ตอนที่ 3 ตลาดจิตวิญญาณโกลเด้นคราฟ ดัชนีทองคำ

เวลาหกโมงเช้า ซูไป่ขยี้ตาและลุกขึ้นจากเตียง เข้าห้องน้ำแล้วส่องกระจกมองดูตัวเอง ตอนนี้ยังเขาอายุเกือบสิบหกปี และหล่อเหลา เขาสูงเพียง 1.7 เมตร เขาดูผอม แข็งแรง และดูอมอุ่น

อย่างไรก็ตาม รูม่านตาสีดำของเขาไม่มีความสับสนและความลังเลใจเหมือนเด็กอายุสิบหกปี เขาดูลึกซึ้งและแน่วแน่ จดจ่อกับเป้าหมายของเขา

"ดูเหมือนมันจะเป็นความจริง และไม่สามารย้อนกับไปได้" เขาบ่นกับตัวเองขณะที่เปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างหน้า

เขากลัวว่าเมื่อตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัสเองอยู่ในโลกที่แสนธรรมดา แนที่จะเป็นโลกที่น่ามหัสจรรย์แห่งนี้

อาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนเป็นเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ขณะเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาได้รับข้อความจากเพื่อนร่วมชั้นของเขา หยางโจว

“ซูไป่ เจอกันที่ตลาดจิตวิญญาณโกลเด้นคราฟเวลา 8.00 น. เพื่อเลือกวัสดุแรกเริ่ม และวัสดุฟักไข่ด้วยกัน”

หยางโจวเป็นเพื่อนร่วมชั้นของซูไป่ วันเกิดของเขาคือวันที่ 9 มีนาคม และเขาอายุน้อยกว่าซูไปป่หนึ่งวัน เมื่อวานเขาชวนซูไป่ไปตลาดจิตวิญญาณกับเขา

"อืม แล้วเจอกัน"

หลังจากให้คำตอบกับเพื่อนร่วมชั้นของเขาแล้ว ซูไป่ใส่โทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อแล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่ชั้นหนึ่ง ในเวลานี้เขาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่ 2 เท่านั้น เขากำลังจะอายุสิบหกในไม่ช้า และจะตื่นขึ้นในฐานะผู้ฝึกสัตว์อสูร ดังนั้นเขาจึงหยุดเรียนเป็นเวลาครึ่งเดือน

พ่อแม่ และน้องชายของเขากำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่แล้ว เมื่อเขาเข้ามาในห้องนั่งเล่น ซูไป่ทักทายพวกเขา และนั่งลงเพื่อรับประทานอาหารเช้า

“วันนี้ลูกจะไปซื้อของหรอ?” พ่อซูทานโจ๊กแล้วถาม ไม่รู้ว่าเขาคิไปเองหรือเปล่า แต่ตั้งแต่เมื่อวาน ซูไป่ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น และมั่นคงมากกว่าแต่ก่อน

"ครับ ผมจะไปซื้อของที่ตลาดจิตวิญญาณโกลเด้นคราฟกับเอนของผม" ซูไป่ตอบ

"ให้พ่อกับแม่ไปเป็นเพื่อนไหม?"

“ไม่เป็นไรครับ ปกติแล้วตลาดจิตวิญญาณถูกควบคุมโดยพันธมิตรจิตวิญญาณอยู่แล้ว โดยเฉพาะสำหรับผู้ฝึกสัตว์อสูรที่เพิ่งตื่นขึ้น มีโอกาสน้อยมากที่สินค้าปลอมจะถูกขายที่นั่น ดังนั้น่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วง” เขาส่ายหัว

ตามระเบียบของพันธมิตรจิตวิญญาณ ตลาดจิตวิญญาณทุกแห่งจะมีพื้นที่พิเศษเฉพาะสำหรับมือใหม่อย่างเขา

ตราบใดที่พวกเขาเพิ่งอายุ 16 ปี และไปซื้อวัสดุเป็นครั้งแรก ไม่เพียงแต่ราคาจะถูกกว่าปกติเท่านั้น ทุกอย่างก็จะมีใบรับรองการตรวจสอบอย่างมืออาชีพจากพันธมิตรจิตวิญญาณ นอกจากนี้ผู้ฝึกสอนจากพันธมิตรจิตวิยยาณจะถูกส่งไปเฝ้ามอง และให้คำปรึกษา (เสริม : ผู้ฝึกสอนเป็นอีกอาชีพหนึ่ง เช่นเดียวกับเภสัชกร)

