532 - นับแต่นี้ไม่มีฮวง

1842 - นับแต่นี้ไม่มีฮวง

“เจ้ามันร้ายกาจเกินไป!”ผู้อมตะของภูเขาห้าใบหน้ากล่าวพร้อมกับส่ายหน้า เขากลายเป็นริ้วแสงหายไปในภูเขา เป็นเพราะตอนนี้เขารู้สึกว่าทุกอย่างจบลงแล้ว

คำสาปประเภทนี้ไม่สนใจพลังศักดิ์สิทธิ์ไม่กลัวสัญลักษณ์เต๋าที่เป็นอมตะ มันสามารถทะลุทะลวงทุกอย่างได้ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้กำแพงศักดิ์สิทธิ์ที่เขาสร้างขึ้นสูญเสียประสิทธิภาพไป

บุคคลภายนอกไม่สามารถช่วยเหลือสือฮ่าวเพื่อถอนคำสาปได้ ในอดีตมีเพียงราชาอมตะเท่านั้นที่มีความสามารถในระดับนี้ ไม่เช่นนั้นชื่อของมันคงไม่ถูกขนานนามว่าคำสาปทำลายอมตะ!

“เจ้ายังมีเวลาอีกหนึ่งเดือนที่จะใช้ชีวิตในแบบผู้ฝึกฝนเชิญเจ้าสนุกให้พอ ในอนาคตหากเจ้าต้องการมองทิวทัศน์ของภูเขาและแม่น้ำอันสวยงามจากท้องฟ้าเจ้าจะไม่มีโอกาสอีกต่อไปแล้ว”

ผู้อมตะในรถศึกสีเงินกล่าวอย่างเย็นชา!

บทสรุปนี้สำหรับสือฮ่าวโหดร้ายเกินไป!

ทุกคนที่นี่เริ่มตกตะลึง สิ่งต่างๆจบลงเช่นนั้นหรือ? พวกเขาคิดว่าจะมีการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่อย่างยิ่งการปะทะกันระหว่างภูเขาห้าใบหน้าและผู้อมตะตำหนักเซียน

แต่ใครจะไปคิดว่าในทันใดนั้นทุกอย่างก็จบลง เกิดอะไรขึ้นกับฮวงกันแน่? ทุกคนมองท้องฟ้าด้วยความตกใจพวกเขาทั้งหมดสับสน

เป็นเพราะสำหรับคนส่วนใหญ่พวกเขาไม่เคยได้ยินคำสาปทำลายอมตะเลย พวกเขาจึงไม่รู้ว่าผลลัพธ์ของมันจะร้ายแรงขนาดไหน

“คำสาปทำลายอมตะตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้ผู้ที่มีโอกาสได้ลิ้มรสมันมีไม่มากนัก”

ไม่ไกลออกไปเสียงที่แก่ชราดังออกมาจากขวานโบราณขนาดยักษ์

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีฮวงอีกต่อไป ชีวิตในฐานะผู้บ่มเพาะของเขาจบลงแล้ว อีกไม่กี่เดือนเขาจะกลับไปเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์!” ผู้สูงสุดตำหนักเซียนคำรามด้วยเสียงหัวเราะ

เสียงของเขาดังมากเขาหัวเราะออกมาอย่างไร้กังวลเมื่อสิ่งมีชีวิตอมตะปรากฏตัวย่อมไม่มีใครสามารถทำอะไรเขาได้?

“คำสาปทำลายอมตะแม้แต่ผู้อมตะที่แท้จริงก็ต้องพิการกลายเป็นมนุษย์นับประสาอะไรกับเจ้า!”

ในที่สุดทุกคนก็รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นพวกเขาทั้งหมดตกใจอย่างไม่น่าเชื่อ

สือฮ่าวนั้นกำลังจะพิการกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาที่สุด นี่…ทุกคนตกใจมากและจากนั้นพวกเขาก็เงียบทันที

นี่เป็นการลงโทษที่โหดร้ายและน่ากลัวยิ่งกว่าการสังหารเขาไปซะอีก ปัจจุบันใครจะไม่รู้เกี่ยวกับพรสวรรค์อันยิ่งใหญ่ของเขา

เขาเป็นผู้ฝึกฝนขอบเขตปลดปล่อยตนเองอายุยี่สิบปีที่กวาดไปทั่วโลก แม้แต่ผู้บ่มเพาะรุ่นเก่าก็ไม่สามารถต้านทานเขาได้ ไม่มีผู้ปกครองรุ่นเดียวกันหรือที่อายุน้อยกว่าจะนำมาเทียบกับเขา

อัจฉริยะที่แปรปรวนจากสวรรค์ประเภทนี้ไม่ได้ถูกฆ่า แต่กลับทำให้เขาพิการจมดิ่งสู่ความว่างเปล่าในยุคที่ยิ่งใหญ่นี้ ปล่อยให้เขาได้ลิ้มรสความขมขื่นและความทรมานสิ่งนี้โหดร้ายเพียงใด?

