ตอนที่ 18 น้ำตาเทพ(อ่านฟรี)
ตอนที่ 18 น้ำตาเทพ
ชายตัวโตหลังจากที่ลืมตาขึ้นมา เหลือกตาขึ้นมองบนเพราะเห็นว่าเหนือศีรษะของตัวเองมีเด็กทารกน้อยนั่งยอง ๆ อยู่ ซึ่งด้วยขนาดตัวที่เล็กนั้นทำให้ตัวของเด็กทารกที่นั่งนั้นแทบจะโผล่ไม่พ้นเขาด้วยซ้ำ
ปัก!
“เสียมารยาท!” ลูอิสยกสับมือไปที่หัวใหญ่ ๆ ของชายตัวโตอย่างไม่พอใจ เพราะคำพูดแรกแทนที่จะขอบคุณคนที่ช่วยชีวิต แต่กลับมาจี้ใจดำเขาซะได้
“หึ ฉันคือคนที่ช่วยชีวิตนายไว้ นายติดหนี้ชีวิตฉัน ดังนั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ไปนายจะมาเป็นลูกน้องฉันเพื่อชดใช้หนี้ แล้วก็ให้เรียกฉันว่า ‘ท่านลูอิส’ เข้าใจไหม” ลูอิสกล่าวออกมาในครั้งเดียว แม้จะมีบางคำที่พูดไม่ชัด เพราะด้วยความที่ยังเด็กอยู่ แต่ก็ยังพอเป็นประโยคที่ฟังเข้าใจได้ไม่ยาก
หลังจากพูดจบ สีหน้าของชายตัวโตก็นิ่งค้างอ้าปากเหวอไปทันที เพราะไม่รู้ว่าควรจะเริ่มจากตรงไหนก่อน อยู่ ๆ ก็โดนเด็กทารกมือฟาดหัว แถมยังบอกว่าเป็นผู้มีพระคุณ และตัวเองกลายเป็นลูกน้องไปแล้ว
‘หืม หมอนี่อย่าบอกนะว่าพวกสมองทึบ’
ปัก!
“เข้าใจไหม” ลูอิสสับไปที่หัวของชายตัวโออีกครั้งอย่างแรง ทั้งที่ชายคนนั้นยังนอนอ้าปากเหวออยู่
“อา...อืม” ชายตัวโตพยักหน้าอย่างงงงัน
“ว่าแต่ชื่ออะไร?”
“อาร์มันโด้”
“ดีมาก อาร์มันโด้ไว้เจอกันพรุ่งนี้” ทารกน้อยลูอิสลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นตามเสื้อผ้าเล็ก ๆ ของตน ก่อนจะปัดมือไปมาและยิ้มอย่างพอใจ
“ไปกันเถอะ” เขาลุกขึ้นเอามือไพล่หลังและเดินต้วมเตี้ยมไปทางเจียน่าด้วยขาสั้นป้อมคู่นั้น
เจียน่าย่อตัวลงมาก่อนจะยื่นมือทั้งสองมาโอบตัวลูอิสและอุ้มขึ้นมา ก่อนจะเดินจากไปทิ้งให้ชายตัวโตที่ยังคงพยาบาทำความเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกัน หรือว่าตัวเขานั้นเป็นบ้าหลังจากหนีตายออกมาจากฝูงอันเดดโครงกระดูกพวกนั้น
หลังจากลูอิสและเจียน่าจากไปไม่นานพยาบาลสาวก็เดินเข้ามาดู ก่อนจะต้องแปลกใจที่เห็นว่าชายที่ใกล้ตายจนขนาดขาข้างหนึ่งลงไปในความตายแล้ว จะลุกขึ้นนั่งด้วยสีหน้าเหม่อลอยได้
เมื่อเธอย้อนนึกไปถึงเรื่องทั้งหมด ก็ฉุกคิดถึงเด็กสาวผู้อุ้มทารกน้อยได้ จึงรีบหันหลังวิ่งตามออกไปด้านนอกสถานพยาบาล แต่ก็ไม่พบกับทั้งสองคนแล้ว
...
