เกิดใหม่เป็นทารกขั้นเทพ ตอนที่ 85
ตอนที่ 85
คราแรก เขาใช่ปรากฏการณ์ของตนเพื่อทำร้ายจ้าวหุบเหวโดยตรง คราที่สอง ท่วงทำนองบทสวดบางอย่างที่เขาเปล่งออกมาช่วยให้บรรพบุรุษของตนสามารถก้าวข้ามขอบเขตระหว่างชนชั้น บรรลุสู่ดินแดนปราณก่อตั้งจิต!
พวกมันไม่อาจปล่อยให้ทารกผู้นี้มีชีวิตต่อไปได้ มิเช่นนั้นจะต้องเป็นเหตุให้เกิดความโศกนาฏกรรมใหญ่หลวง จ้าวห้วงเหวอาจจะถูกทำลายจนสิ้นสูญไปอย่างแน่นอน!
ในตอนนี้ เสือดำสามหัวตัดสินใจอย่างเด็ดขาด มันอาศัยความกล้าหาญจากส่วนลึกและคำรามออก ก่อนจะก้าวไปด้านหน้าและปลดปล่อยปราณปิศาจของตน
“หลินฉิงเทียน! อย่าได้หยิ่งผยองเกินไปนัก!”
“ต้องการให้พวกข้าตกตาย? ไม่คิดจะดูสารรูปของตัวเองตอนนี้เลยหรือ? เจ้าน่ะหรือจะสังหารพวกข้าทั้งหมดลงได้?” เสียงทรงพลังของเสือดำกระจายออกไปเป็นวงกว้าง
ได้ยินประโยคนี้ของเสือดำสามหัว เหล่าอสูรที่เหลือและกองกำลังทั้งหลายของฉีซานแสดงปฏิกิริยาบางอย่างออกมา
ใช่แล้ว! ต่อให้จ้าวหุบเหวพ่ายแพ้แล้วอย่างไร? พวกมันยังมีอสูรมากมายที่ทรงพลังหลงเหลืออยู่!
ยิ่งกว่านั้น บรรพชนหลินก็ถึงขีดจำกัดแล้ว ถ้าพวกมันสามารถกลืนกินชายแก่คนนี้และทารกน้อยผู้นั้นได้ล่ะก็....
จากทั้งหมดที่กล่าวถึง อาศัยจำนวนของเหล่าอสูรเบื้องหน้าและการที่พวกมันทั้งหมดพุ่งเข้าจู่โจมโดยพร้อมเพรียงกัน พวกมันย่อมสามารถสังหารคนตระกูลหลินทั้งหลายได้อย่างแน่นอน!
บัดนี้ เหล่าอสูรทั้งหลายต่างมีสีหน้าอัปลักษณ์ยิ่ง พวกมันดิ้นรนมากมายกว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้ได้ ย่อมไม่ต้องการจะจากไปเช่นนี้ ดวงตาของพวกมันฉายชัดถึงความโลภที่ก่อตัวขึ้น!
จากนั้น บรรยากาศก็เริ่มหนักขึ้น
“ช่างกล้าหาญนัก! หากเจ้าต้องการข้าก็ไม่มีปัญหาที่จะให้พวกเจ้าได้ลิ้มรสความตาย!”
บรรพบุรุษตระกูลหลินคำรามอย่างเย็นชาก้อนจะก้าวออกมาด้านหน้า ร่างกายปลดปล่อยแสงสีทองสว่าง ลมปราณและโลหิตในกายเขาเดือดพล่าน ก่อนจะยื่นฝ่ามือออกมาเบื้องหน้าและตบลงใส่พื้นดิน ยิ่งกว่านั้นเขายังลุยเดี่ยวเข้าไปกลางดงอสูรทันที!
“อ๊าก!!!”
“ไม่!!”
“หนี!!”
“ปล่อยข้าไป ข้ายังไม่อยากตาย!!”
เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่ว ก่อนที่ทะเลเลือดจะเกิดขึ้นตามมา
แม้ว่าบรรพชนหลินจะบาดเจ็บสาหัสจนเข้าใกล้ความตายเพียงใด ทว่าเขายังคงเป็นตัวตนชนชั้นแดนก่อตั้งจิต มิใช่ผู้ที่อสูรแดนแก่นทองคำหรืออาณาเขตม่วงจะต้านทานได้แม้แต่น้อย!
เพียงฝ่ามือเดียวที่เขาใช้ออกมา ก่อให้เกิดเศษซากเลือดเนื้อกระจัดกระจายไปทั่ว เสียงกรีดร้องดังก้องใต้หล้า อสูรนับร้อยพันถูกบดขยี้จนตกตายลงทันทีเพราะพวกมันไม่อาจจะหลบหนีฝ่ามือนี้ของชายชราได้ทัน!
