STBI : ตอนที่ 10 เปลี่ยนถ่ายโลหิต
“ยาพิษเหล่านี้ คือ ยาอายุวัฒนะของฉัน!”
ไป๋ตงหลิน ได้เงยหน้าขึ้น และ เทยาพิษ 2-3 ขวด ลงไปในปากของเขา สิ่งเหล่านี้ ได้ส่งกลิ่นเหม็นเต็มปาก จนทำให้เขาเกือบจะพ่นทิ้งทันที
เขารีบหยิบชามน้ำขึ้นมาและรีบดื่มตามลงไป
ส่วนผสมของพิษหลายชนิด เริ่มทำงานในเวลานี้ เขารู้สึกได้ในทันทีว่า อวัยวะภายในของเขา เริ่มปั่นป่วน จนทำให้เขาพ่นโลหิตสีดำออกมา
อาการเจ็บปวดที่รุนแรงได้ปรากฏขึ้นอย่างกระทันหัน จนเขารู้สึกคลื่นไส้อาเจียน แต่ความมุ่งมั่นที่รุนแรงของ ไป๋ตงหลิน ทำให้เขายังคงสงบเยือกเย็นได้
ฉันยังไหว!
เมื่ออวัยวะของเขากำลังถูกทำลาย พลังลึกลับบางอย่าง ก็ได้ปรากฏขึ้นในร่างกายของเขา
ไป๋ตงหลิน ได้ขับเคลื่อนพลังงานลึกลับเหล่านั้นไปยังไขกระดูก และ ชำระล้างมันให้บริสุทธิ์ เพื่อที่จะสร้างโลหิตใหม่อีกครั้ง
โลหิตเก่าได้ถูกถ่ายออกไป โลหิตใหม่ ได้ถูกแทนที่ ในเวลานี้ โลหิตเก่าของ ไป๋ตงหลิน ได้ถูกขับออกจากร่างกายโดยเขาสามารถมองเห็นโลหิตจำนวนมากบนพื้นผิวของเขา
พิษในร่างกายของเขาได้ถูกย่อยสลายอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้เอง ไป๋ตงหลิน ยังคงหยิบพิษออกมาอีก 2-3 ขวด และ เทลงไปในปากของเขา
เขาได้ย้ำแผลเดิม
ประสิทธิภาพของพิษในร่างกายของเขาเริ่มอ่อนแอลง และ ภูมิต้านทานพิษของเขาก็เพิ่มมากขึ้น บางทีในอนาคต หากเขามีภูมิต้านทานพิษที่แข็งแกร่ง เขาจะสามารถมีร่างกายที่ไร้เทียมทานได้
แต่นี่ไม่ใช่ข่าวดีของเขาในเวลานี้
เพราะในเวลานี้เขาต้องการพัฒนาความสามารถของร่างกาย
เขาได้กินสมุนไพรมีพิษเข้าไปอีก 2-3 ชนิด และ เทเหล้าพิษเข้าไป 2 จิบ เพื่อผสมพิษต่าง ๆ
อวัยวะภายในร่างกายของเขาได้กลับมาปั่นป่วนอีกครั้ง และ ในไม่ช้า โลหิตเก่าในร่างกายก็ถูกถ่ายออกมาจนหมด และ มันได้ถูกแทนที่ด้วยโลหิตใหม่ที่ทรงพลังกว่าเดิม
ไป๋ตงหลิน ยังคงไม่หยุด เขายังคงดื่มยาที่จะช่วยเสริมสร้างโลหิตและไขกระดูก จนกระทั่ง พิษเหล่านี้หมดลง เขาจึงหยุด
ทั่วร่างของเขาได้ย้อมเป็นสีโลหิตกระทั่งโลหิตเหล่านี้ยังได้แข็งตัว
เขาได้ลุกขึ้นเล็กน้อย และ สะบัดเกล็ดโลหิตเหล่านี้ทิ้งไป ในเวลานี้ เขาสัมผัสได้ถึงโลหิตใหม่ที่ทรงพลังกำลังไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา
สิ่งนี้มันทำให้ผิวของเขาแข็งมากขึ้น
กระทั่งกล้ามเนื้อก็ยังแข็งแกร่งมากขึ้น
ความหนาแน่นของกระดูกเพิ่มขึ้น
อวัยวะภายในก็เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา
แม้แต่สมองของเขาก็ยังรู้สึกปลอดโปร่งในเวลานี้
การได้ยินและการมองเห็น ก็ดูเหมือนจะคมชัดกว่าเดิม
นี่คือการปรับปรุงรอบด้าน แม้แต่ ไป๋ตงหลิน ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ เขาแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหน และ อยู่ห่างจากการฝึกฝนพื้นฐานของร่างกายที่สมบูรณ์แบบเท่าไหร่
