั้นได้ แม้แต่ผู้อาวุโสของตำหนักเซียนก็ยังไม่กล้าก้าวเท้าเข้าไปในประตูแห่งความตายนั้น

ท้ายที่สุดแล้วความลับก็ถูกเปิดเผยว่า เส้นทางนั้นจะส่งพลังโจมตีออกมาในระดับความแข็งแกร่งเหนือกว่าผู้ที่เข้าไปท้าทาย หนึ่งระดับ

ในความเป็นจริงหลังจากที่สือฮ่าวเข้าสู่เส้นทางเขาไม่ได้ผ่อนคลายอย่างที่ทุกคนคิด อย่างไรก็ตามเขาเคยเข้ามาก่อนหน้านี้มีและประสบการณ์บางอย่างซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงยังคงไม่หวั่นไหว

แม้มันจะเต็มไปด้วยความลำบากแต่เท้าของเขาก็ก้าวเดินอย่างมั่นคง

ในที่สุดหลังจากเดินไปได้สักระยะริมฝีปากของเขาก็เริ่มมีเลือดไหลซึมออกมา

หลายสิบลี้ต่อมาเส้นทางนั้นยังคงยาวไกลไม่มีที่สิ้นสุด

ขั้นบันไดหินคดเคี้ยวในความว่างเปล่าไม่ทราบว่าเส้นทางมุ่งหน้าไปที่ใด ปลายทางคืออาณาจักรที่ต่ำกว่าจริงหรือ?

บริเวณรอบๆร่างกายของเขาทุกอย่างมืดครึ้มพลังแห่งความโกลาหลพลุ่งพล่านอย่างถึงที่สุด เสียงคำรามดังออกมาจากความมืดอย่างคลุมเครือราวกับว่าอสูรโบราณกำลังดิ้นรนออกจากที่คุมขัง

สือฮ่าวตั้งใจฟัง นี่ไม่ใช่สัตว์ร้ายโบราณที่แท้จริง แต่เป็นเสียงดังก้องที่เกิดจากการปะทะกันของกฎที่แตกต่างกันในระยะไกล

ใบหน้าของเขาเฉื่อยชาเพราะพลังกฎธรรมชาติพวกนี้สำหรับเขาในปัจจุบันนั้นไม่สามารถเข้าใจได้ ไม่มีทางที่เขาจะเสี่ยงออกจากเส้นทางนี้อย่างแน่นอน

ในขณะที่เขาเดินหน้าต่อไปเขาเห็นกฎธรรมชาติมากขึ้นและมีระเบียบมากขึ้น มีค่ายกลโบราณที่ถูกสร้างจากโลหะสีแดงที่น่ากลัวซึ่งสอดประสานกันในความว่างเปล่า

สือฮ่าวก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังรู้สึกว่าเส้นทางนี้พิเศษมากขึ้นเรื่อยๆ

ขั้นบันไดหินที่อยู่ใต้เท้าของเขาเป็นของจริงอย่างแน่นอน มันไม่ได้เกิดขึ้นจากกฎธรรมชาติมีใครบางคนที่ปูเส้นทางนี้จริงๆ

เขารู้สึกเหมือนเคยเห็นเส้นทางแบบนี้มาก่อน!

ในอดีตเมื่อเขาออกจากอาณาจักรเซียนพร้อมกับซานซางและเสิ่นหมิง เส้นทางในนรกสายฟ้าที่พวกเขาเดินออกมาก็มีลักษณะอย่างนี้ไม่ผิดเพี้ยน

“แปดดินแดนที่ป่าเถื่อนและขมขื่นมันคือคุกจริงๆหรือ?” สือฮ่าวเช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา

ตอนนี้ความกดดันนั้นทวีความรุนแรงมากขึ้นทำให้เขาบาดเจ็บ อย่างไรก็ตามเขายังคงจมอยู่ในความคิดของตนเองส่วนเท้ายังคงก้าวเดินต่อไป

ระหว่างที่เดินไปนั้นสือฮ่าวเกือบจะหลงทางและกลับสู่เส้นทางเดิม

เส้นทางนี้ทอดลงไปข้างล่างราวกับว่าเขากำลังเดินลงจากท้องฟ้าเข้าสู่พื้นปฐพี

มันเป็นเส้นทางที่ไม่มีวันสิ้นสุดหลังจากเดินอยู่หลายวันก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะถึงปลายทางสักที

บนเส้นทางนี้การรับรู้ของเขาดูเหมือนจะสูญเสียประสิทธิภาพไป มันมีการซ้อนทับกันของพื้นที่กาลเวลาทั้งอดีตปัจจุบันและอนาคตทำให้เขาเริ่มแยกแยะไม่ออก

ร่างกายของสือฮ่าวได้รับความเสียหาย มีพลังที่น่ากลัวพยายามปราบปรามเขาอยู่เสมอ ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาคงจะระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปแล้ว

สือฮ่าวยังคงยึดมั่นก้าวเดินต่อไป แม้ว่าเขาจะกระอักเลือดออกมาไม่หยุดแต่เขาก็ยังยืนหยัดไม่ล้มลงเท้าของเขาเขายังมั่นคงและก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ

สือฮ่าวไม่สามารถเพิ่มความเร็วได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม เมื่อใดก็ตามที่เขายกเท้าขึ้นเขามักจะถูกบีบคั้นให้ก้าวไปข้างหน้าได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้น

ฮ่อง!