มองเห็นฉากที่เกิดขึ้นเบื้องหน้าของตน เหล่าอสูรที่หลงเหลือต่างหมดสิ้นซึ่งความละโมบใดๆ กระทั่งเสือดำสามหัวตนนั้น บัดนี้ดวงตาทั้งหกของมันปรากฏเพียงร่องรอยหวาดผวา ไม่ต้องรอเวลาครุ่นคิดใดๆ มันรีบหันหลังกลับไปแล้วออกวิ่งทันที!
ท้ายที่สุด บรรพชนหลินใช้กระบวนท่าสุดท้ายออกมา เขาเหวี่ยงอาวุธสวรรค์ของตระกูลเป่ยเฉินในมือต่างกระบี่ ตวัดฟาดฟันปราณปิศาจและรอยต่อกับห้วงเหวนั้นรอบเมืองต้าหยานทันที!
จากนั้น ปราณปิศาจมากมายและรอยแยกก็สูญสลายหายไปจนหมดสิ้น!
เพียงครึ่งเดือนต่อมา แสงอาทิตย์ก็กลับมาสาดส่องลงยังเมืองต้าหยานอีกครั้ง
เมื่อเหล่ากองกำลังทั้งหลายที่คอยเฝ้าดูอยู่ได้พบเห็นเหตุการณ์นี้ สีหน้าของพวกเขาก็เริ่มปรากฏร่องรอยแปลกพิลึก แม้กระทั่งตอนนี้ พวกเขาก็มิอาจจะสลัดภาพที่ราวกับเป็นเพียงสิ่งลวงตานั้นออกเป็นจากใจได้!
นี่มันเกิดสิ่งใดขึ้น? ตระกูลหลินคว้าเอาชนะในศึกครั้งนี้มาได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้น เซียนน้อยสกุลหลินกลับเป็นเพียงทารกผู้หนึ่งเท่านั้น?
มิใช่ว่าเจ้าเด็กน้อยที่อยู่ในครรภ์มารดาถึงร้อยปีคนนั้นตกตายไปตั้งแต่คลอดออกมาแล้วหรอกหรือ? เหตุใดจึงได้กลายเป็นอัจฉริยะไร้เทียมทานเช่นนี้ได้?
อีกทั้ง ปรากฏการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้เล่า?
เมื่อปรากฏการณ์แรกปรากฏขึ้น ชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำผู้นั้น อาศัยเพียงสองนิ้วก็บีบบังคับให้จ้าวหุบเหวถอยได้ และในปรากฏการณ์ครั้งที่สอง ท่วงทำนองคล้ายบทสวดที่ล้ำลึกนั้นก็มีส่วนช่วยให้บรรพชนแซ่หลินบรรลุแดนปราณก่อตั้งจิตได้ในระหว่างการต่อสู้ ส่งผลให้พลังอำนาจของชายชราเพิ่มพูนขึ้นอย่างมหาศาล!
ทุกคนต่างรู้ดีว่าเหตุใดตระกูลหลินจึงได้รับชัยชนะในครั้งนี้มาได้ มิใช่เพราะบรรพบุรุษตระกูลหลินทรงพลังมากพอเท่านั้น หากแต่เป็นเพราะทารกน้อยวัยหนึ่งเดือนที่มีส่วนช่วยสำคัญให้สกุลหลินสามารถขับไล่ศัตรูออกไปได้จนหมด!
ในตอนนี้ บรรพชนสกุลหลินได้บรรลุขั้นแรกของแดนปราณก่อตั้งจิตแล้ว และยังเป็นยอดยุทธชนชั้นก่อตั้งจิตเพียงหนึ่งเดียวในอาณาจักรฉีซาน!
บัดนี้ สถานะของหลินซวนนับได้ว่าสูงส่งยิ่งนัก อาศัยเพียงปรากฏการณ์ของเขากลับสามารถผลักดันจ้าวหุบเหวให้ถอยร่นได้!
ประกอบกับหัวหน้าตระกูลหลิน หลินเฮ่า ตัวตนยอดคนชั้นแดนแก่นทองคำที่ทรงพลังเกินแดนปราณของตัวเองไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว ไหนจะเหล่าจอมยุทธแซ่หลินทั้งหลายที่บรรลุทักษะเนตรพิสดารและพลังดูดกลืนอีกเล่า....
เมื่อเหล่ากองกำลังทั้งหลายที่เฝ้ามองอยู่ได้ครุ่นคิดคิดสถานการณ์ในตอนนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะร่างกายสั่นเทา!
ความรุ่งโรจน์ของตระกูลหลินย่อมไม่มีผู้ใดสามารถฉุดรั้งได้อีกต่อไป ไม่มีใครอีกแล้วในอาณาจักรฉีซานนี้ที่จะสยบพวกเข้าลง!
