บทที่ 272 ชื่อของนาย
ฉันตื่นนอนมาเห็นเพดานทรงโดมสว่างไสวด้วยแสงสีส้มที่ริบหรี่ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันเห็นก่อนที่ร่างกายของฉันจะเตือนฉันว่าทำไมฉันถึงหมดสติไปในตอนแรก ร่างกายของฉันรู้สึกเหมือนถูกบิดไปโดยสิ้นเชิง ความเจ็บปวดที่มาเป็นระลอกและการคัดค้านจากร่ายกายในการเคลื่อนไหวทำให้อากาศหายออกไปจากปอดของฉันจนหมด วิสัยทัศน์ของ...