ชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่7: ผู้มาสาย
ตอนที่7: ผู้มาสาย
*แฮ่ก! *แฮ่ก! *แฮ่ก!
อเล็กซานเดรียใกล้ถึงโรงเรียนแล้ว เธอหอบหายใจเพราะเธอวิ่งออกจากบ้านมาโรงเรียนอย่างรวดเร็ว อเล็กซานเดรียทำได้แค่วิ่งเท่านั้น เพราะรถยนต์หรือยานพาหนะต่างๆนั้นถูกแบนโดยอดีตผู้นำโลก บริษัทอาร์ชิออน ซึ่งตอนนี้ได้เปลี่ยนชื่อเป็นพรรคอาร์ชิออน
หมายความว่าการขนส่งต่างๆในตอนนี้ทำได้เพียงแค่เดิน วิ่ง หรือจักรยานเท่านั้น
เมื่อมาถึงหน้าประตูโรงเรียน อเล็กซานเดรียก็เจอเข้ากับกลุ่มนักเรียนยืนอออยู่หน้าประตูโรงเรียนที่ถูกปิดไว้ เธอรู้สึกตกใจมาก
อเล็กซานเดรียเดินเข้าไปใกล้ๆกลุ่มนักเรียนแล้วกระทุ้งหลังของนักเรียนที่อยู่ข้างหน้าเธอ
*กึก! *กึก!
“ขอโทษนะ?”
*กึก! *กึก!
นักเรียนหญิงข้างหน้าหันกลับมามองเธอ เธอมีผมสีดำยาวและนัยน์ตาตาสีทองสดใสเหมือนพระอาทิตย์ มีส่วนสูงที่พอๆกับอเล็กซานเดรีย แต่เตี้ยกว่าเล็กน้อย
“โทษทีนะ ขอฉันถามอะไรหน่อยได้ไหม?” อเล็กซานเดรียถาม
“ได้สิ” นักเรียนหญิงตอบ
“ฉันสงสัย นี่มันแปดโมงแล้วนะ พวกเราทั้งหมดสายแล้ว ทำไมพวกเธอถึงไม่เข้าไปในโรงเรียน ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่แทนหรอ?” อเล็กซานเดรียถาม
“จริงๆแล้ว อาจารย์ใหญ่เป็นคนบอกให้ยามปิดประตูตอนแปดโมงเมื่อประชุมใหญ่เสร็จน่ะ เพราะอาจารย์ใหญ่โกรธที่มีนักเรียนลงทะเบียนเข้าร่วมประชุมแค่ 20% ก็นั่นแหละ พวกเราถึงมายืนอยู่ตรงนี้ไง มารออาจารย์ใหญ่ นักเรียนที่เธอเห็นทั้งหมดที่นี่รวมทั้งเราด้วยคือคนที่มาสาย” นักเรียนหญิงอธิบาย
“อะไรเนี่ย?” เธอรู้สึกตกใจกับสิ่งที่นักเรียนหญิงบอก
อเล็กซานเดรียถาม “ทำไมถึงมีคนมาสายเยอะจัง?”
“ทำไมเธอถึงถามทั้งๆที่ตัวเองก็มาสาย?” นักเรียนหญิงตอบ
อเล็กซานเดรียเกาหัวด้วยความอาย
“ก็.. บางทีพวกเราคงมีเหตุผลที่มาสายเหมือนๆกันนั่นแหล่ะ ตารางเรียนออนไลน์ของพวกเราถึงแม้จะตื่นเจ็ดโมงครึ่งก็ไม่สาย พวกเราก็แค่ต้องมีอุปกรณ์เรียนเท่านั้น หลายคนบอกเหมือนกันว่าพวกเขาต้องใช้เวลาเดินทางจากบ้านมาถึงโรงเรียนอย่างยากลำบาก” นักเรียนหญิงพูดต่อ
“อ๋อ ขอบคุณนะ” อเล็กซานเดรียบอกขอบคุณกับนักเรียนหญิง จากนั้นเธอก็หันหลังแล้วเดินหาที่นั่งพัก
“ยินดีจ้า” นักเรียนหญิงตอบ
“แล้วเราต้องรออยู่อย่างนี้นานแค่ไหนเนี่ย” อเล็กซานเดรียพึมพำด้วยความรำคาญ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมฆ่าเวลา
…
เวลาล่วงเลยไปจนถึงเก้าโมงเช้า ในที่สุดอาจารย์ใหญ่ก็บอกให้ยามเปิดประตูหลังจากที่เขาดุนักเรียนไปสองสามที ความโกรธของเขาเริ่มทุเลาลง
