จอมมารผู้กู้โลก ตอนที่ 3 ปัญหาของโลก

" เข้าใจผิดงั้นเหรอ??? " เอมิเลียถามกลับไปแล้วเธอก็คิดในใจ'เรื่องทั้งหมดมันก็เกิดจากสงครามไม่ใช้เหรอ ทั้งเรื่องความอดอยากที่ขาดแคนอาหาร เรื่องที่ปีศาจชอบเข้าสิงคนแล้วก็สั่งให้ทำเรื่องชั่วๆอีก แต่จอมมารกับบอกว่าเราเข้าใจผิด '

ในระหว่างที่เอมิเลียกำลยืนคิดอยู่นั้นราเดียก็ได้พูดขึ้นมา พร้อมกับใช้มือทั้ง 2 ข้างอธิบายท่าทางไปด้วยตอนนี้ราเดียก็ชูนิ้วขึ้นมา 2 นิ้วแล้วก็พูดว่า

" มันมีปัญหาใหญ่ๆอยู่ 2 ข้้อที่โลกของเรากำลังเจออยู่ข้อที่ 1 " เมื่อราเดียพูดจบก็หุบนิ้วลงไป 1 นิ้วแล้วก็พูดต่อ

" ปัญหาในด้านการขาดแคนอาหาร อย่างที่เธอรู้ว่าตอนนี้โลกของเรานั้นเกิดสงครามมาอย่างยาวนาน ทำให้ตอนนี้แทบทุกพื้นที่กำลังอยู่ในความอดอยาก เธอเองก็น่าจะเห็นมากับตัวแล้วใช้มั้ย " ราเดียถามเอมิเลียที่กำลังยืนฟังตนอยู่

" ใช้ ตอนที่ฉันเดินทางมามันก็มีพื้นที่มากมายที่ขาดแคนอาหาร แล้วก็พื้นที่อดอยากมากมายไม่ใช่แค่ในพื้นที่ของมนุษย์ ของทางปีศาจเองก็มี " เอมิเลียตอบออกมา แบบกำลังนึกถึงเรื่องราวในอดีต

" เธอเข้าใจถูกแล้ว ส่วนสาเหตุที่พวกนั้นขาดแคนอาหารมันเพราะอะไรเธอรู้มั้ย "

" อืม.. ... ..... ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นเพราะสงครามอีกนั้นแหละ " เอมิเลียยืนคิดสักพักแล้วตอบออกมา

เมื่อราเดียได้ยินคำตอบ ก็ยืนสายหัวไปมาทันทีพร้อมกับกำลังคิดในใจว่า' ยัยนี้เจอปัญหาอะไรก็จะบอกว่าเป็นความผิดของสงครามหมดเลยหรือไง '

" เธอนะเข้าใจผิดแล้วละ " ราเดียที่กำลังยืนส่ายหัวอยู่พูดออกมา

" นายหมายความว่ายังไง ???? "

" มันก็เป็นเรื่องจริงอยู่ ที่เรื่องมันเกิดเพราะสงคราม แต่ว่าปัญหาของการขาดแคนอาหารจริงๆแล้วนะ มันต้องมองให้น้อยลงมากว่านั้น "

เอมิเลียได้ยินสิ่งที่ราเดียพูดออกมาเธอก็ยืนทำหน้าคิด อืมมมม

...

......

........

' ให้มองน้อยกว่านั้นงั้นเหรอ น้อยกว่า น้อยกว่า '

" จริงสิ!!! " เอมิเลียพูดออกมาแล้วก็ใช้มือทั้งสองข้างประกบกัน เหมือนกับว่าคนคิดอะไรออก

"จอมมารฉันเข้าใจแล้ว ตอนนั้นที่ฉันเดินทางผ่านหมูบ้านทางตอนเหนือ ที่อากาศหนาวเย็นที่หมูบ้านนั้นมีแค่เด็กกับผู้หญิง ไม่มีผู้ชายอยู่เลย "

เอมิเลียพูดออกมาแล้วก็มองไปที่ราเดีย ด้วยความมั่นใจ ส่วนทางราเดียนั้นก็กำลังพยักหน้าขึ้นลงแล้วก็หลับตาฟังที่เอมิเลียกำลังพูดอยู่ เมื่อเอมิเลียพูดจบทางราเดียก็ลืมตาขึ้น แล้วก็ชี้นิ้วไปยังจุดที่เอมิเลียยืนอยู่พร้อมกับพูดออกมาว่า

" ถูกต้อง!!!! "

ราเดียพูดออกมา พร้อมกับคิดในใจว่า' ยัยนี้เวลาจะทำก็ได้นิ ' หลังจากที่ราเดียพูดออกไปแล้วชี้ไปทางเอมิเลียที่ยืนอยู่สักพักจากนั้นเค้าก็เอามือลง แล้วก็พูดต่อ

