544 - แผนการเสี่ยงภัย
แท้ที่จริงแล้วกู่เฟิงคือเย่ฟ่านและร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ ข่าวนี้สั่นสะเทือนเมืองศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง ทั้งเมืองตกอยู่ในความโกลาหล ผู้บ่มเพาะหลายคนแทบไม่อยากจะเชื่อเลย
“เด็กน้อยกู่เฟิง…” เหยาเยว่กงตะลึงงัน
“ข้าก็คาดไม่ถึงเช่นกัน...”
องค์ชายเซี่ยผู้ยิ่งใหญ่นิ่งอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง และเขาก็ครุ่นคิดถึงสิ่งต่างๆมากมายในคราวเดียว
อสูรตัวน้อยสีทองบนไหล่ของแม่ชีชุดขาวดวงตาโตหรี่ลงอย่างวิตกกังวล มันจับผมของแม่ชีชุดขาวพร้อมกับทำท่าทำทาง
“เจ้าหมายความว่าเจ้ารู้เรื่องนี้มานานแล้ว?” แม่ชีชุดขาวตัวเล็กๆ หน้าแดงเล็กน้อย และนางสอบถามหนอนไหมสวรรค์อีกครั้ง
“มันว่าอย่างไร?” องค์ชายเซี่ยมีสีหน้ารอคอย
“เสี่ยวไฉกล่าวว่ามันเคยเห็นเย่ฟ่านใช้ต้นกำเนิดมากมายปรับปรุงความแข็งแกร่งของตัวเอง” แม่ชีชุดขาวตัวน้อยอธิบาย
“เจ้าตัวเล็กนี่รู้เรื่องนี้มานานแล้ว ทำไมไม่บอกเรา” องค์ชายเซี่ยคำราม
หนอนไหมสวรรค์มองเขาด้วยสีหน้าเหยียดหยามพร้อมกับโบกมือไม้ด้วยความไม่พอใจเช่นกัน
ข้างๆเขาจี้จื่อเยว่ก็พึมพำเบาๆว่า "ข้าก็คิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นเขา คนที่มีนิสัยจับคางของตัวเองมีไม่ค่อยมากนัก"
“เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร” จี้ฮ่าวเยว่ถาม
"ไม่มีอะไร" จี้จื่อเยว่ส่ายหน้าปฏิเสธ
แม่ชีน้อยในชุดขาวทำหน้าบึ้ง ขณะที่หนอนไหมสวรรค์โบกมือเป็นการประท้วง
สำหรับบุตรศักดิ์สิทธิ์หลายคนต่างก็ออกไล่ล่าเย่ฟ่านอย่างบ้าคลั่ง คราวนี้พวกเขารู้สึกโกรธแค้นตัวเองอย่างยิ่ง พวกเขาดื่มกินร่วมกับเย่ฟ่านเมื่อเช้านี้ทั้งที่ฝ่ายตรงข้ามเป็นศัตรูของพวกเขา
“ในเมื่อปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์น้อยคือเย่ฟ่าน ใครเป็นผู้นำสุนัขดำตัวใหญ่ข้างนอกออกไล่ล่าต้นกำเนิด?”
“บ้าเอ๊ย ข้าถูกพวกมันหลอก ยกเว้นสุนัขสีดำที่ร้องหาสัตว์เลี้ยงมนุษย์ทั้งวันนั้นเป็นของจริง ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นของปลอม!”
"เจ้าหมาดำตัวนั้น..."
เมื่อพูดถึงจักรพรรดิดำหลายคนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เจ้าหมาตัวนี้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับผู้คนของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ มันทำให้พวกเขาโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด!
