548 - ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ฟื้นคืนชีพ
548 - ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ฟื้นคืนชีพ
“ในเมื่อเจ้าอยากตายพวกเราก็จะสนองให้อย่างเต็มที่”
ทันใดนั้นเจดีย์โบราณชิ้นหนึ่งก็ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า มันกดเข้าหาราชันศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นด้วยพลังที่น่ากลัวอย่างถึงที่สุด
"โอ้!"
ตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ถอยกลับอย่างยากลำบาก ในแต่ละก้าวของเขาทำให้เกิดรอยแตกขนาดใหญ่บนพื้น
“ตราประทับของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นิรันดร์กาล!” พวกเขาอุทานพร้อมกัน
ในเวลาเดียวกันเจียงอวิ๋นกวาดทวนศึกในมือของเขาทำให้ลำแสงสีดำกรีดเข้าหาช่องท้องราชันย์ศักดิ์สิทธิ์คนนั้น
ปะ!
เจดีย์โบราณขยายใหญ่ขึ้นและกดไปข้างหน้า
“ปัง” “ปัง” “ปัง”
วังใต้ดินสั่นไหว ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ลึกลับถอยกลับอย่างต่อเนื่องที่ไหล่ของเขามีเลือดไหลออกมาไม่หยุด
“เครื่องหมายจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่โบราณ!”
ในอดีตตระกูลเจียงเคยมีจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่นิรันดร์กาล และแน่นอนว่าเครื่องหมายประจำตัวของจักรพรรดิต้องหลงเหลือมาบ้าง เพียงแต่พวกมันมีจำนวนน้อยนิดพวกเขาจึงใช้ออกในยามจำเป็นเท่านั้น
"เครื่องหมายเหล่านี้เหลือไม่มากแล้วข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะสามารถใช้งานมันได้ตลอดไป”
ในตอนนี้ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์สิบสามคนยืนอยู่ข้างหน้า พวกเขาลงมือพร้อมกัน พยายามทำลายสัญลักษณ์ของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ให้แตกสลาย
นี่เป็นพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่ง ตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากสามารถรวมกำลังกันเพียงพอที่จะกวาดล้างทั้งโลก หากไม่มีสิ่งมีชีวิตอมตะปรากฏขึ้นจะมีผู้ใดหยุดพวกเขา?
“ปา!”
แม้ว่าพวกเขาจะลงมือร่วมกัน อย่างไรก็ตามรอยสลัวไม่ได้หายไป เครื่องหมายในความว่างเปล่ายังคงอยู่ที่นั่นและกลิ่นอายของมันเพียงพอที่จะบดขยี้ทุกคน
“จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่โบราณช่างน่ากลัวจริงๆ แม้แต่ตัวอักขระโบราณที่เขาเขียนขึ้นก็ยังมีพลังถึงขนาดนี้” เย่ฟ่านอุทานอย่างตกใจ
ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และต้องการที่จะออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
บ่อแปลงมังกรนั้นอันตรายกว่าที่อื่นในเมืองศักสิทธิ์ เรื่องการโจมตีของบุคคลระดับราชันศักดิ์สิทธิ์คนเดียวก็สามารถฆ่าเขาได้นับร้อยครั้งแล้ว
“ปา!”
ผู้ยิ่งใหญ่สิบสามคนลงมือร่วมกันกวาดล้างร่องรอยเต๋าในความว่างเปล่า พวกเขาเขย่าสวรรค์ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ซ้ำแล้วซ้ำอีก และในที่สุดความพยายามของพวกเขาก็ค่อยๆแสดงผล
“นี่เป็นเพียงเครื่องหมายรูปแบบที่ไม่สมบูรณ์ หากมันมีพลังเมื่อครั้งอดีตแม้เพียงหนึ่งในสิบมันอาจจะเพียงพอฆ่าพวกเราได้!” เสียงคำรามดังขึ้นในความว่างเปล่าเพียงพอที่จะสั่นสะเทือนทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์
บ่อแปลงมังกรเต็มไปด้วยผู้คน และผู้สูงสุดของตระกูลเจียงรวมตัวกันที่นี่ ทุกคนขมวดคิ้ว เตาศักดิ์สิทธิ์เทพสุริยันยังคงใช้งานไม่ได้ สถานการณ์ของพวกเขาจึงเร็วร้ายถึงขีดสุด
ในตอนนี้มังกรตัวเล็กๆเก้าตัวได้รับการขัดเกลาและหกตัวถูกกลั่นกรองเป็นพลังชีวิตเข้าไปในตัวของของเจียงไท่ซูเป็นที่เรียบร้อย
อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีวี่แววของการตื่นขึ้น เขายังคงเงียบนอนอยู่ในน้ำในสระทำให้ใจคอของทุกคนไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
อย่าบอกนะว่าต่อให้กลั่นมังกรเก้าตัว ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ก็จะไม่ฟื้นขึ้นมา?
“ไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาทำลายเครื่องหมายจักรพรรดิได้ ไม่อย่างนั้นจะมีผู้คนมากมายข้ามความว่างเปล่ามาที่นี่!”
ในตอนนี้ผู้สูงสุดของตระกูลเจียงก้าวออกมา แก่นแท้โลหิตของพวกเขาถูกเผาผลาญให้กลายเป็นพลังเพื่อเตรียมพร้อมที่จะแลกชีวิตกับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
"บูม!
แม้จะพวกเขาจะเป็นผู้สูงสุดด้วยกัน แต่ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์นั้นถูกเรียกว่าครึ่งก้าวผู้อมตะ ความแข็งแกร่งของพวกเขาจึงห่างไกลกันชนิดที่ไม่สามารถวัดได้
"พัฟ"
ผู้เฒ่าสี่คนถูกอาวุธเซียนของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นบดขยี้กลางอากาศ ร่างกายของพวกเขาแหลกละเอียดเหลือเพียงหมอกเลือดแม้แต่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกทำลายไปพร้อมกัน
ไม่ใช่ว่ายิ่งแก่ ยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งสูงวัยยิ่งทรงพลัง ผู้เฒ่าเหล่านี้คือผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลเจียง และพวกเขามาถึงจุดสูงสุดของชีวิตแล้ว
มันไม่มีทางที่พวกเขาจะต่อสู้กับระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ยังมีอนาคตสดใสและเตรียมที่จะบุกฝ่าเข้าไปในอาณาจักรแห่งความเป็นอมตะได้
"กลับมา!"
เจียงอวิ๋นตะโกนออกมา เขาไม่ต้องการให้สมาชิกในครอบครัวตายเปล่าๆ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถช่วยเหลือใครได้เลย
“บูม!”
ทันใดนั้นด้วยการโจมตีครั้งสุดท้ายของผู้สูงสุดทั้งสิบสามคนได้ขจัดตัวอักขระจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่ประทับอยู่ในความว่างเปล่า อักขระเต๋าถูกทำลายหายไปอย่างสมบูรณ์
“เจียงไท่ซูในวันนี้เจ้าไม่มีโอกาสรอดอีกแล้ว”
“แม้แต่สมัยโบราณก็มีน้อยคนนักที่สามารถสังหารราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ตัวจริงเช่นเจ้าได้ วันนี้ข้าได้รับเกียรติให้ย้อมมือตัวเองด้วยโลหิตของเจ้า นี่เป็นเกียรติสูงสุดในชีวิตของข้า”
คำพูดของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์คนนั้นดังกึกก้องไปทั่วเมืองศักดิ์สิทธิ์แม้แต่ท้องฟ้าก็ยังสั่นสะเทือน ทุกคนที่อยู่ในหน้าเปลี่ยนสี การสังหารราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนจริงๆ!
ไอสังหารพุ่งไปข้างหน้าอย่างไร้ขอบเขต บุคคลผู้ยิ่งใหญ่สิบสามคนส่งเสียงเยาะเย้ย ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ใกล้จะเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะก็ลงมือโจมตีพร้อมกัน
“อะไร! เจียงไท่ซู...ยังมีชีวิตอยู่!”
ตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 13 ต่างก็เปลี่ยนแปลงสีหน้า ทุกคนต่างหวาดผวาและแสดงความตกใจอย่างถึงที่สุด!
ในบ่อแปลงมังกรเจียงไท่ซูนอนนิ่งอยู่ในน้ำและไม่ลุกขึ้น แต่แสงศักดิ์สิทธิ์ในดวงตาของเขาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามหวาดกลัว
ต้องเข้าใจว่าโลกในปัจจุบันนี้เสื่อมทรามลงทุกวัน แน่นอนว่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เมื่อหลายพันปีก่อนย่อมมีพลังชนิดที่ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ยุคปัจจุบันไม่สามารถเทียบได้
“ปิง” “ปิง” “ปิง”
ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 13 คนถูกกระแทกถอยหลังด้วยพลังที่ระเบิดออกมาจากบ่อแปลงมังกร
"บรรพบุรุษเฒ่า ในที่สุดท่านก็ฟื้นคืนชีพแล้ว!”
