จอมมารผู้กู้โลก ตอนที่ 10 งานประมูลทาส

งานประมูลทาส ซึ่งตอนแรกการที่ผมจะมาซื้อทาสนั้นมันเป็นเรื่องที่วางแผนเอาไว้อยู่แล้ว เพราะการที่จะหาแรงงานนั้นสำหรับโลกนี้ทาสคือตัวแปรสำคัญที่สุด เพราะเราจ่ายเงินแค่ซื้อเพียงครั้งเดียว ก็สามารถเอามาใช้แรงงานได้ตลอดชีวิต

ต่างจากโลกเดิมขิงผมมที่โดนยกเลิกกฏหมายนี้ไป แต่ว่าสำหรับความคิดของผมแล้ว มีทาสแบบนี้มันก็ไม่ถูกต้องระบบทาสมันก็ต้องโดนยกเลิกเหมืนกัน แต่คงทำเลยตอนนี้ไม่ได้ ในเมื่อยังทำไม่ได้ก็ต้องขอใช้ประโยชน์จากมันหน่อยก็แล้วกัน ผมคิดแบบนี้เลยมาอยู่นี้เพื่อซื้อคนไปเป็นแรงงาน

" เซบาสตอนนี้เราเหลือเงินติดตัวอยู่เท่าไหร่ " ผมพูดแล้วก็หันหน้ามองไปยังเซบาสที่อยู่ด้านหลัง

" ตอนนี้เรามีเงินอยู่ 10 เหรียญทองครับท่านนักปราชญ์ "

'10 เหรียญงั้นหรอตอนนี้มีอยู่น้อยเหมือนกันแหะ เงินของอณาจักรปีศาจก็ใช้กับที่นี่ไม่ได้ด้วย แบบนี้เราคงต้องหาวิธีเพิ่มมันหน่อยแล้ว แต่ว่าถ้าเอาของในปราสาทจอมมารมาขายก็น่าจะพอค่าใช้จ่ายอยู่ ' ผมยืนคิดหลังจากที่เซบาสตอบกลับมา

" จอม..ไม่สิ นักปราชญ์นายถามเรื่องเงินกับเซบาสทำไม นายจะไปซื้ออะไร " เอมิเลียถามออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัยมองมาทางผม

" พวกเราจำเป็นต้องใช้เงิน ในการบริหารแผนที่ข้ากำลังจะทำ แล้ววันนี้พวกเราก็กำลังจะมาหาแรงงาน " ผมตอบเธอกลับไปพร้อมกับหันหน้าไปทางเธอ

" แรงงาน??? " เอมิเลียถามกลับมาอีกครั้งด้วยเสียงสงสัย

แต่ว่าในขณะที่ผมจะตอบกลับไปเราก็เดินมาถึงงานพอดี ' มาถึงนี่แล้วก็คงไม่ต้องบอกเธอแล้วละว่าเรามาทำอะไรกันที่เมืองนี้ '

ตอนนี้ด้านหน้าของผมมีกลุ่มคนยืนอยู่จำนวนหลายสิบคน ด้านหน้าของกลุ่มคนพวกนั้นก็เป็นเวทีไม้ขนาดกลางๆประมาณคนเดินขึ้นไปได้ประมาณ 10 - 20 คน ส่วนทั้งด้านซ้ายแล้วก็ด้านขวานั้นก็มีกรงเหล็กหลายกรงภายในนั้นก็คน ใส่เสื้อผ้าแบบบาง แล้วแขนของพวกนั้นก็มีกุญแจล็อคเอาไว้อยู่

" เอมิเลียนี้แหละที่ข้าต้องการจะบอกเจ้า " ผมหันหน้ากลับไปทางเอมิเลียแล้วก็พูดออกไป

" นี้นะหรอ " เอมิเลียตอบออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ ' นี้มันงานประมูลทาสไม่ใช่หรือไง ทำไมจอมมารถึงพาเรามาที่นี้ละ ทาสมันไปเกี่ยวอะไรกับชาวบ้านที่ไม่มีเงินจ่าย.. จ่าย.. ขาย เอ่!!! งั้นเองเหรอนี้คือสิ่งที่จอมมารจะบอกกับเราสินะ แบบนี้มันก็ลงล็อคพอดีเลย'

" ตอนนี้เธอเข้าใจหรือยังว่ามันเกิดอะไร ขึ้นกับพวกชาวบ้านที่ไม่มีเงิยจ่ายภาษี "

" อืม " เอมิเลียตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

ซึ่งที่เธอทำเสียงเศร้าออกมาแบบนี้มันก็ไม่แปลก เพราะเธอนั้นเกิดในตระกูลขุนนางแล้วยังฟังคำสอนจากโบรถ์มาตั้งแต่เด็ก พวกนั้นไม่มีทางให้เธอรับรู้เรื่องพวกนี้แน่ สิ่งที่เธอรู้จากพวกมันคงมีแค่กำจัดปีศาจเท่านั้น

เมื่อผมคุยกับเอมิเลียจบผมก็หันไปมองทาสที่อยู่ในกรง แต่ว่าในระหว่างที่ผมกำลังมองพวกทาสอยู่นั้นก็มีคนเดินขึ้นมาบนเวทีด้านหน้า แล้วก็พูดออกมา

" ยินดีตอนรับทุกท่านเข้าสู่งานประมูลทาสประจำเดือนที่จัดขึ้นในเมือง เบลล์ แห่งนี้งั้นข้าขอแนะนำตัวกันก่อนข้ามีชื่อว่าวองก้าและวันนั้ทางเรามีทาสกว่า 100 คนให้พวกท่านเอาไปใช้กันได้ตามใจชอบ ขอแค่พวกท่านสามารถสู้ราคาไหวก็พอ "