พวกเขาแค่ต้องเลือกตามความต้องการ และถามผู้ฝึกสอนเมื่อพวกเขาสงสัย

นี่เป็นหนึ่งในนโยบายสนับสนุนของพันธมิตรจิตวิญญาณที่มอบให้กับ ผู้ฝึกสัตว์อสูร เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างผู้ฝึกสัตว์อสูรแต่ละคน

"อืม" พ่อของเขาเข้าใจสิ่งนี้เช่นกันและเพียงแต่พูดถึงมันอย่างไม่ตั้งใจ

หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว แม่ซูขอให้วอเตอร์ริพเพิลล้างจาน และอุปกรณานอาหารเหมือนเมื่อวาน จากนั้นเธอก็สั่งให้ซูเยว่ทำการบ้านของเขาให้เสร็จก่อนที่เธอจะไปทำงาน

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อย ซูไป่ก็สะพายเป้ และพยักหน้าให้น้องชายของเขา "เอาล่ะ ไปกันเถอะ"

"ครับ!" ซูเยว่รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก

พี่น้องคู่นี้ขี่รถยนต์ไฟฟ้าไปตลาดจิตวิญญาณ บ้านของพวกเขาอยู่ในเขตชานเมืองที่เรียกว่าคราฟทาวน์ วิลล่าหลังเล็กที่สร้างขึ้นเองของพวกเขาอยู่ห่างจากตัวเมืองประมาณ 20 นาที ในขณะที่ตลาดจิตวิญญาณอยู่ห่างออกไปประมาณ 10 นาที

แม้ว่าทิวทัศน์ระหว่างทางอาจทับซ้อนกับภาพในความทรงจำของเขา แต่มันก็ยังคงแตกต่างออกไป

ต้นไม้ริมถนนสูงขึ้นมาก และต้นไม้เล็ก ๆ ที่หนาเพียงข้อมือของคนในความทรงจำของซูไป่ก็หนาพอๆ กับแขนของเขา อย่างไรก็ตาม ต้นไม้ที่นี่มีจำนวนมาก และว่ากันว่าในชนบทมีป่าดึกดำบรรพ์สูงห้าหรือหกร้อยเมตร

การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเกิดจากการฟื้นคืนชีพของพลังจิตวิญญาณเมื่อร้อยปีที่แล้ว แต่หลังจากการพัฒนาเป็นเวลานาน การตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ทำให้ม่เหมือนกับป่าดึกดำบรรพ์ในอดีตอีกต่อไป และตอนนี้ทุกอย่างก็ถูกจัดระเบียบอย่างดี

นอกจากนี้ ซูไป่ยังพบว่าสัตว์อสูรต่าง ๆ ที่เดินทางกับมนุษย์เป็นสิ่งแปลกใหม่ สัตว์อสูรเหล่านี้มีความหลากหลายตั้งแต่จิตวิญญาณไปจนถึงสัตว์อสูร เขาเห็นสัตว์หลายชนิดตลอดทาง รวมทั้งแมวและลูกสุนัขที่ดูธรรมดา และสุนัขที่มีปีก นอกจากนี้ เขายังพบแมลงประเภทต่างๆ ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าเดิมหลายสิบหรือหลายร้อยเท่า โดยมีมีรูปร่างที่น่ากลัวกว่าแมลงในโลกเดิมของเขา

อย่างน้อยก็มีสัตว์ธรรมดาอยู่บ้าง บางตัวมีความผิดปกติอย่างสิ้นเชิง บ้างมีปากสีดำอยู่ทั่วร่างกาย บ้างมีดวงตาสีแดง บ้างอีกาที่มีแต่โครงกระดูก บ้างเป็นมนุษย์หินไม่มีหัว และอื่นๆ

นี่คือโลกอันกว้างใหญ่และลึกลับของสัตว์อสูร ในไม่ช้าเขาก็จะได้เป็นสมาชิกของมันและได้สำรวจโลกใบนี้

ด้วยความตื่นเต้น ซูไป่มาท่างเข้าตลาดจิตวิญญาณโกลเด้นคราฟ มีชายสูง 1.8 เมตรที่มีรูปร่างแข็งแกร่งโบกมือให้เขา “นี่ ซู่ไป๋!”

