ตอนที่30 เขาหงุดหงิดเพราะความสามารถของเขาเองที่เขาไม่รู้จัก

ยามราตรีมาถึง แสงจันทร์สาดส่องไปทั่วทุกซอกทุกมุมรวมถึงรอยแยกบนพื้นดิน ส่องสว่างนำทางกลับบ้านให้แก่ผู้คนที่รีบร้อน

ลู่ เจียเอ๋อร์ กลับถึงบ้านประมาณสามทุ่ม เอมี่ ที่เห็นเธอเพิ่งมาถึงก็เข้ามาช่วยหยิบรองเท้าแตะออกมาจากตู้ใส่รองเท้า

แม้ว่า เอมี่ จะเข้ามาอยู่ในบ้านได้หลายวันแล้วก็ตาม แต่ ลู่ เจียเอ๋อร์ ดูเหมือนว่าจะยังไม่ค่อยชินกับมันสักเท่าไหร่ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอมัวแต่ยุ่งกับการทำงานมาตลอด เลยไม่เคยมีใครเข้ามาดูแลดีแบบนี้

"ขอบคุณนะ เอมี่!" ลู่ เจียเอ๋อร์ กล่าวขอบคุณด้วยเสียงกระซิบเบาๆ

"ด้วยความยินดี ศาสตราจารย์ลู่!" น้ำเสียงของ เอมี่ ฟังดูละมุน

เมื่อกลับมาไม่เห็น ซู หาน ลู่ เจียเอ๋อร์ จึงวางกระเป๋าของเธอลงแล้วถาม เอมี่ อย่างสบายๆว่า "ซู หาน ออกไปข้างนอกเหรอ?"

"เธอออกไปตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว!" เอมี่ ตอบพลางกะพริบตาน่ารัก

ลู่ เจียเอ๋อร์ พูดว่า "อ๋อ" และเดินไปที่ห้องอาหาร เธอหยิบเหยือกแก้วขึ้นมาแล้วเทน้ำใส่แก้วหนึ่งใบ แต่เมื่อเธอกำลังจะยกแก้วขึ้นดื่ม เอมี่ ก็ดันหยุดเธอไว้ก่อน "หนึ่งทุ่มครึ่งแล้วนะ ศาสตราจารย์ลู่ ฉันแนะนำให้คุณดื่มนมจะดีกว่า! ไม่อย่างงั้นพรุ่งนี้ตาจะบวม!"

ปรึกษาด้านสุขภาพและความงามให้กับ ลู่ เจียเอ๋อร์ และ ซู หาน มือของ ลู่ เจียเอ๋อร์ แข็งไปชั่วขณะในอากาศ เธอไม่อยากดื่มนมเลย เธออยากดื่มน้ำเพื่อดับกระหายมากกว่า แต่เนื่องจากสาวๆเป็นพวกที่รักความงามมาก เธอจึงเลี่ยงไม่ได้ เธอเลยพูดตอบกลับไปว่า "ได้สิ!"

เอมี่ หยิบกล่องนมจากตู้เย็นให้ ลู่ เจียเอ๋อร์ เธอดื่มมันมากกว่าครึ่งด้วยเสียงกลืนน้ำลาย

มีองุ่นเหลืออยู่ในตู้เย็น คุณอยากได้ไหม ศาสตราจารย์ลู่? ฉันจะได้ไปหยิบมาให้!" เอมี่ พูดต่อ

เมื่อวานนี้ เอมี่ เห็น ลู่ เจียเอ๋อร์ ซื้อองุ่นมาและได้จดบันทึกสารอาหาร องุ่นมีกลูโคสที่ร่างกายมนุษย์สามารถดูดซึมได้อย่างรวดเร็ว เมื่อบุคคลที่มีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำหากดื่มน้ำองุ่นทันเวลาอาการจะบรรเทาลงได้อย่างรวดเร็ว นอกจากนี้องุ่นยังสามารถป้องกันลิ่มเลือดอุดตัน ลดระดับคอเลสเตอรอล ลดความเหนียวของเกล็ดเลือด และมีผลบางอย่างในการป้องกันโรคหัวใจและหลอดเลือดและโรคหลอดเลือดในสมองอีกด้วยและแนะนำให้ผู้หญิงกินองุ่นมากขึ้น เนื่องจากมีสารฟลาโวนอยด์ ซึ่งเป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพในการต่อต้านวัยและขจัดอนุมูลอิสระออกจากร่างกาย

"ไม่เอาหรอกอิ่มแล้ว ฉันเพิ่งไปทานอาหารเย็นมื้อใหญ่มา! ตอนนี้ฉันคงกินอะไรเข้าไปไม่ได้" ลู่ เจียเอ๋อร์ ปฏิเสธด้วยการโบกมือ

ขณะที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ หยุดพูด ก็ได้มีเสียงบางอย่างดังออกมาจากโถงทางเดินซึ่ง เอมี่ ก็เดินตรงไปดูทันที

เสียงของ ซู หาน ดังก้องเข้ามาในหู "เอมี่ ฉันกลับมาแล้ว คิดถึงพี่สาวคนนี้ใช่ไหม!"

เอมี่ ตอบกลับ "ความคิดถึงเป็นสิ่งที่ซับซ้อน และตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรให้คุณนะ!"

หลังจากที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ ได้ยินคำตอบ เธอก็แทบจะพ่นน้ำนมออกมาจากปากของเธอ วิธีการพูดของ เอมี่ นั้นมันช่างคล้ายคลึงกับวิธีการพูดของ เอซ มาก

แต่ ซู หาน ก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอสัมผัสใบหน้าเล็กๆของ เอมี่ และเดินเข้าไปข้างใน เธอเห็น ลู่ เจียเอ๋อร์ ยืน อยู่ในห้องครัว ดังนั้นเธอจึงดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงทันที จากนั้นเธอก็หันไปบอก เอมี่ "เอมี่ ฉันอยากกินแตงโม

"แตงโมเป็นสิ่งที่ดีนะ แต่มันไม่เหมาะกับการกินเยอะๆ..." จากนั้น เอมี่ ก็รายงาน ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับแตงโม

"โอ้ งั้นไม่ต้องก็ได้ ช่วยนำนมมาให้ฉันหนึ่งแล้วละกันนะ!" ซู หาน ยอมจำนนไป

"เธอได้ไปพบอดีตหัวหน้าของเธอหรือเปล่า?" ลู่ เจียเอ๋อร์ เหลือบมองไปที่ ซู หาน และกล่าวถาม

ซู หาน รู้ว่าเธอไม่สามารถปกปิดสิ่งที่อยู่ในใจจาก ลู่ เจียเอ๋อร์ ได้ ดังนั้นเธอเลยพยักหน้าไป "เขามาขอให้ฉันดื่มกาแฟด้วยในบ่ายวันนี้ ฉันเลยออกไปเจอ!"

"เขาต้องการตามเธอกลับไปอีกหรือเปล่า?" ลู่ เจียเอ๋อร์ ถาม

"ไม่มีทาง! ต่อให้เขาจะต้องการมากแค่ไหนก็ตามแต่! ฉันเสียเวลาตลอดทั้งตอนบ่ายเพื่อรับฟังความคับข้องใจของเขา เขาบอกว่าเขาหงุดหงิดเพราะความสามารถของเขาเองที่เขาไม่รู้จักมัน ในความคิดของฉันอ่ะนะ เขาเป็นหมันใช่ปะ ฉันรู้สึกรำคาญมากที่เขาบ่นอยากตาย!" ซู หาน บ่นออกมาอย่างโผงผานขณะที่เธอพูด