ในที่สุดเขาก็เห็นความหวังอันริบหรี่ เป็นเพราะหลังจากที่เดินมาหลายวันในที่สุดเขาก็มองเห็นพื้นดินซึ่งเป็นที่สิ้นสุดของเส้นทางหิน

แค่ก!

สือฮ่าวกระอักเลือดออกมา ในที่สุดเขาก็ออกจากเส้นทางโบราณนี้

ในช่วงเวลานั้นคลื่นของอากาศที่รกร้างพัดผ่านความรู้สึกคุ้นเคยปรากฏเข้าสู่จิตใจของเขา นี่คืออาณาจักรที่ต่ำกว่าซึ่งเขาเคยอาศัยอยู่มาก่อน

“มีบางอย่างไม่ถูกต้องมีอย่างอื่นอีก!”

เป็นเพราะในช่วงเวลานั้นหัวใจของสือฮ่าวเริ่มสั่นสะท้าน เขาได้กลิ่นหอมที่ซึมลึกเข้าไปในจิตใจราวกับว่าเขากำลังจะลอยขึ้นไปบนสวรรค์

นี่ไม่ใช่ยาชั้นยอดธรรมดา แม้แต่ยาระดับเซียนก็ไม่สามารถล่อลวงเขาได้ถึงขนาดนี้ ซึ่งหมายความว่ามันเป็นยาระดับราชาอมตะอย่างแน่นอน

สือฮ่าวตะลึง ทำไมอาณาจักรที่ต่ำกว่าถึงมียาประเภทนี้? เราต้องเข้าใจว่าในอดีตการเลี้ยงยาศักดิ์สิทธิ์ประเภทนี้เป็นไปไม่ได้แก่นแท้ทางจิตวิญญาณของที่นี่ไม่เพียงพอที่จะรองรับการดำรงอยู่ของมัน

“แต่กลิ่นหอมประเภทนี้มันจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลย!”

สือฮ่าวหวั่นไหว เขาเพิ่งกลับไปยังอาณาจักรที่ต่ำกว่า แต่เขาได้พบกับยาระดับนี้แล้วมันมาจากที่ไหนกันแน่?

หลังจากสิ้นสุดเส้นทางหิน ที่ด้านหน้าของสือฮ่าวก็เป็นทะเลทรายอันยิ่งใหญ่ที่ขาดพลังชีวิต การที่สถานที่แห่งนี้มีกลิ่นหอมของสมุนไพรบางอย่างนั้นไม่น่าจะเป็นไปได้

สือฮ่าวไม่ใช่คนโง่เขลา  อยู่ดีๆย่อมไม่มีโชควาสนาตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างแน่นอน เขาสงสัยว่ามีใครบางคนใช้กลิ่นหอมประเภทนี้เพื่อล่อลวงเขาอยู่

แต่สือฮ่าวก็ไม่ได้หวาดกลัว สำหรับคนที่สามารถครอบครองกลิ่นหอมระดับนี้ หากต้องการคนผู้นั้นสามารถสังหารเขาได้อย่างง่ายดาย

สือฮ่าวเร่งฝีเท้าข้ามทะเลทรายอันยิ่งใหญ่อย่างรวดเร็ว

เอะ?

แน่นอนว่าหลังจากข้ามเนินเขาไปแล้วเขาก็เห็นทิวทัศน์ข้างหน้า

ในทะเลทรายมีสวนสมุนไพรที่เก่าแก่มาก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีเนินเขาปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน

เนินเขาลูกนี้ตัดขวางเส้นทางที่สือฮ่าวจะเดินข้ามไปข้างหน้า เขามีทางเลือกเดียวเท่านั้นก็คือเข้าสู่สวนสมุนไพร

ที่ด้านหน้ามีป้ายศิลาซึ่งสลักอักษรโบราณขนาดใหญ่สองสามตัว ด้วยรัศมีพลังที่มันปลดปล่อยออกมามันต้องเป็นคำที่ถูกแกะสลักขึ้นโดยสิ่งมีชีวิตอมตะอย่างแน่นอน

“ดินแดนปิดผนึกแห่งชีวิต?”สือฮ่าวตะลึง ใบหน้าของเขาแข็งค้างทันที

อาณาจักรที่ต่ำกว่าก็มีดินแดนปิดผนึกแห่งชีวิตด้วยเหรอ?

เขาอึ้งไปเล็กน้อย นี่เป็นเรื่องยากเกินกว่าที่จะเชื่อ สิ่งที่เรียกว่าดินแดนปิดผนึกชีวิตควรอยู่ในสามพันแคว้นด้านบนเหตุไฉนมันจึงปรากฏอยู่ที่นี่

เราต้องเข้าใจว่าสถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนคุกใครจะยอมส่งตัวเองเข้ามาในคุก?