จอมมารผู้กู้โลก ตอนที่ 1 เผชิญหน้า

อาเดเชีย โลกที่ไวช์ชายหนุ่มอายุ 25 ปีโดนส่งตัวมาที่นี้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ว่า การที่ไวซ์โดนสั่งตัวมานั้นเค้าไม่ได้เป็นแค่คนปกติทั่วไป

เพราะไวช์ต้องมาเป็นจอมมารที่ปกครองอณาจักรปีศาจที่มีอยู่ 50% ของโลกนี้อีกด้วย โลกนี้ดินแดนถูกแบ่งเป็น 2 เผ่าพันธ์นั้นก็คือ มนุษย์และปีศาจ

ใน 2 เผ่าพันธ์นี้ก็จะมีประเทศเล็กๆอีกมากมาย ในอณาจักรของมนุษย์มีประเทศแบ่งออกเป็น 100 ประเทศส่วนอณาจักรเองก็แบ่งเป็น 100 ประเทศเช่นกัน แล้วผู้น้ำของแต่ละฝ่ายนั้น

จะเรียกผู้นำมันก็ยังไงอยู่ ต้องเรียกว่าสัญญาลักษ์ของแต่ละฝ่าย ฝ่ายมนุษย์นั้นเป็นผู้กล้าแล้วฝ่ายปีศาจก็คือจอมมาร ซึ่งตอนนี้ทั้ง 2 ก็กำลังยืนอยู่ต่อหน้ากันในห้องบัลลังค์ของจอมมาร

" จอมมาร วันนี้แหละสงครามที่ยาวนานของมนุษย์และปีศาจจะสิ้นสุดลงถ้านายชนะเผ่าปีศาจก็ชนะ แต่ถ้าฉันชนะเผ่ามนุษย์ก็เป็นฝ่ายชนะ " ผู้หญิงผมสีทองแววตากลมโต หน้าตาเรียวสวยร่างกายเต็มไปด้วยชุดเกราะกำลังพูดพร้อมกันหันปลายดาบไปทางจอมมารที่นั่งอยู่บนบัลลังค์

ผู้หญิงคนนี้ก็คือผู้กล้า'เอมิเลีย' ที่บุกเข้ามาที่ด้านในปราสาของจอมมารเพียงคนเดียว โดยฝ่ากองทัพปีศาจทั้งหมดเข้ามาแล้วเธอก็กำลังยืนต่อหน้าจอมมาร'ราเดีย'ตอนนี้เธอกำลังทำสีหน้าจริงจังมองไปทางจอมมารที่นั่งอยู่

" ฮาๆๆๆๆๆๆ " เสียงของจอมมารที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้บัลลังค์ของตนหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ

จากนั้นจอมมารราเดียก็ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้แล้วค่อยๆเดินตรงเข้าไปหาผู้กล้าที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้า

" ผู้กล้า นี้เธอกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ที่เธอมาที่นี้ไหนลองบอกเหตุผลมาสิ " ราเดียถามออกไปพร้อมกับเดินตรงเข้าไปหาผู้กล้าเอมิเลียที่ยืนอยู่แบบช้าๆ

" เหตุผลงั้นเหรอ???? เรื่องนั้นมันก็แน่นอนอยู่แล้วไม่ใช้หรือไง เพื่อมาจัดการกับจอมมารอย่างนายไง " เอมิเลียพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่ แล้วก็เปลี่ยนจากทางยืนชี้ดาบไปเป็นท่าต่อสู้ทันที

' เห้อออออ ไม่ไหวเลยยัยนี้ ที่ตัวเองเข้ามาถึงที่นี้ได้ด้วยตัวคนเดียว ยังไม่เข้าใจอีกว่าเราจงใจให้เป็นแบบนั้น ' ราเดียยืนมองเอมิเลียอยู่สักพักใหญ่แล้วก็ถามออกไปอีก

" ผู้กล้าเอมิเลียทำไม ทำไมพวกเราทั้ง 2 ต้องมาฆ่ากันด้วยละข้าไม่อาจทำใจสังหารผู้หญิงที่สวยงานแบบเจ้าได้้หรอกนะ " ราเดียที่กำลังยืนอยู่พูดออกมาพร้อมกับเอามือจับที่อกข้างซ้ายของตน

