King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 319 ลึกลับ!
ตอนที่ 319 ลึกลับ!
“ก่อนที่ท่านจะเดินทางมามีการติดต่อจากเผ่ามังกรเข้ามาครับ และด้วยการติดต่อเป็นการติดต่อแบบเร่งด่วนก่อนที่ท่านจะมาไม่กี่นาทีเท่านั้นข้าเลยยังไม่ได้รายงานให้เหล่าแม่ทัพใหญ่ทั้งสี่คนได้รับรู้”
โห่ว!
ไม่คิดเลยจะมีใครติดต่อมาแบบนี้
“ใครติดต่อแล้วติดต่อมาทำไม?”
“ตามที่คนสื่อสารบอกมาคนที่ติดต่อบอกว่าเคยพบกับท่านมาก่อนในการเจรจาแล้วทางนั้นบอกว่ายินดีให้ความร่วมมือกับสายเลือดราชามังกรแบบชอบธรรมครับ”
ระหว่างตอบมาสายตาที่ทาร์เทียร์มองมาทางผมก็เต็มไปด้วยความแคลงใจ
อื้ม!
ถ้าพูดถึงคนในเผ่ามังกรที่เคยติดต่อกับผมก็มีเพียงสองคนเท่านั้น แล้วคนที่ติดต่อมาแบบนี้ฟังยังไงก็คงไม่ใช่ตัวราชามังกรเพราะถ้าต้องการจะยอมแพ้เจ้านั่นคงทำตั้งแต่เมื่อสามวันก่อนแล้ว สรุปคนที่ติดต่อมาก็คือโรแลนด์นั่นเอง
เหอะๆ นึกว่าโดนเก็บไปแล้วสะอีก แต่หมอนั่นคงฉลาดกว่าที่คิดที่รอโอกาสแบบนี้แล้วเริ่มการต่อต้าน หมอนี่ใช้งานได้จริงๆ
แต่ถึงจะว่าหมอนั่นมันฉลาดก็เถอะ แต่มาเรียกว่าสายเลือดราชามังกรแบบชอบธรรมมันก็ไม่ถูก ดูสิขนาดทาร์เทียร์ยังทำหน้าแคลงใจผมอยู่เลย เฮ้อ~ อีกอย่างทางนี้ไม่ได้จะสืบทอดเองสักหน่อย แล้วอีกเรื่องคือไม่ได้ชอบธรรมแต่มันจำเป็นต้องทำ
ตอนนี้ผมละอยากเจอกับเจ้านั่นจริงๆ ที่พูดอะไรแบบนี้ออกมาจะได้ปรับทัศนคติให้เข้าใจตรงกันสักหน่อนกับคนประเภทนี้ แต่ว่า ก่อนที่จะไปเจอเจ้านั่นคงต้องอธิบายให้ทาร์เทียร์ฟังก่อนว่าทำไมผมถึงโดนเรียกแบบนั้น
ให้ตายสิ!
ตอนแรกจะเก็บเอาไว้บอกหลังจากชนะสงครามแต่เหมือนว่าคงไม่มีเวลาแบบนั้นแล้ว แต่เอาเถอะยังไงการต่อสู้วันนี้เรื่องทั้งหมดมันก็ต้องจบอยู่ดี หรือถ้าเกิดมันเกิดเรื่องประหลาดจนทำให้ผมแพ้ต้องตายขึ้นมาปัญหามันก็ตกไปอยู่ที่ทารอนเอง
ไม่ต้องปิดบังมันแล้ว หึหึ!
คิดได้แบบนั้นผมจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทาร์เลียฟังว่าตระกูลฝั่งแม่ของผมมีสายเลือดของเผ่ามังกรอยู่ แต่ถึงจะเล่าให้ฟังก็เก็บเรื่องที่จะให้ธานอสมาเป็นผู้สืบทอด… ไม่สิ! เรื่องนั้นไม่จำเป็นต้องบอกหรอกไอ้การสืบทอดอะไรนั่นมันอาจจะไม่จำเป็นก็ได้ ถ้าให้เผ่ามังกรไปอาศัยที่ทวีปเดเชียแล้วอยู่ในการปกครองสภาห้าอำนาจสะก็สิ้นเรื่อง
หลังฟังจบทาร์เทียร์ที่ยังมึงงงอยู่ก็ช้อนตามองผมแบบสงสัย
“เพราะแบบนี้ท่านเลยให้อากอร์เอาหัวลงมาสินะ”
“มันก็หนึ่งส่วน อย่างที่ท่านเข้าใจว่าประเทศของข้ากับประเทศของท่านเคยเกิดเรื่องแบบนี้ในอดีต แต่ทว่า นั่นมันเป็นเพียงส่วนเดียวเท่านั้นเพราะใจจริงแล้วที่ข้าให้เอาลงเพราะต้องการแสดงจุดยืนมากกว่า จุดยืนที่ข้าหมายถึงก็คือจุดยืนที่ปกครองแบบไม่ได้ใช้กำลังหรือความหวาดกลัว แต่ปกครองด้วยความเกรงกลัว หรือเกรงใจ”
“ช่างลึกซึ้ง…”
ทาร์เทียร์พรึมพึมเสียงแผ่ว ดวงตาทั้งสองมองผมแบบไม่กะพริบ
หมอนี่คงไม่ได้คิดอะไรมากเกินไปนะ ที่พูดออกไปเมื่อกี้ก็แค่อยากให้เรื่องมันรีบจบเท่านั้นเองจะได้ไปจัดการกับราชามังกรสักที เหอะๆ
“ว่าแต่ว่าคนส่งข้อความยังอยู่ไหม?”
