552 - เทพธิดาเมฆชมพู 

552 - เทพธิดาเมฆชมพู

“แส้ศักดิ์สิทธิ์คืออะไร?”

เย่ฟ่านผู้ฝึกตนที่อายุน้อยมากที่สุดภายในบริเวณนี้ส่งเสียงด้วยความสงสัย

คนอื่นๆกลั้นหายใจในขณะฟังคำอธิบายของชายชราที่น่ากลัวคนนั้น

“'เมื่อสองพันปีที่แล้วข้าเห็นชายคนหนึ่งอยู่นอกภูเขาเซียน เขาถือแส้ไม้ซึ่งน่าจะเป็นอาวุธชิ้นเดียวกับของสิ่งนี้ เดินอยู่ในบริเวณนั้นโดยไม่ได้รับผลกระทบของพลังแห่งความตาย”

“แส้ไม้นี้ทำร้ายเจ้าเหรอ?” ชายชราอีกคนหนึ่งประหลาดใจ

“มันไม่ได้ทำร้ายข้าโดยตรง ชายที่ปรากฏตัวในตอนนั้นไม่ได้มีความแข็งแกร่งมากเท่าไหร่แต่เขากลับสามารถใช้แส้เส้นนี้ทุบตีวิญญาณของปีศาจเฒ่าตัวหนึ่งที่มีความแข็งแกร่งไม่เป็นรองพวกเรา”

"ซากศพทั้งสาม เจ้ากล้าที่จะต่อสู้อีกครั้งหรือไม่''

เย่ฟ่านส่งเสียงท้าทาย ไม่ว่าจะอย่างไรหากปล่อยให้คนพวกนี้ฆ่าเจียงไท่ซูได้ เขาก็ไม่อาจรอดชีวิตเช่นกัน

“ถ้าอย่างนั้นข้าก็จะสนองให้”

สัมผัสศักดิ์สิทธิ์สีแดงที่พลุ่งพล่านราวกับแม่น้ำแห่งดวงดาวพุ่งออกมา พลังจากวิญญาณศักดิ์สิทธิ์อันน่าสะพรึงกลัวดุจคลื่นที่โหมกระหน่ำครอบคลุมเข้าเย่ฟ่านอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามเย่ฟ่านไม่กลัวสิ่งนี้ เขาส่งเสียงคำรามดังกึกก้องว่า

"ไม่มีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ใดสามารถเอาชนะข้าได้"

ภายในคลื่นวิญญาณที่โหมกระหน่ำแส้ศักดิ์สิทธิ์ของเขาถูกเหวี่ยงลงมา มันฉีกคลื่นพลังอันบ้าคลั่งออกจากกันคล้ายกับใช้มีดตัดสายน้ำ

ปัง!

เย่ฟ่านบินกลับหัวกลับหางและถูกกระแทกจนบินออกไปหลายร้อยจ้าง ในขณะเดียวกันสัตว์ประหลาดที่แก่ชราคนนั้นก็ถอยกลับไปหลายก้าวเช่นกัน

"นี่คือสมบัติวิเศษ"

สายตาของตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากนั้นร้อนแรง หากอาวุธนี้ได้รับการศึกษาอย่างละเอียดมันจะสร้างความแข็งแกร่งให้กับพวกเขาอย่างไม่รู้จบ

"แม้ว่าเจ้าจะมีอาวุธที่แข็งแกร่ง แต่ระดับบ่มเพาะของเจ้านั้นต้อยต่ำมากเกินไป" ชายชราคนนั้นเดินออกมาข้างหน้าอีกครั้งพร้อมกับยิงเจดีย์สีแดงออกจากหน้าผาก

"บูม"'

เจดีย์สั่นสะเทือน 'กลายเป็นรุ้งหลากสี' และมุ่งหน้าปราบปราม เย่ฟ่าน สัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ของปีศาจเฒ่าตัวนี้แข็งแกร่งมากเกินไป

ต่อให้เย่ฟ่านครอบครองสมบัติพิเศษที่มีคุณสมบัติปราบปรามวิญญาณศักดิ์สิทธิ์เป็นการเฉพาะเขาก็ไม่สามารถแสดงพลังได้อย่างเต็มที่ได้

'อีกครั้ง''

เย่ฟ่านเหวี่ยงแส้ไม้กลายเป็นคลื่นพลังวิญญาณที่เหมือนกับดาวหางบินเข้าหาเจดีย์ของปีศาจเฒ่า

ปัง!!!

"ซากศพเฒ่าความแข็งแกร่งของเจ้ายังไม่เพียงพอที่จะต่อต้านข้า " เย่ฟ่านไม่รู้สึกละอายในคำพูดของตัวเองแม้แต่น้อย

คราวนี้การโจมตีของเขานั้นพิเศษมากเพราะมันถูกเพิ่มพลังจาก จากเก้าญาณวิเศษลึกลับ ทำให้พลังวิญญาณของเขาเพิ่มมากกว่าเดิมถึงสิบเท่า

โครม!!

