ตอนที่ 23 สิ่งที่ใช้ปกป้อง(อ่านฟรี)

ตอนที่ 23 สิ่งที่ใช้ปกป้อง

หลังจากจัดการเรื่องทักษะแล้ว ลูอิสก็จัดการค่าสถานะทั้ง 45 แต้มต่อในทันที

เขาใส่ +18 พละกำลัง +12 ความชำนาญ + 15 ความทนทาน ลูอิสยังเน้นไปที่พละกำลังและความทนทาน ซึ่งเป็นค่าสถานะหลังของสายอาชีพพาราดินอยู่ และก็เพิ่มความเร็วด้วยการเพิ่มค่าสถานะความชำนาญ

“ลูอิส แกริค”

“มนุษย์ (ทารก)”

“อาชีพหลัก : พาราดิน”

“เลเวล : 10” (lv.11 ต้องการ แต้มพลังงานศรัทธา 5,000)

“เกรด 1 ดาว”

“ค่าสถานะ : พละกำลัง 35 ,ความชำนาญ 20 ,ความทนทาน 25,สติปัญญา 10,โชค 1”

“พลังชีวิต : 58”

“พลังงาน : 100”

“แต้มสถานะ : 0”

“แต้มศักยภาพ : 0”

“พลังงานศรัทธา : 5000”

“ทักษะสายอาชีพพาราดิน :คำอธิษฐาน lv.1, ปัดเป่าวิญญาณ lv.1, ต้านทานธาตุไฟ lv.1, ต้านทานธาตุน้ำแข็ง lv.1, การปกป้องแห่งศรัทธา lv.1, ประกายแสงแห่งโชคดี lv.1, พลังโทสะของผู้ศรัทธา lv.1, พุ่งชน lv.1, โล่กระแทก lv.1, ดาบยุติธรรม lv.1, ค้อนลงทัณฑ์ lv.1”

“อุปกรณ์ที่สวมใส่ : ดาบอัศวินระดับต่ำ”

...

หลังจากอัพเลเวล จัดการแต้มสถานะและเรียนรู้ทักษะเพิ่มเติมแล้ว ลูอิสก็ปิดหน้าจอลง ในตอนนี้ผลจากการทำสิ่งเหล่านั้นกำลังส่งผลมาที่ร่างกายของเขาโดยตรง

มีทั้งความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมาจนเขาปรับตัวไม่ทันและความรู้ต่าง ๆ ในแต่ละทักษะที่ส่งต่อเข้ามาในหัวของเขาโดยตรง ซึ่งทำให้ทารกน้อยลูอิสนั้นเหมือนคนเมา นั่งตัวเซไปมาเล็กน้อย

“ท่านลูอิสเป็นอะไรไหมคะ ทำไมทำท่าเหมือนคนเมาเหล้าแบบนั้น” เจียน่ารีบวางแก้วนม ก่อนจะเข้ามาพยุงตัวลูอิส

“ไม่เป็นอะไรมาก แค่เหมือนดื่มนมมากไปหน่อย” ลูอิสพูดออกมา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าที่พูดไปราวกับว่าเขาดื่มนมมากไปจนเมา ‘แบบนี้เหมือนเรากำลังอ้างว่าเมานม?’

“แปลกมากดูเหมือนท่านลูอิสจะเปลี่ยนไป” เจียน่าก้มลงมามองหน้าเขาอย่างใกล้ชิด ทำเอาลูอิสหน้าแดงเล็กน้อยเขากระแอมเบา ๆ เพื่อให้เจียน่านั้นถอยออกไปหน่อย แต่มือของเจียน่าก็ยังเอื้อมมาจับแก้มนิ่ม ๆ แดง ๆ ของทารกน้อยลูอิส

‘แม้จะเป็นเด็กและตอนนี้ไร้อารมณ์ทางเพศมรตอนนี้ แต่ฉันก็ยังเป็นผู้ชายอายุ 26 ที่ติดอยู่ในร่างเด็กทารกนะ ดังนั้นเด็กสาวแบบเธออย่าทำอะไรแบบนี้อีกนะ’ ลูอิสอยากจะกล่าวออกไป แต่ก็ทำได้เพียงบ่นในใจ พร้อมกับสีหน้าจนปัญญา โดยเฉพาะการจับแก้มไปมา

‘ไม่ใช่ว่าฉันรู้สึกดีหรอกนะ’ เขากล่าวเสริมในใจ

“อย่างนั้นเหรอ อาจจะเพราะฉันแข็งแกร่งขึ้นก็ได้” ลูอิสพูดและลุกขึ้นยืน ก่อนจะกระโดดลงจากโซฟาด้วยท่าลงซูเปอร์ฮีโร่

