ตอนที่ 5 หลีกไปให้พ้น!

ในเวลานี้เขาเปรียบดั่งต้นไม้สูงตระหง่านคอยให้ที่พักพิงเวลาเจอพายุ

"คุณไม่ได้ยินที่ผู้หญิงคนนี้พูดหรือไง? ปล่อยเธอไปซะ!" จิน เซียงตง พูดกับผู้ชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงที่สั่งการด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ชายหน้าดุพยายามจะสะบัดให้หลุดพ้น แต่ จิน เซียงตง จับมือเขาไว้แน่นและแรงบีบที่ข้อมือก็เพิ่มค่อยๆขึ้น ชายคนนั้นอดขมวดคิ้วไม่ได้ "ผมเป็นสามีของเธอจริงๆ!"

"คุณโกหก!" ลู่ เจียเอ๋อร์ โต้กลับ

ชายคนนั้นกะพริบตาสองสามครั้งแล้วพูดอย่างหมดหนทางว่า "ผมจะโกหกไปทำไม? อยากให้ผมกลับบ้านไปเอาทะเบียนสมรสให้ดูไหมล่ะ?"

"ไม่ต้องดูทะเบียนสมรสหรอกเพราะคุณไม่มีมัน!" ลู่ เจียเอ๋อร์ กล่าวอย่างเย็นชา

ดวงตาของชายคนนั้นกะพริบอีกสองสามครั้ง จากนั้นเขาก็จ้องเขม็งไปที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ "ใครบอกผมไม่มี! ใครบอก! พวกคุณมันสอดรู้สอดเห็นจริงๆ!"

"ปล่อยเธอก่อน!" ลู่ เจียเอ๋อร์ กล่าว

เนื่องจากชายคนนั้นไม่เต็มใจที่จะปล่อยหญิงสาวไป จิน เซียงตง เลยเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือขึ้นอีก

"ผมปล่อยแล้ว ผมปล่อยแล้ว!" ในที่สุดชายคนนั้นก็ยอมปล่อยผู้หญิงไป จิน เซียงตง จึงค่อยๆผ่อนแรงที่จับไว้ลง

หลังจากที่หญิงสาวเป็นอิสระ เธอก็ตอบสนองและรีบไปหลบอยู่ข้างหลังของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ทันที ในตอนนี้ตัวของเธอสั่นเทาไปหมดด้วยความหวาดกลัว

ชายคนนั้นเหลือบมองไปที่ ลู่ เจียเอ๋อร์ และกำลังจะหลบหนีไป แต่ ลู่ เจียเอ๋อร์ ก็รีบพูดขึ้นก่อนว่า "อย่าคิดหนีเชียวนะ ตามเราไปที่สถานีตำรวจก่อน!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายคนนั้นก็วิ่งไปทางขวาและพยายามจะหลบหนี แต่หลังจากก้าวออกไปได้เพียงสองก้าว เขาก็ถูกผู้คนที่มุงดูสกัดเอาไว้

ชายคนนั้นถูกผู้ชายร่างสูงสองคนล็อกตัวเอาไว้ ส่วนคนอื่นที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมากนักช่วยใช้มือถือของตนเองโทรเรียกตำรวจ

ผู้เห็นเหตุการณ์ต่างแสดงความคิดเห็นกันออกมา "ไอเราก็คิดว่า "ผัวเมีย" ทะเลาะกัน ที่ไหนได้กลับกลายเป็นว่าพยายามลักตัวผู้หญิงเหรอเนี้ย!"

โศกนาฏกรรมที่อาจเกิดขึ้นได้รับการแก้ไขได้ทันเวลา ลู่ เจียเอ๋อร์ หันกลับมาและเหลือบมองไปยังหญิงสาวที่ตัวสั่นเทา เธอเอื้อมมือไปตบหลังของหญิงสาวเบาๆ แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไรแล้วนะ"

แต่สถานการณ์กลับพลิกผันไปในไม่กี่วินาที ชายที่ถูกจับไว้ดันหลุดออกมาแล้วรีบพุ่งเข้าไปหา ลู่ เจียเอ๋อร์ ทันที จิน เซียงตง ที่อยากจะหยุดมันแต่ก็สายเกินไปเพราะชายคนนั้นมีมีดและพยายามจะแทงเขา

สิ่งต่างๆ กลายเป็นเรื่องวุ่นวาย คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรีบถอยห่างเพราะกลัวได้รับบาดเจ็บ

ชายป่าเถื่อนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วคว้าจับไปที่คอของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ซึ่งมันทำให้เธอหายใจไม่ออก "ออกไป! หลีกไปให้พ้น!"

จิน เซียงตง ไม่ได้คาดคิดว่าจะเกิดสิ่งนี้ขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล แม้ว่าเขาจะต่อสู้ได้ดีแต่ในตอนนี้ ลู่ เจียเอ๋อร์ ถูกจับเป็นตัวประกัน เขากลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุและไม่กล้ากระทำการที่หุนหันพลันแล่น

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างหลีกทางให้ผู้ชายคนนั้นทันที เนื่องจากเขาถือมีดคมโบกไปมาแล้วตะโกนอย่างดุเดือดว่า "หลบไป หลีกไปให้พ้น!"

จิน เซียงตง เดินตามอย่างใกล้ชิด "ใจเย็นๆก่อนนะครับ!"

ดวงตาของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ส่องประกายเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เธอเห็นความกังวลในดวงตาของเขา ดังนั้นเธอจึงกำหมัดแน่นเพื่อทำให้ตัวเองสงบลง

ชายคนนั้นลาก ลู่ เจียเอ๋อร์ ไปที่รถสีดำบนถนน ขณะที่ตำรวจมาถึงที่เกิดเหตุ ตำรวจต่างพากันล้อมผู้ชายคนนั้นแต่ไม่มีใครกล้าขยับ

ชายคนนั้นเดินเข้าไปใกล้ๆ รถและเปิดประตูเพื่อบังคับให้ ลู่ เจียเอ๋อร์ เข้าไปข้างใน ทันใดนั้นจู่ๆใบหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเป็นความว่างเปล่า มีดที่ถืออยู่ในมืออีกข้างตกลงบนพื้น

ตำรวจและผู้คนในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ตำรวจก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและควบคุมชายคนนั้นโดยตรงโดยกดเขาลงบนกระจกรถ

จิน เซียงตง เดินไปหา ลู่ เจียเอ๋อร์และถามว่า "ศาสตราจารย์ลู่ คุณโอเคมั้ย?"

ลู่ เจียเอ๋อร์ ที่ถูกบีบคอไอออกมาสองสามครั้งและโบกมือให้ จิน เซียงตง "ฉันโอเคค่ะ! ฉันไม่เป็นไร!"