ตอนที่ 8 เขาคือบุคคลพิเศษ!

ณ อพาร์ตเมนต์ทางตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองบี

ซู หาน ที่สวมแว่นกรอบสีดำใส่ชุดนอนลายการ์ตูน เดินเหยาะๆ เข้ามาในห้องโถงขณะที่เห็น ลู่ เจียเอ๋อร์ "ฉันได้ยินมาว่าวันนี้มีนักศึกษามาสารภาพรักกับเธองั้นเหรอจ๊ะ?"

"ถ้าจะว่างขนาดนี้ ก็รีบไปเขียนนิยายหาเงินซะนะ! อย่าไปเสียเวลาคลุกอยู่แต่กับเวยป๋อหรือวีแชทเลย!" ลู่ เจียเอ๋อร์ พร้อมกับโน้มตัวลงไปเปลี่ยนรองเท้า

"ขอบคุณที่สอนค่ะ ศาสตราจารย์ลู่!" ซู หาน พูดด้วยรอยยิ้ม

ลู่ เจียเอ๋อร๋ ไม่ได้ตอบอะไร เธอเพียงแค่เดินผ่าน ซู หาน ตรงไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อเทน้ำหนึ่งแก้วก่อนที่จะดื่มมันไปมากกว่าครึ่งพร้อมกับเสียงกลืนน้ำลาย

ซู หาน นั่งลงข้างๆ เธอ "ศาสตราจารย์นี่เป็นงานที่ดีจริงๆ กับการที่มีชายหนุ่มหลายต่อหลายคนคอยชื่นชมและอยากได้เธอมาครอบครอง!"

"ไม่เห็นน่าสนใจเลย!" ลู่ เจียเอ๋อร์ วางแก้วลงแล้วพูด

"เธอไม่สน แต่ฉันสน!" ซู หาน กล่าวด้วยจิตใจอันแน่วแน่

ลู่ เจียเอ๋อร์ ชำเลืองมองเธอแวบหนึ่ง "ทางที่ดีเธอควรไปจ่ายค่าธรรมเนียมลิขสิทธิ์บางส่วนก่อนนะ!"

ซู หาน รู้ดีว่าดวงตาของ ลู่ เจียเอ๋อร์ นั้นสามารถมองออกได้ทุกอย่าง และรู้ทุกเรื่องที่เธอคิด

"ค่าลิขสิทธิ์ไม่มีปัญหาหรอก! เพราะนิยายเรื่องต่อไปของฉันจะเป็นเรื่องราวของความรักระหว่างครูกับนักเรียนไงละ!" ซูหาน ประกาศ

"เธอแน่ใจนะ?" ลู่ เจียเอ๋อร์ กล่าว

"แน่สิ! หลังจากที่ฉันได้อ่านข่าววันนี้ แรงบันดาลใจของฉันก็ปะทุขึ้นมาอย่างกับภูเขาไฟเลยแหละ!" ดวงตาของ ซู หาน เปล่งประกายไปด้วยความกระตือรือร้น

ลู่ เจียเอ๋อร์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูข่าว แต่ก่อนที่เธอจะทันได้คลิกลิงก์เข้าไป ซู หาน ก็หยิบโทรศัพท์ของเธอออกไปเสียก่อน "ทุกวันนี้มีสื่อมากมายที่คอยสร้างแต่ข่าวปลอม เธอไม่ต้องไปอ่านมันหรอก"

ลู่ เจียเอ๋อร์ เห็นด้วยกับ ซู หาน ดังนั้นเรื่องนี้จึงถูกล้มเลิกไป เธอนั่งลงบนโซฟาคิดกับตัวเองครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า "วันนี้ฉันไปสารภาพรักกับใครบางคนมา!"

"นี่ฉันมีอาการประสาทหลอนทางหูหรือเปล่าเนี่ย?" ซู หาน จ้องไปที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ อย่างไม่เชื่อ

"จิน เซียงตง!" ลู่ เจียเอ๋อร์ เอ่ยชื่อออกมาโดยตรง

ซู หาน ดูประหลาดใจไม่น้อยเมื่อได้ยินชื่อนี้ แม้ว่าจะมีข้อมูลที่เกี่ยวกับ จิน เซียงตง เพียงเล็กน้อยเท่านั้นแต่ ซู หาน ก็ยังคงรู้ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้

เธอมีความทรงจำอันล้ำเลิศ เธอจำทุกอย่างได้ดีหลังจากที่เห็นมันเพียงแค่ครั้งเดียว ในประเด็นนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองแตกต่างจากคนอื่นนิดหน่อย แต่ทว่าเมื่อไปเปรียบกับ 'ความสามารถพิเศษ' ของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ด้วยแล้ว ก็ดูเหมือนมันไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย

"เธอเจอเขาเหรอ? ได้ยังไง?" ซู หาน อยากรู้อยากเห็นมาก

"เขามาหาฉัน เขาหล่อมากๆดูเด็กด้วย จริงใจสุดๆและเขาก็ดูแปลกมากเหมือนกัน!" ลู่ เจียเอ๋อร์ สรุป

"แปลกยังไง?" ซู หาน มองไปที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ และไม่สามารถเดาได้ว่าเธอหมายถึงอะไร

"ก็แบบ..." ลู่ เจียเอ๋อร์ หวนนึกย้อนไปเมื่อสองสามชั่วโมงที่แล้วขณะที่เธอได้ใช้เวลาร่วมกับ จิน เซียง ตง ซึ่งมันเป็นอะไรที่แปลกมากๆ

"เธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบและหัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นใช่แมะ?" ซู หาน ถาม

"หัวใจฉันเต้นปกติ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ กล่าว

"งั้นเธอหมายถึงอะไร?" ซู หาน เอ่ยถาม

"ฉันไม่ได้ยินเสียงภายในใจของเขา!" ลู่ เจียเอ๋อร์ บอกไปตามความจริงซึ่งเรื่องนี้มันทำให้เธอรู้สึกกังวลใจอย่างมาก

ใบหน้าของ ซู หาน แสดงความประหลาดใจออกมา "เป็นไปได้ไหมว่าช่วงนี้เธอเหนื่อยจากการทำงาน ร่างกายเธอรู้สึกอ่อนล้า หน้าที่การรับรู้ของเธอเลยอ่อนลง?"

ลู่ เจียเอ๋อร์ ส่ายหัวและกล่าวว่า "เขาคือบุคคลพิเศษ!"

ซู หาน จ้องไปที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ แล้วเห็นสีหน้าที่แตกต่าง เหมือนกับคนที่เพิ่งสูญเสียความคิดทั้งหมดไปและได้จุดประกายความหวังขึ้นมาใหม่ ซู หาน รู้ว่าการเปรียบเทียบนี้ค่อนข้างไม่เหมาะสมเท่าไหร่ แต่สำหรับ ลู่ เจียเอ๋อร์ มันคือสิ่งที่ถูกเพราะเธอเฉยชากับเพศตรงข้ามมานานเกินไป