ชายคนที่พูดออกมาเป็นชายตัวอ้วนวัยกลางคนบนร่างกายใส่เสื้อผ้าแล้วก็เครื่องประดับมากมาย เค้าพูดออกมาพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆผู้คนที้ยืนอยู่ด้านหน้าเวทีพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก

" ดูจากจำนวนที่พ่อค้าทาสนั้นมันบอก ในเดือนนี้รู้สึกว่ามันจะมีเยอะกว่าปกตินะ " ผมพูดออกไปแล้วก็มองไปยังทาสที่ถูกขังอยู่ในกรง

" ใช้ครับท่านนักปราชญ์ปกติแล้วตามที่ข้ารายงานท่านไป จะมีเพียงเดือนละ 50 - 70 คนเท่านั้นส่วนส่เหตุมันก็เพราะทางประเทศเรียกเก็บภาษีเพิ่ม โดยมีข้ออ้างว่าสงครามกับทางปีศาจต้องการทรัพยากรณ์ครับ " เซบาสที่ยืนอยู่ด้านหลังของผมตอบออกมา

' อืม!!! ดูเหมือนมันจะเป็นแบบที่เซบาสบอกจริงๆ เพราะดูจากทาสในกรงตอนนี้แล้วบางคนก็ดูเหมือนว่าเป็นเด็กที่โดนพ่อแม่ขายมา หรือไม่ก็อาจจะเป็นเด็กกำพร้าที่ทางหมู่บ้านขายทิ้งออกมา ' ผมยืนคิดอย่างช้าๆ พร้อมกับมองทาสไปด้วย

" นี้มันเรื่องจริงงั้นหรอ ทำไมเด็กพวกนั้นถึงได้กลายมาเป็นทาสได้ละ เรื่องแบบนี้มัน.... " เอมิเลียมองมาทางผมแล้วก็ถามออกมา

จากนั้นผมก็หันหน้ากลับไปหาเธอ ตอนนี้สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความแปลกใจ จากที่เห็นทาสอยู่ในกรงเป็นเด็กที่ยังไม่มีความสามารถที่จะทำความผิดได้นั่งกอดเข่าแล่วก็ร้องไห้อยู่

" นี้แหละคือความจริง ทางโบรถ์คงจะสอนเธอมาว่าคนที่เป็นทาสนั้นต้องเป็นคนที่ทำผิด หรือไม่ก็เป็นพวกที่เกี่ยวข้องกับปีศาจสินะ "

" อะ...อืม " เอมิเลียตอบออกมาด้วยน้ำเสียงค่อยๆ

" ถ้างั้นฉันมีอะไรจะให้เธอดู " ผมพูด แล้วก็ชี้นิ้วไปทางด้านหน้าของเวทีประมูล

ด้านหน้าเวทีประมูลนั้นจะมีเก้าอี้ตั้งเอาไว้ สำหรับคนที่จะไปนั่งตรงนั้นได้มันจะต้องเป็นคนใช้บริการบ่อยหรือไม่ก็พวกเงินหนา

แต่ว่า!!!!

คนที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้นั้นไม่ใช้ขุนนางยศสูงหรือว่าคนดูรวยอะไร คนที่นั่งอยู่ก็คือหลวงพ่อของโบรถ์

" ไม่จริง!!!! " เอมิเลียร้องออกมาด้วยเสียงตกใจ

" ทำไม หลวงพ่อของโบรถ์ถึงได้มาอยู่ในงานประมูลทาสได้กันละ " เอมิเลียพูดออกมาหลังจากที่เธอมองไปที่เก้าอี้ที่ตั้งอยู่ด้านหน้า

" นี้แหละเป็นความจริง " ผมพูดออกไปแล้วก็หันหน้าไปที่ด้านบนเวที

ตอนนี้ด้านบนเวทีวองก้าก็ให้คนเอาทาสขึ้นมาด้านบนแล้ว ทาสที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนเวทีตอนนี้เป็นผู้หญิงผมสีแดงร่างกายอ่อนแอ บนร่างกายนั้นเต็มไปด้วยบาดแผลจำนวนมาก ผมสีแดงเองก็ยุ่งเยงแทบปิดใบหน้าของเธอเอาไว้

แต่ว่า

ถึงจะเป็นแบบนั้นผิวพรรณของเธอกับเรียบเนียลแบบคนไม่เคยทำงานมาก่อน บนฝ่ามือเองก็ไม่มีลองด้านอยู่ด้วย ' แปลกเหมือนกันแหะ ไม่น่าเชื่อว่าคนแบบนี้จะมาเป็นทาสได้ จากที่ดูยัยนั้นต้องเป็นขุนนางหรือไม่ก็คนจากสังคมชั้นสูงแน่ ' ในระหว่างที่ผมกำลังมองเธอด้วยความสงสัยอยู่นั้นวองก้าก็เดินเข้ามใกล้ๆกับเธอแล้วก็พูดว่า

" ผู้หญิงคนนี้เป็นสินค้ามือ 1 แต่ว่าเธอนั้นเป็นลูกสาวขุนนางที่ถูกปีศาจควบคุม ทำให้ทางโบสถ์ต้องส่งคนไปจัดการครอบครัวแล้วก็จับมาเป็นทาส เธอคนนี้เนื่องจากว่าอาจมีสิทธ์เกี่ยวข้องกับปีศาจข้าก็เลยจะขายในราคาถูกแค่ 1 เหรียญเงินเท่านั้น !!!!"