ตอนที่ 38 เราลองมาเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ

ในการที่ต้องมาเผชิญหน้าโดยตรงกับ ลู่ เจียเอ๋อร์ จิน เซียงตง ได้เตรียมตัวเอาไว้แล้ว เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาก็พูดว่า "มีทางเลือกที่สามไหม?

ถ้าสาวคนอื่นๆมาได้ยินคำตอบแบบนี้ก็คงจะคิดว่าเป็นการปฏิเสธและเขินอาย แต่ ลู่ เจียเอ๋อร์ ไม่ได้ท้อถอยเลยแม้แต่น้อย เพราะมันเป็นเรื่องยากที่จะได้มาพบกับผู้ชายที่ทำให้คุณตกหลุมรักบนใบหน้าได้อย่างงงงวย

"ไม่มีค่ะ คุณต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น!" น้ำเสียงของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ฟังดูออกเจ้ากี้เจ้าการนิดนึง

"ผมต้องเลือกเหรอ?" จิน เซียงตง มองไปที่เธอก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงต่ำสุดเย็นชาและเซ็กซี่

"ใช่ค่ะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ พยักหน้า เนื่องจากพวกเขายืนประจันหน้าจึงทำให้สัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันได้อย่างชัดเจน บรรยากาศรอบข้างก็ชวนคิดไปไกลมากๆ เหมือนกัน

"อันที่จริง ผมไล่คุณไม่ได้หรือในทางกลับกันก็ตาม ไม่ใช่ทั้งสองที่ผมจะทำได้ดี" จิน เซียงตง ตอบกลับ

"คุณหมายถึงอะไร?" ลู่ เจียเอ๋อร์ รู้สึกมึนงงเล็กน้อย

"ประสบการณ์เรื่องความรักของผมมันน้อยไปจริงๆนั่นแหละ!" จิน เซียงตง พูดความจริงออกมา

"ประสบการณ์ของผมมันก็ยังไม่มากเท่าไหร่ งั้นเราลองมาเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ ก็ได้หนิ!" เมื่อ ลู่ เจียเอ๋อร์ ได้ยินคำพูดของเขาเช่นนั้นริมฝีปากของเธอก็ยกขึ้นด้วยความเขินอาย

ความเขินอายของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ถูก จิน เซียงตง จับได้ เขาเริ่มใจอ่อนแต่ก็ยังถามต่อว่า "คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าต้องการจีบผมจริงๆ?!"

ลู่ เจียเอ๋อร์ เงยหน้าขึ้นมองดูการแสดงออกของเขาอย่างระมัดระวัง "งั้นก็แสดงว่าคุณเลือกไว้แล้วตั้งแต่ที่คุณถามใช่ไหม?"

ปฏิกิริยาของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ทำให้เขาเอื้อมมือไปลูบผมของเธอ เพราะสิ่งที่เขาเห็นได้จากดวงตาของเธอไม่ใช่ความผิดหวัง แต่มันเป็นความตื่นเต้น เธอคือคนพิเศษมีเหตุผลไม่โอ้อวดและตรงไปตรงมา

"ตามตัวผมยากนะ!" จิน เซียงตง บอกอย่างเปิดเผย

"ตั้งแต่ที่คุณเลือก ที่เหลือก็เป็นเรื่องของฉันแล้ว" ลู่ เจียเอ๋อร์ ตอบอย่างมั่นใจ

ตราบใดที่ จิน เซียงตง ไม่ได้ปฏิเสธเธอ แม้ว่าเขาจะเป็นโลกที่ปราศจากจุดศูนย์กลางก็ตามแต่เธอก็จะทำให้เขาเคลื่อนไหวได้อย่างแน่นอน

"งั้นก็เอาสิ!" จิน เซียงตง ให้กำลังใจเธอ

ไม่เอาสิ! ถ้าเกิดคนอื่นๆดันมาได้ยินคำตอบของเขา คนเหล่านั้นคงอยากจะตบหน้าเขาอย่างแน่นอน แต่ทาง ลู่ เจียเอ๋อร์ กลับรู้สึกว่ามันน่าสนใจมาก "ขอบคุณที่ให้กำลังใจฉัน!"

ทั้งสองได้ลงรอยกัน ลู่ เจียเอ๋อร์ ขึ้นไปบนรถด้วยความพึงพอใจ ขณะที่ จิน เซียงตง ปิดประตูให้เธอ ริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยแสดงรอยยิ้มที่มองไม่เห็น จากนั้นเขาก็ปิดประตูอีกฝั่งแล้วนั่งตรงที่คนขับ

จิน เซียงตง สตาร์ทรถและขับออกไปจากลานจอด ผ่านไปสักครู่ขณะที่รถกำลังจะถึงทางออก การแสดงออกของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ก็ผิดปกติไป ถึงแม้ว่าในตอนสุดท้ายเธอจะจมอยู่กับความสุขตั้งแต่แรก

ดวงตาของ ลู่ เจียเอ๋อร์ กะพริบ ดูเหมือนว่าเธอกำลังรนกับอะไรบางอย่างกับสิ่งที่อยู่ภายใน

ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถทนรับกับเสียงจากภายในที่ได้ยินได้ เธออดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า "อืม…เอซ คือว่าฉันลืมบางอย่างไว้ที่ออฟฟิศ ฉันต้องกลับไปหามัน"

"โทรไปบอกใครก็ได้นี่!" จิน เซียงตง หยุดรถและหันไปหาเธอ

"มันเป็นของส่วนตัวน่ะสิ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ อธิบาย

"เดี๋ยวผมจะรอคุณอยู่ที่นี่แล้วกันนะ!" จิน เซียงตง กล่าว

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปเองได้!" ลู่ เจียเอ๋อร์ ปฏิเสธคำแนะนำจากเขา

"งั้นเจอกันครับ!" จิน เซียงตง กล่าวสิ่งที่ต้องพูด

"เจอกันค่ะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ เปิดประตูและลงมาจากรถขณะที่ จิน เซียงตง สตาร์ทและขับจากไป

ลู่ เจียเอ๋อร์ หันกลับหลัง เธอไม่ได้เดินไปตรงลิฟต์แต่เบี่ยงไปทางขวาเพื่อเดินไปอีกมุมของลานจอดและมายืนอยู่ตรงหน้ารถปอร์เช่ คาเยนน์สีแดง ณ ตอนนี้ มีเหตุที่ไม่ปกติเกิดขึ้นกับเด็ก