ตอนที่15 มิตรภาพของเพื่อนร่วมสาบาน

หลังจากที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ ได้เจอกับ จิน เซียงตง จนกระทั่งเขาจากไป เธอก็รีบมุ่งหน้าไปหา ซู หาน ที่อู่ซ่อมรถทันที

"ทางฝั่งนั้นช่วยเธอจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้วละ กันชนบุบนิดหน่อย ช่างไม่แนะนำให้เคลมกับบริษัทประกัน ซ่อมเองได้เลย แค่พ่นสีที่ถลอกก็เสร็จแล้ว!" ซู หาน ยืนอยู่ข้างรถและบอก ลู่ เจียเอ๋อร์ เกี่ยวกับความคิดของในเรื่องนี้

"ค่าซ่อมเท่าไหร่เหรอคะ ถ้าฉันจ่ายเอง?" ลู่ เจียเอ๋อร์ ถาม

"ค่าพ่นสีจะอยู่ประมาณสองร้อยหยวนครับ!" ช่างที่อยู่ข้างๆตอบ

ลู่ เจียเอ่อร์ มองหน้ารถ "ถ่ายรูปให้บริษัทประกันภัยน่าจะเคลมได้อยู่แหละ"

ช่างได้ยินดังนั้นจึงพูดขึ้นว่า "การยื่นเรื่องเคลมกับบริษัทประกัน ยังไงก็ต้องจ่ายเงินเองทั้งหมดเหมือนกัน เพียงแค่ไม่ต้องจ่ายในทันทีเท่านั้นเอง"

ลู่ เจียเอ๋อร์ มองไปที่ช่าง แม้ว่าเขากำลังพยายามที่จะทำข้อตกลงให้เสร็จสิ้น แต่สิ่งที่เขาพูดมาทั้งหมดมันก็เป็นเรื่องจริง

ซู หาน เดินตามช่างยนต์ไป "ฉันเห็นด้วยกับเขานะ สิ่งที่ส่งผลต่อเบี้ยประกันภัยที่แท้จริงคืออัตรา อัตราสำหรับรถของเธอในปีที่สองควรเป็น 0.57 แต่เนื่องจากเธอยื่นคำร้องสำหรับรอยขีดข่วนเมื่อปีที่แล้ว อัตราควรจะอยู่ที่ประมาณ 0.665 ในขณะนี้ ดีกว่าที่จะใช้เงินสองร้อยหยวนและนำรถไปซ่อมโดยช่างในเวลาสั้นๆ ดีกว่ารับเงินจากบริษัทประกันภัยนะ!"

ซู หาน รู้อย่างชัดเจนถึงอัตราพิเศษของรถ ลู่ เจียเอ๋อร์ ซึ่งมันทำให้ช่างคิดว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่ ลู่ เจียเอ๋อร์ ไม่แปลกใจเลยเพราะ ซู หาน มีความทรงจำที่สุดยอดกับการตั้งชื่อตัวเลขของ Pi ที่เป็นเพียงเรื่องเล็กๆสำหรับเธอ นับประสาอะไรกับการจดจำข้อมูลแค่เล็กน้อยพวกนี้

ลู่ เจียเอ๋อร์ ทำตามที่ ซู หาน บอกให้เธอทำ หลังจากนั้นทั้งสองก็ออกจากร้านซ่อมและเรียกแท็กซี่เพื่อไปทานอาหารเย็น

เมื่อ ซู หาน รู้ว่า ลู่ เจียเอ๋อร์ ไปชนเข้ากับรถของ จิน เซิงผิง เธอก็ทิ้งตะเกียบมาจับมือของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ทันที "เธอใช้มือนี้จับมือกับ จิน เซิงเผิง หรือเปล่า?"

ลู่ เจียเอ๋อร์ ดึงมือของเธอออกและหยักไหล่ให้อย่างเย็นชาแก่เธอ "นี่คุ้มกับการเป็นแฟนตัวยงไหมเนี่ย?"

ลู่ เจียเอ๋อร์ ดูเหมือนจะลืมไปว่าเธอนั้นเป็นตัวอย่างในหนังสือเรียนของแฟนๆ ที่คลั่งไคล้เมื่อเธอได้พบเข้ากับ จิน เซิงผิง ถ้าเธอถูก ซู หาน หรือ เหล่าลูกศิษย์ของเธอจับได้ พวกเขาต่างก็จะลืมวิธีการทำงานจากความประหลาดใจที่เกิดขึ้นเช่นนี้

"คนที่เป็นแฟนตัวยงของนักวิชาการ จิน เซิงผิง เขาไม่ใช่คนบ้านะ!" ซู หาน ได้ตอบกลับ

ลู่ เจียเอ๋อร์ เห็นด้วยกับเรื่องนี้ สุดท้ายแล้วการที่ จิน เซิงผิง มาเป็นส่วนร่วมด้วยในด้านวิทยาศาสตร์หน่วยของพลังงานนั้นมีค่ามากๆ

จู่ๆ ซู หาน ก็นึกอะไรขึ้นได้ "เธอไปชนเขาแบบนั้น งานกล่าวสุนทรพจน์ของมหาวิทยาลัยบีก็อาจถูกยกเลิกอะดิ?"

ลู่ เจียเอ๋อร์ ขมวดคิ้ว "ครั้งนี้ฉันอาจจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่เลย!"

ซู หาน รู้ว่าเธอรู้สึกผิด ดังนั้นเธอจึงต้องหยุดทำร้ายความรู้สึกของเธอ "มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นหรอก เธอยังสามารถขอให้ จิน เซียงตง ขอพ่อของเขาได้ในยามคับขันนะ!"

ลู่ เจียเอ๋อร์ เม้มริมฝีปากเป็นรอยยิ้มจางๆ "เธอคิดว่าเราจะมีมิตรภาพของเพื่อนร่วมสาบานเหรอ?"

"มันไม่ใช่มิตรภาพของเพื่อนร่วมสาบานแต่มันเป็นความรักที่สามารถเปิดทางให้ไปถึงการแต่งงานและความยั่งยืน!" ซู หาน กะพริบตาให้ ลู่ เจียเอ๋อร์

"ไร้สาระหน่า!" ลู่ เจียเอ๋อร์ จ้องกลับไปที่ ซู หาน

ซู หาน ดีใจที่ได้เห็นปฏิกิริยาการตอบสนองของ ลู่ เจียเอ๋อร์ เมื่อใดก็ตามที่เธอล้อเลียน ลู่ เจียเอ๋อร์ เธอไม่แม้แต่จะเหลียวมามองซึ่งมันทำให้ดูเหมือนพูดคนเดียวแต่ตอนนี้ ลู่ เจียเอ๋อร์ โต้ตอบกลับแสดงว่า จิน เซียงตง ต้องเป็นคนพิเศษสำหรับเธอจริงๆ

"ตอนนี้มันอาจเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ฉันเชื่อว่าเธอจะเปลี่ยนนิยายให้กลายเป็นเรื่องจริงได้!" ซู หาน เชื่อในความแข็งแกร่งของ ลู่ เจียเอ๋อร์

"ไปกินข้าวกันเถอะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ พูดอย่างเยาะเย้ยขณะที่หยิบอาหารด้วยตะเกียบให้ ซู หาน และวางไว้บนจานของเธอ