ตอนที่43 ไม่ชินกับความโชคร้ายของฉัน

จิน กะพริบตาซียงตง กลับบ้านภายใต้แสงจันทร์ เมื่อเขาเดอนผ่านประตูเข้าไปเขาก็ได้พบเข้ากับ เจสัน ที่สวมชุดนอนนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับกำลังมองดูจอทีวีLCD ขนาดใหญ่พร้อมเล่นเกมไปด้วย

"กลับมาแล้วเหรอเจ้านาย เจสัน เล่นเกมอย่างบ้าคลั่งมานานแล้ว!" เอคโค่ รีบวิ่งไปรายงานพติกรรมของ เจสัน ทันที

จิน เซียงตง เปลี่ยนรองเท้าเป็นคู่ใหม่ก่อนที่จะเดอนเข้าไปยังห้องนั่งเล่นส่วน เจสัน ที่มัวแต่จดจ่ออยู่กับการเล่นเกมไม่ชำเลืองมองไปที่เขาแม้แต่นิด เจสัน พูดเพียงแค่ว่า "หวัดดี กลับมาแล้วเหรอ!"

เขาทำเหมือนว่าอยู่บ้านของตัวเองจริงๆ แต่นี่ก็คงเป็นเรื่องปกติสำหรับ จิน เซียงตง ไปแล้ว เขาเหลือบมองนิดหน่อยก่อนที่จะไปอาบน้ำเพื่อชำระร่างกาย เมื่อเขาเดินออกมาจากห้องน้ำ เจสัน ก็เล่นเกมจบพอดีและกำลังนอนพิงอยู่บนโซฟาพร้อมกับถอนหายใจ "ในที่สุดก็จบเกมสักที! เอคโค่ มือของฉันชาไปหมดแล้ว มานวดให้หน่อยสิ!"

เอคโค่ กะพริบตาอย่างน่ารักและมองไปที่ จิน เซียงตง ก่อนที่มันจะค่อยๆ เดินไปทาง เจสัน เพื่อนวดให้เขา

จิน เซียงตง เดินไปที่บาร์และหยิบไวน์ออกมาก่อนที่จะรินใส่แก้วให้ตัวเอง และแล้ว เจสัน ก็เอ่ยปากพูดอย่างกับตัวเองเป็นเจ้านาย "เทให้ฉันด้วย!"

จิน เซียงตง เทไวน์อีกแก้วแล้วเดินไปที่โซฟาเพื่อยื่นให้เขา

เจสัน จิบมันเล็กน้อยแล้วมองไปที่ จิน เซียงตง "ฉันรู้นะว่านายไม่ชอบให้ใครในบ้านเหนือกว่า แต่นายเป็นคนอนุญาตให้ฉันมาหลบที่นี่แถมยังหาที่ให้ฉันนอกอีกตั้งสองสามวัน!"

"นายควรออกไปเผชิญหน้ากับปัญหาสักที!" จิน เซียงตง หมุนแก้วไวน์เบาๆ เขามองดูไวน์สีแดงวนอยู่ในแก้วราวกับผู้หญิงในชุดแดง

"นายก็พูดง่ายเนอะแต่มันทำยากไง!" เจสัน ถอนหายใจ

จิน เซียงตง มองไปที่ เจสัน ซึ่งก่อนหน้านี้เขาได้รับข้อความจาก เจสัน ในตอนเย็นวันนั้นว่า พ่อกับแม่ของเขามาที่เมืองบีเพื่อบังคับให้แต่งงานแต่เขาดันโกหกกลับไปว่าเขากำลังเดินทางไปทำธุรกิจอยู่สักที่

"คุณลุงกับคุณป้าท่านหวังดี อายุของนายเองก็มีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆนายควรคิดเรื่องแต่งงานได้แล้ว!" จิน เซียงตง ตอบกลับอย่างใจเย็น

"ฉันก็ไม่ได้แก่ไปกว่านายสักหน่อย! นายลืมไปแล้วเหรอว่านายอายุเท่าๆกับฉันเลยแล้วนายก็โตกว่าฉันแค่สองสามเดือนเอง" เจสัน โต้กลับ

แต่ครอบครัวของฉันไม่ได้บังคับให้ฉันแต่งงานเหมือนนายสักหน่อย!"

เมื่อได้ยินคำพูดและเห็นการแสดงออกของ จิน เซียงตง ก็ยิ่งทำให้ เจสัน ทำหน้าบูดยิ้งเข้าไปอีก เขาอดไม่ได้ที่จะไปบ่นให้ เอคโค่ ฟัง "เอคโค่ เจ้านายของนายแย่มากเลยใช่ไหมละ จนไม่มีใครอยากจะแต่งงานด้วย!"

"ไม่นะ เจ้านายของฉันกำลังตกหลุมรักใครสักคนอยู่!" เอโค่ ยื่นคำตอบไปที่มือของ เจสัน เพื่อตอบคำถาม

"ห๊าาา เจ้านายของนายกำลังมีความรักกับใครอยู่?" ดวงตาของ เจสัน เบิกกว้างขึ้นเมื่อหันไปหา จิน เซียงตง

จิน เซียงตง ไม่ตอบคำถามใดๆ เขาเพียงจิบไวน์อยู่เงียบๆอย่างสง่างาม

"นายกำลังดูใจกับคุณ ลู่ เจียเอ๋อร์ อยู่แน่ๆ เลย!" ในแววตาของ เจสัน ดูมีความหมาย

"นายอยู่ที่นี่ได้แค่อีกหนึ่งวันเท่านั้น ส่วนพรุ่งนี้นายก็กลับไปที่ที่ของนายได้แล้ว!" จิน เซียงตง กล่าวแทนที่จะตอบอย่างตรงไปตรงมา

"นี่นายยังไม่ชินกับความโชคร้ายของฉันอีกเหรอ?"

หลังจากที่ เจสัน ได้ยินเขาก็อดที่จะถามไม่ได้

"หนีปัญหาไม่ใช่ความคิดที่ดี ไปพูดคุยกับพ่อแม่ของนายซะบางทีพวกท่านอาจหยุดผลักดันนายก็ได้! แล้วอีกอย่างการแต่งงานก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรสักหน่อย!" จิน เซียงตง กล่าว

"ก็ฉันไม่เต็มใจที่จะแต่งนี่หน่า ถ้านายไม่ช่วยฉันต่อพรุ่งนี้ฉันจะไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์แล้วประกาศให้รู้ไปเลยว่านายน่ะชอบศาสตราจารย์ ลู่ เจียเอ๋อร์!" เจสัน ทำท่าทางขู่โดยตรง

"ฉันจะไปนอนละ!" จิน เซียงตง เมินเฉยต่อคำขู่ของเขาและยืนขึ้น

"เอซ ฉันทำจริงนะเว้ย!" เจสัน ตะโกนลั่นออกมา

จิน เซียงตง เดินเข้าไปในห้องนอนโดยไม่หันกลับมาออกอีก หลังจากที่เห็นประตูปิดไป เจสัน ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปพูดคุยกับ เอคโค่ ต่อว่า "นี่เจ้า เอคโค่ เจ้านายของนายเลือดเย็นมากเลย ไปบ้านฉันไหม! เดี๋ยวฉันจะดูแลนายอย่างดีเลย!"

"ฉันดูแลตัวเองได้!" เอคโค่ ปฏิเสธข้อเสนอของ เจสัน อย่างตรงไปตรงมา