“คงจะน่าเสียดายที่พิษในโลกนี้จะไม่มีผลกับฉันในอนาคต”
ความต้านทานพิษในร่างกายของเขาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนเหนือความคาดหมาย เขารู้สึกว่ามันคงยากที่จะมองหาพิษที่จะมากระตุ้นความสามารถ ‘ในการพลิกฟื้นที่แข็งแกร่ง’ ของเขาได้
ไม่ได้เพียงแค่พิษเท่านั้น ตอนนี้ร่างกายของเขาคล้ายกับแผ่นเหล็กหนา ที่มีความทนทานต่อพวก สิ่งของมีคม หรือ พลังปราณ โดยพื้นฐานแล้ว อาวุธทางกายภาพธรรมดา ไม่สามารถทำอันตรายอะไรเขาได้
การปรับปรุงความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาอาจจะหยุดนิ่งไปในช่วงนี้
แต่เขาไม่มีอะไรที่ต้องไม่พอใจ เพราะเขาเติบโตมาจนถึงจุดนี้ได้ในระยะเวลาเพียงแค่ 3 เดือน แม้ว่าเขาจะต้องทนทุกข์มากมาย แต่เขาก็ยังรู้สึกพึงพอใจ
“ความรู้สึกของการแข็งแกร่งขึ้นที่มันดีจริง ๆ!”
ไป๋ตงหลิน รู้สึกทึ่งกับการเปลี่ยนแปลงภายในร่างกายของเขา ด้วยความแข็งแกร่งที่เขามีมันทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ
ในเวลานี้เขาสามารถสร้างหมัดสุญญากาศได้
บดขยี้หินให้เป็นชิ้น ๆ ได้
ด้วยความยากลำบากที่เขาเผชิญหน้ามาก จนได้รับสิ่งเหล่านี้ มันทำให้เขารู้สึกคุ้มค่ามากจริง ๆ
ในเวลานี้ เขาได้ทำให้จิตใจปลอดโปร่งและลงไปตักน้ำในบ่อมาทำความสะอาดร่างกาย
หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ไป๋ตงหลิน ก็ตัดสินใจออกไปเดินเล่นเพื่อพักผ่อน และ มองดูว่ามีวิธีใดบ้างที่จะช่วยให้ ‘การพลิกฟื้นที่แข็งแกร่ง’ กลับมาใช้งานได้บ้าง
การประลอง? ไม่ล่ะ ฉันชอบสถานที่เสี่ยงตายมากกว่า
หากตายไม่ได้ แค่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็จบ
หลังจากที่เขาเดินออกจากตำหนักฉิงโหยว และ เตรียมจะออกไปข้างนอก เขาก็เห็นกลุ่มคนใช้วิ่งกันมา
เขาเห็นธงจำนวนมากถูกเรียงรายไปตามท้องถนน ราวกับว่าทั้งหมดกำลังอยู่ภายใต้กฏอัยการศึก
ตั้งแต่วัยเด็ก ไป๋ตงหลิน ไม่เคยเห็นสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกสับสน
เกิดอะไรขึ้น
ไป๋ตงหลิน ได้กลอกตา สัญชาตญาณของเขากำลังร้องเตือนว่ามีบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น สิ่งนี้นับเป็นปัญหาต่อตระกูลไป๋เช่นเดียวกัน
ดังนั้นเขาจึงได้เดินทางไปที่ตำหนักจื่อหยุน เพื่อถาม ท่านป้าของเขาแทน
พื้นที่โดยรอบของ ตำหนักจื่อหยุน ได้รับการป้องกันอย่างแน่นหนา แม้แต่ทัพพยัคฆ์ขาวก็ยังถูกย้ายมาในเวลานี้
ทัพพยัคฆ์ขาว เป็นหน่วยรบชั้นยอดที่ประจำการอยู่นอกเมืองไป่เฉิง เรียกได้ว่าเป็นกองทัพส่วนตัวของตระกูลไป๋ เป็นกองทัพชั้นยอดที่ตระกูลไป๋ได้ทุ่มทรัพยากรไปใช้จำนวนมาก
กองทัพนี้มีทั้งหมด 2,000 คน โดย 1,000 คนแรก ได้ถูกนำออกไปโดยแม่ทัพไป๋หลี่ เพื่อเตรียมพร้อมสู้รบกับศัตรู
