566 - ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เฟิง 

566 - ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เฟิง

“ข้าคิดว่าตระกูลเฟิงอาจกำลังทดสอบเจ้าอยู่” ตู้เฟยยังแอบส่งเสียง เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายอาจจงใจทำเช่นนี้และกำลังทดสอบอยู่

พวกเขาได้ยินเย่ฟานพูดถึงรายละเอียดของการแต่งงาน ตระกูลเฟิงไม่เห็นด้วย แต่พวกเขาต้องมาที่เมืองศักดิ์สิทธิ์และพบกับเย่ฟาน เพราะไม่สามารถปฏิเสธราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างเด็ดขาดได้

“ข้ากำลังถูกทดสอบ?”

เย่ฟ่านยิ้มและส่งสัญญาณอย่างลับๆ จากนั้นยกเท้าขึ้นและเตะเฟิงเลี่ยอย่างดุเดือด

ชายหนุ่มชุดม่วงที่อยู่ในอาณาจักรตำหนักเต๋าชั้นห้าร้องไห้คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

“เจ้าคอยดูเถอะ เจ้ากล้าปฏิบัติกับข้าแบบนี้ผู้อาวุโสของข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน!” เขาตะโกนอย่างโกรธจัด

“เย่น้อย ปล่อยเขาไปเถอะ นี่อาจเป็นน้องภรรยาในอนาคตของเจ้า หากเจ้าทำร้ายเขามากกว่านี้มันอาจจะทำให้ตระกูลเฟิงขุ่นเคือง” ตู้เฟยและหลี่เหอซุยรีบหยุดเขา

"ไม่เป็นไร เขาไม่ตายง่ายๆหรอก!" ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เย่ฟ่านเตะเฟิงเลี่ยอีกสองสามครั้งก่อนที่จะหยุด

“เจ้าเด็กแซ่เย่ เจ้ากำลังทำอะไร...”

ในระยะไกลมีผู้คนมากมายบินเข้ามาด้วยความโกรธ เมื่อเห็นการกระทำของเย่ฟ่าน พวกเขากลับไม่สามารถพูดอะไรออกได้

“เจ้าอยากเป็นสัตว์เลี้ยงมนุษย์ของข้าไหม?” จักรพรรดิดำจับจ้องทุกคนด้วยสายตาที่เปล่งประกาย

“ไอ้บ้า ไอ้หมาเวรนั่น!” ทุกคนโกรธมากแต่ไม่มีผู้ใดกล้าขยับตัว

“น้องเย่ พอเถอะถ้าทำมากกว่านี้อาจจะเป็นเรื่องใหญ่ได้?” ตู้เฟยกล่าวด้วยเสียงต่ำ

“ก็อย่างที่เจ้าเคยพูด ไม่ว่าจะทำมากกว่านี้หรือทำน้อยกว่านี้ความขัดแย้งก็เกิดขึ้นแล้ว ดังนั้นเราควรจะทำให้เด็ดขาดดีกว่า” เย่ฟ่านพูดจบก็หยิบเตาเทพอัคคีออกมา

“เจ้าต้องการจับตัวพวกเขาหรือไม่” หลี่เหอซุยตะลึงงัน

“เย่ฟ่านเจ้ากล้า!” ชายหนุ่มและหญิงสาวนับสิบคนตะโกนพร้อมกัน

“เจ้าเด็กแซ่เย่ ข้าเป็นน้องชายของเฟิงหวง เจ้ากล้าที่จะทำร้ายข้า!” เฟิงเลี่ยเด็กชายชุดม่วงตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

“เจ้าเข้าใจว่าตัวเองเป็นใคร” เย่ฟ่านไม่สนใจเมื่อเสียงสั่นสะเทือนดังขึ้นเย่ฟ่านก็เก็บทุกคนเข้าไปในเตาเทพอัคคี

“น้องเย่ เจ้าจะทำแบบนี้จริงๆ?” หลี่เหอซุยและตู้เฟยไม่รู้จะพูดอย่างไร

บุคคลที่อยู่ในเหตุการต่างก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด ในตอนนี้เย่ฟ่านยังไม่ได้หมั้นหมายกับเฟิงแต่เขาก็ลงมือจัดการน้องชายของว่าที่คู่หมั้นแล้ว?”

