ตอนที่ 617+618 ป้องกันตัวเอง

ตอนที่ 617 ป้องกันตัวเอง

“ได้ผลจริง ๆ เหรอคะ?” เจียงเหยารู้สึกสงสัย

“เชื่อฉันสิ เขาไม่อยากเห็นเธอร้องไห้” ลู่ชิงสีเป็นน้องชายของเธอ ในฐานะพี่สาวของเขา เธอเข้าใจเป็นอย่างดีว่าเขาเป็นคนอย่างไร

“เธอเป็นคนที่ชิงสีหวงแหนที่สุด เขารักเธอนะ นั่นล่ะ เหตุผลที่เขาจะตื่นตระหนก ถ้าเห็นเธอร้องไห้” ลู่อี้ชิงกล่าว “ถ้าผู้ชายรักเราจริง ๆ แม้แต่อาการจามของเรา เขายังเป็นกังวลเลย เพราะงั้นก็อย่าทำอะไรให้เขารู้สึกเป็นกังวลเลยนะ”

เจียงเหยาพยักหน้า

จากนั้นเธอก็มองไปที่ลู่อี้ชิงอีกครั้ง

ในที่สุดเธอก็เข้าใจทั้งหมดที่ลู่อี้ชิงพูดไปก่อนหน้านี้ คำพูดของเธอเป็นเครื่องเตือนใจให้เจียงเหยา บางทีพี่สาวคงจะกลัวว่าเจียงเหยาจะแสร้งทำเป็นเชื่อฟังลู่ชิงสี แต่ลับหลังกลับทำตัวดื้อรั้น

ท้ายที่สุด เธอก็เคยเป็นเช่นนั้นมาก่อน

“ถ้าเธอต้องการมาจริง ๆ เราก็ไม่สามารถห้ามเธอได้หรอก แต่จะมาด้วยกัน มันจะปลอดภัยกว่านะ เธอเป็นผู้หญิง ขับรถมาคนเดียวตลอดทางจนถึงที่นี่ ทำให้หลายคนต้องเป็นกังวล ฉันไม่ใจว่าเธอรู้หรือเปล่าว่าชิงสีเขารักเธอมากแค่ไหน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ นั่นคือเขาจะโลกทั้งโลกของเขาพังทลาย เขาเป็นคนดื้อรั้นมาโดยตลอด บางทีเธออาจจะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขา”

ลู่อี้ชิงยิ้มก่อนจะกล่าวเสริม “เจียงเหยา เธอโชคดีมากนะที่มีผู้ชายอย่างชิงสี การที่เธอปกป้องตัวเอง ก็คือการปกป้องโลกของลู่ชิงสี”

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะพี่ คราวหน้าฉันจะระวังให้มากกว่านี้” เจียงเหยากล่าวขอโทษ เธอเข้าใจความกังวลของคนรัก ถึงแม้ว่าเธอจะมีพลังที่ซ่อนอยู่มากมายก็ตามที

เมื่อเห็นการแสดงที่เปลี่ยนไปของลู่อี้ชิง เจียงเหยาก็รู้ว่าเธอนึกถึงการแต่งงานของเธอ เรื่องราวความรักที่น่าเศร้าและน่าสมเพช

“พี่คะ พี่เป็นผู้หญิงที่ดีและสวยด้วย! ฉันรู้ว่าพี่จะได้เจอกับผู้ชายที่ควรกับพี่จริง ๆ เข้าสักวันค่ะ” เจียงเหยาปลอบโยนเธอ

ทันใดนั้นลู่อี้ชิงก็หัวเราะและมองไปที่เจียงเหยา ก่อนที่จะตบศีรษะของเธอเบา ๆ และพูดว่า “เด็กโง่ ไม่ใช่ทุกคนที่จะโชคดีอย่างเธอ”

เธอกระโดดลงจากโต๊ะ “การอยู่คนเดียวไม่ได้แย่เกินไปเสียหน่อย หลังจากที่เธอมีลูกกับชิงสี ฉันจะช่วยพวกเธอเลี้ยง และเฝ้าดูพวกเขาเติบโต”

“ถ้าพี่คิดจะใช้ชีวิตโสดจริง ๆ ฉันจะให้ลูก ๆ ปฏิบัติต่อพี่เหมือนเป็นแม่ของพวกเขาอีกคน ลูกคนไหนไม่เคารพเชื่อฟังพี่จะต้องถูกชิงสีลงโทษ!” เจียงเหยาสัญญา

ลู่อี้ชิงเหลือบมองไปที่เจียงเหยา “ทำไมต้องเป็นชิงสี? ทำไมไม่เป็นแม่เล่า?”

“ฉันจะรับบทเป็นแม่ใจดี คอยให้คำแนะนำพวกเขาด้วยความอ่อนโยนหลังจากที่ถูกพ่อเขาตี” เจียงเหยาขยิบตาอย่างซุกซน

เสบียงบรรเทาทุกข์ของฉางกังกรุ๊ปยังอยู่ระหว่างการจัดส่ง ผู้จัดการซุนได้ใช้เส้นสายที่เขามี ซื้อของจากบริษัทหลายแห่งทั่วเมือง ต่อมาในช่วงบ่าย พนักงานชั่วคราวและผู้จัดการซุนก็ได้เดินทางกลับเมืองหนานเจียง ขณะที่ลู่อี้ชิงยังคงอยู่ที่จุดบรรเทาทุกข์

__

ตอนที่ 618 จะไปไหน?

