จอมมารผู้กู้โลก ตอนที่ 6 ความจริงของผู้ดล้าและจอมมาร

" ก่อนที่จะบอกฉันต้องถามเธอก่อนว่า เธอคิดว่าตัวตนของมนุษย์ที่เรียกว่าผู้กล้า แล้วตัวตนที่เป็นปีศาจที่ถูกเรียกว่าจอมมารนั้นคืออะไร "

เอมิเลียหลังจากได้ยินสิ่งที่จอมมารถามออกมา ก็เกิดความสงสัยขึ้น แล้วเธอก็คิดว่า ' ตัวตนสำหรับผู้กล้าแล้วจอมมารงั้นเหรอ ตั้งแต่อดีตเราก็รู้แค่ว่า 2 เผ่าพันธ์นั้นทำสงครามกันมาอย่างยาวนาน แล้วสิ่งที่เป็น สัญลักษณ์ของทางมนุษย์ก็คือผู้กล้า ส่วนสิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของทางปีศาจก็คือจอมมาร ทั้ง 2 ที่เกิดมาก็สู้กันมาตลอด

...

.....

........

นี้จอมมารต้องการคำตอบอะไรจากเรากันนะ ' เอมิเลียยืนคิดด้วยความสงสัยกับคำถามที่ทางราเดียถามออกมา

" ถ้าให้ตอบละก็ ฉันคิดว่าทั้ง 2 คนมันก็เหมือนกับสัญลักษณ์สำหรับการต่อสู้้ทัั้ง 2 เผ่าพันธ์ละมั้ง " เอมิเลียพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจ

" เธอเข้าใจถูกแล้ว แต่ว่า มันยังไม่ทั้งหมดมันก็จริงอยู่ที่ทั้ง 2 คนเป็นสัญลักษณ์ของทั้ง 2 ฝ่าย แต่ว่า ความจริงนั้นไม่ได้มีเอาไว้เพื่อต่อสู้หรือทำสงคราม " ในระหว่างที่ผมกำลังพูดอยู่ผมก็ใช้เวทย์ประตูมิติ แล้วก็เอามือเข้าไปในนั้น

จากนั้นผมก็หยิบกระดาษ 1 แผ่นออกมาจากด้านในประตูมิติ แล้วก็โยนมันไปยังจุดที่เอมิเลียกำลังยืนอยู่

" ลองเปิดดูสิ "

เอมิเลียก็ใช้มือรับเอาไว้ แล้วเธอก็เริ่มเปิดอ่านข้อความด้านใน ด้านในกระดาษแผ่นนั้นมันก็คือรายชื่อทั้งหมดของผู้กล้าและจอมมาร ที่เกิดมาบนโลกแห่งนี้ แล้วนี้มันก็เป็นอีกเหตุผลที่ผมเจอตอนกำลังศึกษาข้อมูลของโลกนี้

" จอมมารนายให้ฉันดูอะไร นี้มันรายชื่อของผู้กล้าแล้วก็จอมมารทั้งหมดก่อนหน้าพวกเราไม่ใช้เหรอ " เอมิเลียกวาดสายตามองกระดาษที่อยู่ในมือ แล้วก็ถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย

" ใช้!!! เธอลองดูที่ด้านหลังชื่อของผู้กล้าแล้วก็จอมมารดูสิ ถ้าเป็นผู้หญิงฉันจะเขียนวงกลมเอาไว้ ส่วนถ้าเป็นผู้ชายฉันจะขีดเส้นตรงเอาไว้ " หลังจากที่ผมพูดออกไปเอมิเลียก็มองไปที่กระดาษอีกครั้ง

ส่วนสาเหตุที่ผมทำแบบนั้นมันก็มีเหตุผลอยู่ นั้นก็เพราะว่าทั้งจอมมารแล้วก็ผู้กล้านั้นความจริงแล้วไม้ได้เกิดมาเพื่อสู้กัน

...

.......

............

เมื่อเวลาผ่านไปสักพักเอมิเลียที่กำลังมองกระดาษอยู่ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆพร้อมกับมองตรงมาที่ผม

" นะ...นี้มัน เรื่องจริงงั้นเหรอ!!! "

' ถามออกมาแบบนี้คงจะเข้าใจแล้วสินะ นี้แหละที่เป็นความจริงระหว่างจอมมารและผู้กล้า ' ผมยืนคิดพร้อมกับมองเอมิเลียที่ถามออกมา แล้วก็ตอบกลับไปว่า...

" ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วใช้มั้ย ทำไมฉันถึงได้บอกว่าตัวตนที่ถูกเรียกว่าจอมมารและผู้กล้านั้น ไม่ได้เกิดมาเพื่อสู้กัน แต่เกิดมาเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งสินติภาพระหว่างมนุษย์กับปีศาจต่างหาก และนั้นก็คือการแต่งงาน "

เอมิเลียหลังจากได้ยินสิ่งที่ราเดียพูดออกมาเธอก็คิดในใจว่า' มันก็จริงอยู่ที่ว่าตอนนี้กระดาษด้านหน้าของเราเป็นรายชื่อของทั้งผู้กล้าและจอมมารรุ่นก่อน

แต่ว่า!!!