เขาหันกลับมา และเข้าไปหาคนที่เรียกเขา ถูกต้อง บุคคลนั้นคือหยางโจว แม้ว่าเขาจะอายุเพียงสิบหกในปี แต่เขาก็มีร่างกายที่แม้แต่เด็กที่อายุมากกว่าน้ไม่มี

อาจเป็นเพราะการฟื้นคืนของพลังจิตวิญญาณ? ซูไป่คิดกับตัวเอง เพื่อนร่วมชั้นของเขาตัวใหญ่กว่าที่เขาจำได้ด้วยซ้ำ

เขาจอรถแล้วพูด "ไปข้างในกันเถอะ"

“ฮิฮิ นายตัดสินใจหรือยังว่าจะซื้อวัสดุแรกเริ่มประเภทไหน? ฉัน่าจะเลือกจากสามคุณสมบัติ น้ำ ไฟ และดิน คุณลักษณะอื่นๆ อาจดูน่ากลัวเล็กน้อย” หยางโจวหัวเราะคิกคัก

"ฉันคิดว่าจะเลือกระหว่าง น้ำ ไฟ ไม้ และดิน"

ชายหนุ่มทั้งสามพูดคุยกันขณะที่พวกเขาเข้าไปข้างใน ตลาดจิตวิญญาณนั้นใหญ่โต และมีร้านค้ามากมาย ไม่ว่าจะเป็นร้านขายไข่สัตว์อสูร โพชั่น พืชจิตวิญญาณ แก่นสคริสตัล และอื่นๆ ซูไป่อยากรู้อยากเห็นมาก และจะหยุดมองเป็นครั้งคราว

“หนุ่มน้อย นี่คือกริชที่สร้างจากกรงเล็บของสัตว์อสูรระดับทหาร เธอสนใจที่จะมีมันไหม?”

เมื่อเห็นซูไป่หยุดที่หน้าแผงขายของเขา พ่อค้าก็แนะนำผลิตภัณฑ์ของเขาด้วยรอยยิ้มทันที

“ทหาร? ฉันคิดว่ามันเป็นระดับบริวาลมากที่สุด มันอาจยังไม่ถึงระดับใด ๆ เลยด้วยซ้ำ ไปที่พื้นที่พิเศษสำหรับวัสดุของเรากันเถอะ”

หยางโจวหยิบกริชขึ้นมาและพลิกมันในมือของเขา เก้าในสิบสินค้าในร้านเล็กๆ เหล่านี้เป็นของปลอม

ซูไป่ยังคงนิ่งและหยิบกริชขึ้นมา เขาไม่เคยสัมผัสสิ่งเหล่านี้มาก่อนในโลกดเดิมของเขา ดังนั้นเขาจึงรู้สึกสงสัยเล็กน้อย

"ฮะ?"

ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ ดัชนีทองของเขาตื่นขึ้นแล้วเหรอ?

ทันทีที่เขาหยิบกริชนี้ขึ้นมา ดวงแสงมากมายก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าในตาเขา และสร้างข้อความขึ้นมา : กริชทำจากกรงเล็บที่สามของกิ้งก่าหางดาบที่ต่ำกว่าระดับบริวาล ความแข็งแรงเฉลี่ย…

นอกจากนี้ เขายังเห็นลูกบอลแสงแสงสีขาวสองดวงเกาะอยู่บนกริช เมื่อ เขาเอื้อมมือออกไปลูบลูกบอลแสง มันทั้งคู่ก็ขยับไปที่ฝ่ามือของเขาทันที

เขาครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนที่จะหยิบพวงกุญแจรูปกริชขนาด 3 เซนติเมตรออกมาแล้วกดลูกบอลแสงเข้าไป

อย่างไรก็ตาม ลูกบอลแสงไม่ได้หลุดออกจากมือของเขาไปยังกริชขนาดเล็กตามที่เขาคาดไว้

เขาลองอีกครั้งโดยสงสัยว่าเขาจะกดลูกบอลแสงสีขาวในมือกลับเข้าไปในกริชได้หรือไม่ แต่เขาล้มเหลวอีกครั้ง มันเป็นไปไม่ได้

ผ่านไปครู่หนึ่ง ลูกบอลแสงในมือของเขาก็ค่อยๆ หายไป

"อันละ 2,200 เหรียญ รับรองได้เลยว่าสามารถตัดเหล็กได้เหมือนโคลน หนุ่มน้อย เอาสักอันไหม" เมื่อเห็นว่าซู่ไป๋สนใจเพียงใด ผู้ขายก็ยิ้มและเร่งเร้าเขาอย่างรวดเร็ว

"พี่จะซื้อหรอ?"

ซูไป่วางกริชแล้วส่ายหัว "ไปกันเถอะ"