“ข้าไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อน หลังจากที่รู้ถึงตัวตนของคนเหล่านั้นแล้ว เขาก็ยังไม่มีความผ่อนปรนแม้แต่น้อย เขากล้าที่จะฉีดหน้าตระกูลเฟิงจริงๆ!”

ตำหนักเซียนไม่ใช่สถานที่ธรรมดา แต่มันเป็นสมบัติของตระกูลจินในที่ราบทางภาคเหนือ แน่นอนว่าพวกเขาไม่อนุญาตให้ผู้ใดต่อสู้กัน

แต่ตอนนี้สถานที่กลับพังยับเยินโดยไม่มีผู้ใดกล้าออกมาห้าม

"แล้วเจ้าจะทำยังไงต่อไป?" ตู้เฟยถาม

“แน่นอน ข้าก็จะกลับไปพักผ่อน” เย่ฟ่านออกไปทันที

“ข้ากำลังถามว่าเจ้าจะบอกตระกูลเฟิงว่าอย่างไร?”

“อย่าห่วงไปเลยไม่มีใครทำอะไรเราได้”

เมื่อเย่ฟ่านกลับไปข่าวเรื่องนี้ก็กระจายไปทั่วเมืองศักดิ์สิทธิ์ ผู้คนมากมายที่รอให้การแต่งงานล่มต่างก็หัวเราะด้วยความยินดี

“ข้าคิดว่าการแต่งงานครั้งนี้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง”

“ตระกูลเฟิงจะยอมรับความพ่ายแพ้แบบนี้ได้อย่างไร”

หลายคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ คนส่วนใหญ่คิดว่าการแต่งงานจะล้มเหลวอย่างแน่นอน

ไม่นานหลังจากที่เย่ฟานกลับมายังที่พักของเขา ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่าก็เรียกเขาไปพบผู้คนจากตระกูลเฟิง

………

“เด็กน้อย ในเมื่อเจ้ารู้ตัวตนของพวกเขาอยู่แล้วเจ้าก็ยังลงมือรุ่นแรงถึงขนาดนี้?” ชายชราคนหนึ่งตะโกน

“ข้าคิดว่าพวกเขาโอหังมากเกินไป แทนที่จะปล่อยให้พวกเขาสูญเสียครั้งใหญ่ในอนาคต ดังนั้นข้าคิดว่าควรให้บทเรียนพวกเขาตั้งแต่เนิ่นๆ” เย่ฟ่านตอบอย่างใจเย็น

ชายชราอีกคนหัวเราะและพูดว่า

"ลืมมันไปเถอะ เด็กคนนี้น่าสนใจนิดหน่อย ความกล้าหาญของเขาถูกใจข้าจริงๆ"

“เจ้ายังไม่ปล่อยพวกเขาออกมาอีก” เจียงอวิ๋นกล่าวจากด้านข้าง

เย่ฟ่านรู้ถึงความปรารถนาดีโดยธรรมชาติ เขาจึงปฏิบัติตามคำสั่งและปล่อยคนนับสิบออกจากเตาเทพอัคคีพร้อมกับคืนของวิเศษให้ตระกูลเฟิง

“เด็กน้อยโชคเตรียมตัวตายได้เลย…” เฟิงเลี่ยตะโกนและกระโจนเข้าใส่เย่ฟ่าน

ปา!

ชายชราคนหนึ่งของตระกูลเฟิงตบใบหน้าของเฟิงเลี่ยด้วยความโกรธ จนเป็นเหตุให้เด็กหนุ่มชุดม่วงตกตะลึงและอับอายอย่างถึงที่สุด

“เจ้ายังทำให้ตระกูลเฟิงขายหน้าไม่พออีกเหรอ?”

