บทที่ 830 ความขมขื่นของจื่อเหยา
บทที่ 830 ความขมขื่นของจื่อเหยา ฉื่อหยานยืนตัวตรงกลางน้ำแข็ง ด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว ในขณะที่จิตสำนึกวิญญาณของเขาแล่นไปรอบฝูงชนเซ็งแซ่ เขาตกใจเล็กน้อย เขาจ้องมองไปที่ฝูงชน จู่ๆ เขาก็พบบางอย่าง ดวงตาของเขาเป็นประกาย อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ตั้งใจใช้จิตสำนึกวิญญานตรวจจับอีกราวกับเขาพบบางอย่างที่สำคัญ ฉื่อหย...