" เหอะ!!!!! คำพูดของพวกปีศาจนะมันเชื่ออะไรไม่ได้หรอกโดยเฉพราะปีศาจที่เป็นถึงจอมมารอย่างนาย " เอมิเลียพูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไรอารมณ์

จากนั้นผู้กล้าเอมิเลียก็ใช้ดาบที่อยู่ในมือแทงเข้ามายังจุดที่จอมมารราเดียยืนอยู่ทันที ' เห้อออ รู้สึกว่าการจะพูดกับเธอเราต้องยอมเจ็บตัวก่อนสินะ'

" ฉวบ "เสียงดาบแทงเข้าไปในตัวของราเดีย

" หมายความว่ายังไง ทำไม ทำไมถึงทำแบบนี้กันละจอมมาร " เอมิเลียตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงใส่จอมมารราเดียที่โดนดาบของเธอแทงเข้าไป

ส่วนสาเหตุที่เธอต้องตะโกนออกมาแบบนั้นมันก็เป็นเพราะว่า ดาบที่เธอแทงออกไปเมื่อกี้ยังไงจอมมารก็สามารถหลบได้อย่างแน่นอน แต่ว่าราเดียกลับอ้าแขนรับดาบของเธอแบบไม่มีท่าทีว่าจะหลบเลย

" รอบนี้เธอจะตอบฉันแบบจริงจังได้หรือยังว่าทำไม พวกเราถึงต้องมาสู้กัน " ราเดียพูดออกมา พร้อมกับค่อยๆดึงดาบที่ปังอยู่กลางตัวออก

" เป็นไงละหาเหตุผลไม่ได้ใช้มั้ย " ราเดียถามย้ำไปอีกครั้ง

" ระ....เรื่องนั้นมันก็ "เอมิเลียตอบออกมาด้วยน้ำเสียร้อนรน

" เรื่องนั้นข้าจะเป็นคนบอกให้ว่าอะไรที่มันทำให้เราต้องสู้กัน แล้วอะไรมี่มันทำให้พวกเราต้องหยุดสู้กัน " ราเดียพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าแบบจริงจังแล้วก็มองตรงไปยังเอมิเลียที่ยืนทำหน้าแปลกใจอยู่

" เหตุผลงั้นเหรอ " เอมิเลียถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่มีแต่ความสงสัย

' จอมมารกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่เนี้ย เมื่อกี้ก็เอาตัวเข้ามารับดาบของเรา แล้วคราวนี้ยังมาพูดว่าเราไม่ควรสู้กันอีก ' ตอนนี้เอมิเลียที่ยืนอยู่นั้นในหัวของเธอมีแต่เรื่องสงสัยแล้วก็แปลกใจอยู่เต็มไปหมด

"จอมมารไหนลองบอกมาสิ ว่าสิ่งที่นายกำลังพูดมันคือะไรสาเหตุที่เราต้องสูู้กันงั้นเหรอ " เอมิเลียถามออกมาพร้อมกับหันหน้ามองไปทางจอมมารที่ยืนอยู่

' ในที่สุดก็ยอมฟังสิ่งที่เราจะพูดจนได้ เห้ออออ ต้องให้เจ็บตัวก่อนถึงจะใจเย็นสินะ'

" เรื่องนั้นข้าต้องขอถามเจ้าก่อนว่าเพราะอะไรถึงได้อยากจบสงครามระหว่างเผ่ามนุษย์แล้วก็เผ่าปีศาจ " ราเดียถามออกไปแล้วก็ใช้นิ้วชี้ไปทางเอมิเลียที่กำลังมองตนอยู่

' เพราะอะไรงั้นเหรอ นี้จอมมารกำลังถามอะไรอยู่เนี้ยมันก็แน่นอนไม่ใช้หรืือไง ก็เพื่อ เอ่ะ!!!! เพื่อ... นี้เราทำไม่ต้องชนะสงครามนี้ด้วยละ ' เอมิเลียยืนคิดที่ได้ยินจากราเดีย