มันเป็นคืนที่น่าเวทนาสำหรับชาวบ้านเมืองรง ไม่ว่าจะไปที่ใดในพื้นที่พักชั่วคราว ผู้ที่อยู่ที่นั่นต่างได้รับผลกระทบ จะได้ยินเสียงร้องไห้ตั้งแต่เด็กที่ต้องการกลับบ้านไปจนถึงผู้ใหญ่ที่สูญเสียคนที่รักไป

แน่นอนว่ามีเสียงหัวเราะจากเด็กที่มาเล่นด้วยกัน ทำให้อารมณ์ในบริเวณนั้นสว่างขึ้นเล็กน้อย

เช่นเดียวกับที่ผู้คนกังวลว่าฝนจะตกนานแค่ไหน และแล้วฝนก็หยุดตก

มีคนตะโกนว่าฝนหยุดตกแล้ว ขณะที่ผู้คนวิ่งออกจากเต็นท์และกอดกันทั้งน้ำตาด้วยเสียงหัวเราะและความโล่งใจ

ลู่ชิงสีกลับไปที่เต็นท์ของฉางกังกรุ๊ป ประมาณสามทุ่ม เห็นได้ชัดว่าเขายุ่งตลอดช่วงบ่ายและช่วงเย็น โดยไม่สนใจคำสั่งของนายพลที่บอกให้เขาไปพัก

“ที่รัก” เมื่อเข้ามาแล้วลู่ชิงสีก็เห็นเจียงเหยา เขาเรียกเธอ ก่อนจะหันไปหาลู่อี้ชิงที่กำลังยุ่งกับการจัดเตียงและถามว่า “อ้าว นี่พี่ไม่กลับหรอกหรือ?”

“พรุ่งนี้จะมีของมาส่งอีก พวกเขาต้องการความช่วยเหลือ ฉันเลยต้องอยู่น่ะสิ” ลู่อี้ชิงกลอกตาไปที่ลู่ชิงสีและพึมพำ “บอกตัวเองเถอะ น้องชาย!”

เจียงเหยาหัวเราะคิกคัก เธอรู้สึกถึงความไม่พอใจของลู่อี้ชิง ที่มีต่อลู่ชิงสี หลังจากที่เขาดูโทรมและมอมแมมไปทั้งตัว ห่างไกลจากตัวเขาในฐานะนายท่านลู่

เธอเดินเข้าไปหาเขาและพูดว่า “ให้ฉันเอาน้ำมาให้ไหม ล้างตัวเสียหน่อย”

ลู่ชิงสีพยักหน้า เขาเตือนเธอว่า “ไม่ต้องมากหรอก ที่นี่ยังขาดแคลนน้ำ”

เจียงเหยาพยักหน้ารับและเตรียมน้ำชามเล็ก ๆ ก่อนที่จะนำผ้าเช็ดตัวจุ่มลงไป

“ก็ควรจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวเสียหน่อย ฉันจะออกไปรอข้างนอกก็แล้วกัน” ลู่อี้ชิงสวมแจ็กเกตและเดินออกไป

เจียงเหยาพยักหน้าและรีบพูด “เดี๋ยวสิคะพี่ ฉันไปด้วย!”

“คุณจะไปไหน?” ลู่ชิงสีดึงเจียงเหยากลับมา “มีอะไรบนร่างกายผมที่คุณไม่เคยเห็น?”

“ลู่ชิงสี!” เจียงเหยาหน้าแดงและกระทืบเท้าของเธอ เธอเห็นรอยยิ้มล้อเลียนของลู่อี้ชิง ความคิดที่อยากจะฆ่าลู่ชิงสีก็ปรากฏขึ้นในใจ “หยุดพูดไร้สาระตอนที่พี่เขาอยู่ด้วยจะได้ไหม”

“ก็มันเรื่องจริง เราเป็นสามีภรรยากันนี่” ลู่ชิงสีอธิบายอย่างจริงจัง

นั่นไม่ใช่สิ่งที่หมายถึง เธอไม่ต้องการให้เขาพูดเรื่องลับในที่แจ้งต่างหากเล่า

ทำไมเขาถึงไม่รู้จักอายเสียบ้างนะ?

“คุณก็พูดอย่างกับพี่เขาไม่เคยเห็นคุณเปลือยมาก่อนอย่างนั้นแหละ! ตอนเด็ก ๆ เธอก็เคยดูแลคุณไม่ใช่หรือไง!”

“ไม่รู้ จำไม่ได้” ลู่ชิงสีตอบแบบส่ง ๆ เขาถอดเสื้อและเช็ดใบหน้าด้วยผ้าขนหนูชุบน้ำหมาด ๆ ก่อนจะเลื่อนลงมาตามร่างกายของตนเอง

ลู่อี้ชิงไปไกลแล้ว เจียงเหยาไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเดินไปที่ไหน เธอนั่งอยู่บนเตียงและพูดคุยกับลู่ชิงสีแทน

“อะไรคือสิ่งที่จำเป็นที่สุดในตอนนี้คะ? พรุ่งนี้ผู้จัดการซุนจะมา ฉันจะได้ให้เขานำมาด้วย” เจียงเหยาถาม “แล้วตอนบ่าย คุณได้พักบ้างหรือเปล่า? มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ”