557 - รอปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์มาแสดงความเคารพ 

557 - รอปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์มาแสดงความเคารพ

"ราชันย์รัตติกาลทมิฬตายแล้ว ผู้อาวุโสที่อาศัยอยู่มานานกว่าสี่พันปีถูกฆ่าตายไปแล้ว!"

“ราชันย์แฝดผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังเมื่อสี่พันปีก่อน กลับเหลือเพียงเถ้าธุลีเช่นนี้!”

ทุกคนกำลังพูดถึงการร่วงหล่นของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่จากภาคกลาง แม้ว่าเขาจะสวมใส่ชุดเกราะที่เป็นอาวุธเต๋าสุดขั้ว เขาก็ไม่สามารถรอดพ้นจากความตายได้

นี่คือจุดจบของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์แห่งยุค แม้ว่าเขาจะยิ่งใหญ่มากแค่ไหนในอดีต แต่ตอนที่เขาตายกับตายอย่างไร้ศักดิ์ศรี

ในคืนนี้ตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นผู้ยิ่งใหญ่ของดินแดนรกร้างตะวันออกและภาคกลางถูกสังหารอย่างต่อเนื่อง ซึ่งจะทำให้เกิดความโกลาหลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ในเวลานี้ในที่สุดผู้คนของตระกูลเจียงก็ไม่ประหม่าอีกต่อไป ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาฟื้นคืนชีพอย่างยิ่งใหญ่ ความองอาจกล้าหาญนี้ทำให้ลูกหลานของตระกูลเจียงภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก

“ตระกูลเจียงได้ครอบครองอาวุธเต๋าสุดขั้วอีกชิ้นแล้ว เมื่อรวมกับเก้าญาณวิเศษลึกลับและมรดกของจักรพรรดิปราศจากจุดเริ่มต้นผู้ใดจะเทียบกับพวกเขาได้”

"อะไรคือภูมิหลังของตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 13 ทำไมบรรพบุรุษจึงฆ่าพวกเขาทิ้งโดยไม่พยายามสืบค้นเบื้องหลังของพวกเขา"

ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์ของตระกูลเจียงงงงวย พวกเขาผิดหวังมากในคืนนี้ เขาต้องการรู้จักศัตรูที่อยู่เบื้องหลังการลอบทำร้ายบรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่

เจียงอวิ๋นเหลือบมองพวกเขาและถอนหายใจ ตัวตนระดับผู้อาวุโสคนอื่นก็ไม่เปิดเผยเรื่องนี้เช่นกัน

ในตอนนี้ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์น้อยเจียงอี้เฟยก็อยู่ในที่เกิดเหตุเช่นกัน เขาส่ายหัวและพูดว่า

“ถ้าเราไม่สังหารศัตรูทั้งหมดในวันนี้พวกเราจะไม่สามารถแก้แค้นได้อีกต่อไป ตัวตนของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามคนนั้นย่อมไม่ใช่คนธรรมดา

แม้ว่าตระกูลเจียงของเราจะเป็นมหาอำนาจที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนรกร้างตะวันออกแต่พวกเราก็ไม่สามารถเปิดศึกกับมหาอำนาจทุกแห่งพร้อมกันได้”

ชื่อของตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 13 ตัวนั้นไม่เป็นที่รู้จักการตายของพวกเขาก็ไม่มีความหมาย แต่หากชื่อพวกเขาถูกเปิดเผยให้ผู้คนภายนอกได้รู้สุดท้ายตระกูลเจียงก็ต้องเปิดศึกกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งอื่นเพื่อรักษาหน้าของตัวเอง!

"ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ไร้เทียมทาน คนผู้เดียวสังหารราชันย์ศักดิ์สิทธิ์สิบสามคนติดต่อกัน สังหารปีศาจเฒ่าอันชั่วร้ายสามคน และสังหารราชันย์รัตติกาลทมิฬแห่งภาคกลาง มันเป็นวาสนาของข้าแล้วที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้ด้วยตาของตัวเอง"

ในเมืองศักดิ์สิทธิ์ทุกคนต่างตกตะลึง ความแข็งแกร่งของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทำให้ผู้คนหวาดกลัวเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายเขาก็ไม่อาจรอดชีวิตจากการต่อสู้กับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียง

"ทุกอย่างในโลกต้องยอมสยบ ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงจะกลายเป็นราชาสวรรค์ของพวกเรา!”

เย่ฟ่านก็ตกใจเช่นกัน เขาไม่เคยคิดว่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เพียงจะมีความแข็งแกร่งมากถึงขนาดนี้ ช่องว่างระหว่างยอดฝีมือสมัยโบราณและยุคปัจจุบันนั้นห่างไกลจนน่าเหลือเชื่อ!