“ไม่! ลูกข้า!” สือจื่อหลิงคำรามออกมาดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงและรีบวิ่งไปด้านนอก

"ลูกของข้า!" ผมของฉินอี้หนิงยุ่งเหยิงน้ำตาของนางไหลออกมาไม่หยุดพวกเขากอดสือฮ่าวไว้ทันที

ลูกชายคนโตของพวกเขาต้องเผชิญกับปัญหาและความโชคร้ายแค่ไหน? เขาได้รับความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานมากเกินไปแล้วหรือความรุ่งโรจน์ของเขาจะสิ้นสุดลงเพียงแค่นี้?

“ข้าจะสู้กับเจ้าจนตาย!”

สือจื่อหลิงคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น ดวงตาของเขาเป็นสีแดงก่ำและกำลังจะพุ่งออกไป

เปง!

สือฮ่าวจับบิดาของเขาไว้พร้อมกับกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเฉย

“อย่า!”

สือฮ่าวกล่าวออกมาเบาๆ เขาไม่ต้องการมองไปที่ผู้คนจากตำหนักเซียนอีกต่อไป

เขาสามารถต่อสู้กับตำหนักเซียนจนตายไปด้วยกันได้ แต่เขาไม่อาจปล่อยให้พ่อแม่ของเขาตกอยู่ในอันตรายยอมสละชีวิตโดยไม่มีเหตุผล

“ในตอนแรกเจ้าไม่ควรหยิ่งผยองขนาดนั้น โลกนี้ยังใหญ่โตมากกว่าที่เจ้าเห็นเสียอีก? มีกฎบางอย่างที่ต้องเคารพ” เสียงโบราณดังออกมาจากขวานขนาดใหญ่ ความว่างเปล่าถูกฉีกออกจากกันและจากนั้นพวกมันก็หายไปแบบนั้น

“เจ้ารอดูไปเถอะอีกไม่นานหรอก?”

สือฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่แยแส

เห็นได้ชัดว่าผู้อมตะของสามพันแคว้นลงมือทำร้ายเขาด้วยความโหดเหี้ยม แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังพยายามเย้ยหยันเขาไม่หยุด

ตระกูลสือจะไม่โกรธได้อย่างไร? คนพวกนี้คิดว่าพวกเขาเป็นใครถึงสามารถลงโทษผู้อื่นได้ตามใจตัวเอง

ฉินอี้หนิงต้องการที่จะออกไปสู้ตาย แต่แขนของนางก็ถูกจับไว้โดยสือฮ่าว เขารู้ว่าผู้อมตะของตำหนักเซียนยังคงอยู่บนท้องฟ้าและจับตาดูเขาอยู่ตลอดเวลา!

“เจ้าหนูหลังจากนี้เจ้าอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะกรรมระหว่างพวกเราถือว่าจบลงแล้ว”

ผู้อมตะภายในรถศึกสีเงินกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส

หงหลง!

ม้าสวรรค์ทั้งแปดชูศีรษะขึ้นขยี้ท้องฟ้าด้วยกีบของพวกมันดวงดาวทั้งหมดในอวกาศสั่นสะเทือน

เขากำลังจะกลับไปที่ตำหนักเซียน

อย่างไรก็ตามก่อนออกเดินทางเขาจ้องไปที่กระบี่เซียนในมือของสือฮ่าวรวมทั้งธงสงครามเลือดเหล็กที่โบกสะบัดอยู่ด้านข้าง

กระแสของแสงบินออกมากำลังจะยึดพวกมันไป

ฮ่อง!