ต้องบอกว่าโอหยางเย่มีทักษะที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก แม้เขาจะเหลืออายุไม่มากแล้ว แต่ทักษะเล็กๆของเขาก็สามารถไล่ตามเย่ฟ่านได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เขาสามารถมองเห็นกลิ่นอายของเย่ฟ่านโดยการใช้ปราณมังกรใต้ดินราวกับว่ามันเป็นสมบัติของเขาเอง
“เขาเป็นร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ แม้แต่นักพรตมังกรแดงก็ไม่สามารถช่วยเหลือเขาได้”
“คัมภีร์ต้นกำเนิดสวรรค์หายสาบสูญไปหลายพันปีแล้ว หากพวกเราได้รับมันมาตระกูลของพวกเราจะทะยานขึ้นอีกระดับหนึ่ง”
ลูกหลานของตระกูลขุนนางโบราณที่เชี่ยวชาญศิลปะต้นกำเนิดคือผู้ที่ลงมือแข็งขันมากที่สุด ต่อให้เย่ฟ่านถูกฆ่าตาย แต่สมบัติที่อยู่ในตัวของเย่ฟ่านพวกเขาจะต้องแย่งมาให้ได้
“เขาหนีไม่พ้นหรอก ข้าต้องการใช้เขาปรุงยา”
เด็กชายอายุสิบสามหรือสี่ปีเดินผ่านมา หลายคนก็ถอยกลับด้วยความกลัวเมื่อมองเห็นชายหนุ่มชุดขาวคนนี้ คนคนนี้ย่อมเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเซี่ยจี้โหยว
ในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน ทุกคนในเมืองศักสิทธิ์ได้รับข่าว และส่วนใหญ่ถูกส่งออกไปค้นหา
“ถ้าเจ้าสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อจับเย่ฟ่านได้ ผลประโยชน์ก็จะไม่มีที่สิ้นสุด”
เขามีหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิด กระบี่วิญญาณมังกรดำสี ตำราต้นกำเนิดสวรรค์และต้นกำเนิดสวรรค์มากมาย ต่อให้เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขนาดเล็กก็ไม่มีสมบัติมากมายถึงขนาดนี้
เย่ฟ่านค้นพบว่าเขากำลังจะเป็นพระถังจริงๆ ไม่มีใครในเมืองศักดิ์สิทธิ์ไม่อยากกินเนื้อของเขา แต่สำหรับภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดย่อมหนีไม่พ้นโอหยางเย่
ดวงตาสวรรค์ที่น่ากลัวสามารถเจาะความว่างเปล่าและมองทะลุผ่านอุปสรรคทั้งหมดได้ มันยากที่เขาจะหลบซ่อนตัวได้
เย่ฟ่านได้แยกจากหลี่เหอซุย เปลี่ยนรูปลักษณ์ เปลี่ยนเสื้อผ้า และเดินเข้าไปในฝูงชน หลีกเลี่ยงบริเวณที่โอหยางเย่ยืนอยู่
ในที่สุดเขาก็มาถึงทางทิศตะวันตกของเมืองศักสิทธิ์
บ่อแปลงมังกรอยู่ไม่ไกลจากเขาเท่าไหร่ ตอนนี้มันถูกปกป้องอย่างแน่นหนาโดยคนตระกูลเจียง ทันทีที่เขาเข้าใกล้ที่นี่ เขารู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่น่ากลัว
เตาเทพสุริยันซึ่งสร้างจากทองคำโลหิตหงส์มีชื่อเสียงทั้งในอดีตและปัจจุบัน ตอนนี้เมืองศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดถูกผนึกจากมันนั่นเอง
"เจ้าคือใคร?"
ชายวัยกลางคนถาม ที่นี่ไม่มีคนธรรมดา ทุกคนเป็นยอดฝีมือระดับสูงของตระกูลเจียง
" ข้ามาเพื่อช่วยราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงไท่ซู" เย่ฟ่านพูดอย่างสงบ
"เจ้ามีทางใด"
ชายวัยกลางคนตื่นตระหนก แต่ในไม่ช้าดวงตาของเขาก็พุ่งเป็นลำแสงอันน่าดึงดูดสองดวงจ้องมองไปที่เย่ฟ่าน
เขาต้องระมัดระวัง ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพิเศษ เมื่อคืนวานนี้มีคนมาเพื่อฆ่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์และ ผู้อาวุโสสูงสุดของพวกเขาก็ถูกฆ่าตายไปมากมาย
หากไม่ใช่เตาเทพสุริยันคอยปกป้องป่านนี้ฝ่ายตรงข้ามคงทำสำเร็จไปแล้ว
"เชิญแขกผู้มีเกียรติด้านใน" ชายชราคนหนึ่งส่งสัญญาณออกมา
เย่ฟ่านเข้าไปในวังและเห็นยอดฝีมือมากขึ้น พวกเขาทั้งหมดยืนเฝ้าจัตุรัสและจับจองทุกความเคลื่อนไหวด้วยความระมัดระวัง
