ตอนที่ 225 เวทีประลอง

ลู่หยวนตกใจ "ถ้าฉันโดนการโจมตีนี้ ฉันเกรงว่าฉันจะได้รับบาดเจ็บสาหัส!"

ขณะที่ขาของเทพเจ้ามังกรของหลิงเซียวกำลังจะฟาดลงมา ร่างของชายชราก็ปรากฏตัวขึ้นทันที

ตูม!

แขนขวาของชายชรายกขึ้น เขาปิดกั้นขาของเทพเจ้ามังกรของหลิงเซียวได้อย่างง่ายดาย

เมื่อหลิงเซียวเห็นว่าเป็นใคร เขาก็ถอนขาของเขาออกมาโดยตรง

หลิงเซียวยิ้มและพูดว่า "ลุงเฒ่า มีเรื่องอะไรหรือเปล่า"

แม้ว่าชายชราคนนี้จะดูธรรมดา แต่ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในขอบเขตเปลี่ยนวิญญาณแล้ว

แม้แต่ชายชราในหอพักก็มีความแข็งแกร่งเช่นนี้แล้ว ความลึกของมรดกของศิลปะต่อสู้จิงตูสามารถมองเห็นได้จากสิ่งนี้

"มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า หวกพวกเธอต้องการต่อสู้ก็ไปที่เวทีประลอง อย่าทะเลาะกันในหอพัก" ชายชราพูด

เขาเห็นเรื่องแบบนี้บ่อยมากทุกๆปี เมื่อน้องใหม่เข้าสถาบันก็จะมีนักศึกษาที่ไม่พอใจอยู่เสมอ

เวทีประลองก็เป็นไปตามชื่อของมัน มันเป็นสถานที่ที่สะดวกที่สุดสําหรับนักศึกษาสถาบันต่อสู้จิงตูในการแก้ไขความขัดแย้ง

ตราบใดที่ทั้งสองฝ่ายเห็นด้วยกับการดวล ทุกอย่างจะพูดด้วยความแข็งแกร่ง แม้แต่การดวลก็ไม่ได้จํากัดวิธีการและยา ค่ายกลและแม้แต่อื่นๆก็สามารถใช้ในการต่อสู้ได้

"อย่างนั้นหรือ? ได้ ลู่หยวน ถ้านายขี้ขลาด ก็คุกเข่าลงแล้วตบหน้าตัวเองสามครั้ง เรื่องนี้จะถือว่าจบลง" หลิงเซียวพูดด้วยท่าทางขี้เล่น

สําหรับคนอย่างลู่หยวน หลิงเสียวคงไม่พูดอะไรดีๆด้วย

ทุกคนพร้อมที่จะนั่งบนหัวของเขา ดังนั้นมันดีมากแล้วที่หลิงเซียวไม่ฆ่าเขาในทันที

"ผู้ชนะ จะได้ห้องพักอันดับหนึ่งและยารายเดือนที่ทางสถาบันแจกจะเป็นของเขาทั้งหมด"

"ผู้แพ้ จะต้องไปอยู่ในห้องพักอันดับ 101! เป็นอย่างไร?" ลู่หยวนพูดอย่างเย็นชา

หลิงเซียวไม่ได้คัดค้านและพยักหน้าโดยตรง

ดวงตาของลู่หยวนมืดลง เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "จากนั้นไปที่เวทีประลองแล้วเจอกันที่เวทีประลองตอนหกโมงเย็น! ไม่มีข้อจำกัดสำหรับวิธีการใดๆ!"

"ได้" คําพูดของหลิงเซียวกระชับและรัดกุม

เมื่อลู่หยวนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็หัวเราะลั่น “เจ้าโง่! ฉันคิดว่าคนที่ถูกเรียกว่าน้องใหม่อันดับหนึ่งจะเป็นตัวละครอะไรซักอย่าง [ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนโง่เช่นนี้!]

"ตอนนี้ให้ฉันแนะนําตัวเอง ปรมาจารย์ค่ายกลระดับต่ำลู่หยวน! ฉันจะแสดงให้แกเห็นคืนนี้!"

ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ออกมานักศึกษาใหม่ที่ดูอยู่ก็ตกใจ

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่รู้ข่าวนี้เช่นกัน

จากนั้นการสนทนาของนักศึกษาใหม่ก็เริ่มดังขึ้น

"เฮ้... ลู่หยวนเป็นปรมาจารย์ค่ายกลระดับต่ำในวัยนี้แล้วหรือ?"

"เทคนิคค่ายกลนั้นลึกลับอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เทคนิคค่ายกลทุกชนิดมีความหลากหลายและจอมเวทย์ค่ายกลมีข้อได้เปรียบอย่างมากเหนือศิลปะต่อสู้คนอื่นๆ!"

"ถ้าปรมาจารย์ค่ายกลต้องการซุ่มโจมตีผู้อื่น เขาสามารถใช้ค่ายกลธงเพื่อจัดเรียงค่ายกลได้ หากเป็นการต่อสู้อย่างฉับพลันตราบใดที่มีแผ่นค่ายกล ค่ายกลก็สามารถเปิดใช้งานได้ทันที ความแข็งแกร่งนั้นน่าทึ่งมาก!"

"กลายเป็นว่าไม่น่าแปลกใจเลยที่ลู่หยวนมีความมั่นใจในตนเองเช่นนี้!"

"......"

เมื่อหลิงเซียวได้ยินเรื่องนี้เขาก็หัวเราะเบาๆ

เขารู้เกี่ยวกับค่ายกลโดยธรรมชาติ แต่เขาไม่ได้ศึกษามาก่อน

แต่ตราบใดที่หลิงเซียวต้องการเรียนรู้ หลิงเซียวจะเป็นปรมาจารย์ค่ายกลระดับต่ำไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกหรือ?

"นี่คือสิ่งที่นายพึ่งพา?" หลิงเซียวกล่าวอย่างดูถูก

ลู่หยวนพ่นลมอย่างเย็นชา มองหลิงเซียวด้วยความดูถูก และพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า "คนอย่างแกจะเข้าใจความลึกลับของค่ายกลได้อย่างไร"

"ฉันเป็นคนแบบไหน นายจะรู้ว่าเมื่อไหร่ถึงเวลาต่อสู้กันตอนกลางคืน" หลิงเสียวกล่าวเบาๆ

หลิงเซียวมองเข้าไปในดวงตาของลู่หยวนราวกับว่าเขากําลังมองตัวตลก