" เป็นไงละเธอก็ตอบไม่ได้ใช้มั้ยผู้กล้าเอมิเลีย " ราเดียพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

" ไม่!!! เรื่องนั้นเพราะปีศาจมันชั่วยังไงละโจมตีทั้งเมืองแล้วก็หมู่บ้านของมนุษย์์ แถมยังจับตัวไปเป็นทาสอีก " เอมิเลียพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่กำลังโมโห

" เห้อออออ "เสียงของราเดียถอนหายใจออกมา พร้อมกับส่ายหัวไปมา

" ผู้กล้าเอมิเลียเธอกำลังมองมุมเดียวอยู่นะถ้าคิดแบบนั้น " ราเดียพูดออกมา แล้วก็หยุดส่ายหัว

" นายหมายความว่ายังไงจอมมารที่บอกว่ามองมุมเดียว " เอมิเลียที่ได้ฟังคำพูดเมื่อกี้ถามออกมาด้วยหน้าตาที่กำลังสงสัย

' จอมมารต้องการจะบอกอะไรกันแน่นะแล้วไอคำว่า'มองมุมเดียว'มันคืออะไรกันตั้งแต่เกิดมาเราเองก็เพิ่งเคยจะได้ยิน '

" เธอนคงจะไม่เข้าใจของคำว่ามองมุมเดียวสินะ "ราเดียถามออกมา

" ถ้าเข้าใจแล้วฉันจะถามนายกลับไปแบบนี้งั้นเหรอ" เอมิเลียตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่กำลังโมโห

ส่วนเรื่องที่เอมิเลียไม่เข้าใจความหมายของคำว่า'มองมุมเดียว'นั้นมันก็ไมใช้เรื่องแปลกอะไร เพราคำว่าผู้กล้านั้นไม่ได้หมายความว่าต้องเก่งเรื่องการวางแผนหรือจัดทัพแค่พลังอย่างเดียวก็ชนะได้แล้ว

เพราะแบบนี้เอมิเลียก็เลยไม่ค่อยเข้าใจเรื่องแผนต่างๆนัก

" เอาเถอะเดี๋ยวฉันจะอธิบายให้เธอฟังเอง เธอลองคิดดูนะเมื่อกี้เธอบอกมาว่าปีศาจทำลายเมืองของมนุษย์์หรือหมู่บ้าน แล้วก็็จัับตัวไปเป็นทาสใช้มั้ย แล้วเธอไม่คิดบ้างเหรอว่าทางมนุษย์เองก็ทำแบบนั้นเหมือนกัน" ราเดียที่ยืนอยู่เริ่มอธิบายออกมาให้กับเอมิเลียฟัง

" เรื่องนั้นมันก็เป็นเพราะว่าพวกปีศาจทำแบบนั้นก่อนนะสิ มนุษย์เราก็เลยต้องทำตาม " เอมิเลียรีบตอบกลับมา หลังจากที่ได้ฟังราเดียอธิบาย

" เธอแน่ใจงั้นเหรอ " ราเดียพูดออกมาแล้วก็เดินตรงกลับไปยังเก้าอี้บัลลังค์

" นายหมายความว่าไง " เอมิเลียถามออกมาด้วยความสงสัย

" ก็เรื่องที่เธอบอกว่า พวกเราปีศาจเริ่มทำแบบนั้นก่อนใครเป็นคนบอกเธอมากันละสงครามระหว่าง. 2 เผ่าพันธ์นั้นมันเริ่มมาหลายพันปีแล้วนะ " ราเดียนั่งลงบนเก้าอี้บัลลังค์์แล้วก็พูดออกมา

" ระ....เรื่องนั้น " เอมิเลียตอบออกมาด้วยเสียงค่อยๆ

" ถ้ายังไม่เชื่อฉันมีอะไรให้เธอดูอีกอย่าง 'เซบาส'!!!!! " ราเดียพูดออกมาแล้วก็หันหน้าไปทางซ้ายของตนที่เป็นประตูทางเดินอยู่่

หลังจากที่ราเดียเรียกชื่อออกไปก็ได้มีเสียงตอบกลับมา

" ครับ นายท่าน!!!! "