มันก็ยังมีเรื่องที่เราไม่เข้าใจอยู่ มันก็คือเรื่องที่ว่าจอมมาร บอกว่าพวกเรานั้นต้องแต่งงานกัน บางที่มันอาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ได้ที่เกิดเรื่องแบบนี้

เอ่!!!!

นี้มันอะไรกันเนี้ย ทำไมชื่อของผู้กล้าและจอมมารถึงลำดับที่ 150 ถึงได้ถูกวงกลมชื่อไว้กันละ ' เอมิเลียที่กำลังยืนคิดอยู่ มองไปเห็นชื่อทั้ง 2 ที่ถูกราเดียวงกลมที่ชื่อไว้ต่างจากชื่ออื่นที่ถูกวงกลมแค่ด้านหลังของชื่อ

ตัวผมที่ยืนดูเธออยู่นั้นก็มองตรงไปที่เธอพร้อมกับคิดว่า ' เมื่อกี้เห็นเธอทำหน้าแปลกใจสินะ งั้นตอนนี้เธอคงจะสังเกตุเห็นรายชืื่อจอมมารและผู้กล้าคู่ที่ 150 ที่เราวงกลมขนาดใหญ่เอาไว้แล้ว

" เห็นชื่อที่ข้าวงกลมเอาไว้ต่างจากชื่ออื่นแล้วใช้มั้ย "

" อืม!!! "เอมิเลียเงยหน้ามองมาทางผมแล้วก็พูดออกมาค่อย แล้วเธอก็ได้ถามผมอีก

" ทำไมชื่อคู่ที่ 150 ถึงได้ถูกวงเอาไว้แบบนี้กันละ แล้วอีกอย่างมันเป็นคำถามที่ฉันคาใจมากทำไมนายถึงได้มั่นใจว่าผู้กล้ากับจอมมารต้องแต่งงานกัน ทั้งๆที่เรื่องที่เกิดมาแล้วทั้ง 2 ฝ่ายมีเพศสลับกันอาจเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นก็็ได้ "

" เห้อออออ "

เสียงของผมถอนหายใจออกไป

" ผู้กล้านี้เธอคิกว่าเรื่องที่ทั้ง 2 ฝ่ายเกิดมาและมีเพศตรงข้ามกันเป็นเรื่องบังเอิญจริงหรอ โอกาศที่มันเป็นแบบนั้นได้มันมีเพียงแน่ 0.5% เท่านั้นถ้านับจากจำนวนผู้กล้าและจอมมารทั้งหหมด 200 คู่ต้อนนี้

แต่ว่า!!!!

ความจริงที่บอกว่ามันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญนั้นมีก็มี % อยู่งั้นข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังแล้วกันถึงสาเหตุ และเหตุผลที่ผู้กล้าและจอมมารต้องแต่งงานกัน " ผมพูดออกไปแล้วก็ใช้มือลวงเข้าไปในประตูมิติอีกครั้ง ในระหว่างนั้นเอมิเลียก็ถามออกมาด้วยท่าทางสงสัย

" 0.5% บ้างละ เหตุผลบ้างละฉันจะเชื่อนายได้ยังไงว่าเป็นเรื่องจริง และอีกอย่างผู้กล้าคู่ที่ 150 คนนี้ที่ชื่อ เซราน่า เธอก็ถูกทางบันทึกของโบรถ์์บัันทึกไว้ว่า โดนเวทย์์ของจอมมารทำให้หลงสเนห์ด้วย "

ผมที่กำลังยืนเอามือล้วงลงไปในประตูมิติอยู่นั้นก็มองไปที่เอมิเลียด้วยสายตาเหนื่อยใจ ' 0.5% ไม่รู้จักมันก็พอเข้าใจอยู่ แต่ว่าเราเล่าเรื่องไปขนาดนั้นแล้วยัยนี้ยังเชื่อบันทึกของโบรถ์อีกนี้มัน เห้ออออ ' เมื่อยืนคิดสักพักผมก็หยิบหระดาษออกมาจากประตูมิติ 1 ม้วนแล้วก้โยนไปให้ดแมิอลีย

" เอาไป นี้คือเรื่องที่เธออยากรู้ทั้งหมดข้อมูลที่ข้าหามาได้้ของสองคนนั้น ผ่านการคิดของข้าว่ามันเป็นความจริงอยู่ในกระดาษแผ่นนั้นหมดแล้ว "

เอมิเลียที่จับกระดาษแผ่นนั้นได้แล้วเธอก็เริ่มเปิดอ่านทันที ด้วยความสงสัยส่วนข้อมูลในกระดาษแผ่นนั้นผมก็เขียยเอาไว้ว่า