ส่วนอีก 1,000 คนที่เหลือ ได้ประจำการอยู่ที่นอกเมืองไป่เฉิง และ คอยปกป้องตระกูลไป๋ เพราะด้วยกองทัพที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ทำให้ สถานะของตระกูลไป๋ในหยุนโจว จึงไร้เทียมทานเป็นอย่างมาก
ในเวลานี้ เขาได้เดินผ่านสิ่งกีดขวาง และ เดินเข้าไปในลานบ้าง ทันใดนั้นเอง เขาก็เห็ฯ หลี่อี้ชิว ที่นั่งอยู่ในห้องโถงหลัก
“ทำความเคารพท่านแม่”
ไป๋ตงหลิน ได้กล่าวทำความเคารพ หลี่อี้ชิว จากนั้นหลังจากเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของอีกฝ่าย เขาจึงได้กล่าวถามอีกครั้ง
หลี่อี้ชิว ได้ทักทาย ไป๋ตงหลิน และ เชิญให้เขามานั่งด้านข้างจากนั้นก็กล่าวพูดอย่างกังวล :
“เจ้ามาก็ดีแล้ว ในเร็ว ๆ นี้เจ้าควรจะอยู่แต่ในบ้านห้ามออกไปไหนเข้าใจมั้ย!”
“สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะมีปีศาจปรากฏตัวขึ้นในรัฐทางใต้ของพวกเรา ไม่คาดคิดเลยว่าร่องรอยของพวกปีศาจจะปรากฏขึ้นในหยุนโจวในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมานี้”
พวกปีศาจ สามารถต้านทานได้โดยเหล่าผู้ฝึกยุทธิ์ที่แท้จริงเท่านั้น สำหรับ ผู้ฝึกยุทธ์ธรรมดา พวกเขาไม่สามารถต่อกรกับพวกมันได้
นี่ไม่ใช่อาชยากรรมทางสงคราม แต่เป็นเพราะทั้งสองสิ่งเดิมเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่เหมือนกันโดยสิ้นเชิง
ดังนั้น หลี่อี้ชิว ในปัจจุบัน จึงรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
ในสายตาของนาง ไป๋ตงหลิน เป็นเพียงเด็กน้อยอายุ 12 ปี นางกลัวว่าสิ่งนี้จะทำให้เขาตกใจกลัว ทำให้นางปลอบเขาอย่างรวดเร็ว :
“ตระกูลไป๋ ได้ส่งคำร้องไปยัง นิกายหลักทั้ง 10 แล้ว ในไม่ช้า เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ ก็จะถูกส่งตัวออกมากำจัดพวกปีศาจ ตราบใดที่พวกเราอยู่แต่ในบ้าน พวกเราก็จะปลอดภัย”
นี่มันเรื่องน่ายินดีอะไรเช่นนี้? เขากำลังมองหาที่เสี่ยงภัยอยู่เลย ไม่คาดคิดเลยว่ามันจะปรากฏตัวออกมาแบบนี้เอง
ทว่า เขาเพียงแค่คิดในใจ ไม่สามารถพูดออกไปได้
ไป๋ตงหลิน ได้กล่าวถาม ด้วยสีหน้ากังวล :
“ท่านแม่ ร่องรอยของพวกปีศาจอยู่ที่ใดกัน พวกมันอยู่ไกลจากเรามั้ย ไป่เฉิง จะไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”
“อย่าได้กังวล พวกปีศาจปรากฏตัวขึ้นใกล้เมืองเหล็กดำทางทิศเหนือซึ่งมันอยู่ห่างจากเราไปไม่กี่ลี้ และ สถานที่ปรากฏตัวของพวกปีศาจเหล่านั้นก็คือหมู่บ้านและเมืองเล็ก ๆ พวกมันไม่ได้ปรากฏขึ้นในเมืองใหญ่”
หลี่อี้ชิว ได้ยืนขึ้นและตบไหล่ ไป๋ตงหลิน พร้อมกับพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ
“หืม? ลูกหลิง เหตุใดในช่วงที่ 2-3 เดือนที่ผ่านมานี้ เจ้าถึงมีรูปร่างกำยำและเกือบสูงเท่ากับแม่แล้ว?”