“อ้าาา ในที่สุดดด” เห็นประตูกำลังจะเปิด อเล็กซานเดรียรีบตามกลุ่มนักเรียนเข้าไป เธอต้องหาห้องเรียนของเธอแล้ว
เธอเดินไปยังห้องกิจการนักเรียนแล้วมองหาหมายเลขห้องของเธอ
มองไปยังกระดาษที่ได้มาจากห้องกิจการนักเรียน อเล็กซานเดรียรู้สึกผิดหวังกับหมายเลขบนกระดาษ มันโชว์เลข777 นั่นหมายความว่าห้องเรียนของเธออยู่บนชั้นเจ็ด “ฉันเดาว่าเลข777ไม่ใช่เลขที่โชคดีสักเท่าไหร่” อเล็กซานเดรียพึมพำ เธอเริ่มเดินขึ้นบันได
อเล็กซานเดรียเดินไปตามทางเดินของชั้นเจ็ดบนอาคารเรียนพร้อมกับถือกระดาษที่บอกหมายเลขห้องเอาไว้
อเล็กซานเดรียอ่านหมายเลขห้องที่เธอเดินผ่านออกเสียง
“ห้อง 770, 771, 772… 775,776, อ้าาา นี่ไง ห้อง777” อเล็กซานเดรียเจอห้องเรียนของเธอแล้ว
“โอ้!! ข้างในเอะอะหนวกหูดีจัง” อเล็กซานเดรียอุทานอยู่ข้างนอกห้องเรียน เธอได้ยินถึงบรรยากาศอันน่าหนวกหูจากข้างในห้อง
*ก๊อก! *ก๊อก! อเล็กซานเดรียเปิดประตูหลังจากเคาะห้องเสร็จ เธอเห็นครูที่ปรึกษาของเธอ เธอเป็นผู้หญิงอายุขึ้นเลขสามวัยกลางคน มีผมสั้นสีดำสนิท ดวงตาสีน้ำตาล และสวมแว่นตาสีดำ
“ใครจะแนะนำตัวเป็นคนต่อไป?” คุณครูถามนักเรียน
แต่แล้วเธอก็ได้หันไปเห็นใครบางคนกำลังเปิดประตูเข้ามา เป็นอเล็กซานเดรียที่กำลังเดินเข้ามาให้ห้องเรียน
ครูสาวจึงเรียกเธอ “อ่าา เป็นเวลาที่เหมาะสมพอดีเลย เธอคงเป็นนักเรียนคนสุดท้ายสำหรับที่นั่งที่สุดท้ายที่เหลืออยู่ในห้องสินะ และเนื่องจากเธอยืนอยู่หน้าห้องพอดี พวกเรากำลังแนะนำตัวกันอยู่ ทำไมเธอไม่มาแนะนำตัวเลยล่ะ?” ครูของเธอพูด
เพื่อนร่วมห้องของเธอเริ่มสังเกตเห็นอเล็กซานเดรียที่เดินมายืนข้างๆครู
“ว้าว!! เธอเหมือนกับนางแบบเลย” นักเรียนชายหันไปกระซิบกับเพื่อนที่นั่งข้างๆ
“ดูสิ!ดูสิ! รูปร่างของเธอดีมากเลย ฉันสงสัยจังเธอทำได้ยังไงนะ” นักเรียนหญิงหันไปกระซิบกับเพื่อนสาวเช่นกัน
“อ้ากก! ทำไมวันนี้ฉันดวงซวยจัง ความโชคร้ายยังเกิดขึ้นต่อไปเรื่อยๆสินะ” อเล็กซานเดรียพึมพำกับตัวเอง ขณะนึกถึงความซวยที่เกิดขึ้นในวันนี้
“ฉันตื่นสายมากๆ ลืมกระเป๋าตัง รอประตูเปิดเป็นชั่วโมง ห้องเรียนก็ดันมาอยู่ชั้นเจ็ดโดยที่ไม่มีลิฟต์ และตอนนี้ยังต้องมาแนะนำตัวทันทีที่เข้าห้องมาอีก” อเล็กซานเดรียคิด บ่นอยู่ในใจ
“สวัสดีเพื่อนๆทุก สวัสดีค่ะคุณครู—?” อเล็กซานเดรียทักทาย แล้วหันไปถามชื่อของครูที่ปรึกษา
“มาเรีย ครูชื่อมาเรีย” ครูของเธอตอบ