“ในที่สุดราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงก็จะกลับมาสู่โลกอีกครั้ง!” คนของเจียงตระกูลต่างตกตะลึง แม้ว่าพวกเขาจะแก่ชราแต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถอดกลั้นความตื่นเต้นครั้งนี้
เจียงไท่ซูไม่ได้อายุมากเท่าไหร่เมื่อตอนที่เขาหายตัวไป แต่ตอนนี้เขาถูกเรียกว่าบรรพบุรุษ มันสามารถอธิบายได้ว่าในช่วงชีวิตของมนุษย์นั้นสั้นมากแค่ไหน
แม้แต่ทายาทของตระกูลเจียงที่อายุมากที่สุดยังไม่คู่ควรที่จะเป็นเหลนของเจียงไท่ซูด้วยซ้ำ
เชื่อว่าคนรุ่นเดียวกันที่อยู่ในยุคของเขานั้นแม้ว่าจะยังมีชีวิตอยู่ก็คงเหลือจำนวนไม่เกินกว่านิ้วจากมือข้างหนึ่ง ในขณะที่ลูกหลานสายเลือดที่แท้จริงของเขาก็แทบจะตายไปจนหมดสิ้น
ในปัจจุบันมีราชันย์ศักดิ์สิทธิ์มากมายเกิดขึ้นใหม่ เขามองดูลูกหลานของตัวเองอย่างจริงจังโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ไม่มีใครรู้อารมณ์ของเขาในขณะนี้ ในท้ายที่สุดเมื่อเขาเห็นเย่ฟ่านเขาจึงค่อยๆพยักหน้าเบาๆแต่ไม่ได้พูดอะไร
“เจียงไท่ซูแม้ว่าเจ้าจะฟื้นคืนชีพแล้ว แต่นี่ไม่ใช่เมื่อสี่พันปีก่อน มันไม่ใช่ยุคของเจ้าอีกต่อไปแล้ว!”
ไม่ไกลจากสระแปลงมังกร ร่างสวรรค์ที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำก็ส่งเสียงอย่างเย็นชา ทั่วร่างกายของเขาไม่ได้ถูกเปิดเผยออกมามีเพียงดวงตาที่น่ากลัวเท่านั้นที่ทุกคนสามารถมองเห็น
ตอนนี้บุคคลอื่นๆก็สงบลงเช่นกัน เมื่อสักครู่นี้พวกเขาหวาดกลัวต่อชื่อเสียงของเจียงไท่ซูมากเกินไป แต่เมื่อคิดดูอีกครั้ง ด้วยสภาพร่างกายเช่นนี้ มันไม่มีทางที่เจียงไท่ซูจะต่อสู้กับพวกเขาตัวต่อตัวได้
คนของตระกูลเจียงเหมือนถูกน้ำเย็นสาดใส่ ก่อนหน้านี้พวกเขายังเต็มไปด้วยความสุข แต่ฉับพลันความรู้สึกของพวกเขาก็คล้ายกับร่วงตกลงมาจากสวรรค์
“ด้วยสภาพเช่นนี้ต่อให้เป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถทำอันตรายต่อพวกเราได้!” ตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์อีกคนตะโกน
“ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงพวกเรายอมรับว่าหากเกิดในยุคเดียวกันพวกเราไม่มีคุณสมบัติที่จะหิ้วรองเท้าให้เจ้าด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้มันมาถึงช่วงสนธยาของชีวิตเจ้าแล้ว มันไม่มีเหตุผลที่เราจะละเว้นชีวิตของเจ้าอีกต่อไป!”
ตัวตนระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามคนก้าวไปข้างหน้าด้วยกัน ส่วนลึกของวังใต้ดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และสระแปลงมังกรก็สาดกระเซ็นออกมาด้านนอก
“ตายซะ!”
คำพูดนี้เปรียบเสมือนค้อนหนักหลายหมื่นจิน ทุกคนในเมืองศักสิทธิ์ต่างตกตะลึง ถ้อยคำเหล่านี้ชัดเจนและฟังดูน่ากลัวอย่างถึงที่สุด