บทที่ 48 นักเรียนคนนี้ทำอะไร?
ภายในหอประชุมกว้างมีผู้คนหลายสิบคน และที่นั่งหน้าสุดมีชายชราและชายวัยกลางคน 2 คนนั่งอยู่
ทุกคนมองไปที่หน้าจอขนาดใหญ่
ขณะนี้มีภาพปรากฏขึ้นทีละภาพ เป็นภาพของนักเรียนเมล็ดพันธุ์
“ดูสิ มันเริ่มแล้ว”
ชายวัยกลางคนที่นั่งหน้าสุดมีแผลเป็นน่ากลัวทอดยาวจากตาขวาไปจนถึงคางซ้ายพูดขึ้น สายตาของเขาดุดันมาก
ชายชราข้าง ๆ ยิ้มและพูดว่า “นี่เป็นการสอบรวมครั้งแรกของระบบเต๋อหลุนของเรา ผมหวังว่าเราจะสามารถคัดเลือกนักเรียนที่มีความสามารถบางส่วนเพื่อฉีดเลือดใหม่ให้กับเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้”
ชายวัยกลางคนผิวขาวที่นั่งด้านหน้าก็พูดขึ้น “พี่หลิน คุณสุภาพเกินไป การปลูกฝังอัจฉริยะเป็นความรับผิดชอบของเราอยู่แล้ว”
ชายชรายิ้ม “ดูการถ่ายทอดสดเถอะ”
บนหน้าจอ คะแนนของเหล่าเมล็ดพันธุ์เริ่มเปลี่ยนไป ในไม่ช้า 10 อันดับแรกก็ปรากฏขึ้น 3 อันดับแรกคือ 3 อันดับแรกในการจัดอันดับสถานะการบำเพ็ญ
ชายผิวขาวยิ้ม “หลินหลิง…หากผมจำไม่ผิด เธอเป็นเหลนของคุณหลินใช่ไหม? คุณหลินสอนดีมาก พลังขนาดนี้กล่าวถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะ”
หลิงหวู่ระดับ 4 อายุ 18 ปี เธอแทบจะไม่ถือว่าเป็นอัจฉริยะ มันค่อนข้างยากที่จะคว้าโควตาจากพวกเขา
ผู้เฒ่าหลินยิ้มและเพิกเฉยต่อคำพูดของชายผิวขาว “อาจารย์แฮร์รี่ คอยดูต่อไปก่อน”
ทัศนคติที่มั่นใจของผู้เฒ่าหลินทำให้แฮร์รี่และชายที่มีแผลเป็นเริ่มสนใจ
"หืม?"
ในขณะนั้น ชายที่มีรอยแผลเป็นชี้ไปที่เด็กคนหนึ่งแล้วพูดว่า “นักเรียนคนนี้น่าสนใจ”
แฮร์รี่มองตาม “ต้องมีบางอย่างพิเศษเกี่ยวกับนักเรียนคนนี้ถ้าหลี่กวงคิดว่าเขาน่าสนใจ”
ผู้เฒ่าหลินเหลือบมอง
แม้แต่หลานสาวของเขาก็ไม่ได้รับคำชมนี้ เขาจึงอยากรู้
ในภาพนั้นเป็นหนุ่มหล่อที่นั่งยอง ๆ ถัดจากเสาหินสีเหลืองต้นหนา กำลังขุดสมุนไพรวิญญาณสีน้ำตาลที่อยู่ด้านล่าง เขายิ้มขณะขุด
มีซากจิ้งจกเกล็ดเหลืองยาว 5 เมตรนอนอยู่ข้างหลัง แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ
ผู้เฒ่าหลินกล่าวว่า “นั่นเป็นสัตว์ร้ายเกราะหิน…เมื่อดูจากคะแนนของเขา มันต้องเป็นสัตว์วิญญาณระดับ 2 มันตายได้ยังไง”
แฮร์รี่และหลี่กวงก็สับสนเช่นกัน พวกเขาไม่รู้
"เดี๋ยว! นักเรียนคนนี้เป็นเพียงนักรบป้องกันตัวระดับ 9 เท่านั้นเหรอ?”
อาจารย์อีกคนตะโกน
สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที ทุกคนมองไปที่ข้อมูลของเด็ก
ลู่เจ๋อ นักรบป้องกันตัวระดับ 9 เมล็ดพันธุ์อันดับ 1 ของโรงเรียนมัธยมฉางหยางหมายเลข 1
ทุกคนต่างมองหน้ากัน นักรบป้องกันตัวระดับ 9 และสัตว์วิญญาณระดับ 2 ที่ตายไป สิ่งนี้ดูน่าขนลุกมาก
เนื่องจากลู่เจ๋อเอาแต่ขุดหาสมุนไพร มันจึงส่งผลต่อความก้าวหน้าของเขาในการล่าสัตว์ร้าย ไม่นานเขาก็หลุดออกจาก 10 อันดับแรกและภาพของเขาก็หายไปจากหน้าจอ
“ฮ่า เขาอาจจะแค่โชคดีก็ได้” อาจารย์คนหนึ่งหัวเราะ “บางทีเขาอาจพบสัตว์วิญญาณระดับ 2 ที่ใกล้ตายใช่ไหม?”