“สวัสดีค่ะครูมาเรีย ฉันชื่ออเล็กซานเดรีย อาธีน่า ดี อาเธอร์เรีย คุณแม่ให้ชื่ออาธีน่ากับฉัน เพราะหวังว่าฉันจะได้เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและฉลาด อายุ18ปี บ้านของฉันอยู่ที่ถนนหุบเขามังกร กิจกรรมยามว่างของฉันคือการเล่นเกมและเข้ายิม ฉันสามารถใช้ศิลปะการต่อสู้ได้หลายรูปแบบ หมดแล้วค่ะครูมาเรีย” อเล็กซานเดรียแนะนำตัวเสร็จ
“ฉันสงสัยจังว่าเธอเล่นเกมอะไร?” นักเรียนชายกระซิบคุยกับเพื่อน
“ว้าว!! นักศิลปะการต่อสู้หญิง ศิลปะการต่อสู้นี่ช่วยให้รูปร่างของเธอดีแบบนี้เลยหรอ? ฉันจะไปลองบ้าง” เด็กนักเรียนหญิง
“ขอบใจจ้ะอเล็กซานเดรีย ไปนั่งที่ได้ ใครจะเป็นคนต่อไป?” มาเรียพูดขณะมองหานักเรียนที่จะมาแนะนำตัวเป็นคนต่อไป
หลังจากแนะนำตัวเสร็จ อเล็กซานเดรียมองไปรอบๆห้องเพื่อหาที่นั่งของเธอ และเธอก็ได้เจอเพื่อนสมัยเด็กรวมถึงเพื่อนร่วมเล่นเกมของเธอ อิเสเคียล อยู่ตรงมุมซ้ายสุดติดหน้าต่างก่อนแถวสุดท้ายของห้อง
ข้างหลังอิเสเคียลมีที่ว่างเหลืออยู่ อเล็กซานเดรียตกใจเพราะว่าข้างๆที่ว่างมีนักเรียนหญิงที่เธอถามเกี่ยวกับประตูโรงเรียนนั่งอยู่
อเล็กซานเดรียเดินไปที่ระหว่างอิเสเคียลกับนักเรียนหญิง
“อรุณสวัสดิ์อิเสเคียล” อเล็กซานเดรียหยุดอยู่ข้างๆอิเสเคียลแล้วพูดทักทาย
“อรุณสวัสดิ์อเล็ก” อิเสเคียลตอบกลับ
“เธอมาสายมาก ฉันบอกเธอเมื่อคืนไปแล้วใช่ไหมว่าเราไม่ควรฆ่าบอสต่อ เพราะเราต้องมาเรียน แต่เธอก็ยังยืนยันจะเล่นต่อ” อิเสเคียลบ่นใส่อเล็กซานเดรียที่มาสาย
“มันเพราะว่าเมื่อคืนนายโดนหลอกอยู่ตลอด เป็นเหตุผลที่ทำไมเราถึงใช้เวลาเป็นชั่วโมงเพื่อกำจัดบอส ทั้งๆที่สามารถฆ่าได้ใน15นาทีซะด้วยซ้ำ” อเล็กซานเดรียปฏิเสธ
“เราเสียเวลาไปเป็นชั่วโมงเพื่อเก็บกองขยะ” อเล็กซานเดรียพูดต่อ
“โชค RNG* ของเธอโคตรห่วย ฮ่าๆๆ” อิเสเคียลล้อเลียนดวงของอเล็กซานเดรีย แล้วหัวเราะออกมาเบาๆทำให้ครูไม่ได้ยินเสียงหัวเราะ
“โชคของฉันมัน—” ก่อนที่อเล็กซานเดรียจะพูดต่อ ครูของเธอก็เรียกเธอเสียก่อน “อเล็กซานเดรีย! ทำไมเธอถึงยังยืนอยู่?”
“ขอโทษค่ะครู” อเล็กซานเดรียหันไปขอโทษมาเรีย เธอหันไปจ้องอิเสเคียลเขม็งก่อนจะไปนั่งที่
“ไง ฉันชื่ออเล็กซานเดรีย ไม่อยากเชื่อเลยว่าเราจะเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน” หลังจากนั่งที่แล้ว อเล็กซานเดรียก็หันไปทักทายเพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะ
“สวัสดี ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเราจะเป็นทั้งเพื่อนร่วมห้องทั้งเพื่อนร่วมโต๊ะกัน” นักเรียนหญิงตอบ
“ฉันชื่อซาแมนทา จี อาร์ชิออน” ซาแมนทาแนะนำตัว
--------------------
*เครื่องกำเนิดตัวเลขสุ่ม (RNG) คืออัลกอริทึมที่สร้างตัวเลขสุ่ม ในเกมจะใช้เพื่อกำหนดเหตุการณ์แบบสุ่ม เช่นการดรอปของ