เขาเดินผ่านห้องโถงใหญ่ทั้งเก้าและมาที่สวน ที่นี่เป็นสถานที่สวยงาม สะพานหินโค้งเล็กๆข้ามน้ำที่ไหลเอื่อยๆ กองเถาวัลย์และหินแปลกๆเรียงเป็นแถว ทิวทัศน์สวยงามมาก
"ข้าขอทราบใบสั่งยาของสหายน้อยก่อน"
ชายชรายืนอยู่ข้างหน้า สวมชุดยาวสีขาวนวลจันทร์ ขมวดคิ้ว นัยน์ตาเบิกบาน บอกไม่ถูกว่าอายุเท่าไร
“ข้ามีใบสั่งยาสามประการในการชุบชีวิตราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้เฒ่า” เย่ฟ่านมั่นใจมาก
“นี่เรื่องจริงเหรอ?” ชายชรายังคงไม่ไว้ใจเย่ฟ่าน
หัวใจของเย่ฟ่านเต้น นี่คือตัวละครระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์! เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์คนปัจจุบันของตระกูลเจียง แต่น่าจะเป็นปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นทายาทของเจียงไท่ซู
ตระกูลเจียงแบ่งออกเป็นสองสาย แม้ว่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์คนปัจจุบันจะมีอำนาจมากแต่ก็ใช่ว่าจะสามารถล่วงเกินสายเลือดของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงไท่ซู
"ในตอนนี้ข้ามีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ครึ่งหม้อ"
เย่ฟ่านพูดจบก็หยิบขวดน้ำเต้าหยกออกมาเขย่า มีเสียงน้ำอยู่ข้างใน และเขาก็ยื่นมันออกมาอย่างเฉยเมย
ชายชราโบกมือและรับขวดน้ำเต้ามา ทันทีที่เขาเปิดออกเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก
"เราผู้เฒ่ามีนามว่าเจียงอวิ๋น ขอเชิญสหายน้อยเข้าไปข้างใน"
นี่คือน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเย่ฟ่านได้รับมาจากดินแดนต้องห้ามรกร้างโบราณ เขาเก็บมันไว้โดยตลอดแต่ตอนนี้เหลือไม่มากแล้ว
"ผู้อาวุโสเจียงท่านไม่กลัวว่าข้ามาที่นี่เพื่อฆ่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ เหรอ" เย่ฟ่านถาม
"ไม่กลัว"
เย่ฟ่านและเจียงอวิ๋นเดินเข้าไปในวังใต้ดินที่ลึกลงไปในบ่อมังกรแปลง
เมฆและหมอกปกคลุมในวังใต้ดิน กลิ่นอายของต้นกำเนิดสวรรค์ตลบอบอวลทั่วสถานที่ พลังศักดิ์สิทธิ์อันมากมายมหาศาลถูกปลดปล่อยออกมาจากเตาโลหะขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้ดิน
ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือเตาเทพสุริยันในตำนานที่นับตั้งแต่มันถูกสร้างขึ้นตะกูลเจียงก็ไม่เคยยอมรับว่ามันเป็นอาวุธเต๋าสุดขั้วที่ประสบผลสำเร็จ
ในวังใต้ดินมีกลุ่มชายชรานั่งสมาธิครอบครองตำแหน่งสำคัญต่างๆ พวกเขาคือผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลเจียงในสายตระกูลราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงไท่ซู
มีแสงวิจิตรตระการตาเล็กน้อยถูกปลดปล่อยออกมาจากน้ำในสระที่มีสีขาวนวลและใสเป็นพิเศษ
มีร่างกายที่เหมือนโครงกระดูกอยู่ในนั้น เนื้อและเลือดของเขาแห้งไปหมดแล้ว ในความเป็นจริงเย่ฟ่านไม่สามารถสัมผัสได้ว่าเขายังมีชีวิตด้วยซ้ำ
เขากำลังนอนอยู่ในสระไม่เคลื่อนไหวราวกับว่าเขาเสียชีวิตไปแล้ว
นี่คือราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงไท่ซู? เย่ฟ่านแทบไม่เชื่อสายตาของเขา มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับยอดฝีมืออันดับหนึ่งของดินแดนรกร้างตะวันออกซึ่งเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อมโยงกับสิ่งที่เขาเห็น
เมื่อสี่พันปีที่แล้วเขาเป็นวีรบุรุษที่ไม่มีผู้ใดสามารถต่อต้าน แต่สภาพของเขาในปัจจุบันไม่ต่างจากกิ่งไม้ผุพังที่พร้อมจะแตกหักได้ตลอดเวลา
"ไม่ทราบว่าสหายน้อยมีนามว่าอะไร" ผู้อาวุโสเจียงอวิ๋นถามอย่างเป็นมิตร
“เย่ฟ่าน!”