“เป็นยังไง?” ลูอิสเงยหน้าถามเจียน่า

“?” เจียน่าเอียงหัวมองอย่างสงสัย

“อะ...แฮ่ม ช่างเถอะ!” ลูอิสโบกมือน้อย ๆ ไปมาแก้เขิน ก่อนจะเตือนในใจว่าไม่ควรเปลี่ยนหัวข้อด้วยการทำเรื่องประหลาดแบบนี้อีก

ลูอิสที่พึ่งกระโดดลงจากโซฟาไป ได้ปีนกลับขึ้นมาบนโซฟาใหม่อีกครั้ง ก่อนจะเปิดฟังชั่นร้านค้าของระบบขึ้นมา ขณะที่เจียน่าก็นั่งมองเขาอยู่ด้านข้าง

‘ฉันเหลือพลังงานศรัทธาอีก 5000 แต้ม พอดีให้อัพเลเวลเป็น lv.11 ได้ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ส่วนสายอาชีพของเจียน่ายังรอได้อยู่ ตอนนี้ควรจะซื้อทักษะให้กับอาร์มันโด้เพื่อตอบแทนเขาสักหน่อยแล้วก็หาซื้อโล่สักชิ้นเพื่อใช้งานครู่กับทักษะโล่กระแทกของตัวเองด้วย’

ตอนนี้ค่าพลังงานศรัทธาของอาร์มันโด้นั้นสูงมากพอจะให้เขาไว้ใจได้แล้ว ดังนั้นลูอิสคิดว่าเขาก็ควรจะมีทักษะใช้งานบ้างเช่นกัน หลังจากตัดสินใจสักพักลุอิสก็กดไปที่ทักษะของสายอาชีพคนเถื่อน ซึ่งเป็นสายต่อสู้ที่คล้ายกับพาราดินพอควร แต่จะเน้นไปที่การต่อสู้ด้วยพละกำลังมากกว่า

‘คงเหมาะกับอาร์มันโด้’ ลุอิสเลื่อนดูทักษะส่วนใหญ่ ก่อนจะเจอกับทักษะหนึ่ง

“[คำราม] – ทำให้เป้าหมายหวาดกลัว เป้าหมายจะอยู่ในสถานะหวาดกลัว ใช้พลังงาน 2 หน่วย ใช้ 2 ศักยภาพในการเรียนรู้ ใช้ 4 แต้มศักยภาพในการพัฒนาเป็น lv. 2”

‘ทักษะคำรามเป็นทักษะพื้นฐานของทักษะต่อสู้ของคนเถื่อน ซึ่งน่าจะเหมาะกับอาร์มันโด้ที่สุด เพราะเขาบอกว่ามักจะมีคนจำนวนมากมาวุ่นวายเรื่องน้ำตาเทพ ถ้าใช้ทักษะนี้ข่มขู่ไปพวกนั้นคงวิ่งหนีแน่นอน ซึ่งช่วยให้อาร์มันโด้ไม่ต้องลงมือทำร้ายพวกเขาด้วย จะได้ไม่นำปัญหามาโดยไม่จำเป็น’

ลูอิสตัดสินใจซื้อทักษะคำรามทันทีด้วยราคา 1,000 พลังงานศรัทธา ก่อนจะหาของชิ้นต่อไปนั้นก็คือ โล่ของสายอาชีพพาราดิน

“โล่อัศวิน ระดับต่ำ ราคา 3,900 พลังงานศรัทธา”

‘ซื้อ’ ลูอิสสั่งซื้อในทันที

“ผู้เล่นซื้อโล่อัศวินระดับต่ำของถูกเก็บในช่องเก็บของอัตโนมัติ”

“ [โล่อัศวิน] โล่ที่สร้างจากเหล็กคุณภาพดี เป็นอาวุธป้องกันสุดแกร่งของเหล่าอัศวิน ต้องการพละกำลัง 20 หน่อยเพื่อสวมใส่

‘พละกำลังของฉันคือ 35 หน่วย ดังนั้นมากพอจะสวมใส่มัน เท่ากับตอนนี้ฉันมีทั้งโล่และดาบแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังขาดเกราะอยู่ดี’ ลูอิสยิ้มอย่างพอใจ

...