ลูอิสที่ตอนนี้กลับมาถึงห้องทันเวลาที่แอนเดรียกลับมาพอดี ทำให้ความลับการหนีออกไปเที่ยวของเขายังไม่แตก หลังจากกินอิ่มนอนหลับในช่วงกลางวันแล้ว ลูอิสก็ตื่นขึ้นมาในตอนบ่ายสามแล้ว
‘การนอนนี่มันก็ดีเหมือนกันนะ’
เขาบิดตัวไปมาอย่างขี้เกียจและเผยรอยยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งก็เห็นว่าเจียน่าเองก็นอนกลางวันเช่นกัน
‘เอาละ ฉันโตแล้วก็ต้องพึ่งพาตัวเอง’ ทารกน้อยลูอิสกระโดดลงจากโซฟาจากนั้นก็ไปเข้าห้องนำล้างหน้าล้างตาด้วยมือน้อย ๆ ที่แทบจะช้อนน้ำขึ้นมาได้เล็กน้อย ก่อนจะออกมานั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่น
‘ตอนนี้ฉันมีผู้ติดตามสองคนแล้วคือ เจียน่าและอาร์มันโด้ หลังจากช่วยอาร์มันโด้ไว้ ฉันก็ได้พลังงานศรัทธาในทันที 50 แต้ม ก็ถือว่ามันคือดอกเบี้ยก็แล้วกัน คงต้องดูพรุ่งนี้ว่าพลังงานที่ได้จะสูงขึ้นอีกไหม’ ลูอิสนึกย้อนไปตอนที่ถามชื่อของอาร์มันโด้ ในตอนนั้นระบบก็แจ้งมาว่าเขาสามารถเก็บเกี่ยวพลังงานศรัทธาได้
ดังนั้นลูอิสจึงเก็บเกี่ยวพลังงานทันที และบอกอาร์มันโด้ว่า “ดีมาก” ในตอนนั้น
“เริ่มผสมยาก่อนที่แอนเดรียและพ่อบ้านเฟรดจะกลับมาดีกว่า” ลูอิสรีบไปหยิบขวดและโถแก้วที่เก็บมาจากตอนกลับมาที่ห้อง ซึ่งในเขตชุมชนผู้อพยพนั้น ของพวกนี้ถูกทิ้งไว้เกลื่อนกลาดทั่วไปหมด พวกมันจึงกลายเป็นขยะที่ไม่มีเจ้าของ
ทารกน้อยลูอิสเริ่มจากการเอาพวกมันไปล้าง ซึ่งเขาต้องหอบไปมาหลายรอบมากและตอนที่ล้างก็ต้องปีนขึ้นไปตักน้ำเนื่องจากถังน้ำนั้นอยู่สูง ในห้องพักนี้แม้จะมีห้องน้ำและห้องส้วมไม่ต่างจากโลกก่อนมากนัก แต่สถานที่นี้ไม่ได้มีระบบน้ำประปา ที่สำคัญน้ำสะอาดก็มีราคาแพงมาก ซึ่งหนึ่งถังก็ราคาหลัก 10 เบลเลยทีเดียว
ดังนั้นตอนล้างลูอิสจึงใช้น้ำไม่มากและล้างมันแค่พอสะอาดเท่านั้น
ในระหว่างที่ล้างขวดเล็ก ๆ อยู่นั้นเจียน่าก็ตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ก่อนจะเห็นว่านายท่านลูอิสของเธอวิ่งไปมาไม่หยุดอยู่ในห้อง เด็กสาวไม่ได้ถามอะไรมา เพียงแต่ลุกขึ้นมาช่วยลูอิสในทันที
หลังล้างขวดลูอิสก็ใช้พลังงานศรัทธาที่เหลืออยู่ 990 มาลงทุนซื้อโพชั่นชีวิตกับโพชั่นพลังงานอย่างละ 3 ขวด ซึ่งเท่ากับพลังงานศรัทธา 900 แต้ม ทำให้เขากลับมาจนอีกครั้งแล้ว เหลือพลังงานศรัทธาเพียง 90 หน่อย
ขวดโพชั่นทั้ง 6 วางอยู่ด้านหน้า...
