จอมมารผู้กู้โลก ตอนที่ 49 เรื่องปวดหัว

" เจ้าสามารถใช้เวทย์แปลงร่างได้มั้ย เพราะตอนนี้เราอยู่ในเขตของมนุษย์อยู่ในร่างปีศาจแบบนั้นไม่ดีแน่ "

หลังจากที่ผมพูดออกไปเชียร์ที่กำลังยืนผิดหวังอยู่ก็ใช้มือทั้ง 2 ปิดปากเอาไว้และหัวเราะออกมา

" ฮุ ฮุ ฮุ- นะ... นี่ท่านพูดเรื่องอะไรอยู่ ข้าเป็นปีศาจระดับสูงนะ เรื่องเวทย์แปลงร่างทำได้สบายอยู่แล้ว "

เมื่อเธอพูดจบ เธอก็เริ่มใช้เวทย์แปลงร่างทันทีโดยมีแสงสีขาวปกคลุมทั่วร่างกายของเธอ

....

......

........

ผ่านไปไม่นาน แสงสีขาวรอบตัวของเธอมันก็หายไป เชียร์ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นมนุษย์แล้ว

แต่ว่า...

ถึงจะบอกว่าเปลี่ยนเป็นมนุษย์ก็เถอะ เธอก็แค่ทำให้ห่างของเธอหายไปเองเท่านั้น ในระหว่างที่ผมกำลังมองเธอที่เปลี่ยนร่างแล้วอยู่นั้น เธกก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

" เป็นยังไงท่านคู่หมั่น !!!! "

" อื้ม- จะว่าดีมันก็ดีอยู่หรอกแต่เธอก็แค่เอาหางออกไปไม่ใช่เหรอ ไม่คิดจะเปลี่ยนหน้าตาบ้างหรือไง "

" เอ่ะ!!!! นี่ท่านคู่หมั่นไม่ชอบหน้าตาของข้างั้นเหรอ พูดแบบนี้ข้าเองก็เสียใจเป็นนะ "

เชียร์พูดออกมา แล้วก็ทำท่าเหมือนกับว่าเธอใช้มือปาดน้ำตาตัวเอง

" เห้อออออออ "

เสียงของผมถอนหายใจออกไป

" เรื่องนั้นช่างมันเถอะ งั้นตอนนี้เราไปคุยกันเรื่องภารกิจที่ข้าจะให้เจ้าไปทำเถอะ "

" ค่ะ "

เชียร์ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังจากนั้นผมก็พาเธอเดินเข้าในคฤหาสน์ เพื่อที่จะคุยเรื่องภารกิจกับเธอ

แต่ว่า....

ในระหว่างที่พวกเรา 2 คนกำลังเดินกันอยู่นั้นก็เจอกับเอมิเลียที่กำลังเดินอยู่บนทางเดินอยู่ และทันทีที่เชียร์์เห็นเอมิเลียเธอก็เริ่มปล่อยจิตสังหารออกมาทันที

ทางด้านเอมิเลียที่กำลังเดินอยู่ เธอเองก็ใช้มือจับดาบที่คาดเอวอยู่ทันทีเหมือนกัน

เฮย เฮย เฮย

บรรยกาศแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย ทั้ง 2 คนนี้ไปโกรธอะไรกันมาตั้งแต่ตอนไหน ผมคิิดด้วยความสงสัยแล้วก็มองทั้ง 2 คนสลับกันไปมา และในขณะที่ผมสงสัยอยู่นั้นเอมิเลียก็พูดออกมา

" จอมมารเธอคนนี้เป็นใคร- ไม่สิต้องถามว่าปีศาจคนนี้เป็นใคร ทำไมอยู่ดีๆถึงมาปล่อยจิตสังหารใส่ฉันแบบนี้ "

เอมิดลียพูดอออกมา ในขณะที่สายตาของเธอมองไปที่เชียร์อยู่ ทันทีที่เธอพูดจบเชียร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังก็พูดต่อทันที

" ท่านคู่หมั่น นี่มันหมายความว่ายังไงทำไมถึงมีผู้กล้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของท่านแบบนี้ "

" เอ่!!!! คู่หมั้น "

เอมิเลียร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วเธอก็หันหน้ามาทางผม

เห้ออออออ

ขี้เกลียดอธิบายใจ แต่ถ้าไม่ทำก็ไม่ได้ งั้นก็คงช่วยไม่ได้ละนะ ผมคิดในใจขณะที่มองเอมิเลียที่ทำสีหน้าตกใจมองมาทางผม จากนั้นผมก็พูดออกไป

" เดี๋ยวข้าจะอธิบายเอง แต่ตอนนี้พวกเจ้าทั้ง 2 คนต้องเลิกปล่อยจิตสังหารใส่กันก่อน "

หลังจากที่ผมพูดออกไป เอมิเลียก็ปล่อยดาบที่อยู่ในมือ ส่วนทางเชียร์ก็หยุดปล่อยจิตสังหาร เมื่อเห็นทั้งสองคนเริิ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้วผมก็พูดต่อ

" งั้นตอนนี้พวกเราไปทีี่ห้องด้วยกันเลย จะได้อธิบายให้ฟังพร้อมกัน "

แล้วพวกเราทั้ง 3 คนก็ตรงไปยังห้องทำงานของผม ในระหว่างทางทั้ง 2 คนก็มองหน้ากันไปมาแบบไม่พอใจซึ่งกันและกันตลอดทาง