การกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 30 ฝึกฝน

หลังจากได้ยินคำสั่งของหนิง ฮเยซีก็กลับไปปีนต้นไม้และล้มลงเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น หนิงได้แต่ถอนหายใจเมื่อเห็นเด็กทำอย่างนั้น

“นายกำลังพยายามจะทำอะไร?” เขาอดไม่ได้ที่จะถาม

"โอ้ อินิคากะ ฉันพยายามที่จะกระโดดขึ้นและลงต้นไม้เพื่อให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น" คำตอบของฮเยซีไม่สมเหตุสมผลสำหรับหนิง เขาเลยตัดสินใจถามว่า

“แล้วมันช่วยอะไรได้? การกระโดดขึ้นลงต้นไม้ทำให้เจ้าแข็งแกร่งขึ้นหรือเปล่า?”

“เมื่อชาวคลาเวียนไม่รู้สึกเจ็บปวดจากการตกลงมาจากยอดไม้เท่านั้นจึงจะถือว่าพวกเขาแข็งแรง ดังนั้น ฉันจึงปีนขึ้นลงจนไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย”

หนิงประหลาดใจกับคำตอบนั้น "โอ้ ได้ผลไหม เธอแข็งแกร่งขึ้นไหม"

“ได้ผล” ฮเยซี พูดด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนว่าเขาจะค่อนข้างพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ หนิงประหลาดใจยิ่งกว่าที่ได้ยินว่าวิธีการโง่ๆ เช่นนี้ได้ผล

“เดี๋ยวก่อน คุณแข็งแกร่งขึ้นจริง ๆ แล้วตอนนี้คุณสามารถโจมตีหนักขึ้นหรือรับน้ำหนักมากขึ้นได้หรือไม่” หนิงตัดสินใจถาม

“ก็นะอินิคากะ มันไม่ได้จริงๆ ฉันแข็งแกร่งขึ้นแล้ว แต่ยังทำสิ่งเหล่านั้นไม่ได้ บางทีมันอาจจะมาหาฉันในไม่ช้านี้”  ฮเยซี พูดในขณะที่เขามืดมนอีกครั้ง

“ไหนบอกว่าแข็งแกร่งขึ้นไง” ฮเยซีคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า

“ตั้งแต่ฉันรู้มาว่าถ้าตกจากต้นไม้แล้วไม่เจ็บปวดแปลว่าฉันแข็งแกร่งขึ้น ฉันเลยทำอย่างนั้นทุกวัน แม้ว่ามันเคยเจ็บมากในตอนแรก แต่มันจะค่อยๆ รู้สึกเจ็บน้อยลงเรื่อยๆ ยิ่งล้ม ยิ่งรู้สึกเจ็บน้อยลง ดังนั้นฉันควรจะแข็งแรงขึ้นใช่ไหม?”

หนิงเงียบไปครู่หนึ่ง 'ไอ้บ้า! เด็กคนนี้ล้มลงมากจนชาไปหมดแล้ว'

“คุณทำแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว” เขาถาม. ฮเยซีนับวันและตอบว่า

“ประมาณครึ่งปี”

'ครึ่งปี? หกเดือน? เด็กคนนี้ทำสิ่งนี้มาหกเดือนแล้วอะนะ เด็กน้อยเอ้ย'

“เอาล่ะ ฉันจะสอนวิธีทำให้แข็งแกร่งขึ้นเร็วขึ้น ทำตามที่ฉันบอกแล้วคุณจะแข็งแกร่งขึ้น”

“ครับคุณอินิคากะ” ฮเยซีจะเชื่อฟังทุกถ้อยคำของพระเจ้า

ตลอดทั้งวันหนิงได้ให้  ฮเยซี ทำแบบฝึกหัดต่างๆ มากมาย เขาทำให้เขาหมอบสองสามร้อยครั้ง ดันขึ้นอีกสองสามร้อยครั้ง เช่นเดียวกับการซิทอัพ

หนิงยังให้เขาวิ่งตรงเข้าไปในป่าจากปลายด้านหนึ่งของเกาะไปยังอีกด้านหนึ่ง ระยะทางที่ฮเยซีวิ่งนั้นมีความยาวประมาณ 2-3 กิโลเมตร หลังจากเรียนรู้จากฮเยซีว่าเกาะมีรูปร่างเป็นวงกลม ในที่สุดเขาก็สามารถจินตนาการได้ว่าเกาะนี้ใหญ่แค่ไหน

แทนที่จะวิ่งผ่านตรงกลาง หนิงให้ฮเยซี วิ่งไปรอบๆ ชายหาดตอนนี้ฮเยซีกำลังทำอย่างนั้นเมื่อเขาเห็นเงาบางอย่างอยู่ไกลๆ เขารีบวิ่งไปที่นั้นทันที