บนท้องฟ้าเงาที่อ้างว้างลอยอยู่ตรงนั้น เสื้อผ้าสีขาวปกคลุมไปด้วยเลือด แม้ว่าจะสังหารศัตรูทั้งหมดแต่ท่าทีของเจียงไท่ซูก็ไม่ได้มีความสุขแม้แต่น้อย

หลังจากนั้นยอดฝีมือมากมายก็แสดงความเคารพอย่างนอบน้อม พวกเขามีความเกรงกลัวต่อเจียงไท่ซูเป็นอย่างมาก บุคคลที่มีความแข็งแกร่งระดับนี้ต่อให้ค้นหาทั่วโลกก็คงมีไม่เกินห้าคน

“ข้ารู้สึกเสียใจยิ่งนัก ผู้คนที่ช่วยเหลือค่าในวันนี้ไม่ทราบว่าต้องตายไปมากมายเท่าไหร่” เจียงไท่ซูถอนหายใจ

“บรรพบุรุษท่านอย่าเศร้าโศกไปเลย ที่พวกเขาทำเช่นนี้พวกเขาล้วนแล้วแต่เต็มใจทั้งสิ้น” โจรผู้ยิ่งใหญ่ลำดับที่เก้าเจียงอี้ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อเกลี้ยกล่อม

“ชีวิตก่อนหน้านี้ไร้ประโยชน์ ชาติหน้าไม่มีตัวตน ผู้คนสามารถต่อสู้เพื่อปัจจุบันเท่านั้น” ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าแล้วก็ล้มลงทันที

“บรรพบุรุษ!” ทุกคนหน้าซีดด้วยความตกใจ

เมื่อท้องฟ้าใกล้จะรุ่งราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงก็ตื่นขึ้น เขารีบขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะเคลื่อนเมฆสีแดงเข้าปกคลุมทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์

“ปัง!”

เย่ฟ่านไม่ได้พูดอะไรสักคำ ในขณะที่เขานำแผ่นหยกออกมาเตรียมจะเคลื่อนย้ายออกจากเมืองศักดิ์สิทธิ์

“เจ้าไม่จำเป็นต้องไป” เสียงของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงก็ดังขึ้นในหัวใจของเขา ทำให้เย่ฟ่านต้องหยุดการกระทำทั้งหมด

“ความใจดีของสหายน้อยข้ายังไม่มีโอกาสได้ตอบแทนเลย เจ้าอยู่ที่นี่ไม่มีผู้ใดสามารถทำอะไรเจ้าได้” คนของตระกูลเจียงก็หยุดเช่นกัน

ขณะที่เมืองศักดิ์สิทธิ์ถูกเปิดออก ผู้คนยังคงข้ามความว่างเปล่าเข้ามาที่นี่อย่างต่อเนื่อง ข่าวแพร่กระจายไปทั่วภาคเหนือ แม้แต่ในภาคกลางและทะเลทรายตะวันตกก็ยังเกิดขึ้นรูปใหญ่

วันนี้โลกตะลึง!

ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามคนผู้ลึกลับถูกคนคนหนึ่งฆ่าตายในชั่วข้ามคืน นี่เป็นเหตุการณ์ที่สั่นสะเทือนทั้งโลก หลายพันปีที่ผ่านมาไม่มีราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ร่วงหล่นมากมายถึงขนาดนี้มาก่อน

ทางภาคกลางก็เต็มไปด้วยความโกลาหลเช่นกัน ราชันย์รัตติการทมิฬคือใคร? นั่นคือราชาศักดิ์สิทธิ์ผู้ดูหมิ่นโลกเมื่อสี่พันปี เขาเป็นผู้ไร้เทียมทานอย่างแท้จริง แต่สุดท้ายเขากลับต้องมาตายด้วยมือของราชาสวรรค์ดินแดนรกร้างตะวันออก

มีข่าวลือในโลกว่าจักรพรรดิทิวาไร้สิ้นสุดและราชันย์รัตติกาลทมิฬนั้นอยู่ยงคงกระพันเป็นคู่หูที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก แต่น่าเสียดายที่พวกเขาล้มเหลวไม่สามารถเอาชนะเจียงไท่ซูได้

อย่างไรก็ตามผู้คนต่างก็ได้ยินว่าลูกหลานของพวกเขานั้นไม่ธรรมดาเป็นอย่างมาก นั่นคือหนึ่งในบุคคลที่มีโอกาสกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะคนใหม่ของโลก

“เจียงเหรินเจ้ายังมีหน้ามาหาพวกเราอีกหรือ!”

โจรผู้ยิ่งใหญ่คนที่เก้าถามราชันย์ศักดิ์สิทธิ์คนปัจจุบันของตระกูลเจียง แม้ว่าเขาจะออกจากตระกูลเจียงไปแล้ว แต่ไม่มีผู้ใดปฏิเสธไปว่าเขาคือหนึ่งในยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลเจียง

“ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากมาแต่มาไม่ได้ รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูล ในช่วงเวลาก่อนหน้านี้มีศัตรูมากมายต่างก็ปิดล้อมตระกูลเจียงของพวกเรา การกระทำของพวกเขานั้นชัดเจนว่าไม่ต้องการให้พวกเรามาช่วยเหลือบรรพบุรุษได้”

"อะไร?!" เจียงอวิ๋นตกใจเป็นอย่างมาก

“คำนับท่านบรรพชนเทพราชันย์!”