เสียงดังสนั่นก้องออกมา เหล่าผู้เฝ้ามองตอบสนองทันที พวกเขาต่างเงยหน้าขึ้นและมองไปยังทิศที่ไกลออกไป พวกเขาพบเจอบรรพบุรุษตระกูลหลินยกเมืองต้าหยานทั้งเมืองที่ย้ายตำแหน่งเพราะกรงหยกเย็นขึ้นมา ก่อนจะวางมันไว้ในตำแหน่งเดิม....
บัดซบ! นี่หรือดินแดนปราณก่อตั้งจิตในตำนาน? มิใช่ว่าปราณวิญญาณและพละกำลังทั้งหมดของเขาแห้งเหือดไปแล้วหรอกหรือ? ร่องรอยบาดเจ็บจนสามารถมองทะลุผ่านร่างกายได้ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงของประดับหรืออย่างไรกัน?
สีหน้าของเหล่าผู้คนที่สังเกตการณ์อยู่ช่างน่าเกลียดยิ่งนัก เมื่อมองไปยังทิศของต้าหยานในตอนนี้ ไหนเลยพวกเขาจะคาดได้ถึงผลลัพธ์เยี่ยงนี้กัน?
ไม่นานหลังจากนั้น ผู้คนที่คอยเฝ้ามองอยู่ทั้งหลายก็ต่างกระทำในสิ่งเดียวกันทันที!
“เร็ว เร็วเข้า รีบเอาสุราที่ดีที่สุดของพวกเราออกมา!”
“นำสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดของพวกเราในตอนนี้มา....ไม่สิ เอาพวกสมบัติทั้งหมดเลยแล้วกัน!”
“เร็ว เร็ว! ไปเรียกท่านผู้นำตระกูลมาที่นี่ เราต้องไปแสดงความยินดีกับตระกูลหลิน!”
กองกำลังมากมายของฉีซานที่อยู่รอบนอกของเมืองต้าหยานต่างเต็มไปด้วยความร้อนรน ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำในระหว่างมองไปยังที่ตั้งของตระกูลหลิน จากนั้นพวกเขาก็คำรามลั่นและออกคำสั่งให้ผู้ติดตามของตนหาวิธีสานสัมพันธ์กับตระกูลหลินอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
ส่วนทางด้านเหล่าศิษย์สกุลหลินทั้งหลายบัดนี้ยังคงสับสนอยู่ พวกเขามองไปรอบด้านก่อนจะอดรู้สึกไม่เชื่อถือในสิ่งที่เห็นมิได้
“เราชนะ? พวกเราชนะแล้วจริงๆ? จ้าวห้วงเหวพ่ายแพ้แล้วหรือ?”
ศิษย์น้อยตระกูลหลินบางส่วนกล่าวออกมาด้วยใบหน้ามึนงง พวกเขาจ้องมองขึ้นไปยังท้องฟ้าเบื้องบนก่อนจะค้นพบความสุขที่ท่วมท้นในหัวใจ พวกเขายังไม่อาจทำใจให้เชื่อได้ว่าทุกสิ่งเบื้องหน้าตอนนี้คือความเป็นจริง ในใจหวาดกลัวว่าตนเองแค่ฝันไปเท่านั้น
“พวก พวกเรา....ไม่ต้องหลบหนีอีกต่อไปแล้ว?” ดวงตาของพวกเขาสั่นเครือ น้ำเสียงสะท้านไหว มองไปรอบๆ ด้านด้วยความสับสน
เหม่อมองฉากนั้น หลินเฮ่ากำหมัดแน่และแทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความปีติยินดี จากนั้นเขาก็หันกลับไปพร้อมตะโกนดังลั่น
“พวกเราชนะแล้ว!!”
“บรรพบุรุษบรรลุแดนปราณก่อตั้งจิตและขับไล่จ้าวแห่งห้วงเหวออกไปแล้ว!”
เสียงคำรามของหลินเฮ่าราวกับเป็นเปลวไฟที่ปะทุขึ้นในกองฟืน เหล่าศิษย์ตระกูลหลินต่างโห่ร้องด้วยความยินดี บ้างถึงขั้นทรุดตัวลงแทบพื้นอย่างหมดแรง แต่ก็ยังคงหัวเราะดังลั่น
“พวกเราชนะแล้ว!”
“ฮ่าๆๆๆๆ! พวกเราชนะแล้วจริง!”
“ใช่แล้ว ชนะ ชนะแล้วววว...ฮึก...” บางคนหัวเราะ บางคนร้องไห้ออกมา
ก่อนหน้านี้เมฆปิศาจที่สร้างแรงกดดันและกองทัพอสูรนับไม่ถ้วนล้อมรอบพวกเขาอยู่ ห้วงเหวลึกปรากฏบนฟากฟ้า ทำให้ความสิ้นหวังแพร่กระจายไปทั่วทุกที่
สิบวันที่ผ่านมานี้ช่างยาวนานเกินใครจะคาดคิด!