'พวกเขาเป็นใคร?' หนิงคิดขณะเห็นผู้คนจากแดนไกลด้วย

“หัวหน้า ทุกคนสบายดีไหม?” ฮเยซีถามทันทีที่เขาไปถึงผู้คน

'หัวหน้า?' ในที่สุดหนิงก็รู้ว่าคนเหล่านี้เป็นใคร เขาเคยเห็นเพียงแวบเดียวก่อนที่เขาจะถูกพาตัวไป แต่เขาจำหัวหน้ากลุ่มที่พบเขาได้เขามองไปที่ใบหน้าที่ไม่เรียบร้อยของทุกคนในกลุ่ม

'ทำไมพวกเขาถึงดูเหมือนผ่านสงครามมา? พวกเขามาที่นี่เพื่อตกปลาไม่ใช่หรือ?' หนิงคิดขณะมองดูตาข่ายและหอกที่สมาชิกในกลุ่มถืออยู่

'โอ้ใช่ พวกเขากำลังพูดถึงการฆ่าอะไรบางอย่างในหมู่บ้าน? นั่นคือสิ่งที่พวกเขาต่อสู้? หนิงมองไปรอบๆ ชายหาดเพื่อค้นหาศพแต่ไม่พบ

'เป้าหมายของพวกเขาอยู่ที่ไหน' เขาสงสัย. ในความคิดของเขา ผู้คนที่นี่แข็งแกร่งมากและสามารถฆ่าอะไรก็ได้ที่พวกเขาต้องการ

“อ้าว ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะฮเยซี” ผู้หญิงคนหนึ่งถาม

“ฉันพยายามจะแข็งแกร่งขึ้นด้วยการวิ่งไปรอบ ๆ ชายหาด”  ฮเยซีกล่าว ถ้าหนิงไม่ได้บอกเขาว่าอย่าพูดถึงเขาตอนที่ฮเยซีวิ่งเข้าไปในป่าครั้งแรก

“กลับไปเถอะ ไอ้หนู ปีศาจสามารถกลับมาได้ทุกเมื่อ เราโชคดีที่เราส่งคุณกลับมาเมื่อวานไม่อย่างนั้นคุณที่มีร่างกายอ่อนแอคงตายไปแล้วในวันนี้” หัวหน้าเริ่มพูดทันทีที่เห็นดวงตาของฮเยซี

“พวกเจ้าสู้กับฟูฟูลิกิ?” เขาถาม.

“ใช่ เราพบปีศาจและต่อสู้กับมัน อย่างไรก็ตาม เราคิดผิด ปีศาจเติบโตและแข็งแกร่งกว่าที่เราคาดไว้มาก และความลุ่มหลงของมันก็แข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก”

“ด้วยอัตรานี้ เราอาจต้องกลับไปมือเปล่าเช่นกัน” หัวหน้ากล่าว

บูม!!

ทันใดนั้นก็มีเสียงออกมาจากมหาสมุทร

"วิ่ง!!" หัวหน้าตะโกนใส่ฮเยซี ฮเยซีไม่เสียเวลาสักนิด เขารู้ว่าเขาอ่อนแอ ดังนั้นทันทีที่หัวหน้าตะโกน เขาก็วิ่งไป

หนิงเพิ่งเห็นเสาน้ำพุ่งออกมาจากมหาสมุทรและมีบางอย่างโผล่ออกมาจากใต้ท้องทะเล แต่เนื่องจากฮเยซีหันหลังให้กับมหาสมุทร เขาจึงมองไม่เห็นอะไรเลย

ภายในไม่กี่นาทีฮเยซี ก็กลับบ้าน ผู้คนในหมู่บ้านเห็นเขาวิ่งอย่างบ้าคลั่ง จึงถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งหมดที่ฮเยซีสามารถพูดได้คือสิ่งที่หัวหน้าบอกเขาเมื่อผู้คนได้ยินว่าปีศาจที่ชื่อ ฟูฟูลิกิ แข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิด พวกเขาก็เริ่มเป็นกังวล เบลินีมาหาฮเยซีและกอดเขา

“ไม่เป็นไรลูก ลูกทำดีแล้วที่วิ่งหนี ถ้าปีศาจแข็งแกร่งลูกที่อยู่ที่นั่นอาจจะไม่รอดมาถึงตอนนี้” เบลินีพยายามปลอบประโลมฮเยซี แต่ดูเหมือนเป็นการดูถูกเขา

“ข้าสัญญากับแม่ ข้าจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม และข้าจะสังหารอสูร ฟูฟูลิกิอย่างแน่นอน..”