ทันใดนั้นฝ่ามือขนาดใหญ่บินออกมาจากภูเขาห้าใบหน้ากระแทกเข้าใส่แสงสีทองนั้นตรงๆ

“อย่าให้มันมากไปกว่านี้!” น้ำเสียงที่ดังออกมาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างแท้จริง

“เฮเฮเฮ…” ม้าสวรรค์ทั้งแปดลากรถศึกสีเงินข้ามผ่านท้องฟ้าออกไปจากสถานที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว

“อัจฉริยะที่แปรปรวนสวรรค์? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเขาจะเป็นเพียงขยะ!” ผู้สูงสุดตำหนักเซียนคำรามด้วยเสียงหัวเราะ เขาหันหน้าและบินจากไปโดยตรง

“เจ้ารังแกคนอื่นมากเกินไปแล้ว!” ฉินอี้หนิงร้องไห้ออกมา นางรู้สึกเศร้าโศกแทนลูกชายของนางจริงๆ ข้อสรุปประเภทนี้เป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะยอมรับ

ฮ่อง!

เมื่อผู้อมตะของตำหนักเซียนจากไปสถานที่แห่งนี้ก็ดังสนั่น

ทุกคนไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮวงผู้ยิ่งใหญ่จะพิการ!

จิ!

ภูเขาห้าใบหน้าบินกลับไปในส่วนลึกของตระกูลฉิน ทุกอย่างจึงเข้าสู่ความเงียบสงบ

เฮ้อ! เซียนอมตะฉินเดินเข้ามาแล้วถอนหายใจ เขามองไปที่สือฮ่าวการแสดงออกของเขาซับซ้อน ใครจะไปคิดว่านี่จะเป็นตอนจบ?

“พี่ใหญ่!” ฉินฮ่าวหลั่งน้ำตาเงียบๆ

“สวรรค์มันเกิดขึ้นจริงๆ! โลกนี้จะไม่มีฮวงอีกต่อไป! ระดับบ่มเพาะของเขาถูกทำลายโดยผู้อมตะที่แท้จริงดังนั้นจึงกลายเป็นมนุษย์ไม่มีความหวังที่จะกลายเป็นสวรรค์ที่แปรปรวน!”

“นี่มันน่าตกใจเกินไป! นี่คือฮวงที่เรากำลังพูดถึงคือคนที่สามารถทำลายสถิติระดับบ่มเพาะทุกชนิด! ในที่สุดเขาก็ได้พบกับจุดจบที่น่าสังเวชเช่นนี้!”

ห้องโถงในพระราชวังตระกูลฉินมีเสียงดังกึกก้อง

ทุกคนพูดคุยกันเสียงดังเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันน่าตกใจเกินไป

บางคนรู้สึกสงสารสือฮ่าวเขาเพิ่งออกจากสนามรบ แต่สุดท้ายเขาก็ถูกสิ่งมีชีวิตอมตะทำให้พิการนี่เป็นเรื่องที่ไม่ยุติธรรมจริงๆ

เขาต่อสู้ในขณะที่อาบไปด้วยเลือดของศัตรูในชายแดนรกร้างสร้างผลงานอันรุ่งโรจน์ ทุกคนที่เข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งนั้นและกองทัพที่ไปยังเมืองจักรพรรดิ์ต่างพูดถึงเขาเป็นอย่างดี

แต่ตอนนี้วีรบุรุษอย่างเขาต้องพบจุดจบ ร่วงหล่นลงก่อนที่จะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของชีวิต!

หลายคนโกรธในใจของพวกเขารู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างช่างไม่ยุติธรรมเหลือเกิน แม้ว่าพวกเขาจะกลัวผูอมตะคนนั้น แต่ทุกคนก็กรีดร้องว่าสวรรค์นั้นไม่ยุติธรรมจากภายใน

“ผู้อมตะคนนั้นไม่กล้าแม้แต่จะเข้าสู่ชายแดนรกร้าง มีเหตุผลอะไรที่เราต้องเคารพเขา? เขาก็แค่เศษสวะคนหนึ่ง!” ใครบางคนกล่าวเบาๆ

อย่างไรก็ตามสหายของเขาดึงแขนเสื้อของเขาทันที ท้ายที่สุด ฮวงก็ถือเป็นตัวอย่างได้เป็นอย่างดี การลบหลู่ผู้อมตะนั้นเป็นเรื่องที่นำมาซึ่งหายนะของตัวเอง

แม้ว่าจะมีผู้คนมากมายรู้สึกเห็นใจสือฮ่าว แต่แน่นอนว่ามีผู้คนมากมายที่เต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้นแล้วมีความสุข

ตัวอย่างเช่นสวนทานตะวันปีศาจ อาณาจักรสวรรค์และโลกใต้พิภพ เมื่อพวกเขาเห็นผลลัพธ์นี้ทุกคนต่างก็เผยรอยยิ้มจางๆ นับแต่นี้ความกังวลใจของพวกเขาในที่สุดก็หมดไป