ตอนที่25 การผจญภัยของอลิซในดินอดนมหัสจรรย์

เวลาล่วงเลยไปอย่างรวดเร็วกว่าเธอจะรู้ตัวเวลาก็เดินมาถึงมื้อกลางวันเสียแล้ว หลังจากที่ได้ใช้เวลาช่วงเช้าเดินชมบรรยากาศภายในบริษัทBUA เทคโนโลยี ลู่ เจียเอ๋อร์ ก็ยังมีอีกหนึ่งประสบการณ์ที่โรงอาหารเช่นกันซึ่งนำโดย เจสัน อีกเช่นเคย

ลู่ เจียเอ๋อร์ เดินตาม เจสัน ไป เธอพยายามมองรอบๆแล้วพบว่าดีไซน์ของร้านแต่ละร้านมีรสนิยมที่ดีส่วนสภาพแวดล้อมนั้นก็ดีไม่แพ้กับร้านอาหารสไตล์ตะวันตกเลย

"ฉันไม่คิดเลยว่าคนจะเยอะขนาดนี้ ที่นี่มันเป็นโรงอาหารพิเศษสำหรับผู้จัดการระดับสูงไม่ใช่เหรอ?" ลู่ เจียเอ๋อร์ เอ่ยถาม

"ไม่ใช่หรอก โรงอาหารชั้นสามกับชั้นสี่เป็นโรงอาหารที่ทุกคนสามารถมาใช้บริการได้!" เจสัน กล่าวตอบ

ลู่ เจียเอ๋อร์ เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย แม้ว่าที่นี่จะเปิดให้ใช้บริการได้ทุกคน แต่ในทางกลับกันเหล่าบรรดาพนักงานก็มักจะเลี่ยงจุดที่มีพวกผู้จัดการระดับสูงอยู่เสมอเพราะนี่คือจิตวิทยาทั่วไปในการทำงาน

ไม่นานนัก ลู่ เจียเอ๋อร์ และ เจสัน ต่างก็ถือถาดอาหารมาทั้งสองเลือกนั่งตรงโต๊ะที่อยู่ติดกับหน้าต่าง

"ผมได้ยินมาว่าอาหารที่มหาวิทยาลัยบี อร่อยมากๆ เลยใช่ไหมล่ะครับ! แต่ของทางบริษัทเรารสชาติก็ไม่เลวนะ!" เจสัน มั่นใจในรสของโรงอาหารที่บริษัทมาก

"ลองไปชิมเองดีกว่าได้ยินจากปากคนอื่นมาอีกทีนะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงมื้อเย็นคุณเองถ้าวันไหนคุณเข้ามาที่มหาวิทยาลัยบี!"

"ตกลงครับ!" เจสัน รีบตอบกลับไปยังทันที

"ศาสตราจารย์ลู่ ในเมื่อคุณชวน เจสัน ไปเลี้ยงข้าวงั้นผมก็ขอเข้าร่วมด้วยอีกคนได้ไหม?" เสียงที่เย็นชาและดูจะคุ้นเคยดังมาจากข้างหลัง

ลู่ เจียเอ๋อร์ รีบหันไปและเห็นได้ชัดว่า จิน เซียงตง ยืนอยู่หลังเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัวมาก่อน

ก่อนที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ จะตอบ เจสัน ก็ได้ชิงตอบปฏิเสธ จิน เซียงตง แทนไปเสียแล้ว "คงไม่ได้หรอกครับ!"

จิน เซียงตง จ้องมองไปที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ และใบหน้าของ เจสัน เขานั่งลงข้างๆ ลู่ เจียเอ๋อร์ แล้วตอบกลับไปว่า "ไม่ใช่เรื่องของนาย นายไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธแทน!"

"เป็นการทานข้าวที่น่าละอายอะไรเช่นนี้!" เจสัน โต้กลับ

"ถ้านายพูดอย่างงั้นออกมาก็แสดงว่านายคงเป็นคนพาลที่รักษาไม่หายสักทีแล้วละ!" จิน เซียงตง กล่าว

"ใครคือคนพาลที่รักษาไม่หายเหรอ?" เจสัน แสดงความไม่พอใจออกมา

"ต่อไปนี้ฉันจะให้ เอคโค่ บันทึกไว้เลยว่านายมากินข้าวฟรีที่บ้านของฉันบ่อยแค่ไหน!" จิน เซียงตง พูดเหตุผลที่เพียงพอสำหรับการเรียกร้องของเขา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจสัน ก็รู้สึกตัวสั่นขึ้นมาเกินกว่าที่จะต่อต้านเขาได้อีก แต่เขาก็ยังคงลังเลที่จะรับผิดชอบความผิดพลาดของเขาอยู่ "นั่นมันเป็นเพราะ เอคโค่ ชอบฉันแล้วก็ให้ผมช่วยสั่งอาหารให้ต่างหากละ!"

จิน เซียงตง ไม่ได้พูดอะไรหลังจากที่ได้ยิน เจสัน พูดจบ จากนั้นเขาก็ถาม ลู่ เจียเอ๋อร์ ที่อยู่ข้างๆว่า "ศาสตราจารย์ลู่ เช้าที่ผ่านมาเป็นยังไงบ้าง?"

"มันเหมือนกับการผจญภัยของอลิซในดินแดนมหัศจรรย์เลยค่ะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ ตอบกลับ

เมื่อได้ยินคำตอบของเธอเช่นนี้ เขาก็ถอนหายใจขณะยกมุมปากขึ้น "แล้วนั่นมันทำให้ผมเป็นเหมือนกระต่ายขาวหรือเปล่า?"

"อ๋อ งั้นผมคงเป็นแมดเฮทเทอร์ใช่มั้ยละ?" เจสัน เข้าสู่หัวข้อการพูดอย่างราบรื่น

"นายคือหนอนผีเสื้อสีน้ำเงินต่างหากละ!" จิน เซียงตง แก้ไขให้ใหม่

ลู่ เจียเอ๋อร์ รู้สึกขบขัน แม้ว่าเวลาที่เธอจะได้ใช้ร่วมกับชายทั้งสองมันจะสั้นนิดเดียวผ่านการหยอกล้อในบทสนทนาของพวกเขา เธอก็รู้ได้เลยว่าพวกเขาจะต้องเป็นเพื่อนสนิทกันแน่ๆและพวกเขาก็คงเป็นคู่หูในการทำงานที่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน

"สิ่งที่นายพูดมันฟังดูไม่สำคัญเท่าไหร่ นายต้องถามศาสตราจารย์ลู่เอาแล้วล่ะ!" เจสัน ปฏิเสธบทบาทที่ จิน เซียงตง มอบให้เขา

ลู่ เจียเอ๋อร์ ยิ้มและพูดว่า "ดูเหมือนว่าพวกคุณสองคนจะอ่านนิทานของเด็กๆหลายเรื่องเหมือนกันนะคะ!"

"ผมไม่ได้อ่านนิทานนะ ผมพึ่งดูหนังมาต่างหาก!" เจสัน ตอบกลับ

"ตอนนี้นายมีอะไรอยากบอกหรือเปล่าละ?" จิน เซียงตง กล่าวขณะที่เขารับประทานอาหารได้ด้วย

"ผมโสด!" เจสัน ยอมรับในทันทีด้วยคำพูดที่ดูตรงไปตรงมา