‘เฮ้ย ๆ เกิดเรื่องอะไรขึ้น’ ลูอิสที่ตอนนี้นั่งอยู่บนตักของแอนเดรีย กำลังเงยหน้าขึ้นมองแอนเดรียและใบหน้าของพ่อบ้านเฟรดสลับไปมาด้วยความสงสัย

หลังจากพ่อบ้านเฟรดและแอนเดรียกลับมาทั้งสองก็นั่งคุยกันด้วยสถานการณ์เคร่งเครียด ซึ่งสิ่งที่ทำให้ลูอิสอดสงสัยไม่ได้นั้นก็คือคำพูดของแอนเดรียที่บอกกับเจียน่า

“นายหญิงเจ้าค่ะ ท่านบอกว่าจะออกไปทำธุระประมาณหนึ่งสัปดาห์และปล่อยให้ฉันกับนายน้อยอยู่กันลำพังอย่างนั้นเหรอคะ” เจียน่าถามออกมาอย่างไม่มั่นใจ

“ใช่แล้ว ฉันจะทิ้งเงินบางส่วนไว้ให้เธอแล้วก็นมผงของลูอิสด้วย จริง ๆ อาจจะไม่ได้ใช้เวลานานขนาดนั้น แต่ยังไงก็ต้องเผื่อเวลาไว้ก่อน เธอดูแลลูอิสได้ใช่ไหม” แอนเดรียถามเด็กสาวด้วยสีหน้าจริงจังมากเป็นพิเศษ

“ได้ค่ะ” เจียน่าพยักหน้าอย่างหนักแน่น

‘โลกนี้ยังมีนมผงสำหรับเด็กอยู่ด้วย ไม่สิตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน แอนเดรียไม่น่าจะทิ้งเราไว้ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่ สำหรับเธอคงมีเรื่องเดียวนั้นคือข่าวจากทางบารอนไรแลนด์’ ลูอิสคิดหาคำตอบ

“ลูกก็อยู่ได้ใช่ไหม” แอนเดรียถามลูอิสด้วยความห่วงใย

ลูอิสรู้สึกตกใจเล็กน้อยที่โดนถามแบบนี้ เพราะตอนนี้เขาพึ่งอายุแค่ 2 เดือนเท่านั้น แต่พอเห็นแววตาของผู้เป็นแม่ของเขานั้นยังแฝงความกังวลไว้ด้วย เขาจึงพยักหน้าตามน้ำไป เพื่อเป็นการบอกว่าเขาเข้าใจ

“เอาละลูอิสลูกของแม่เก่งที่สุด ลูกคือเด็กอัจฉริยะหรือเปล่าแม่ไม่รู้ แต่ลูอิสคือลูกชายของแม่แน่นอน และจะเป็นบารอนแกริคคนต่อไป ดังนั้นตอนลูกอยู่กับเจียน่าห้ามทำตัววุ่นวายและก่อกวนเจียน่าเด็ดขาดเลยนะ ต้องเป็นเด็กดีเข้าใจไหม” แอนเดรียยกตัวลูอิสขึ้นมาพร้อมกับกล่าวสั่งสอนแบบทีเล่นทีจริง

‘เฮ้ย ๆ ทำไมเหมือนกับกำลังสั่งเสียแบบนั้นละ’ ลูอิสมองด้วยความเป็นห่วงไปทางแอนเดรีย

แอนเดรียกอดลูอิสแน่น จากนั้นก็หอมแก้มเขาทีหนึ่ง ก่อนจะผละออกพร้อมรอยยิ้มจากนั้นก็พูดต่อว่า “เอาละเด็กดีไปนอนได้แล้ว”

แอนเดรียส่งให้เจียน่ารับลูอิสไปนอน ซึ่งเจียน่าก็อุ้มลูอิสเดินเข้าไปในห้องอย่างเชื่อฟังเหลือเพียงแอนเดรียและพ่อบ้านเฟรดสองคนที่ยังคงพูดคัยกันต่อ โดยไม่รู้ว่าข้างหน้าต่างนั้นมีอีกาสีดำตัวหนึ่งเกาะและมองพวกเขาอยู่อย่างตั้งใจ

“นายหญิงมั่นใจใช่หรือไม่ว่าจะไม่พาลูอิสไป” พ่อบ้านเฟรดถาม

“ไม่ เราไว้ใจใครไม่ได้ทั้งนั้น แต่ถ้าข่าวที่ท่านได้มาคือของจริงเราก็ต้องไปเจอพวกเขา” แอนเดรียส่ายหัว