เจียน่ามองอย่างสนใจ ก่อนจะพยายามหาว่าลูอิสนั้นเอาของพวกนี้ออกมาจากไหน ซึ่งเธอคิดว่านี่คือมายากลในตำนานที่คล้ายกับการดึงกระต่ายจากหมวก
ทารกน้อยลูอิสไม่สนใจท่าทีสงสัยของเด็กสาว เขากลับมาตั้งสมาธิและเริ่มตวงโพชั่นทั้งสองในอันตราส่วน 1/1/8
โพชั่นชีวิตหนึ่งส่วน โพชั่นพลังงานหนึ่งส่วน และน้ำเปล่าอีกแปดส่วน ส่วนเป็นสิบส่วนพอดีเต็มขวด ลูอิสลองผสมขวดแรกก่อนในทันที จากนั้นก็ทดลองกินด้วยตัวเองก่อนครึ่งขวดและแบ่งให้เจียน่ากินอีกครึ่งขวด
ลูอิสไม่ได้ผสมมันทั้งหมดพร้อมกัน เพราะต้องการจะทดลองดูผลลัพธ์ก่อน
หลังจากกินไปสักพักเขาก็พบว่ามันได้ผล โพชั่นที่ผ่านการผสมแล้วในขวดพวกนี้ยังแสดงผลของโพชั่นได้อยู่ แต่ผลของมันนั้นก็น้อยตามปริมาณ ซึ่งลูอิสคาดการไว้แล้ว
“ท่านลูอิสนี่คืออะไร มันทำให้ฉันสดชื่นมาก” เจียน่าเลียริมฝีปาก ขณะที่พยายามเทหยดสุดท้ายในขวดใส่ปาก
“มันคือยาราคาแพง ฉันสร้างมันขึ้นมา จะได้เอาไปรักษาคนในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเรื่องนี้ห้ามบอกท่านแม่เด็ดขาดเมื่อถึงเวลาฉันจะบอกเอง” ลูอิสถือโอกาสขโมยผลงานของโพชั่นเป็นของตัวเองทันที พร้อมกับกล่าวเตือนให้เจียน่าเก็บเป็นความลับ
“ได้ค่ะ ว่าแต่รักษาคน อย่าบอกนะว่าท่านลูอิสจะไปที่สถานพยาบาลนั้นอีก”
“ใช่แล้ว การช่วยเหลือคนจะทำให้เราได้บุญ” ลูอิสหาข้ออ้างในทันที
“ใช่แบบที่โบสถ์บอกกับพวกเราหรือไม่ การทำความดีหลังจากตายไปจะได้เข้าไปในอาณาจักรของพระเจ้า” เจียน่าถาม
“โบสถ์? ....แน่นอนน่าจะประมาณนั้น” ลูอิสงงเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้าไป
‘โบสถ์อย่างนั้นเหรอ โลกใบนี้มีศาสนาด้วยอย่างนั้นเหรอ คงต้องไปที่โบสถ์ที่ว่านั้นดูบ้างแล้ว ในเมืองเอลดิลคงจะมีโบสถ์บ้างแหละนะ’
“ว่าแต่ยาพวกนี้มีชื่อหรือเปล่าคะ” เจียน่าถาม
“ชื่ออย่างนั้นเหรอ...” ลูอิสเหมือนจะลืมเรื่องการตั้งชื่อยาไปซะสนิท
‘นั้นสิ ฉันยังไม่ได้คิดชื่อเลย’
‘เอาเป็นชื่ออะไรดี’
ลูอิสมองไปที่ขวดซึ่งทำการผมโพชั่นไว้ ในตอนนี้สีของโพชั่นไม่ใช่สีแดงหรือน้ำเงินอีก แต่เป็นใสสะอาดจนแทบจะมองไม่เห็นว่ามีน้ำอยู่ ซึ่งเรื่องนี้ลูอิสก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะอะไร แต่เขาเดาว่าพอผสมกับน้ำที่มีปริมาณมากสุด ตัวน้ำโพชั่นทั้งสองจึงเปลี่ยนสภาพไป
แต่เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญเพราะขอแค่ประสิทธิภาพของมันนั้นยังคงเดิมก็เพียงพอแล้ว
“เรียกมันว่า น้ำตาเทพ”
“น้ำตาเทพ?”