ตั้งแต่ไป๋ตงหลิน เริ่มฝึกฝนเทคนิคต่อสู้ ความสูงของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและสูงมากกว่า 1.7 เมตร หากเขาเดินออกไปข้างนอกตามประสาเด็กหนุ่มทั่วไป บางคนอาจจะคิดว่าเขาเป็น เด็กหนุ่มอายุ 16 ปีแล้ว
“เอ่อ ข้าเพียงแค่กินและนอนในทุกวัน บางทีอาจจะเป็นของขวัญฟ้าประทานก็เป็นได้”
ไป๋ตงหลิน ยิ้มอย่างเขินอาย การฝึกฝนร่างกายของเขา นั้นถูกเก็บเป็นความลับ ตราบใดที่ไม่ถูกค้นพบ เขาก็ไม่ต้องการที่จะเปิดเผยมัน
โดยพื้นฐานแล้ว การฝึกฝนร่างกายอย่างหนักจะทำให้ ความหนาแน่นของกล้ามเนื้อ ความละเอียดของผิวหนัง และ ความแข็งแกร่งส่วนอื่น ๆ เพิ่มขึ้นโดยพื้นฐาน แต่ทว่าร่างกายก็อาจจะดูทรุดโทรมอย่างรวดเร็ว
แต่ ไป๋ตงหลิน นั้นแตกต่างกัน เป็นเพราะ การพลิกฟื้นที่แข็งแกร่งของเขา ทำให้เขาดูยังคงมีผิวพรรณที่สวยงาม และ ละเอียดอ่อน กระทั่ง กล้ามเนื้อของเขา ก็ยังคงดูเรียวงามเป็นอย่างมาก
ตราบใดที่เขาไม่เผยพิรุธออกมา แม้แต่ ป้าของเขา ที่มีพลังในดินแดนปราณแท้จริง ก็คงจะไม่สามารถตรวจพบความผิดปกติของเขาได้
ดังนั้นถึงแม้ว่า หลี่อี้ชิว จะรู้ว่า ไป๋ตงหลิว เริ่มฝึกฝนเทคนิคต่อสู้ แต่เขาก็ยังไม่ได้เริ่มเส้นทางของผู้ฝึกยุทธ์ที่แท้จริง และ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะฝึกฝนพื้นฐานร่างกายให้เสร็จสิ้นภายในระยะเวลา 3 เดือน
อีกทั้ง ไป๋ตงหลิน ยังไม่มีร่องรอยของการหักโหม หรืออาการบาดเจ็บใด ๆ มันยิ่งทำให้ หลี่อี้ชิว ไม่สามารถตรวจพบความผิดปกติบนร่างกายของเขาได้
ไม่ใช่ว่าเขามีเจตนาที่ไม่ดี
ที่เขาเลือกที่จะปิดบังไว้ เพราะมันอาจจะฟังดูน่าเหลือเชื่อเกินไป เขากลัวว่าสิ่งนี้ ท้ายที่สุด จะไปสะดุดตาผู้ที่ไม่หวังดีต่อเขา
เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เขาจะเปิดเผยความแข็งแกร่งของตัวเอง ถึงแม้จะเปิดเผยไปในเวลานั้น มันก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่อะไร
ดังนั้นในตอนที่เขาเพิ่งเริ่มต้นเส้นทางการฝึกยุทธ์ที่แท้จริง เขาจำเป็นจะต้องเก็บซ่อนความลับของตัวเองเอาไว้
หลังจากพักทานอาหารกับ ท่านป้าของเขาเสร็จ ไป๋ตงหลิน ก็ออกจากตำหนักจื่อหยุนและกลับไปที่ตำหนักฉิงโหยว
เขาได้แหงนหน้ามองดูดวงจันทร์บนท้องฟ้า
ไป๋ตงหลิน ได้เปลี่ยนชุดในตอนกลางคืน และ เดินออกจากตำหนักส่วนตัวของเขา
ปีศาจ!
ฉันคนนี้กำลังจะไปหาแล้ว!