เจียงเหรินโค้งคำนับด้วยความเคารพในฐานะลูกหลาน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในสายตระกูลเดียวกัน แต่พวกเขาทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นทายาทของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นิรันดร์กาลทั้งสิ้น

เจียงไท่ซูพยักหน้าและบอกให้เขาลุกขึ้น หลังจากนั้นเขาก็ออกคำสั่งที่ทำให้ทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์สั่นสะท้านด้วยความกลัว

"ผู้คนที่กล้าปิดล้อมตระกูลเจียงของเราจะมีใครที่สามารถทำเช่นนี้ได้ สั่งการออกไปว่าข้าจะรอคอยอยู่ตรงนี้ ให้ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์จี้ และราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทุกคนในภาคเหนือมาพบข้าที่นี่ในวันนี้!"

ข่าวที่ถูกถ่ายทอดออกไปทำให้ผู้คนมากมายสูดลมหายใจอย่างหนาวเหน็บ พวกเขากำลังรอคอยว่าจะมีปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์คนใดบ้างมาแสดงความเคารพต่อราชาสวรรค์เจียง

“ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดคำนับผู้อาวุโส!”

“ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงคำนับผู้อาวุโส!”

ในเวลาเพียงครึ่งวันพระอาจารย์ศักดิ์สิทธิ์และราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดในดินแดนรกร้างตะวันออกต่างก็ข้ามความว่างเปล่าเข้ามาแสดงความเคารพต่อเจียงไท่ซู

“ทุกคนที่มาที่นี่ล้วนเกี่ยวข้องกับผู้ที่จู่โจมบรรพบุรุษราชาสวรรค์ทั้งสิ้น” เด็กหนุ่มของตระกูลเจียงพึมพำเบาๆแต่กลับถูกผู้อาวุโสของเขาตำหนิอย่างรุนแรง

ตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเป็นราชันย์ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ เนื่องจากดินแดนรกร้างตะวันออกนั้นตกต่ำลงเป็นอย่างมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

บางทีผู้สูงสุดที่มีความยอดเยี่ยมกว่าคนอื่นก็ถูกยกย่องให้เป็นราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งแน่นอนว่าคนเหล่านี้ไม่สามารถเทียบกับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงของภาคกลางได้

เมื่อแสงอรุณรุ่งอรุณมาเยือนราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงอุ้มเทพธิดาเมฆชมพูเดินทางขึ้นไปบนท้องฟ้า เขามองดูดวงอาทิตย์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ไม่มี "ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์" คนใดในเมืองศักดิ์สิทธิ์จะกล้าแสดงความไม่พอใจต่อการกระทำของเขา

“ข้าอยากเดินเล่นกับเจ้าภายใต้พระอาทิตย์ตก แต่น่าเสียดาย… เจ้าไม่มีโอกาส... ได้ยินเสียงของข้าแล้ว”

ดวงตาของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์กะพริบ และเขาติดอยู่ในภูเขาสีม่วงเป็นเวลาสี่พันปี เขาเคยเชื่อว่าหัวใจของตัวเองมั่นคงราวกับเหล็ก แต่ในเวลานี้เขาก็ยังหลั่งน้ำตาออกมา

ในชั่วพริบตาที่พระอาทิตย์ตกดิน ผมสีขาวราวกับหิมะของเขาสะดุดตามาก แต่ตลอดทั้งวันนี้เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

“คำนับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงผู้อาวุโส!”

ในช่วงค่ำของวัน ปรมาจารย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์และตระกูลขุนนางโบราณทั้งหลายทั่วดินแดนรกร้างตะวันออกต่างก็มาถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์จนครบครัน

ในขณะนั้นพวกเขาต่างก็พยายามอธิบายว่าสำนักของตัวเองไม่มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ พวกเขาไม่ได้อธิบายเปล่าทั้งยังสามารถต่อสวรรค์และปฐพีอีกด้วย

คนสนิทของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจ ถ้าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่าดำเนินการแก้แค้นไปพร้อมกับเตาเทพสุริยัน

ต่อให้เขาไม่สามารถทำลายดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดในโลก แต่การจะทำลายสักครึ่งหนึ่งก็ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

แต่ทันใดนั้นเสียงคำรามด้วยความโกรธก็ดังขึ้น

"ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ ... กล้าที่จะซ่อนที่นี่!"

โอหยางเย่มีรูปร่างเหมือนไม้ผุ ดวงตาของเขาเบิกกว้างทันทีที่พบเย่ฟ่านในฝูงชนทันที

“เจ้าอยากฆ่าเขาหรือ?” เจียงไท่ซูซึ่งนั่งอยู่ตรงกลางห้องโถงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้อาวุโส ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดกำลังไล่ตามเขา!"

โอหยางเย่กล่าว

"เจ้ากำลังพูดถึงเขาหรือตัวเจ้าเอง" ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย สายตาของเขากวาดมองไปทั่วห้องและกล่าวว่า

“เขาช่วยชีวิตข้า ฆ่าเขาเหมือนกับฆ่าข้า เจ้ายังต้องการฆ่าเขาอีกไหม!”