“ครับ! ข้าบอกให้รอก่อนเพราะต้องปรึกษาท่าน”
สมแล้วที่เป็นทาร์เทียร์
“ถ้างั้นก็ตอบกลับไปเลยว่าทางเราตกลง แล้วแจ้งข่าวไปยังเหล่าแม่ทัพใหญ่ทั้งสี่ที่ออกไปแล้วด้วย …อีกอย่าง โอกาสพูดเรื่องนี้ระหว่างอธิบายแผนเมื่อครู่มันก็มีตั้งเยอะ หวังว่าเรื่องแบบนี้มันคงจะไม่เกิดขึ้นอีกในอนาคต!”
ทาร์เทียร์ก้มหน้าลงทันที
“ครับ! …ขะ ข้าจะจำเอาไว้”
ฟังจากน้ำเสียงและท่าทางการตอบกลับผมคิดว่าหมอนี่คงเข้าใจแล้วว่าผมต้องการจะสื่ออะไร เพราะงั้นคงไม่ต้องพูดอะไรเพิ่ม
“ดี! ถ้างั้นก็เตรียมเรื่องการประลองได้”
“ครับ!”
หลังคุยกันรู้เรื่องผมก็เดินออกจากเต็นท์พร้อมกับทาร์เทียร์ที่เดินตามหลังมา เมื่อออกมาด้านนอกก็มีทหารเผ่าเอลฟ์ตรงมาหาทาร์เทียร์ทันทีแล้วกระซิบกับหมอนั่น
“…ท่านแม่ทัพเรื่องเผ่ามังกรคนนั้นเอาไงครับ ทางนั้นเร่งคำตอบแล้ว…”
“…บอกไปว่าตกลง แล้วก็แจ้งเรื่องการร่วมมือกับเหล่าแม่ทัพใหญ่ทั้งสี่ด้วย…”
“…ครับ!...”
สองคนที่กระซิบกันคงคิดว่าผมไม่ได้ยินแน่ๆ แต่เสียใจด้วยนะแค่เพิ่มเวทย์ตรวจสอบก็ได้ยินแล้วแถมยังชัดมากด้วย จะกระซิบกันทำไมก็ไม่รู้เรื่องแค่นี้
หลังแยกย้ายกับทหารทาร์เทียร์ก็เร่งจังหวะเดินตามผมมา
“ท่านดรารอน์ข้าจัดการตามสั่งแล้วครับ”
ไม่ต้องบอกก็ได้ ทางนี้ได้ยินหมดแล้ว
อยากพูดสวนไปแบบนี้จริงๆ แต่ถ้าบอกอะไรแบบนั้นไปมันคงจะดูไม่ดีที่ผมผู้เป็นถึงองค์ชายของประเทศเมซัสไปแอบฟังการสนทนาของคนอื่น ชิ! เพราะแบบนี้ไงละถึงได้อยากหลุดพ้นจากพวกตำแหน่งบ้าบอนี่สักที
ในระหว่างกำลังอารมณ์เสียผมก็คิดถึงเรื่องชาติก่อนขึ้นมา เมื่อชาติก่อนมันเคยมีเรื่องพยานในเหตุการณ์ดยุคของประเทศไปมีชูแล้วดัชเชสก็มาฟ้องหย่า ส่วนเหตุผลที่ผมต้องตัดสินก็เป็นเพราะ… ไม่ละ! ไม่ต้องลงลึกขนาดนั้นดีกว่า! เอาเป็นว่าที่ผมต้องตัดสินมันเป็นเพราะเหตุผลไร้สาระนั่นแหละเพราะทั้งสองคนมีอำนาจควบคุมศาลได้ แต่เรื่องสองคนนั่นช่างมัน ตอนนี้สิ่งที่ผมนึกถึงคือคำให้การณ์พยานมากกว่า
พยานมีสองคนหนึ่งหญิงรับใช้ สองขุนนางที่ไปติดต่องานในคฤหาสน์ที่เห็นดยุคแอบไปนอนกับชู้คนนั้นแล้วฟังเสียงทั้งสองคุยกัน ซึ่งสิ่งที่ขุนนางและหญิงรับใช้บอกมามันเป็นคำเดียวกันหมดถึงจะให้ทั้งสองคนบอกคนละห้องก็ตาม
ยาวไปละ…
สรุปเลยแล้วกัน ผลสรุปเรื่องครั้งนั้นคือสาวใช้และขุนนางพูดความจริงทำให้ดัสเชสหย่ากับดยุคโดยแบ่งทายาทและสมบัติไปคนละ 50% แต่ทว่า อย่างที่บอกไปผมไม่ได้สนใจสองคนนั้นเลย แต่สิ่งที่สนใจหลังจากนั้นคือหญิงรับใช้ยังคงใช้ชีวิตปกติภายในการดูแลของแกนดัสเชส ส่วนขุนนางคนนั้นกลับโดยสังคมแบ่งแยกเพราะไปแอบฟังคนอื่น แล้วเพราะเรื่องแบบนั้นผมเลยต้องตอบทาร์เทียร์กลับไปว่า
“อ่า ทำได้ดีมาก”
“ครับท่าน เรื่องแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีกข้อมูลที่ได้มาข้าจะรีบแบ่งปันทันที”
“ให้มันเป็นแบบนั้น”
“แน่นอนครับ!”