“อย่างไรซะข่าวนี้ก็มาจากสหายของข้าตาเฒ่าคนนี้ ให้ข้ารับใช้ผู้นี้ไปเจอกับพวกเขาเองดีหรือไม่ อย่างน้อยถ้าเกิดอะไรกับพ่อบ้านชราคนนี้ ท่านก็ยังปลอดภัย” พ่อบ้านเฟรดกล่าว

“ท่านคิดว่าพวกเขามีแหวนของไรแลนด์จริงหรือเปล่า” แอนเดรียไม่ตอบ แต่ถามกลับไป

“พวกเขามีแหวนและอาจจะเป็นของจริง แต่พวกเขาไม่ให้ข้าดู ยกเว้นก็แต่ให้นายหญิงมาด้วยตนเอง ซึ่งก็ยังเสี่ยงเกินไปอยู่ดี”

“ชีวิตข้ามีสิ่งสำคัญอยู่สองสิ่งคือลูอิสและไรแลนด์ ในตอนนี้ลูอิสอยู่ที่และปลอดภัยแล้ว แต่ไรแลนด์ตอนนั้นเขาเลือกจะเข้าสู้กับพวกอาณาจักรเอเรอาร์ตเพื่อซื้อเวลาให้เราสองแม่ลูกหนีมา ดังนั้นต่อให้เขาจะยังอยู่หรือไม่ข้าจะต้องรู้ให้ได้ พ่อบ้านเฟรดท่านเลิกเกลี้ยกล่อมข้าเถอะ” แอนเดรียพูดอย่างหนักแน่น

พ่อบ้านเฟรดได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะกล่าว “ถ้าอย่างนั้นเราก็ควรจะเตรียมตัวก่อนออกเดินทางในตอนเช้า ถ้าข่าวเป็นเรื่องจริง การเดินทางไปยังสถานที่ซึ่งพบแหวนจะใช้เวลามากกว่า 2 วันแน่นอน” พ่อบ้านเฟรดกล่าว

...

ขณะเดียวกันด้านในห้องนอน ดวงตาของเจียน่าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนจะกล่าวว่า

“นายหญิงและพ่อบ้านเฟรดกำลังเตรียมของสำหรับออกเดินทางกัน ถ้าอย่างนั้นท่านลูอิส ฉันคงต้องกลับห้องก่อนนะคะ”

“อืม พรุ่งนี้ตอนพวกเขาออกเดินทางให้อีกาดำคอยจับตามองไว้ด้วย” เขากล่าว ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนพลางถอนหายใจ

‘เป็นเรื่องนั้นจริง ๆ ด้วย ทั้งแอนเดรียและพ่อบ้านเฟรด ทั้งสองแม้จะบอกว่าไปทำงานแต่ฉากหลังก็ยังค้นหาข่าวของทางบารอนไรแลนด์อยู่ตลอด ชายที่เป็นพ่อของเราในโลกนี้เป็นคนแบบนั้นกันนะ ถึงทำให้พวกเขารักได้แบบนี้’

‘เอาเป็นว่าให้เจียน่าคอบจับตาดูแล้วไว้แล้ว หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น ในตอนนี้ฉันมีพลังเทียบเท่ากับระดับ 1 ดาวแล้ว ถ้าสู้กับผู้ครองพลังระดับ 1 ดาวก็คงจะไม่มีปัญหาแน่นอน’

หลังจากเจียน่าออกไป แอนเดรียก็เดินเข้ามานอนข้าง ๆ เขา เธอมองดูลูอิสที่หลับไปแล้ว ก่อนจะเริ่มพักผ่อนเช่นกัน

...

กลางดึกภายในห้องนอน ลูอิสลืมตาขึ้นมา ก่อนจะพลิกตัวไปมองแอนเดรียที่นอนหลับและหายใจอย่างแผ่วเบา เขายื่นมือไปลูบหน้าของเธอ ก่อนจะดึงมือกลับลุกขึ้นยืนและเดินไปที่เสื้อคลุมที่แอนเดรียต้องใส่ไปในพรุ่งนี้

เขาหยิบโพชั่นชีวิตและพลังงานออกมาอย่างละสองขวดจากนั้นก็ใส่ไปในกระเป๋าด้านในของเสื้อคลุม ก่อนจะกลับมาที่เตียงนอนและหลับไปอีกครั้ง

แอนเดรียที่ก่อนหน้านี้นั้นนอนหลับอยู่ก็เผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมาและพึมพำด้วยเสียงที่แผ่วเบาว่า “ต่อให้ลูกจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ลูกจะยังเป็นลูกของแม่เสมอ”