“เข้าไปข้างในเถอะ ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่าและราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฟิงกำลังรออยู่” เจียงอวิ๋นกล่าวกับเย่ฟ่าน

ในอีกห้องโถงหนึ่ง ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่านั่งอยู่ตรงนั้นด้วยผมสีขาวราวกับหิมะ ใบหน้าของเขาไม่ได้มีร่องรอยของความชราภาพตามอายุ

หากไม่ใช่ว่าเขามีเส้นผมสีขาวจะไม่มีใครรู้เลยว่าเขาคือชายชราคนหนึ่ง

ในที่นั่งที่ต่ำกว่าเล็กน้อยมีชายวัยกลางคนที่มีผมสีดำรูปร่างสูงใหญ่นั่งอยู่ด้วยความสงบนิ่ง

ชายคนนี้คือปู่ของเฟิงหวง เทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลเฟิงและเป็นราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฟิง

“แสดงปราณโลหิตของเจ้าให้ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ตระกูลเฟิงดูสิ”

ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่ากล่าวอย่างนุ่มนวล

เย่ฟ่านเชื่อฟังโดยไม่มีข้อแม้ ในชั่วพริบตาปราณโลหิตของเขาก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ราวกับมังกรที่แท้จริงฟื้นคืนชีพ

ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฟิงมีสีหน้าแปลกประหลาดก่อนจะพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“ปัง!”

ปราณโลหิตของเย่ฟ่านยังคงเพิ่มขึ้นมันพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าทำลายหลังคาห้องโถงจนแหลกละเอียด

ในบริเวณนี้ ผู้ฝึกตนทุกคนต่างตกตะลึงและจับจ้องไปยังเสาสีแดงนั้นด้วยจิตใจที่หวั่นไหว

เมื่อเห็นฉากนี้ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฟิงดูเหมือนจะพึงพอใจเย่ฟ่านมาก ใบหน้าที่เงียบสงบของเขาปรากฏรอยยิ้มน้อยๆขึ้น

“เจ้าก็เห็นแล้วว่าเย่ฟานไม่ใช่คนธรรมดา ขอเพียงเขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรลึกลับได้ เขาจะบดขยี้ทุกคนที่อยู่ในรุ่นเดียวกันอย่างแน่นอน” ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่ากล่าวด้วยความมั่นใจ

หลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อยในที่สุดเย่ฟ่านก็ถูกปล่อยตัวออกมา

เมื่อกลับมาถึงบ้านหลี่เหอซุยก็รีบถามขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า

"พวกเขาพูดว่าอะไรบ้าง"

“พวกเขากลัวว่าข้าจะไม่สามารถเข้าสู่อาณาจักรสี่สุดขั้วได้ พวกเขาจึงได้ให้การสนับสนุนเพิ่มเติม!” เย่ฟ่านไม่มีอะไรจะซ่อนจากพวกเขาอยู่แล้ว

“อย่าคิดมาก เจ้าจะทำสำเร็จอย่างแน่นอน” ตู้เฟยหัวเราะ

“หากให้ข้ารวบรวมต้นกำเนิดสวรรค์ด้วยตัวเองมันไม่มีทางที่ข้าจะเข้าสู่อาณาจักรสี่สุดขั้วได้ภายในเวลาอันสั้น ครั้งนี้ข้าจะทุ่มสุดตัวหากไม่สำเร็จข้ายินยอมตาย!” ดวงตาของเย่ฟ่านมั่นคง

ในวันนี้ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฟิงได้ตัดสินใจส่งเสริมเย่ฟ่านด้วยต้นกำเนิดสวรรค์ที่มีมูลค่าเทียบเท่าต้นกำเนิดบริสุทธิ์สามล้านจิน!

ทันทีที่ข่าวนี้ออกมาดินแดนรกร้างตะวันออกก็สั่นสะเทือนอย่างถึงที่สุด เห็นได้ชัดว่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเฟิงถือว่าเย่ฟานเป็นหลานเขยในอนาคตแล้ว

การกระทำครั้งนี้ของเขาเป็นการทุ่มสุดตัวเพื่อให้เย่ฟ่านสามารถบุกทะลวงเข้าสู่อาณาจักรสี่สุดขั้ว และจะผูกเขาไว้กับตระกูลเฟิงด้วยบุญคุณอันยิ่งใหญ่

ในที่สุดราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่าก็พาเย่ฟ่านได้เข้าไปในสระแปลงมังกรในคืนพระจันทร์เต็มดวงของเดือนนั้น

ทันทีที่มีข่าวออกมา โลกก็ตกตะลึง และวันที่ร่างเซียนจะบุกทะลวงในที่สุดก็เริ่มต้นขึ้น!