ชายชราคนนั้นถอยกลับจากแรงกระแทก เย่ฟ่านมีพลังมากจนเกือบจะทำให้วิญญาณของเขาได้รับบาดเจ็บ

ชายชราอยากจะอาเจียนเป็นเลือดด้วยความโกรธ แม้ว่าเย่ฟ่านจะมีแส้ศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ไม่สามารถเป็นภัยคุกคามแก่เขาได้

เพียงแต่เจ้าเด็กน้อยคนนี้มีลูกเล่นมากเกินไป มันทำให้เขามีความรู้สึกคล้ายกับถูกมัดมือมัดเท้ายากที่จะเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

ที่ด้านหน้าบ่อแปลงร่างมังกรมีเสียงระเบิดดังขึ้นอยู่ตลอดเวลา

นิ้วของเย่ฟ่านเปลี่ยนเป็นสีทองอย่างสมบูรณ์ พร้อมกับลงมืออย่างแข็งขันไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้าใกล้บ่อแปลงมังกรได้

ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณของเขานั้นแข็งแกร่งเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อผสมผสานกับวิญญาณที่เพิ่มพลังขึ้นมามากกว่าสิบเท่า ชายชราหลายคนที่อยู่ในบริเวณก็แตกตื่นอย่างถึงที่สุด

แม้ว่าเหล่าชายชราจะรู้สึกแปลกใจมากกับความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างมากมายของเย่ฟ่าน แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าสิ่งที่ทำให้เย่ฟ่านยังรอดชีวิตอยู่ตอนนี้ก็คือแส้ศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นภัยคุกคามอันยิ่งใหญ่ของพลังวิญญาณ

“สหายน้อยข้าจะช่วยเหลือเจ้าเอง”

เจียงอวิ๋นไม่รอช้าเขารีบกระโดดเข้าร่วมการต่อสู้ในทันที

“ปีศาจเฒ่าครั้งนี้พวกเจ้าจะได้ตายสมใจแล้ว”

เย่ฟ่านหัวเราะคิกคักและเคลื่อนที่ด้วยทักษะการเคลื่อนไหวของชายชราผู้บ้าคลั่งทำให้เขาสามารถรอดจากอันตรายได้อย่างเฉียดฉิวทุกครั้ง

เขารู้ดีว่าแม้ในมือของเขาจะมีแส้ศักดิ์สิทธิ์ แต่มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่เขาจะต่อสู้กับชายชราทั้งสามที่มีอายุมากกว่า 4,000 ปี เขาแค่เลื่อนเวลาแห่งความตายของตัวเองออกไปเท่านั้น

“เด็กน้อยมาดูกันว่าเจ้าจะทนได้มากแค่ไหน”

ชายชราเหล่านั้นไม่คิดจะทำตัวไร้สาระอีกต่อไป พวกเขาสองคนทำหน้าที่จัดการเจียงไท่ซู ในขณะที่อีกคนก็ไล่ตามสังหารเย่ฟ่าน

“เจียงไท่ซู ตอนนี้ถึงเวลาตายของเจ้าสักที ข้าจะกินร่างศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าเพื่อจบสิ้นความแค้นสี่พันปีของเรา''

ชายชราแสดงความดุร้าย ในขณะที่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาหลุดออกมาจากร่างกายที่เหมือนซากศพ

“พวกเจ้าคิดจะทำอะไรพี่ไท่ซู”

ทันใดนั้นเสียงแหบแห้งก็ดังกึกก้องไปทั่วเมืองศักดิ์สิทธิ์

"นั่นใคร?"

การที่ฝ่ายตรงข้ามเรียกเจียงไท่ซูว่าพี่นั่นแสดงให้เห็นว่าอายุของเขามากแค่ไหน เขาจะต้องเป็นบุคคลที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้เมื่อ 4,000 ปีก่อนอย่างแน่นอน

“แปรง!”

เมื่อแสงสว่างวาบหญิงชราคนหนึ่งก็ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า เส้นผมของนางขาวโพลนไปทั้งศีรษะและตอนนี้ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

"พี่ไท่ซู่…พวกเราจากกันสี่พันปีแล้ว ในที่สุดข้าก็มีโอกาสพบเจ้าอีกครั้ง”

“เทพธิดาเมฆชมพู?”

สามผู้เฒ่ารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก ตลอดสี่พันปีที่ผ่านมาพวกเขามีชีวิตอยู่ในลักษณะคนไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง แต่ฝ่ายตรงข้ามแม้ว่าจะแก่ชราแต่กลับยังมีชีวิตอยู่จริงๆ

"พวกเจ้าสามคนต้องการจะทำร้ายไท่ซู่ต้องข้ามศพข้าไปก่อน"'

ไม้เท้าหัวมังกรของนางกดเข้าหาชายชราทั้งสองคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าบ่อแปลงมังกรในทันที

“นี่คือ......''

'กฏสวรรค์และปฐพี"

ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบตกใจเป็นอย่างมาก หญิงชราคนนี้มีความรู้แจ้งในเต๋าชนิดที่พวกเขาไม่มีวันที่จะได้

ความแข็งแกร่งของพลังศักดิ์สิทธิ์ที่นางแสดงออกมานั้นไม่ได้น่ากลัว แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนแตกตื่นตกใจมากที่สุดคือการยืมพลังของเต๋าผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์และปฐพีมาใช้งานได้

ชายชราทั้งสามไม่กล้าละเลยเรื่องนี้ นี่คือศัตรูที่มีชีวิตอยู่ในยุคเดียวกันกับพวกเขา

ความแข็งแกร่งทางร่างกายของอีกฝ่ายไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่ความแข็งแกร่งทางวิญญาณของนางไม่ได้เป็นรองพวกเขาเลย

“เทพธิดาเมฆชมพู เหตุการณ์ผ่านไปสี่พันปีแล้ว ต่อให้ในอดีตพวกเจ้าเคยรักกันมากแค่ไหน ตอนนี้เขายังจะรับสภาพที่แก่ชราของเจ้าได้อีกหรือ” ชายชราคนหนึ่งเยาะเย้ย

'ที่แท้ก็คือนาง!'

ผู้สูงสุดของตระกูลเจียงและตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบคนต่างตกตะลึง

ไม่มีใครคาดเดาได้ว่าหญิงชราคนนี้จะเป็นคนรักของเจียงไท่ซู อดีตสตรีศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่ของดินแดนรกร้างตะวันออก!