ตอนที่39 ถูกกำหนดโดยเจตนาดีหรือชั่ว สวรรค์หรือนรก

บนโลกใบนี้มีสิ่งดีเกิดขึ้นทุกนาทีสิ่งชั่วร้ายก็เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นความดีหรือความชั่วมันอยู่ที่ใจของคน พวกมันถูกกำหนดโดยเจตนาดีหรือชั่ว สวรรค์หรือนรก

ลู่ เจียเอ๋อร์ พยายามที่จะเพิกเฉยและไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นเพื่อเลี่ยงปัญหาที่จะตามมา แต่เธอก็ไม่เลือดเย็นพอที่จะยืนหยัดโดยไม่สนใจอะไรเลย

ลู่ เจียเอ๋อร์ รู้สึกอายเล็กน้อยกับฉากที่ไม่เหมาะสมในรถ แต่มันก็แจ่มแจ้งเกินไป แม้ว่าสถานที่ตรงนี้จะอยู่ลับตาคน แต่พวกเขาก็ไม่กลัวว่ากล้องที่ติดอยู่กับรถคันอื่นจะบันทึกได้เลยเหรอ?

ลู่ เจียเอ๋อร์ เดินไปเคาะที่หน้าต่างของรถ

ชายและหญิงที่อยู่ในรถปล่อยกันและพากันจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเมื่อได้ยินเสียงเคาะกระจกรถ ฉากๆนี้เหมือนกับที่มีเด็กซนคนหนึ่งขว้างก้อนหินลงไปในน้ำและนกนางนวลในทะเลสาบก็บินหนีไป

ชายผู้นั้นรีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว เหลือบมองมาที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ และรีบวิ่งออกไป ขณะที่ปล่อยผู้หญิงอีกคนยังคงอยู่บนรถ

ผู้ชายที่หนีไปดูเด็กอยู่มากเหมือนเพิ่งจะจบการศึกษามาได้ไม่นาน ส่วนทางผู้หญิงก็ดูแก่กว่านิดหน่อย มันดูผิดศีลธรรมที่จะไปบอกให้คนอื่นยุติการกระทำ ลู่ เจียเอ๋อร์ จึงไม่ได้พูดอะไรต่อขณะที่เธอกำลังหันหลังกลับจู่ๆ ผู้หญิงในรถก็ดันมาหยุดเธอไว้เสียก่อน "เดี๋ยวก่อนค่ะ!"

ไม่กี่วินาทีต่อมาผู้หญิงคนนั้นเดินไปข้างหน้า ลู่ เจียเอ๋อร์ "คือว่า…เราเป็นแฟนกัน เราไม่สามารถต้านทานมันได้จริงๆ!"

เมื่อ ลู่ เจียเอ๋อร์ ได้ยินคำพูดของเธอ เธอจึงมองดูผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหน้า เธอแต่งกายดีสไตล์เรียบง่าย แค่มองแวบแรกก็สามารถบอกได้เลยว่าเธอผู้นี้ต้องเป็นระดับหัวหน้าแน่ๆ

ก่อนที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ จะพูดอะไรออกมา ผู้หญิงคนนั้นก็อ้อนวอนอีกครั้ง "คุณช่วยเก็บเป็นความลับไว้เพื่อฉันได้ไหมคะ บริษัทห้ามไม่ให้มีความรักในที่ทำงาน!"

BUA ห้ามไม่ให้มีความรักในออฟฟิศเหรอ? อย่างงั้นมันก็เป็นการละเมิดน่ะสิ ถ้าหากเธอจะไล่ตามจีบ จิน เซียงตง

ลู่ เจียเอ๋อร์ อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรออกมา ผู้หญิงข้างๆเธอ ท่าทางเปลี่ยนไปและหันกลับมา "สวัสดีค่ะคุณจิน!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลู่ เจียเอ๋อร์ ก็หันกลับมาเช่นเดียวกันและเห็น จิน เซียงตง ยืนห่างจากเธออยู่ประมาณสิบเมตร นี่เขาไม่ได้เพิ่งขับรถออกไปหรอกเหรอ?

จิน เซียงตง เดินเข้าไปหาเธอทีละก้าว ทาง ลู่ เจียเอ๋อร์ เองก็ค่อนข้างประหม่าเหมือนกับเด็กที่ทำสิ่งไม่ดีแล้วกลัวโดนครูจับได้

แต่จริงๆ แล้วเธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

จิน เซียงตง เดินหา ลู่ เจียเอ๋อร์ แล้วมองไปที่ผู้หญิงข้างๆกายเธอ "อ้าวรองประธานเสี่ยว คุณรู้จักศาสตราจารย์ลู่ ด้วยเหรอ?"

ผู้หญิงที่ได้รับการกล่าวถึงจากรองประธานเสี่ยวมีความตื่นตระหนกในดวงตาที่เป็นประกายของเธอ แต่ก็สงบลงได้อย่างรวดเร็ว "อ๋อ คุณคงจะเป็นนักจิตวิทยาชื่อดัง ศาสตราจารย์ลู่ ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงของคุณมานานแล้ว ฉันชื่นชมคุณมาก! ยินดีที่ได้เจอนะคะ!"

ลู่ เจียเอ๋อร์ มองไปที่รองประธานแล้วพูดอย่างสุภาพว่า "ฉันก็เช่นกัน!"

จิน เสี่ยงตง เอ่ย ถาม ลู่ เจียเอ๋อร์ ว่า "คุณกำลังหลงทางอยู่รึเปล่า?"

"ใช่ ที่จอดรถใต้ดินมันใหญ่เกินไปแล้วฉันก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยหลังจากที่ออกมาจากทางอ้อมทั้งหมด!"

ลู่ เจียเอ๋อร์ ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ตั้งแต่ จิน เซียงตง มากำหนดเส้นทาง

"ผมลืมเอกสารไว้ ขึ้นไปข้างบนกันเถอะ!" จิน เซียงตง กล่าว

ลู่ เจียเอ๋อร์ สงสัยในความตั้งใจของเขาแต่ก็พยักหน้า "โอเค!"

ลู่ เจียเอ๋อร์ เดินทางไปยังทิศทางของลิฟต์ก่อนที่เธอจะหันไปทางมุมนั้นเล็กน้อยและเหลือบมองอย่างมีความหมายไปที่รองประธานเสี่ยว ซึ่งยังคงยืนอยู่ที่เดิม