ตอนที่45 ฉันไม่ไปคอยตามจีบว่าที่ภรรยาของนายหรอกหน่า!
หลังจากที่ เจสัน ได้ยินคำตอบของเธอแต่เขากลับไม่รู้สึกโกรธ เขาตอบกลับเธอแล้วยิ้มให้ด้วยว่า "ถ้ามันคือโรคงั้นก็ช่วยรักษาผมในฐานะนักจิตวิทยาสิครับ ศาสตราจารย์ลู่!"
ลู่ เจียเอ๋อร์ พูดคุยกับ เจสัน มาหลายต่อหลายครั้งแล้วและเธอก็รู้จักนิสัยของเขาเป็นอย่างดี เธอเลยให้คำแนะนำแก่เขาไป "การหลงตัวเองเป็นการแสดงออกถึงความว่างเปล่าจากข้างใน ฉันแนะนำให้คุณลองไปเดตกับผู้หญิงที่พ่อแม่คุณหาให้ดีกว่านะคะแล้วอาการของคุณจะดีขึ้น!"
ขณะที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ พูดอยู่นั้นเธอก็ขมวดคิ้วไปด้วยเนื่องจากความประมาทของเธอได้เผยออกไปแล้วในการอ่านใจได้ของเธอ
"ผมไม่นึกเลยว่า เอซ จะเอาเรื่องนี้มาพูด!" เจสัน บ่นเมื่อได้ยินคำแนะนำจากเธอ
เจสัน เชื่อว่า จิน เซียงตง เป็นคนพูดเรื่องนี้ ซึ่งมันทำให้ ลู่ เจียเอ๋อร์ ค่อนข้างที่จะแปลกใจ แต่ถ้าเขาดันสนใจที่จะตรวจสอบเรื่องนี้ขึ้นมาในภายหลัง มันก็คงเป็นเรื่องยากที่จะพิสูจน์ได้ว่าเธอรู้เอง
"คือว่าเมื่อวานฉันบังเอิญเดินผ่านที่ที่คุณทำงานแล้วดันไปได้ยินคุณโทรคุยกับพ่อแม่อยู่ ฉันเลยรู้เรื่องนี้ค่ะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ พยายามหาข้อแก้ตัวอื่นๆ
เจสัน ที่ได้ฟังอย่างนั้นก็เกิดความสงสัยขึ้นภายในดวงตาของเขา เมื่อวานเขาอยู่ออฟฟิศก็จริงแต่เขาแน่ใจว่าไม่มีใครได้ยินแน่ๆ นอกจากจะมีใครบางคนมาแง้มประตูไว้?
"ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ หนีออกมาเพื่อเลี่ยงไม่ให้คำโกหกของเขาถูกจับได้
เจสัน จ้องไปที่แผ่นหลังของ ลู่ เจียเอ๋อร์ และอดที่จะสงสัยไม่ได้ เขาจึงเดินตรงไปที่ออฟฟิศของ จิน เซียงตง พร้อมกับกระเป๋าเอกสารของเขา
"เอซ!" เจสัน วางกระเป๋าเอกสารไว้บนโต๊ะและเริ่มพูดคุยกับ จิน เซียงตง ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่พอเหมาะกับสรีระ
"ช่วงนี้เป็นเวลางาน เรามาคุยเรื่องธุรกิจกันดีกว่า!" จิน เซียงตง คิดว่า เจสัน ยังคงหาปัญหามาให้เขาอีกแล้วเรื่องขอไปอยู่ที่บ้าน เขาเลยคิดชิงตัดบทไปล่วงหน้าเสียเลย
"สิ่งที่ฉันต้องการจะพูดคือเรื่องของ ศาสตราจารย์ลู่ เจียเอ๋อร์ ต่างหาก!" เจสัน รายงานความตั้งใจของเขาโดยตรง แต่หลังจากที่เขาพูดออกไปแบบนี้สายตาของเขาก็มองไปที่ถ้วยกาแฟทางด้านซ้ายมือของ จิน เซียงตง มันเป็นโลโก้แบรนด์ที่คุ้นเคย
เมื่อได้ยินประโยคเหล่านั้นก็ทำเอา จิน เซียงตง เงยหน้าขึ้นมามอง "ศาสตราจารย์ลู่ ทำไม? เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?"
"นายตรวจสอบข้อมูลของเธอมาอย่างละเอียดแล้วหรือยัง?" เจสัน หันหน้ามามอง จิน เซียงตง อย่างระมัดระวัง
"ตรวจสอบแล้วสิ มีอะไรผิดแปลกไปเหรอไง?" จิน เซียงตง กล่าว
"ไม่มีหรอก ฉันแค่ถามเฉยๆ!" เจสัน ตอบกลับ
เจสัน มั่นใจในความสามารถของ จิน เซียงตง เป็นอย่างดี เขาไม่เพียงแต่เป็นอัจฉริยะที่พิถีพิถันเท่านั้นแต่เขายังเป็นผู้นำที่เด็ดขาดและทรงพลังมากๆอีกด้วย ธงของ BUA เทคโนโลยีที่เป็นแกนหลักของทีม R&D ทั้งหมดนี้มันทำให้เขาเป็นผู้ชายที่น่าชื่นชมอย่างมากเลยทีเดียว
"อยากรู้อะไร?" จิน เซียงตง มองไปที่เขาแม้ว่า เจสัน จะดูยุกยิกอยู่ไม่สุขนิดหน่อย แต่แน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนประเภทที่จะพูดถึงเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยไม่มีเหตุผล
"นายเริ่มมีความสัมพันธ์กับศาสตราจารย์ลู่ แล้วหรือยัง?" เจสัน รู้ว่าเขาเชื่อใจคนที่ทำงานกับเขามาตลอด ดังนั้นเขาจึงยิ้มอย่างมีความหมายออกมา
"นายสนใจศาสตราจารย์ลู่เหรอ?" จิน เซียงตง จ้องมองไปที่ เจสัน
"ฉันไม่กล้าหรอก ฉันจะไม่ไปตามจีบว่าที่ภรรยาของนายหรอกหน่า!" เจสัน หัวเราะ
"ขั้นตอนที่สี่ของโปรแกรมละ…." จิน เซียงตง ไม่ต้องการมาพูดเรื่องไร้สาระกับเขา เขาเลยกล่าวออกไปแบบนี้
เมื่อได้ยินความประสงค์ในการให้บอกถึงการทำโปรแกรม เจสัน ก็เหมือนกับหงอคงที่พระถังซัมจั๋งมีคาถาห่วงทองแล้วเขาก็ยอมจากไปแต่โดยดี "ฉันไปก่อนนะพอดีมีงานที่ต้องทำ!"
จิน เซียงตง ใช้เมาส์ด้วยมือขวาคลิกเพื่อเช็คอีเมล เมื่อ เจสัน เดินตรงไปที่ประตูทันใดนั้นเขาก็หันกลับมาแล้วพูดว่า "จูบทางอ้อมมันเชยไปละ ฉันแนะนำให้นายไปสัมผัสโดยตรงเลยได้ฟิลกว่าเยอะ" เมื่อพูดจบ เจสัน ก็รีบปิดประตูอย่างรวดเร็วและหายตัวไปจากสายตาของ จิน เซียงตง
จิน เซียงตง จ้องไปที่ประตูทางเข้าอยู่สักพักก่อนที่เขาจะหันไปมองถ้วยกาแฟที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ปากถ้วยนั้นถูกแต้มด้วยสีของลิปสติก