" เธอคิดนะถูกต้องแล้วผู้กล้าเอมิเลียสาเหตุหลักของการขาดแคนอาหาร ในเวลานี้นั้นมันก็คือ' แรงงาน ' เพราะว่าทางกองทัพนั้นจะเกรณ์ผู้ชายที่มีร่างกายแข็งแรงออกไปรบ โดยปล่อยเด็ก แล้วก็ผู้หญิงเอาไว้ที่หมู่บ้านซึ่งมันก็แน่นอน เด็กกับผู้หญิงนั้นยอมทำงานออกมาไม่ดีเท่าผู้ชายอยู่แล้ว ฟังแบบนี้แล้วเธอพอคิดออกบ้างหรือยัง ว่ามันจะเป็นยังไงต่อหลังจากนีี้ " ราเดียถามออกไปยังเอมิเลียที่กำลังยืนอยู่

หลังจากที่ราเดียถามออกมา ทางด้านของเอมิเลียก็ตอบกลับมาไปทันที

" หลังจากที่ผู้ชายไม่มีในหมูู่บ้าน การทำงานที่ใช้แรงมากอย่างการเพราะปลูกมันก็แทบจะทำไม่ได้ แล้วการล่าสัตว์เองก็เหมือนกัน เมื่อไม่มีทั้งการเพราะปลูกแล้วก็เนื้อสัตว์ มันก็จะทำให้หมู่บ้านอดอยากสินะ " เอมิเลียตอบกลับมา แล้วก็ทำหน้าตาเหมือนกับกำลังคิดตามไปด้วย

" ถูกต้อง!!! แต่ว่าปัญหานะมันไม่ได้มีอยู่แค่นั้นหรอกนะ เธอก็คงจะรู้ใช้มั้ยว่าหมู่บ้านแต่ละที่นั้นต้องเสียภาษีให้พวกเหล่าขุนนางที่ดูแลเขตอยู่ "

" อืืม... เรื่องนั้นฉันรู้แต่มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วไม่ใช้เหรอ ที่ทางสามัญชนต้องจ่ายภาษีให้กับขุนนาง นายบอกมาทำไม " เอมิเลียถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย

" แล้วเธอคิดว่าพวกชาวบ้านที่ไม่มีเงินจ่ายภาษี ให้ทางขุนนางพวกนั้นจะทำยังไง "

หลังจากที่ราเดียถามคำถามนี้ออกไปทางเอมิเลียก็ยืนคิดในใจว่า' ทำอะไรงั้นเหรอ เรื่องนี้เองเราก็ไม่เคยได้ยินมาด้วยสิิ แต่ว่าก็น่าจะลงโทษมั้ง ไม่สิ!!! ถึงจะลงโทษไปมันก็ไม่ได้อะไร ขับไล่ออกจากพื้นที่??? เรื่องนี้ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะไม่มีขุนนางคนไหนไล่คนที่เป็นแรงงานออกไปหรอก แล้วมันยังไงกันนะ '

...

......

........

ผ่านไปสักพัก เอมิเลียก็ไม่ได้ตอบอะไรราเดียกลับมา ตอนนี้เธอกำลังยืนทำหน้าคิดแบบจริงจังอยู่ ทางราเดียที่กำลังยืนมองเธออยู่นั้นก็ได้คิดในใจว่า ' เห้อออ.. มันก็แบบนี้ละนะ ผู้กล้าอย่างเธอที่เติบโตมาในโลกของชนชั้นสูงอย่างพวกขุนนาง ก็คงจะไม่เคยเห็นหรือได้ยินเรื่องดำมืดแบบพวกนี้หรอก '

" ผู้กล้าเอมิเลีย !!!! " ราเดียพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแข็ง

" หะ...หะ!! มีอะไร " เอมิเลียที่กำลังยืนคิดอยู่ตอบออกมาด้วยใบหน้าตกใจ

" เธอคงไม่เคยรู้เรื่องนี้ใช้มั้ย "

" ใช้ " เอมิเลียตอบออกมาด้วยน้ำเสียงค่อยๆ

" งั้นก็ช่วยไม่ได้ ถ้าข้าบอกไปตอนนี้มันก็คงยังไม่มีความหมายอะไร วันนี้ข้าจะพาเจ้าไปดูเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพวกชาวบ้านที่ไม่มีเงินจ่ายภาษี งั้นก็ไปกันเถอะ " ราเดียพูดออกมาแล้วก็หันหลังให้กลับเอมิเลีย จากนั้นก็เดินต่อไป

ส่วนทางเอมิเลียที่เห็นแบบนั้นก็เดินตามราเดียไป ในระหว่างทางเธอก็ยังคิดถึงเรื่องที่ราเดียบอกจะพาไปดูอยู่ ด้วยความสงสัย

แต่ว่า

ในระหว่างที่ทั้ง 2 กำลังเดินอยู่บนทางเดินนั้นทางราเดียก็ได้พูดขึ้นมา

" งั้นเรามาคุยเรื่องปัญหาที่ 2 กัน "