แม้เขาจะพูดแบบนี้แต่เขาก็แอบป้อนชื่อลู่เจ๋อลงในคอมพิวเตอร์ของเขา ดูการถ่ายทอดสดของลู่เจ๋อ
อาจารย์คนอื่นก็แอบทำแบบเดียวกัน ท้ายที่สุด ถ้านี่เป็นอัจฉริยะ คงจะดีถ้าพาเขาเข้ามหาลัยตนได้
มีเพียงแฮร์รี่และหลี่กวงเท่านั้นที่ไม่ทำอะไร ถ้าลู่เจ๋อเป็นอัจฉริยะจริง ๆ ไม่ช้าเขาก็จะกลับเข้าสู่ 10 อันดับแรก
ลู่เจ๋อไม่รู้ว่าเขาถูกอาจารย์หลายคนเฝ้ามอง
เขาขุดสมุนไพรรากหินออกมาแล้วจากไปอีกครั้ง
หลังจากเดินผ่านเสาหิน 3 เสา สัตว์ร้ายเกราะหินยาว 5 เมตรอีกตัวก็พุ่งมาหาเขา
สีของเกล็ดนั้นคล้ายกับเสาหินมากจนคนส่วนใหญ่มองไม่ออก คนธรรมดาอาจถูกซุ่มโจมตีตาย
แต่เห็นได้ชัดว่ามันเลือกเป้าหมายผิดคน
ลู่เจ๋อหลบการโจมตีอย่างใจเย็นและตบหัวสัตว์ร้ายตัวนั้นอย่างสบาย ๆ แต่พลังนั้นทะลุทะลวงกระโหลกศรีษะของมัน
การเคลื่อนไหวนี้ดูสบาย ๆ และเท่มาก
เหล่าอาจารย์ที่ดูหลู่เจ๋อ: “???”
นักเรียนคนนี้ทำอะไร?
ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจ?
ต้องมีปัญหาแน่!
ปัญหาใหญ่!
พวกอาจารย์ที่เฝ้าดูลู่เจ๋อต่างอดกลั้นเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองหลุดอุทานออกมาด้วยความตกใจ
ตราบใดที่ไม่ใช่ 10 อันดับแรก อาจารย์คนอื่น ๆ จะไม่สังเกตเห็นนักเรียนคนนี้ บางทีพวกเขาอาจพบสมบัติ?
พวกอาจารย์ที่มองดูลู่เจ๋อแอบหัวเราะอย่างลับ ๆ
…
ขณะเดียวกันที่บริษัทของลู่เหวิน
ลู่เหวิน ฟูชูหยา และพนักงานต่างก็มองดูสัตว์ร้ายเกราะหินตกลงมาตายอย่างงุนงง
นี่เป็นวันสอบวันแรกของลูกชายเจ้านาย และบริษัทได้ออกอากาศในสำนักงาน พนักงานที่อยากรู้อยากเห็นจึงมาดู
แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เห็นปรากฏการณ์ที่น่าขนลุกนี้
ลูกชายของประธานลู่เป็นเพียงนักรบป้องกันตัวระดับ 9 ไม่ใช่เหรอ สัตว์ร้ายเกราะหินตัวนั้นเป็นสัตว์วิญญาณระดับ 2 ไม่ใช่เหรอ?
สัตว์ร้ายตัวนั้นตายจากการถูกตบหัว?
ฝ่ามือนี้ต้องมีพิษ!
“โอ้ ลูกชายของประธานลู่หล่อมาก!!”
“ฉัน…ฉันก็คิดเหมือนกัน ประธานลู่ไม่เคยพูดเลยว่าลูกชายของเขาแข็งแกร่งขนาดนี้…”
ปากของลู่เหวินและฟูชูหยาเปิดกว้าง ใบหน้าของพวกเขาเขียนว่า: ‘ห๊ะ นี้ลูกของเราจริง ๆ เหรอ?’
ฟูชูหยามองรอยยิ้มมั่นใจของลู่เจ๋อในหน้าจอและอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม “ลูกของฉันแข็งแกร่งมาก เขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้วจริง ๆ”
ลู่เหวินพยักหน้าด้วยใบหน้าซับซ้อน
------------------------