“ใช่แล้ว น้ำตาเทพ ตำนานเล่าว่าเมื่อเทพหลังน้ำตาแห่งความเมตตาให้กับมนุษย์ หยดน้ำตาที่ตกลงมาจะปัดเป่าโรคร้ายและความเจ็บปวดทั้งมวลในตัวของมนุษย์ให้หายไป” ลูอิสหยิบยืมเรื่องตำนานของน้ำตานางเงือกมา ซึ่งตามตำนานจริงแล้วนางเงือกจะหลังน้ำตาออกมาและกลายเป็นไข่มุก ซึ่งไข่มุกเหล่านั้นจะมีพลังในการปัดเป่าปีศาจและโลกภัยไข้เจ็บ
หลังจากตั้งชื่อแล้วลูอิสทำการผสมน้ำตาเทพต่อในทันที ซึ่งได้ทั้งหมด 29 ขวดไม่รวมขวดที่เขาและเจียน่าทดลองดื่มไปด้วย
‘หนึ่งขวดสามารถรักษาได้ 2 คน เท่ากับช่วยได้ 59 คน หวังว่าจะคืนทุน 900 พลังงานศรัทธานะ’ ลูอิสตั้งตารอวันพรุ่งนี้ที่จะมาถึง
จากนั้นเขาก็ทำการเก็บขวดที่เต็มไปด้วยน้ำตาเทพไว้ในช่องเก็บของผู้เล่น ตอนนี้ในช่องเก็บของที่มีอยู่ 50 ช่องนั้นใกล้จะเต็มแล้ว
‘บางทีฉันควรเอาโพชั่นพลังงานมาใช้บ้าง’ ลูอิสเอาโพชั่นพลังงานออกมา ก่อนจะเอาไปเทใส่ถังน้ำกินภายในห้อง
...
ตกเย็นแอนเดรียก็กลับเข้ามาที่ห้องพร้อมกับของกินในมือที่ซื้อมาให้กับเจียน่า แน่นอนว่าลูอิสนั้นยังกินไม่ได้ นั้นทำให้ลูอิสได้แต่นั่งมองน้ำลายไหลอยู่บ้าง ๆ ขณะที่เจียน่ากำลังกินขนมที่แอนเดรียซื้อมาฝาก
‘บ้าจริง พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปเดินหาของกินที่เด็กทารกกินให้ได้เลย’ ทารกน้อยลูอิสเช็ดน้ำลายมุมปากอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะที่นั่งเล่นอยู่บนโซฟา
ส่วนทางด้านแอนเดรียนั้นหลังจากกลับมาเธอก็เดินตรงไปที่ถังน้ำในห้องก่อนจะตักน้ำด้วยกระบวยไม้ใส่แก้วและดื่ม แต่หลังจากที่เธอดื่มไปแล้วนั้นอยู่ ๆ ก็รู้สึกสดชื่นความเมื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวันก็หายไปเป็ยปลิดทิ้ง
มันเป็นความรู้สึกที่คล้ายกับในวันนั้นที่พวกเขาทุกคนบาดเจ็บและบาดแผลหายในตอนเช้า แอนเดรียหันหน้าไปมองลูอิสที่เช็ดน้ำลายอยู่ ก่อนจะยิ้มออกมาและดื่มน้ำไปอีกแก้ว
ขณะที่เวลาล่วงเลยมาใกล้ตะวันตกดินแล้ว แต่พอบ้านชราเฟรดนั้นยังไม่กลับมาที่ห้องพัก ตามปกตแล้วพ่อบ้านเฟรดจะกลับมาและเอาเงินมาให้ไว้กับนายหญิงพร้อมกับตรวจดูสิ่งของในห้องว่าต้องซื้อะไรเพิ่มด้วยหรือไม่
เขายังคงทำหน้าที่ในฐานะพ่อบ้านอยู่เสมอ แต่ในวันนี้กลับมาช้าเป็นอย่างมาก
ในตอนนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูที่หน้าแอนเดรียลุกขึ้นไปเปิดประตูก็ต้องตกใจที่พ่อบ้านเฟรดกลับมาด้วยสภาพบาดเจ็บที่ขา มีผ้าผูกขาที่ห้ามเลือดไว้
