เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 141 เดอเมล
ตอนที่ 141 เดอเมล
“ข้าเดอเมลรู้สึกยินดีมากครับที่ได้พบกับท่านแบบนี้องค์ชาย”
หลังจากที่นั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของเฮเลอร์เดอเมลชายที่เป็นทูตจากโบสถ์ได้พูดด้วยสีหน้าที่ใจออกมาโดยแนะนำชื่อของตัวเองออกมาด้วย ระหว่างเองพูดก็พรางคิดในใจด้วยความสงสัยว่า ‘ตอนแรกคิดว่าจะมาเสียเที่ยวแล้วสะอีก เพราะข่าวบอกมาว่ามันเอาแต่เก็บตัวแต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเรื่องที่จะคุยกับมันก็จะได้ง่ายขึ้นเยอะ หึหึ!’
“ไม่ต้องมาพูดให้มันเสียเวลาบอกเป้าหมายของพวกแกมาได้แล้ว”
“แหมๆ องค์ชายท่านนี้ใจร้อนจังเลยนะครับ แต่ว่า…” ระหว่างตอบกับเดอเมลก็เบนสายตาเล็กน้อยไปทางเอมิเลียที่กำลังยืนอยู่ด้านหลังของเฮเลอร์
‘อะไรเรื่องมันลึกลับขนาดเอมิเลียฟังไม่ได้เลยเหรอ? งั้นก็ช่วยไม่ได้’
“เอมิเลียเธอออกไปก่อน”
“แต่องค์ชายถ้าทำ-”
“ไม่ต้องห่วงข้าสามารถดูแลตัวเองได้ บอกให้ออกไปก็ออกพอ”
ก่อนที่เอมิเลียจะพูดจบก็โดนเฮเลอร์ขัดด้วยเสียงแข็งก่อน จากนั้นเธอก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับแล้วเดินไปทางประตูทางออกของห้องทันทีด้วยท่าทางที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
เมื่อเอมิเลียเดินออกไปเฮเลอร์ก็เริ่มถามต่อ
“เอาละงั้นก็บอกเป้าหมายของแกมาได้แล้วมีเรื่องอะไร?”
“ก่อนอื่นที่ข้าจะบอกสิ่งที่พวกเราต้องการข้าอยากให้ท่านช่วยฟังเรื่องอะไรบางเรื่องที่ข้ากำลังจะบอกต่อจากนี้ก่อน” เดอเมลพูดพร้อมใบหน้าแสยะยิ้ม
“รีบเล่ามาข้าให้เวลาเจ้าเล่าไม่เกิน 5 นาที ไม่เช่นนั้น-”
“ดาวโลก! ประเทศไทย!”
“เอ่ะ?!?!?” เฮเลอร์อุทานด้วยความแปลกใจเมื่อได้ยินคำเพียงสองคำที่เดอเมลได้พูดออกมา ‘บังเอิญงั้นเหรอ! ไม่สิ! ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นไปได้ถ้าแค่ดาวโลกก็น่าจะบังเอญได้อยู่แต่ประเทศไทยไม่ใช่แน่นอน แล้วทำไมมันถึงได้รู้จักเรื่องพวกนี้ได้ละ???’ ในหัวของเฮเลอร์ตอนนี้เต็มไปด้วยความสับสนและตกใจ เพราะสองคำนี้ไม่น่าจะมีใครในโลกนี้รู้จักในโลกนี้ แถมมันยังออกมาจากเดอเมลที่เป็นทูตในครั้งนี้อีก เท่ากับว่าตอนนี้ทางโบสถ์เองก็รู้เรื่องนี้เองเช่นกัน
“เจ้ารู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง”
“เรื่องนั้นท่านไม่จำเป็นต้องรู้หรอก รู้เพียงแค่ว่าทางโบสถ์ของเรารู้ตัวจริงของท่านก็พอแล้วก็มีวิธีในการส่งกลับไปด้วย เพราะพวกเราเป็นคนอัญเชิญท่านมาจากโลกของท่านเอง แต่ว่ามันเกิดปัญหาเล็กน้อยวิญญาณของท่านมันก็เลยไปลงในร่างขององค์ชายขยะอย่างเฮเลอร์สะได้-”
“หยุดก่อน!” เฮเลอร์ชูมือขึ้นมาเพื่อให้หยุด แล้วเริ่มพูดต่ออีก “แกกำลังจะบอกว่าพวกที่ทำให้ชีวิตของฉันมันวุ่นวายแบบนี้เป็นเพราะพวกแกใช่ไหม”
“เรื่องนั้นมันก็ใช่แหละ-”
ฉวบ!
ก่อนที่เดอเมลจะพูดจบ เฮเลอร์ก็หยิบเอามืดขนาดเล็กที่คาดเอวของตนแทงลงไปที่กลางหัวใจของเดอเมลแบบไม่ฟังอะไร พร้อมกับแสดงใบหน้าที่กำลังโมโหอย่างเต็มขั้น ตัวของเดอเมลเมื่อรู้ว่าตัวเองโดนแทงก็มองสลับไปมาระหว่างเฮเลอร์และมัดที่ปักอยู่บนอกแบบงุนงง เหมือนกับกำลังคิดว่า [นี่เรากำลังจะตายแล้วเหรอ] อะไรประมาณนั้น
“ทะ ท่านทำบ้าอะไร???”อเดอเมลถามด้วยแรงสุดท้ายของชีวิต แต่ทางเฮเลอร์ก็ไม่ได้ตอบอะไรแล้วมองเดอเมลตายแบบสะใจ ‘หึ! ในที่สุดก็รู้สาเหตุจนได้ว่าเรามาอยู่นี่ได้ยังไง พวกแกเตรียมใจเอาไว้เลยบังอาจมาเล่นกับชีวิตของฉันแบบนี้!!!’ ในหัวของเฮเลอร์ตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ แต่ระหว่างนั้นประตูห้องก็โดนผลักออกมาแบบเร่งรีบ เพราะเอมิเลียได้กลิ่นของเลือดระหว่างที่ยืนอยู่หน้าห้อง แต่หลังที่เปิดประตูเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น โดยคิดในไปด้วยว่า ‘นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น???’
จากนักเขียน. บุคคลที่สามไม่ไหวจริงๆ ครับ คงต้องไปบุคคลคนที่หนึ่งครับ ขอภัยนักอ่านทุกท่านด้วยนะครับ เฮ้อ~ พยามเคนสมองแบบเต็มที่แล้วมันไม่ลื่นเลย
